Кеплер-444
Кеплер-444 (или KOI-3158, KIC 6278762, 2MASS J19190052+4138043, BD+41°3306[10] ) — троен ѕвезден систем, кој се проценува дека е стар 11,2 милијарди години (повеќе од 80% од возраста од универзумот), која се наоѓа на приближно 119 светлосни години од Земјата во соѕвездието Лира. На 27 јануари 2015 година, се вели дека вселенското летало „Кеплер“ го потврдило откривањето на пет карпести вонсончеви планети со големина под Земјата кои орбитираат околу главната ѕвезда. Кеплер-444 е ѕвезда од главната низа од типот К[11][12][13][14][15] Сите планети се премногу блиску до нивната ѕвезда за да имаат форми на живот.[11]
| Положба на небото Епоха J2000 Рамноденица 2000 | |
|---|---|
| Соѕвездие | Лира[2] |
| Кеплер-444 A | |
| Рекстацензија | 19ч 19м 00,5489с[3] |
| Деклинација | +41° 38′ 04,582″[3] |
| Привидна величина (V) | 8.86[4] |
| Кеплер-444 B/C | |
| Рекстацензија | 19ч 19м 00,3922с[5] |
| Деклинација | +41° 38′ 04,013″[5] |
| Привидна величина (V) | |
| Особености | |
| Спектрален тип | K0V[6] |
| Астрометрија | |
| Кеплер-444 A | |
| Радијална брзина (Rv) | −123,05 ± 0,17[7] км/с |
| Сопствено движење (μ) | Рект: 94,639 ± (13)[3] млс/г Дек.: −632,269 ± (14)[3] млс/г |
| Паралакса (π) | 27.3578 ± 0.0125[3] млс |
| Оддалеченост | 119,22 ± 0,05 сг (36,55 ± 0,02 пс) |
| Кеплер-444 B/C | |
| Сопствено движење (μ) | РА: 94,508 ± (55) млс/г Дек.: −630,781 ± (78) млс/г |
| Паралакса (π) | 27.6079 ± 0.0545[5] млс |
| Оддалеченост | 118,1 ± 0,2 сг (36,22 ± 0,07 пс) |
| Орбита[1] | |
| Главна | A |
| Придружник | BC |
| Период (P) | 324+31 −25 г. |
| Голема полуоска (a) | 52,2+3,3 −2,7 AU |
| Занесеност (e) | 0,55+0,05 −0,05 |
| Наклон (i) | 85,4+0,3 −0,4° |
| Должина (Ω) | 250,7+0,2 −0,2° |
| Перицентарска епоха (T) | JD 2.537.060+10.881 −8.533 |
| Аргумент на перицентарот (ω) (споредна) | 227,3+6,5 −5,2° |
| Податоци | |
| A | |
| Маса | 0,754 ± 0,030[8] M☉ |
| Полупречник | 0,753 ± 0,010[8] R☉ |
| Површ. грав. (log g) | 4,595 ± 0,060[2] |
| Температура | 5.046 ± 74,0[2] K |
| Вртење | 49,40 ± 6,04 days[9] |
| Старост | 11,00 ± 0,8[8] Гг. |
| Податоци | |
| B | |
| Маса | 0,307+0,009 0,008[1] M☉ |
| Површ. грав. (log g) | 5,0 ± 0,2[2] |
| Температура | 3,464 ± 200[2] K |
| C | |
| Маса | 0,296 ± 0,008[1] M☉ |
| Површинска гравитација (log g) | ~5[2] |
| Температура | 3,500 - 4,000[2] K |
| Други ознаки | |
| Наводи во бази | |
| SIMBAD | — податоци |
| — B/C | |
Откритие
уредиПрелиминарните резултати од планетарниот систем околу Кеплер-444 првпат биле објавени на втората научна конференција „Кеплер“ во 2013 година. На таа конференција, ѕвездата била позната под името KOI-3158.[16]
Карактеризацијата на ѕвездата домаќин со астеросеизмологија било делумно поддржана од непрофитната програма „Adopt a Star“ управувана од White Dwarf Research Corporation, непрофитна организација финансирана преку краудфундинг.[13]
Историја
уредиНа 28 јануари 2015 година, астрономите користејќи податоци од мисијата на Кеплер на НАСА откриле древен троен ѕвезден систем со пет планети со големина на Земјата во Кеплер-444. Доказните шпекулации во истражувањето покажуваат дека Кеплер-444 бил формиран пред 11,2 милијарди години, кога универзумот бил помалку од 20 отсто од неговата денешна старост, што го прави два и пол пати постар од Земјата.
Карактеристики
уредиЅвездата, Кеплер-444, е стара приближно 11,2 милијарди години, додека Сонцето е старо само 4,6 милијарди години. Староста е онаа на Кеплер-444 А, портокалова ѕвезда од главната низа од спектрален тип K0.[17] И покрај оваа голема возраст, таа е во средината на својот животен век на главната низа, слично како Сонцето.
