Википедија

Бакау

Бакау (романски: Bacău, германски: Barchau, унгарски: Bákó) — град во источниот дел на Романија и административен центар на округот Бакау, во историскиот регион на Молдавија. Областа зафаќа површина од 41.3 км2.

Бакау
Град
Податотека:Catedrala Bacau (8370387867).jpg


Prefectura_Bacau.jpg
Знаме на Бакау
Знаме
Грб на Бакау
Грб
Бакау is located in Романија
Бакау
Бакау
Местоположба на градот на картата на Романија
Координати: 46°35′N 26°55′E / 46.583° СГШ; 26.917° ИГД / 46.583; 26.917
Земја Романија
ОкругБакау
Основање1408
Површина
 • Град41,3 км2 (159 ми2)
Надм. вис.&10000000000000165000000165 м
Население (2011)[1]
 • Град144,307
 • Густина3.494/км2 (9,050/ми2)
 • Метро250,000x
Демонимbăcăuan, băcăuancă (романски)
Час. појасEET (UTC+2)
 • Лето (ЛСВ)EEST (UTC+3)
Поштенски код600xxx
Повик. бр.(+40) 234
Регистарски табличкиBC
КлимаВлажна континентална
Мреж. местоwww.primariabacau.ro

Според пописот на земјата од 2011 година, во градот живееле 144,307 лица[1], што го прави петнаесетти најнаселен град во Романија.

Потекло на поимот

уреди

Името на градот, според старословенските документи, се среќава како Бако, Бакова или Баковија, и најверојатно се однесува на некое лично име.[2], бидејќи машките често го носеле името Бако според документи во средновековна Трансилванија[3] и Бугарија, но според Виктор Спинеј, самото име е на турски - најверојатно од куманско или печенско потекло[4]. Николае Јорга верува дека името на градот е од унгарско потекло.[5]. Друга теорија сугерира дека името на градот има словенско потекло, што укажува на зборот „бик“[6]. Во Германија градот е познат како Баркау, на унгарски како Бако и на турски како Бака.

Историја

уреди

Слично како и кај поголемите урбани центри во Молдавија, Бакау бил изграден на место каде поминува вода[7]. Има археолошки докази за човечка населба во центарот на Бакау од 6 и 7 век. Овие населби биле изградени над постарите населби од 4 и 5 век. Голем број на бродови биле принајдени во околината со крстови, кое укажува дека жителите биле христијани[8]. Печенезите и Куманите ја контролирале долината Бистрица во 10, 11 и 12 век[9]. Колонистите одиграле значајна улога во развојот на градот[10]. Археолошките наоди од втората половина на 15 век укажуваат на тоа дека Унгарците започнале да се населуваат во регионот по 1345-1347 година кога територијата била под контрола на Кралство Унгарија.[11]. Тие главно се населувале по бреговите на реката Бистрица[12]. Откривањето на керамика од 14 век укажува на присуство на германски колонисти од север. Првично градот се ширел околу Римокатоличката заедница, на долниот тек на реката[3].

Градот бил првпат споменат во 1408 година кога принцот Александар Добриот (1400-1432), им дал привилегија на полските трговци околу царинските трошоци. Царинската куќа во градот се споменува во старословенскиот јазик како „krainee mîto“. Недатиран документ открива дека управителот во Бакау, кој е на чело на градот, е избран од страна на жителите на градот и тој има право да ги осуди сторителите на кривични дела на смрт. Според тоа, ова право може да се додели на заедницата чија територијата била под контрола на Кралството Унгарија.[13][14] Печатот на Бакау бил со овална форма, што е исклучително во Молдавија, бидејќи печатите на другите градови биле кружни.

Сопругата на Александар Добриот во историските документи се појавува како основач на францисканската црква на Пресвета Богородица во Бакау[15]. Но, главната католичка црква во градот била посветена на Свети Никола. Од едно писмо напишано од страна на католичкиот епископ, се дознава дека во градот опстојувала и католичка бискупија во тоа време[15][16]. Од писмото исто така се дознава дека Хуситите кои кои биле подложени на гонења во Чешка, Моравија или Унгарија, се населиле во градот и добиле привилегии од страна на Александар Добриот.

Во текот на 16 век била изградена православна црква и една мала резиденција на владетелите на Молдавија била изградена во градот во првата половина на 15 век. Таа била обновена и проширена од Стефан III Велики (1457-1504), кој, исто така, изградил уште една православна црква. Во текот на 16 и 17 век, градот на неколкупати бил разрушен од страна на Унгарците, Татарите и.т.н[17]. Според еден документ од 1655 година, Унгарците сè уште биле мнозинство во градот.

Првата фабрика за хартија во Молдавија била основана во градот во 1851 година[18]. Градот бил прогласен за општина во 1968 година[18].

