Википедија

Дива патка

вид птица
Дива патка
Женка (лево) и мажјак (десно)
Научна класификација
Царство: Животни
Колено: Хордови
Класа: Птици
Ред: Гусковидни
Семејство: Патки
Род: Патка
Вид: Дива патка
Научен назив
Anas platyrhynchos
(Линеј, 1758)
Подвидови

A. p. platyrhynchos Линеј, 1758
A. p. domesticus Линеј, 1758
A. p. conboschas К. Л. Брем, 1831 (оспорено)

Распространетост (природна и доселена)
Синоними

Anas boschas Линеј, 1758

Дивата патка (науч. Anas platyrhynchos) ― средноголем претставник од семејството патки, од редот гусковидни. Тежи меѓу 0,9 и 1,7 кг. Должината на телото изнесува 56-65 см. Силно е изразен половиот диморфизам. Летно време перјето на двата пола е исто, но мажјаците поседуваат жолтозелен клун. Лета и полетува шумно, гласот ѝ е тивок, сличен на тој на домашните патки.

Физички опис

уреди

Мажјакот на главата и на вратот има темнозелени пердуви со метален сјај со бел прстен на дното. Градите му се сјајнокафеави, а стомакот и долната страна на крилјата се светлосиви. Кратките опашни пердуви се бели. Двата средни опашни пердува се завиени во кадрици. Клунот е жолт и од страните е назабен. Женката е прекриена со неугледни светлокафеавкави и темнокафеавкави пердуви кои имаат заштитна улога. Портокаловите кратки нозе меѓу прстите поседуваат широки пловни кожички.

Распространетост и живеалиште

уреди
 
Диви патки во Зоо Скопје.

Дивата патка е широко распространета низ Северната и Јужната полутопка; во Северна Америка нејзиниот опсег се протега од јужна и средна Алјаска до Мексико, Хавајските Острови,[2] преку Палеарктик,[3] од Исланд[4] и јужен Гренланд[2] и делови од Мароко (Северна Африка) на запад, Скандинавија и Велика Британија[4] на север и на Сибир,[5] Јапонија, и Јужна Кореја.[6] Исто така, на исток, се движи до југоисточна и југозападна Австралија[7] и Нов Зеланд[8] во јужната полутопка.[9]:505[10] Таа е значително преселничка во северните делови на својот опсег за размножување, а зимите подалеку на југ.[11][12] На пример, во Северна Америка, зима јужно до југот на Соединетите Држави и северно Мексико,[13][14] но исто така редовно залутува во Средна Америка и Карибите помеѓу септември и мај.[15] Возрасен патор наречен Тревор го привлекол вниманието на медиумите во 2018 година, кога се појавил на островот Ниуе, нетипично место за диви патки.[16][17]

Дивата патка живее во широк спектар на живеалишта и клими, од арктичката тундра до суптропските региони.[18] Ја има во мочуриштата со свежа и солена вода, вклучувајќи паркови, мали езерца, реки, езера и естуари, како и плитки заливчиња и отворено море непосредно кај крајбрежјето.[19] Се претпочитаат длабочини на вода помали од 0,9 метри, при што птиците избегнуваат области длабоки повеќе од неколку метри.[20] Тие се привлечени од водни тела со водена вегетација.[9]:507

Размножување

уреди
 
Јајце во Музејот Тулуз.

Може да е полигамна и моногамна; често се образуваат стабилни парови уште во текот на зимата, што не води до распаѓање на јатото. Понекогаш паровите се задржуваат и до неколку години. Во пролет машките птици често се тепаат, обидувајќи се да се здобијат со други женки и да ја зачуваат територијата. Гнездото се гради на добро скриено место, меѓу густо обраснатите крајбрежни делови, често под некоја грмушка. Познати се случаи и кога гнезди на дрвја, користи стари гнезда на врани, чапји или пошироки дупки. Во изградбата не земаат учество машките единки. Гнездото е составено од суви растенија, листови, трева и сено, кое подоцна се користи за да ги покрие и топли јајцата додека женката е отсутна. Таа секојдневно снесува по едно јајце, сè додека не се соберат од 6 до 14. Тие се бели со лесен зеленкав отсјај, кој најпосле исчезнува. Инкубацијата трае 26 дена. Младите се испилуваат доволно развиени и можат да се тркаат, пливаат, нуркаат и хранат самостојно во текот на многу часови. Младите сакаат и умеат да нуркаат многу добро, за разлика од возрасните птици, кои нуркаат ретко и безволно. Кога ќе наполнат месец и половина, престануваат да пискаат и започнуваат со крекањето (како возрасните). На двомесечна возраст започнуваат да учат да летаат. Поради многуте непријатели кои ги имаат (грабливки, човек), ¾ од младите не успеваат да достигнат полова зрелост.

