Master of Puppets

Master of Puppets е третиот студиски албум на американскиот треш метал бенд Металика, издаден на 3-ти март 1986 преку издавачката куќа Електра. Снимен во Копенхаген, Данска во Sweet Silence Studios со продуцентот Флеминг Расумусен, албумот е последниот со басистот Клиф Бартон, кој починал на 27 септември 1986 година во автобуска несреќа за време на нивната турнеја низ Шведска.

„Master of Puppets“
Студиски албум од Металика
Издаден	3-ти март 1986
Снимен	Од 1-ви септември до 27-ми декември 1985 во Sweet Silence Studios во Копенхаген, Данска
Жанр	Треш метал
Траење	54:52
Издавачка куќа	Електра
Продуцент	Флеминг Расмусен Металика
Металика — Хронологија
Ride the Lightning (1984) Master of Puppets (1986) ...And Justice for All (1988)
Издадени песни од Master of Puppets
"Master of Puppets" Издадена: јули 2 1986 (1986-07-02)

Податотека:Master-puppets-39.jpg

Првата страница од книшката на албумот

Податотека:Metallica - Master of Puppets single cover.jpg

Последната страница од книшката на албумот

Насловната корица на албумот содржи гробишта со бели крстови врзани со жици кои се манипулирани од пар раце на облачно црвено небо со огнен портокалов сјај на хоризонтот.

Со ова музичко остварување, Металика се здобиле со статус на предводници и икони на треш металот и многумина фанови и критичари го сметаат овој албум за најдобриот метал албум на сите времиња. Master of Puppets достигнал до 29-то место на Билборд листата во САД без никаква значајна медиумска кампања или промоција по музичките канали и радио станиците во тоа време, што било огромно достигнување. Во 2003 година биле продадени 6 милиони примероци од албумот само во САД, а на глобално ниво, денешно време, таа бројка се проценува околу 15 милиони.[1]

Насловната песна и водечки сингл од албумот е најизведуваната песна на бендот во живо, со над 1700 перформанси пред публика, а претставува една од најпопуларните и препознатливи песни на бендот и треш металот како жанр воопшто. Освен неа, едни од позабележителните песни се воведната песна „Battery“ и мелодичната балада „Welcome Home (Sanitarium)“.

Песни на албумот

Battery

Првата песна на албумот започнува со вовед на акустична гитара, слично како почетокот на претходниот нивни албум, Ride the Lightning. Иако почетокот е бавен и незанимлив, остатокот претставува демонстрација на динамика и фуриозност, одлики по обожавателите ја препознаваат Металика. Вокалот е ритмички прикован за текстот, додека гитарските рифови звучат моќно и брзо. Текстот е поврзан со контрола на гневот и што се случува кога ќе дозволиме тој да владее со нас. Гневот и лутината се батеријата всадена во секое човечко битие која чека повод да биде активирана и да уништи се пред себе. Кога се претходно кажано би се сумирало во една реченица, убава најава за останатиот материјал кој навистина ќе биде нешто посебно.

Master of Puppets

Насловната нумера е епска песна со траење од преку 8 и пол минути, но тоа речиси и да не се забележува поради брзиот ритам на композицијата. Песната има комплексна структура составена од повеќе пократки делови. Песната започнува со многу брзи надолу-трзани рифови во воведот, кои продолжуваат понатаму и во предстрофите, строфите и рефрените. После втората строфа, песната успорува, се воведува арпеџио со клин тон и Џејмс Хетфилд отсвирува прекрасно мелодично соло врз тоа. По завршувањето на првото соло, наидува "брејкдаунот" (breakdown) во кој дисторзираните електрични гитари се враќаат но темпото останува исто при што се добива успорен хеви звук. После кратка пауза следува второто виртуозно соло овој пат од Кирк Хамет, додека Хетфилд го држи ритамот на песната. По третата и последна строфа, песната завршува со "демонско" смеење додаено преку студиски ефекти.

Како што и самиот автор Џејмс Хетфилд ќе објасни во една прилика, преку песната метафорички се објаснува зависноста од опојни дроги. Тие се „господарот“ кој ги влече конците, а ние „марионетите“ што послушно ги извршуваме неговите наредби. Како што говори и самиот текст, наркотиците нѐ водат кон наш конечен пораз и неизбежна смрт. Ова е омилената песна на покојниот Клиф Бартон, од дотогашниот каталог на групата. Како што е споменато и во воведниот пасус на статијата, ова е најизведуваната песна на Металика во живо.

