Петрово
Петрово — село во Општина Гевгелија, во областа Бојмија, во околината на градот Гевгелија.
| Петрово | |
Зграда во селото | |
  Петрово Местоположба на Петрово во Македонија
Петрово на интерактивна карта
| |
| Координати 41°17′46″N 22°22′59″E / 41.29611° СГШ; 22.38306° ИГДКоординати: 41°17′46″N 22°22′59″E / 41.29611° СГШ; 22.38306° ИГД | |
| Регион |  Вардарски
|
| Општина |  Гевгелија
|
| Област | Бојмија |
| Население | 121 жит. (поп. 2021)[1]
|
| Пошт. бр. | 1489 |
| Повик. бр. | 034 |
| Шифра на КО | 06021 |
| Надм. вис. | 350 м |
|
Петрово на општинската карта  Атарот на Петрово во рамките на општината | |
 Петрово на Ризницата
| |
Географија и местоположбаУреди
Селото се наоѓа во областа Бојмија, во северниот дел на територијата на Општина Гевгелија, од десната страна на реката Вардар, чијшто голем атар нашироко се допира со подрачјето на општините Демир Капија и Кавадарци.[2] Селото е ридско, сместено на надморска височина од 350 метри. Од градот Гевгелија е оддалечено 30 километри.[2]
Селото се наоѓа на источните падини на планината Кожуф. Водата за пиење во селото се обезбедува од сопствени бунари.[3]
ИсторијаУреди
Во селото во периодот 1895–1896 бил основан комитет на ВМОРО.[4]
СтопанствоУреди
Има мошне голем атар, што зафаќа површина од 57,8 км2. На него преовладуваат шумите со површина од 5.504 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 154 хектари, а на пасиштата само 5 хектари.[2]
Селото, во основа, има полјоделско-шумарска функција. Во минатото, во него работела земјоделска задруга и поседувало услужни објекти.[2]
НаселениеУреди
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Петрово имало 250 жители, сите Македонци.[5] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Петрово имало 288 жители.[6]
Петрово преминало од средно по големина, во мало село. Така, во 1961 година селото броело 410 жители, а во 1994 година бројот се намалил на 269 жители, при што и во двете години, во Петрово живеело и живее исклучиво македонско население.[2]
Според пописот од 2002 година, во селото Петрово имало 206 жители, од кои 204 Македонци, 1 Србин и 1 Бошњак.[7]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живеел 121 жител, од кои 110 Македонци, 1 останат и 10 лица без податоци.[8]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 250 | 288 | 394 | 430 | 410 | 431 | 352 | 268 | 269 | 206 | 121 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[9]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[10]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[11]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[12]
Општествени установиУреди
- Поранешен дом на културата
- Месна заедница
Самоуправа и политикаУреди
Во XIX век, Петрово било село во Гевгелиската каза на Отоманското Царство.
Селото влегува во рамките на Општина Гевгелија, која била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година, при што кон нејзе била придодадена поранешната Општина Миравци. Во периодот од 1996-2004 година, селото било дел од некогашната Општина Миравци.
Во периодот 1955-1965, селото се наоѓало во некогашната општина Гевгелија. Во периодот 1965-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Гевгелија.
Во периодот 1950-1955, селото било дел од некогашната општина Миравци, во која влегувале селата Габрово, Давидово, Миравци, Милетково и Петрово.
Избирачко местоУреди
Во селото постои избирачкото место бр. 365 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на младински дом.[13]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 142 гласачи.[14] На парламентарните избори во 2020 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 129 гласачи.[15]
Културни и природни знаменитостиУреди
- Археолошки наоѓалишта[16]
- Бања — средновековна црква;
- Бели Мост — населба од железното време;
- Болница — населба од доцноантичкото време;
- Вишова Нива — градиште од доцноантичкото време;
- Главата — населба од доцноантичкото време;
- Лесков Дол — населба од доцноантичкото време;
- Пресек — населба од доцноантичкото време;
- Св. Атанасија — средновековна црква и некропола; и
- Св. Марко — средновековно градиште.
- Цркви[17]
- Црква „Вознесение Христово“ — главна селска црква, дело на истакнатиот мајстор Андон Китанов;
- Црква „Св. Атанасиј“ — помала селска црква, поранешна манастирска црква; и
- Црква „Св. Илија“ — манастирска црква.
- Манастири
- Петровски манастир — мал манастир над селото
ГалеријаУреди
Бунар во селото
Куќа во селото
Поглед на селото
Месната заедница
Стопански објект
Улица низ селото
НаводиУреди
- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). на селата во Република Македонија.pdf Енциклопедија на селата во Република Македонија Проверете ја вредноста
|url=(help) (PDF). Скопје: Патрија. стр. 233. Посетено на 9 октомври 2021. - ↑ „Ветерен парк Петрово“ (PDF). Министерство за животна средина и просторно планирање. 2021. Посетено на 4 октомври 2021.
- ↑ „Борбите в Македония – Спомени на отец Герасим, Георги Райков, Дельо Марковски, Илия Докторов, Васил Драгомиров“, Борис Йорданов Николов, ИК „Звезди“, 2005 г., стр. 53, ISBN 954-9514-56-0
- ↑ Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 152.
- ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р. 194-195.
- ↑ „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 9 октомври 2021.
- ↑ „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Предвремени избори за пратеници 2020“. Посетено на 9 октомври 2021.
- ↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 104. ISBN 9989-649-28-6.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