Дополнителна информација

уреди

Дивата патка е родоначалник на сите раси на обични домашни патки со кои успешно може да се вкрстува и да остави животоспособно поколение. Регистрирани се и случаи на вкрстување со патката ластовичарка. Лесно се припитомува, живее и се размножува добро во домашни услови.

Наводи

уреди
  1. ↑ BirdLife International (2012). „Anas platyrhynchos“. IUCN Red List. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Посетено на 16 July 2012.
  2. ↑ 2,0 2,1 Madge, Steve (2010). Wildfowl (англиски). A&C Black. стр. 212. ISBN 9781408138953.
  3. ↑ Skerrett, Adrian; Disley, Tony (2016). Birds of Seychelles (англиски). Bloomsbury Publishing. стр. 48. ISBN 9781472946010.
  4. ↑ 4,0 4,1 Finlayson, Clive (2010). Birds of the Strait of Gibraltar (англиски). Bloomsbury Publishing. стр. 219. ISBN 9781408136942.
  5. ↑ Prins, Herbert H. T.; Namgail, Tsewang (6 април 2017). Bird Migration across the Himalayas: Wetland Functioning amidst Mountains and Glaciers (англиски). Cambridge University Press. ISBN 9781107114715.
  6. ↑ Yamaguchi, Noriyuki; Hiraoka, Emiko; Fujita, Masaki; Hijikata, Naoya; Ueta, Mutsuyuki; Takagi, Kentaro; Konno, Satoshi; Okuyama, Miwa; Watanabe, Yuki (септември 2008). „Spring migration routes of mallards (Anas platyrhynchos) that winter in Japan, determined from satellite telemetry“. Zoological Science. 25 (9): 875–881. doi:10.2108/zsj.25.875. ISSN 0289-0003. PMID 19267595. S2CID 23445791.
  7. ↑ Lever, Christopher (2010). Naturalised Birds of the World (англиски). Bloomsbury Publishing. стр. 89. ISBN 9781408133125.
  8. ↑ Lever, Christopher (2010). Naturalised Birds of the World (англиски). Bloomsbury Publishing. стр. 89. ISBN 9781408133125.
  9. ↑ 9,0 9,1 Cramp, Stanley, уред. (1977). Handbook of the Birds of Europe the Middle East and North Africa, the Birds of the Western Palearctic. Volume 1: Ostrich to Ducks. Oxford University Press. ISBN 9780198573586.
  10. ↑ „Anas platyrhynchos (Common Mallard, Mallard, Northern Mallard)“. Црвен список на загрозени видови. 2016. 2016. Посетено на 16 април 2021.
  11. ↑ Anonymous. International Wildfowl Inquiry Volume i Factors Affecting the General Status of Wild Geese and Wild Duck (англиски). Cambridge University Press.
  12. ↑ Smith, Loren M.; Pederson, Roger L.; Kaminski, Richard M. (1989). Habitat Management for Migrating and Wintering Waterfowl in North America (англиски). Texas Tech University Press. ISBN 9780896722040.
  13. ↑ Service, U. S. Fish and Wildlife (1975). Final environmental statement for the issuance of annual regulations permitting the sport hunting of migratory birds (англиски). U.S. Dept. of the Interior, U.S. Fish & Wildlife Service.
  14. ↑ Tunnell, John Wesley; Judd, Frank W. (2002). The Laguna Madre of Texas and Tamaulipas (англиски). Texas A&M University Press. стр. 180. ISBN 9781585441334.
  15. ↑ Winkler, Lawrence (2012). Westwood Lake Chronicles (англиски). Lawrence Winkler. ISBN 9780991694105.
  16. ↑ Mulligan, Jesse (6 септември 2018). „The loneliest duck in Niue“. Radio New Zealand. Посетено на 16 април 2021.
  17. ↑ Lyons, Kate (7 септември 2018). „Trevor the lonely duck gets tiny island of Niue in a flap“. The Guardian. Посетено на 16 април 2021.
  18. ↑ Guthrie, Russell Dale (2001). People and Wildlife in Northern North America: Essays in Honor of R. Dale Guthrie (англиски). Archaeopress. ISBN 9781841712369.
  19. ↑ Burton, Maurice; Burton, Robert (2002). International Wildlife Encyclopedia: Leopard – marten (англиски). Marshall Cavendish. стр. 1525. ISBN 9780761472773.
  20. ↑ „Mallard Duck • Elmwood Park Zoo | Elmwood Park Zoo | www.elmwoodparkzoo.org“. www.elmwoodparkzoo.org. 2015. Архивирано од изворникот на 18 February 2017. Посетено на 19 June 2017.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Дива_патка&oldid=4762936“