Население

уреди
Население во минатото
ГодинаНас.±%
1900 16.187—    
1912 18.846+16.4%
1930 31.138+65.2%
1948 34.461+10.7%
1956 54.138+57.1%
1966 73.414+35.6%
1977 127.299+73.4%
1992 205.029+61.1%
2002 175.500−14.4%
2011 144.307−17.8%
Извор: Census data

На пописот во 2011 година градот имал население од 144.307 жители, што претставува намалување од бројката забележана во пописот од 2002 година[1].

Етничкиот состав во градот е:

Сообраќај

уреди

Градот се наоѓа на околу 300 километри северно од Букурешт. Во околината на градот се наоѓа Меѓународниот аеродром Бакау кој обезбедува директни врски со романскиот град Темишвар и со 10 градови во Европа.

Железничката станица Бакау е една од најпрометните во Романија. Градот е поврзан со главните романски градови. Железничката станица е важна транзитна станица за меѓународни возови од Украина, Русија и Бугарија.

Култура

уреди

Во градот има еден државен универзитет и неколку колеџи. Двата големи романски поети, Георге Баковија и Василе Александри се родени во Бакау. Во градот се наоѓаат неколку театри, меѓу кој најпознати се Драмскиот театар Буковија, куклениот театар, оркестарот на филмхармонијата. Во музејот Јулијан Антоанеску се наоѓаат антички предмети од Дакија. Градот исто така има и астрономска опсерваторија.

Спорт

уреди

Збратимени градови

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 „Population as of 20 October 2011“ (романски). INSSE. 5 July 2013. Архивирано од изворникот на 2016-01-18. Посетено на 4 January 2016.
  2. ↑ Rădvan 2010, p. 371.
  3. ↑ 3,0 3,1 Rădvan 2010, p. 456.
  4. ↑ Spinei 2009, p. 342.
  5. ↑ Nicolae Iorga: Privilegiile șangăilor dela Târgu-Ocna, Extras din Analele Academiei Române, seria II, tom. XXXVII (1915), p. 246
  6. ↑ Gh. Ghibănescu - Ispisoace și Zapise. vol.VI, partea a II-a, Tipografia „Dacia” Iliescu, Grossu & Comp., Iași, 1926, pag.177
  7. ↑ Rădvan 2010, p. 332.
  8. ↑ Dan Gh. Teodor, Creștinismul la est de Carpati, Editura Mitropoliei Moldovei și Bucovinei, Iași, 1984, p. 25, 32, 160.
  9. ↑ Eugen Șendrea, Istoria municipiului Bacău, Bacău, Editura Vicovia, 2007, p.45-90.
  10. ↑ Rădvan 2010, p. 388.
  11. ↑ Rădvan 2010, pp. 388., 427., 455.
  12. ↑ Dobre 2009, p. 86.
  13. ↑ Rădvan 2010, pp. 399., 456.
  14. ↑ Treptow, Popa 1996, p. 188.
  15. ↑ 15,0 15,1 Rădvan 2010, p. 455.
  16. ↑ Dobre 2009, p. 70.
  17. ↑ Rădvan 2010, pp. 373., 416.
  18. ↑ 18,0 18,1 Treptow, Popa 1996, p. 32.
  19. ↑ Pessotto, Lorenzo. „International Affairs - Twinnings and Agreements“. International Affairs Service in cooperation with Servizio Telematico Pubblico. City of Torino. Архивирано од изворникот на 2013-06-18. Посетено на 2013-08-06.

Надворешни врски

уреди
  • Benda, Kálmán (2002). The Hungarians of Moldavia (Csángós) in the 16th–17th Centuries. In: Diószegi, László (2002); Hungarian Csángós in Moldavia: Essays on the Past and Present of the Hungarian Csángós in Moldavia; Teleki László Foundation - Pro Minoritate Foundation; ISBN 963-85774-4-4.
  • Dobre, Claudia Florentina (2009). Mendicants in Moldavia: Mission in an Orthodox Land. AUREL Verlag. ISBN 978-3-938759-12-7.
  • Mărtinaş, Dumitru (1999). The Origins of the Changos. The Center for Romanian Studies. ISBN 973-98391-4-2.
  • Pozsony, Ferenc (2002). Church Life in Moldavian Hungarian Communities. In: Diószegi, László (2002); Hungarian Csángós in Moldavia: Essays on the Past and Present of the Hungarian Csángós in Moldavia; Teleki László Foundation - Pro Minoritate Foundation; ISBN 963-85774-4-4.
  • Rădvan, Laurenţiu (2010). At Europe's Borders: Medieval Towns in the Romanian Principalities. BRILL. ISBN 978-90-04-18010-9.
  • Spinei, Victor (2009). The Romanians and the Turkic Nomads North of the Danube Delta from the Tenth to the Mid-Thirteenth century. Koninklijke Brill NV. ISBN 978-90-04-17536-5.
  • Treptow, Kurt W.; Popa, Marcel (1996). Historical Dictionary of Romania. The Scarecrow Press. ISBN 0-8108-3179-1.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Бакау&oldid=4832375“