Оригиналното истражување за Кеплер-444 било објавено во The Astrophysical Journal на 27 јануари 2015 година под наслов „Антички екстрасончев систем со пет планети со големина под Земјата“ од тим од 40 автори.[2]
Ѕвезден систем
уреди
Системот Кеплер-444 се состои од планета која е домаќин на примарна и пар ѕвезди од типот М-џуџе. М-џуџињата орбитираат едни со други на растојание помало од 0,3 АЕ додека парот орбитира околу примарната во многу ексцентрична орбита од 324 години. Парот доаѓа на 23,55 АЕ од примарниот потенцијално скратен протопланетарниот диск од кој се формирале планетите на 8 АЕ. Ова би ја исцрпило достапноста на цврст материјал за формирање на набљудуваните планети.[1]
Претходното решение на ѕвездената орбита било уште поекстремно, периодот бил пократок (211 години) и ексцентричноста била многу поголема (e=0,865), придвижувајќи го периастронот до 5 АЕ, сериозно намалувајќи ја проценетата големина на протопланетарниот диск на 1-2 АЕ и неговата проценета маса од ~ 600 до ~ 4 земјини маси.[7]
Мерењата на радијалната брзина на Кеплер-444 покажуваат линеарен тренд, кој добро се усогласува со орбитата наведена од Дупуј и сор. (види дијаграм погоре)[18]
Планетарен систем
уредиСите пет карпести вонсончеви планети (Кеплер-444b; Кеплер-444c; Кеплер-444d; Кеплер-444e; Кеплер-444f) се потврдени,[15] и тие се помали од големината на Венера (но поголеми од Меркур) и секоја од вонсончевите тела завршува орбитира околу ѕвездата домаќин за помалку од 10 денови.[11][14] Така, планетарниот систем е многу компактен, бидејќи дури и најоддалечената позната планета, Кеплер-444f, сè уште орбитира поблиску до ѕвездата отколку Меркур до Сонцето.[17] Според НАСА, ниеден живот каков што го знаеме не би можел да постои на овие жешки вонсончеви планети, поради нивните блиски орбитални растојанија до ѕвездата домаќин.[11] За да се одржи познатиот планетарен систем стабилен, ниту една дополнителна џиновска планета не може да се наоѓа на 5,5 АЕ од матичната ѕвезда.[19]
Освен тоа, системот е проникнат со синџир на резонанција од висок ред: соодносите на периодите се 4:5, 3:4, 4:5, 4:5. Овој тесен ланец е непречен и многу веројатно продолжува подалеку од Кеплер-444А.
Маргинално значаен врв се појавува на 72 дена во податоците за радијалната брзина кога ќе се одземе линеарниот тренд кој им се припишува на ѕвездените придружници. Сепак, овој сигнал укажува на ексцентричност која е нефизички висока, што доведува до орбити кои би ги пресекувале познатите планети. Сигналот најверојатно потекнува од сложеноста во рамките на долгорочниот сигнал за радијална брзина на системот Кеплер -444 ABC и исто така може да биде поврзан со орбитата на парот.[18]
| Придружници | Маса | Голема полуоска (ае) |
Орбитален период (денови) |
Занесеност | Наклон | Полупречник |
|---|---|---|---|---|---|---|
| b | — | 0.04178 | 3,600105+0,000031 0,000037 |
0.16 | 88° | 0.406±0.013 R⊕ |
| c | — | 0.04881 | 4.545876±0.000031 | 0.31 | 88.2° | 0.521±0.017 R⊕ |
| d | 0,036+0,065 0,020 M⊕ |
0.06 | 6,189437+0,000053 0,000037 |
0.18 | 88.16° | 0.54±0.017 R⊕ |
| e | 0,034+0,059 0,019 M⊕ |
0.0696 | 7,743467+0,00006 0,0001 |
0.1 | 89.13° | 0,555+0,018 0,016 R⊕ |
| f | — | 0.0811 | 9,740501+0,000078 0,000026 |
0.29 | 87.96° | 0.767±0.025 R⊕ |
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Zhang, Zhoujian; и др. (2023). „The McDonald Accelerating Stars Survey: Architecture of the Ancient Five-planet Host System Kepler-444“. The Astronomical Journal. 165 (2). arXiv:2210.07252. Bibcode:2023AJ....165...73Z. doi:10.3847/1538-3881/aca88c. Занемарен непознатиот параметар
|article-number=(help) - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Campante, T. L.; и др. (2015). „An Ancient Extrasolar System with Five Sub-Earth-size Planets“. The Astrophysical Journal. 799 (2). arXiv:1501.06227. Bibcode:2015ApJ...799..170C. doi:10.1088/0004-637X/799/2/170. Занемарен непознатиот параметар
|article-number=(help) - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Vallenari, A.; и др. (Gaia collaboration) (2023). „Gaia Data Release 3. Summary of the content and survey properties“. Astronomy and Astrophysics. 674: A1. arXiv:2208.00211. Bibcode:2023A&A...674A...1G. doi:10.1051/0004-6361/202243940. S2CID 244398875 Проверете ја вредноста
|s2cid=(help). Запис на Gaia DR3 за овој извор на VizieR. - ↑ Ducati, J. R. (2002). „VizieR Online Data Catalog: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system“. CDS/ADC Collection of Electronic Catalogues. 2237. Bibcode:2002yCat.2237....0D.</ref
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Vallenari, A.; и др. (Gaia collaboration) (2023). „Gaia Data Release 3. Summary of the content and survey properties“. Astronomy and Astrophysics. 674: A1. arXiv:2208.00211. Bibcode:2023A&A...674A...1G. doi:10.1051/0004-6361/202243940. S2CID 244398875 Проверете ја вредноста
|s2cid=(help). Запис на Gaia DR3 за овој извор на VizieR. - ↑ Wilson, O. C. (1962). „Relationship Between Colors and Spectra of Late Main-Sequence Stars“. The Astrophysical Journal. 136: 793. Bibcode:1962ApJ...136..793W. doi:10.1086/147437.
