Галате
Галате — село во Општина Врапчиште, во околината на градот Гостивар.
Галате | |
Координати 41°50′26″N 20°52′41″E / 41.84056° СГШ; 20.87806° ИГД | |
Општина | Врапчиште |
Население | 980 жит. (поп. 2021)[1]
|
Шифра на КО | 07018 |
Надм. вис. | 557 м |
Галате на општинската карта Атарот на Галате во рамките на општината | |
Галате на Ризницата |
Географија и местоположба
уредиИсторија
уредиВкупно 5 жители на оваа населба се заведени како жртви во Втората светска војна.[2]
Стопанство
уредиНаселение
уреди
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Галате живееле 325 жители, сите Македонци.[3] Според секретарот на Бугарската егзархија Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Галате имало 424 Македонци патријаршисти.[4]
Според Афанасиј Селишчев во 1929 година селото е дел од Галатска општина и брои 47 куќи со 203 жители Македонци.[5]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 250 Македонци.[6]
Според пописот на населението на Македонија од 2002 година, селото има 1.151 жител.[7]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 980 жители, од кои 296 Македонци, 461 Албанец, 214 Турци, 1 Србин, 2 останати и 6 лица без податоци.[8]
На табелата е прикажан националниот состав на населението низ сите пописни години:[9]
Година | Македонци | Албанци | Турци | Роми | Власи | Срби | Бошњаци | Ост. | б.п. | Вкупно |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1948 | — | — | — | — | — | — | — | — | — | 391 |
1953 | 450 | 3 | — | — | — | 1 | — | — | — | 454 |
1961 | 420 | — | — | — | — | 1 | — | — | — | 421 |
1971 | 379 | — | — | — | — | 13 | — | — | — | 392 |
1981 | 397 | — | — | — | — | 1 | — | — | — | 398 |
1991 | 372 | 9 | 78 | — | — | 1 | — | 1 | — | 461 |
1994 | 349 | 437 | 126 | — | — | 14 | — | 2 | — | 928 |
2002 | 334 | 643 | 173 | — | — | 1 | — | — | — | 1.151 |
2021 | 296 | 461 | 214 | — | — | 1 | — | 2 | 6 | 980 |
Родови
уредиВо времето на истражувањата кои биле вршени во селото во 1947 година, Галате било чисто македонско село, родови во селото биле:
- Цвеловци (8 к.), староседелци. Имаат иселеници во Обреновац (две семејства).
- Новаковци (2 к.), староседелци.
- Мировци (9 к.), староседелци. Имаат иселеници во Гостивар (едно семејство) и во Ратае.
- Пејовци (1 к.), староседелци.
- Гоџовци (2 к.), староседелци. Имаат иселеници во Белград (едно семејство), Варна (едно семејство) и во Шумен (едно семејство).
- Ѓорговци (5 к.), староседелци.
- Шакшалевци (1 к.), староседелци. Имаат иселеници во Обреновац (едно семејство).
- Поповци (3 к.), староседелци. Имаат иселеници во Тетово (едно семејство) и во Белград (две семејства).
- Цоцолевци (8 к.) и Страшевци (5 к.) доселени во различен период, од сега албанското село Пршовце. Во родот Страшевци го знаат следното родословие: Петко (жив на 47 г. во 1947 година) Милош-Змејко-Димо, кој се доселил;
- Балабановци (5 к.) и тие се доселени од селото Прошовце, подалечно потекло од селото Радомир во Калиса (северна Албанија). Го знаат следното родословие: Манојло (жив на 58 г. во 1947 година) Оносим-Димитрија-Стојко, кој се доселил од Прошовце. Имаат иселеници во Брвеница.
- Цацановци (3 к.) доселени се од сега албанското село Градец. Имаат иселеници во Романија (едно семејство).
- Синадиновци (2 к.) доселени се од селото Чајле.
- Димитриовци (1 к.) доселени се од селото Балин Дол.
- Поречанец (1 к.) основачот на родот е дојден како домазет од Порече.
- Симјановци (1 к.) доселени се од Ново Село, каде биле староседелци.
- Кукевци (1 к.) основачот на родот се доселил од селото Пожаране.
- Бучуковци (1 к.) исто така доселени од Пожаране.[10]
Општествени установи
уредиСамоуправа и политика
уредиИзбирачко место
уредиВо селото постои избирачкото место бр. 460 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[11]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 262 гласачи.[12]
Културни и природни знаменитости
уреди- Цркви[13]
- Црква „Св. Никола“ — главната селска црква;
- Црква „Св. Богородица“ - се наоѓа над на селото, на падините на Шара;
- Археолошки наоѓалишта[14]
Редовни настани
уредиЛичности
уредиКултура и спорт
уредиИселеништво
уредиНаводи
уреди- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ „Попис на жртвите од војната 1941-1945, СР Македонија“ (PDF).
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 213.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne. Avec deux cartes ethnographiques, Paris, 1905, pp. 122-123.
- ↑ Селищев, Афанасий. Полог и его болгарское население. Исторические, этнографические и диалектологические очерки северо-западной Македонии, София, 1929, стр. 24.
- ↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат Архивирано на 10 декември 2021 г.. Државен завод за статистика.
- ↑ Трифуноски, Јован (1976). Полог. Белград: САНУ.
- ↑ „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069