The Thing That Should Not Be

Една од песните на албумот на кои не им е посветено којзнае какво внимание, ниту од обожавателите, ниту пак од Металика. Чувството на мрачно лудило е проткаено во самата тематска и акустична содржина. Идејата да се напише творба со вакви мотиви доаѓа од една приказна на писателот Хауард Лавкрафт. Приказната се вика „Сенката над Инсмут“, а во неа се раскажува како мештаните на крајбрежното гратче Инсмут се откажале од Бога, а како казна мутирале во нешто нечовечко. Овие хибридни полулуѓе, полудемони играле по нотите на нечестивиот, па затоа биле осудени на вечна изолација и меѓусебен терор. Спаѓа во групата песни кои ретко или никогаш не се изведуваат во живо.

Welcome Home (Sanitarium)

Со создавањето на оваа моќна треш балада, Металика започнале една долга традиција, т.е. секоја четврта нумера на нивните дискови да биде емоционало дело испреплетено со многу болка, разочарување и пред сѐ бунт. Песната прогресивно напредува од успорено кон засилено темпо, па по завршувањето на вокалниот перформанс имаме феноменално солирање на гитара од страна на Кирк Хамет. Песната одблиску ни ја доловува трагичната атмосфера на санаториумот (институција за ментално болни), каде се сместени лицата со поглед на светот кој се разликува од оној на мнозинството. Тие биле обележани како отпадници и прогласени како штетни за општеството. Инспирација за творење на вакво несекојдневно музичко парче бил филмот добитник на Оскар од 1975 г. Хетфилд бил интелектуално запрепастен кога ја погледнал судбината на главните протагонисти од „Лет над кукавичјото гнездо“, по што решил и музички да застане во одбрана на обесправените пациенти од приказната. За време на концертите, оваа песна обично се свири како дополнување на „Master of Puppets“, на тој начин создавајќи сплет наречен Mastertarium.

Disposable Heroes

Disposable Heroes (преведено: Херои за еднократна употреба) обработува провокативна воена тематика. Текстот ги прикажува ставовите, мислите и искуството на војниците кога се наоѓаат на бојното поле. Војникот ги опишува нехуманите страни на војувањето, а притоа и сфаќа колку малку им значи неговиот живот на воените старешини. Рефренот е строга наредба на милитаристички расположените водачи кои бараат војниците да се откажат од животот кога тие тоа ќе го изречат. Стиховите на песната совршено се вклопуваат со генералната содржина на албумот за човековата беспомошност и очај, како и за немањето контрола врз нашиот сопствен живот. И омотот на дискот совршено ја илустрира пораката која бендот се обидува да ја пренесе. Невидливите раце кои од позадина ги влечат конците на милионите дрвени кукли се одраз на тажната реалност.

Песната е исто така позната по екстремно брзите гитарски рифови, кои потсетуваат на огнени истрели од воен фронт. Хетфилд и Хамет наизменично изведуваат неколку солажи, додека Ларс Улрих бесно удира по тапаните. Клиф Бартон со бас гитарата внесува повремена хармонија во тешко дисторзираните акорди. Со ваквата структурна поставеност, малку е веројатно некој да помисли дека песната трае повеќе од 8 минути по првото преслушување. Ако го преточиме музичкиот перформанс во внимателно одбрани зборови, би требало да ја разбереме бруталноста и бесмисленоста на воените дејствија, кои на два начина (директно и преносно) ја разобличуваат убаво завитканата лага за ефикасната хиерархиска поставеност на општеството. Но, неколкупати повторената лага неповратно станува вистина.

Интересен е фактот дека ова дело првпат е изведено во 1985 год, една година пред официјалното излегување на албумот. Се смета дека Металика само двапати ја имаат свирено песната во живо додека Клиф Бартон бил басист. Денес се свири само повремено, ни одблизу толку често колку најпознатите песни на Металика.

Leper Messiah

Leper Messiah (преведено: Лепрозен Месија) е песна која директно го критикува лицемерието на телевангелизмот, гранка на христијанството што се појавила во 1980-тите. Со оваа песна се прави обид да паднат маските на дел од свештенството и лажните верници, кои заедно ја корумпираат религијата и ја искористуваат вербата на нивните следбеници. Тие незаконски и неморални активности придонесуваат за претворање на религиското движење во валкан бизнис и машина за правење нечесни пари. Овој лажен натрапник кој го имитира Господ, е наречен „Лепрозен Месија“, бидејќи ветува проштевање на гревовите во замена за зелени банкноти. Неговите вистински карактерни нарави го прават да изгледа како неумесен кловн и смешен циркузант во оваа за него неприродна улога, а луѓето кои веруваат во неговите искази се хипнотизирани од слатките и благоречиви проповеди. Крајот го покажал неговото вистинско лице и тој бил приморан да се соочи со гневот на измамените верници, кои ни малку нема да бидат милостиви.