- ↑ 7,0 7,1 Dupuy, Trent J.; и др. (2016). „Orbital Architectures of Planet-Hosting Binaries. I. Forming Five Small Planets in the Truncated Disk of Kepler-444A“. The Astrophysical Journal. 817 (1). arXiv:1512.03428. Bibcode:2016ApJ...817...80D. doi:10.3847/0004-637X/817/1/80. Занемарен непознатиот параметар
|article-number=(help) - ↑ 8,0 8,1 8,2 Buldgen, G.; и др. (2019). „Revisiting Kepler-444. I. Seismic modeling and inversions of stellar structure“. Astronomy & Astrophysics. 630. A126. arXiv:1907.10315. Bibcode:2019A&A...630A.126B. doi:10.1051/0004-6361/201936126. S2CID 198229778.
- ↑ Mazeh, Tsevi; и др. (2015). „Photometric Amplitude Distribution of Stellar Rotation of KOIs—Indication for Spin-Orbit Alignment of Cool Stars and High Obliquity for Hot Stars“. The Astrophysical Journal. 801 (1). 3. arXiv:1501.01288. Bibcode:2015ApJ...801....3M. doi:10.1088/0004-637X/801/1/3.
- ↑ „BD+41 3306“. SIMBAD. Центар за астрономски податоци во Стразбур. (англиски)
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Johnson, Michele (28 January 2015). „Astronomers Discover Ancient System with Five Small Planets“. NASA. Посетено на 29 January 2015.
- ↑ Dunn, Marcia (27 January 2015). „Astronomers find solar system more than double ours in age“. AP News. Посетено на 27 January 2015.
- ↑ 13,0 13,1 Atkinson, Nancy (27 January 2015). „Oldest Planetary System Discovered, Improving the Chances for Intelligent Life Everywhere“. Universe Today. Посетено на 27 January 2015.
- ↑ 14,0 14,1 Wall, Mike (27 January 2015). „Found! 5 Ancient Alien Planets Nearly As Old As the Universe“. Space.com. Посетено на 27 January 2015.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 Staff (27 January 2015). „Exoplanet Catalog“. Extrasolar Planets Encyclopaedia. Посетено на 27 January 2015.
- ↑ Staff (8 November 2013). „Second Kepler Science Conference - NASA Ames Research Center, Mountain View, CA - Nov. 4-8, 2013 - Agenda“. Caltech. Посетено на 28 January 2014.
- ↑ 17,0 17,1 Phil, Plait (28 January 2015). „Astronomers Find Ancient Earth-Sized Planets in Our Galactic Backyard“. Slate. Посетено на 28 January 2015.
- ↑ 18,0 18,1 18,2 Weiss, Lauren M.; и др. (2024-01-01). „The Kepler Giant Planet Search. I. A Decade of Kepler Planet-host Radial Velocities from W. M. Keck Observatory“. The Astrophysical Journal Supplement Series. 270 (1). arXiv:2304.00071. Bibcode:2024ApJS..270....8W. doi:10.3847/1538-4365/ad0cab. Занемарен непознатиот параметар
|article-number=(help) - ↑ Becker, Juliette C.; Adams, Fred C. (2017), „Effects of Unseen Additional Planetary Perturbers on Compact Extrasolar Planetary Systems“, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 468 (1): 549–563, arXiv:1702.07714, Bibcode:2017MNRAS.468..549B, doi:10.1093/mnras/stx461, S2CID 119325005
- ↑ Mills, Sean M.; Fabrycky, Daniel C. (2017). „Mass, Density, and Formation Constraints in the Compact, Sub-Earth Kepler-444 System including Two Mars-mass Planets“. The Astrophysical Journal Letters. 838 (1). arXiv:1703.03417. Bibcode:2017ApJ...838L..11M. doi:10.3847/2041-8213/aa6543. Занемарен непознатиот параметар
|article-number=(help)
Надворешни врски
уреди- НАСА – Кеплер-444/KOI-3158 во Архивата на НАСА за вонсончеви планети
- НАСА – Кеплер-444 b / c / d / e / f во енциклопедија на Екстрасоларни планети