39 Лебеддвоен[8] систем во близина на јужната граница[4] на северното соѕвездие Лебед, на растојание приближно од 250 светлосни години од Земјата.[1] Може да се забележи со голо око како портокалова ѕвезда со привидна ѕвездена величина од 4,43.[2] Системот се приближува кон Сонцето со околусончева радијална брзина од −17 км/с.[5]

39 Лебед
Податоци од набљудување
Епоха J2000      Рамноденица J2000
Соѕвездие Лебед
Ректасцензија 20ч 23м &1000000000516207000000051,62070с[1]
Деклинација +32° 11′ &1000000000024619100000024,6191″[1]
Прив. величина (V) 4,43[2]
Особености
Спектрален тип K2.5 III Fe−0.5[3]
U−B Боен показател 1,50[4]
B−V Боен показател 1,331 ± 0,003[2]
Астрометрија
Радијална брзина (Rv)−17,18 ± 0,18[5] км/с
Сопствено движење (μ) Рект: +35,84[1] млс/г
Дек.: −5,83[1] млс/г
Паралакса (π)13.05 ± 0.20[1] млс
Оддалеченост250 ± 4 сг
(77 ± 1 пс)
Апсолутна величина (MV)0,01[2]
Орбита[4]
Период (P)85.67 ± 0.89 yr
Занесеност (e)0,495 ± 0,023
Перицентарска епоха (T)2.453.794 ± 174 ЈД
Аргумент на перицентарот (ω)
(споредна)
177 ± 7°
Полузамав (K1)
(главна)
3,23 ± 0,11 км/с
Податоци [6]
39 Лебед A
Маса1,29 ± 0,25 M
Полупречник22,31 ± 0,84 R
Површ. грав. (log g)2,00 ± 0,13
Сјајност186+14
12
L
Температура4.259 ± 35 K
Вртежна брзина (v sin i)5,6[5] км/с
Старост3,86 ± 1,89 Гг.
Други ознаки
39 Cyg, BD+31°4062, FK5 3633, GC 28378, HD 194317, HIP 100587, HR 7806, SAO 69950, GSC 02676-01688[7]
Наводи во бази
SIMBAD— податоци

Станува збор за спектроскопска двојна ѕвезда со орбитален период од околу 85.67 years (31,292 d) и занесеност од 0,5. Предвидена е голема полуоска околу првичната ѕвезда од 1,207 ± 46 Gм (8.07 ± 0.31 ае), што дава долна граница на раздвоеноста меѓу ѕвездите.[4] Се проценува дека староста на системот изнесува 4 милијарди години.[6]

Составницата која може да се набљудува е развиена портокалова џиновска ѕвезда со ѕвездена класификација K2.5 III Fe−0.5;[3] додавката укажува на намаленото присуство на железо во спектарот. Најверојатно е на хоризонталната гранка, фузионирајќи хелиум во јадрото, но можно е и да е на гранката на црвени џинови фузионирајќи го водородот во обвивката околу хелиумовото јадро.[9] Масата е за 1,3 пати поголема од Сончевата маса и се проширила на растојание 22 пати поголемо од Сончевиот полупречник. Твездата зрачи со сјајност 186 пати поголема од Сончевата сјајност од зголемената фотосфера при делотворна температура од 4.259 K.[6]

Составницата која не може да се забележи е најверојатно ѕвезда на главната низа од спектрален тип F или среден-K, а можно е и да станува збор за бело џуџе. Нејзината маса е 0,7–1,0 пати од масата на Сонцето.[4]

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 van Leeuwen, F. (2007), „Validation of the new Hipparcos reduction“, Astronomy and Astrophysics, 474 (2): 653–664, arXiv:0708.1752, Bibcode:2007A&A...474..653V, doi:10.1051/0004-6361:20078357.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Anderson, E.; Francis, Ch. (2012), „XHIP: An extended hipparcos compilation“, Astronomy Letters, 38 (5): 331, arXiv:1108.4971, Bibcode:2012AstL...38..331A, doi:10.1134/S1063773712050015.
  3. 3,0 3,1 Keenan, Philip C.; McNeil, Raymond C. (1989), „The Perkins catalog of revised MK types for the cooler stars“, Astrophysical Journal Supplement Series, 71: 245, Bibcode:1989ApJS...71..245K, doi:10.1086/191373.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Griffin, R. F. (June 2008), „Spectroscopic binary orbits from photoelectric radial velocities - Paper 200: Kappa Persei, Beta Leonis Minoris, 56 Ursae Majoris, HR 4593, and 39 Cygni“, The Observatory, 128: 176–231, Bibcode:2008Obs...128..176G.
  5. 5,0 5,1 5,2 Massarotti, Alessandro; и др. (January 2008), „Rotational and Radial Velocities for a Sample of 761 HIPPARCOS Giants and the Role of Binarity“, The Astronomical Journal, 135 (1): 209–231, Bibcode:2008AJ....135..209M, doi:10.1088/0004-6256/135/1/209.
  6. 6,0 6,1 6,2 Maldonado, J.; и др. (June 2013), „The metallicity signature of evolved stars with planets“, Astronomy & Astrophysics, 554: 18, arXiv:1303.3418, Bibcode:2013A&A...554A..84M, doi:10.1051/0004-6361/201321082, A84.
  7. „39 Cyg“. SIMBAD. Центар за астрономски податоци во Стразбур. (англиски)
  8. Eggleton, P. P.; Tokovinin, A. A. (September 2008), „A catalogue of multiplicity among bright stellar systems“, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 389 (2): 869–879, arXiv:0806.2878, Bibcode:2008MNRAS.389..869E, doi:10.1111/j.1365-2966.2008.13596.x.
  9. Stock, S.; Reffert, S.; Quirrenbach, A. (August 2018). „Precise radial velocities of giant stars. X. Bayesian stellar parameters and evolutionary stages for 372 giant stars from the Lick planet search“. Astronomy & Astrophysics. 616: 15. arXiv:1608.00963. Bibcode:2018A&A...616A..33S. doi:10.1051/0004-6361/201833111. A33.