Orion

Orion, претпоследната песна на албумот, е именувана по истоименото соѕвездие. Ова е инструментална композиција и воедно најава за прогресивните години во творештвото на Металика. Во рамките на песната се вклучени две бас солажи кои ги свири Клиф Бартон и некоку пократки солоа на Кирк Хамет и Џејмс Хетфилд. Структурно, песната може да се подели на 3 дела, од кои првиот и последниот се одликуваат со средно темпо и хеви дисторзирани гитари, а интерлудот меѓу овие две дела е помек со поспоро темпо и во прецизна ускладеност со останатите два дела. Истава песна се свиреше при погребот на Бартон и членовите на бендот му ја посветиле нему. Ретко се изведува живо, единствено на големи турнеи и по значајни поводи, како 20-годишнината од излегување на албумот. Фановите и следбениците на делото на Клиф Бартон ќе речат дека ѕвездите од соѕвездието Орион ги потсетуваат на големиот човек и музичар од Металика.

Damage, Inc.

Песната со која се заокружува албумот е предизвикувачки брза и моќна со темпо околу 185 удари во минути и еден од најбрзите ритми во албумот. Според темата која се обработува многу потсетува на „Seek & Destroy“ од првиот албум, и тоа за безмислено насилство (насловот преведен би значел Оштета, инкорпорирана). Клиф Бартон почетокот на песната го напишал врз основа на делото од Бах - "Come, Sweet Death" и претставува повеќе различни бас солоа успорени едно над друго.

Список на песни

Автор на сите текстови е Џејмс Хетфилд. Бонус песните на дигиталното издание биле снимени во живо во Сиетл Колосеумот, Сиетл, Вашингтон, на 29 и 30 август 1989 година.

Прва страна

Бр.	Наслов	Музика	Траење
1.	„Battery“	Хетфилд, Улрих	5:13
2.	„Master of Puppets“	Хетфилд, Улрих, Бартон, Хамет	8:36
3.	„The Thing That Should Not Be“	Хетфилд, Улрих, Хамет	6:37
4.	„Welcome Home (Sanitarium)“	Хетфилд, Улрих, Хамет	6:28

Втора страна

Бр.	Наслов	Музика	Траење
5.	„Disposable Heroes“	Хетфилд, Улрих, Хамет	8:17
6.	„Leper Messiah“	Хетфилд, Улрих	5:40
7.	„Orion“ (интструментал)	Хетфилд, Улрих, Бартон	8:28
8.	„Damage, Inc.“	Хетфилд, Улрих, Бартон, Хамет	5:33
Вк. траење:			54:52

Бонус песни (дигитално издание)

Бр.	Наслов	Музика	Траење
9.	„Battery“ (во живо)	Хетфилд, Улрих	4:53
10.	„The Thing That Should Not Be“ (во живо)	Хетфилд, Улрих, Хамет	7:02
Вк. траење:			66:42

2017 делукс издание

Во 2017 година, албумот беше ремастериран и издаден во ограничена едиција со проширен каталог на песни и бонус содржина. Комплетот го вклучува оригиналниот албум ремастериран со подобар квалитет на винил и ЦД; интервјуа со бендот; груби миксови, рифови, демоа и неиздадени песни за време на снимањето на албумот; снимка од аудицијата на новиот басист Џејсон Њустед, касета со видео снимка од последниот концерт на Клиф Бартон во Стокхолм пред неговата смрт и неколку аудио снимки од концертите низ Америка и Европа на бендот за време на нивната турнеа во 1986 и 1987 година.

Персонал

Металика

• Џејмс Хетфилд – вокали и ритам гитара
• Ларс Улрих – тапани
• Кирк Хамет – водечка гитара
• Клиф Бартон – бас гитара и придружен вокал

Технички персонал

• Металика – продуценти
• Флеминг Расмусен – главен продуцент и инженер
• Енди Вроблевски – асистент инженер
• Мајкл Вагенер – миксер
• Марк Вилзак – асистент мискер
• Џорџ Марино – пост-продукција, ремастерирање на 1995 издание
• Хауи Вајнберг – ремастерирање на 2017 издание
• Питер Менш – концепт и дизајн на корицата
• Дон Браутигам – илустрација на корицата
• Рос Халфин – фотографија