Колокури
Колокури (грчки: Σβορώνος, Своронос ) — село во Општина Катерина во округот Пиерија, Егејска Македонија, денес во областа Централна Македонија, Грција.
Колокури Σβορώνος | |
---|---|
Поглед кон селото | |
Координати: 40°16′N 22°28′E / 40.267° СГШ; 22.467° ИГД | |
Земја | Грција |
Област | Централна Македонија |
Округ | Пиерија |
Општина | Катерина |
Општ. единица | Катерина |
Надм. вис. | 21 м |
Население (2011)[1] | |
• Вкупно | 1.061 |
Час. појас | EET (UTC+2) |
• Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба
уредиСелото се наоѓа на 3 километри западно од градот Катерина на надморска височина од 21 метри.
Историја
уредиСелото во текот на XIX век се наоѓало во составот на Отоманското Царство.
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција.
Демографија
уредиНа пописот од 1913 година биле евидентирани 110 жители.[2], додека на пописот од 1920 година, во селото биле евидентирани 230 жители.
Во 1928 година селото броело 565 жители, додека во 1940 година селото броело 644 жители. Селото во пописот од 1951 година броело 1828 жители, на пописот од 1961 година, во селото живееле 1200 жители, во 1971 година имало 1509 жители, во 1981 година имало 1611 жители, додека во 1991 година имало 1931 жител[3]. Денеска, населението на селото е 1948 жители според пописот од 2011 година.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Население | 644 | 854 | 1828 | 1200 | 1509 | 1611 | 1931 | 1948 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Δημήτρης Λιθοξόου. Απαρίθμηση των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913. Μακεδονία“. Архивирано од изворникот 2012-07-31. Посетено на 2012-07-31.
- ↑ Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 130.