Зрачење — оддавањето и пренесувањето на енергија во облик на бранови или честички низ просторот или материјалната средина.[1][2] Вклучувајќи:

Приказ на релативните способности на различните видови на јонизирачко зрачење при преминот низ цврсти материјали. Вообичаените алфа-честички (α) не можат да пробијат низ лист хартија, додека пак бета-честичките (β) не можат да пробијат низ алуминиумска фолија со дебелина од 3mm. Гама-зрачењето (γ) е придушено кога минува низ олово.
Меѓународниот симбол за сите видови и нивоа на зрачење (радиоактивнст) кои се небезбедни за незаштитени луѓе. Зрачењето, воопшто, е присутно во природата, како што се светлината и звукот.

Зрачењето честопати се категоризира како јонизирачко или нејонизирачко во зависност од енергијата која ја зрачат честичките. Јонизирачкото зрачење може да има повеќе од 10 електронволти (eV), што е доволно да се јонизираат атомите и молекулите и да се раскинат хемиските врски. Ова е важно тврдење поради постоењето на голема опасност за повреди на живите организми. Чест извор на јонизирачко зрачење се радиоактивните материјали кои оддаваат α, β, или γ зрачење, соодветно секое од нив се состои од хелиумско јадро, електрони или позитрони, и фотони. Други извори се рендгенските зраци од медицинската радиографските испитувања и миони, мезони, позитрони, неутрони и други честички кои се составен дел на секундарното космичко зрачење и се создадени по првичната реакција меѓу космичките зраци и Земјината атмосфера.

Гама-зраците, рендгенските зраци, и ултравиолетовото зрачење со повисоки енергии го сочинуваат делот на јонизирачки зрачења во електромагнетниот спектар. Зборот "јонизира" се однесува на отстранувањето на еден или повеќе електрони од атомот, дејство кое за да се случи треба да поседува енергии кои може да бидат снабдени само од овие видови на електромагнетни бранови. Поназад во спектарот, се нејонизирачките ниски енергетски зрачења па така нејонизирачките нискоенергетски утравиолетови зраци не може да јонизираат атоми, но може да ги раскинат внатрешно атомските врски кои ги создаваат молекулите, и на тој начин да ги раскинат молекулите наместо атомите добар пример за ова се изгорениците кои ги предизвикувааат долгобрановите сончеви ултравиолетови зраци. Брановите со подолги бранови должини од ултравиолетовата светлина се видливата светлина, инфрацрвената светлина, и микробрановите фреквенции кои не можат да раскинуваат врски но може да предизвикаат вибрации кај врските кои пак се чуствуваат како топлина. Радобрановите должини и пониските бранови се сметаат за безопасни за биолошките организми. Ова се поделбите на енергиите и постои некое преклопување во ефектите и специфичните,фреквенции.[3]

Зборот "зрачење" потеквува од поимот кај брановите простирање (т.е., движење нанадвор во сите насоки) од изворот. Ова гледиште води кон систем на мерење на физичките величини и ова важи за сите видови на зрачења. Бидејќи овие зрачења се шират како што минуваат низ просторот, и енергијта е запазена (во вакуум), јачината на сите видови на зрањења од точкаст извор следат обратнопропорционален квадратен закон во однос со растојанието од изворот. Како и секој идеален закон, обратнопропорционалниот-квадратен закон приближно ја определува измереноата јачина на зрачењето со оној степен што изворот наликуа на геометриска точка.

Јонизирачко зрачење

уреди
 
Некои видови на јонизирачко зрачење може да се забележат во Вилсонова комора.

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. Weisstein, Eric W. „Radiation“. Eric Weisstein's World of Physics. Wolfram Research. Посетено на 11 јануари 2014.
  2. „Radiation“. The free dictionary by Farlex. Farlex, Inc. Посетено на 11 јануари 2014.
  3. „The Electromagnetic Spectrum“. Centers for Disease Control and Prevention. 7 декември 2015. Посетено на 29 август 2018.

Надворешни врски

уреди