Википедија

Кирк Даглас

американски глумец
(Пренасочено од Kирк Даглас)

Кирк Даглас (англиски: Kirk Douglas; роден како Исур Даниелович; 9 декември 1916 - 5 февруари 2020) бил американски актер и режисер. Тој е рангиран на 17-то место на листата на машки холивудски глумци од страна на Американскиот филмски институт и бил највисоко рангирана жива личност на листата.

Своето филмско деби го имал во филмот Чудната љубов на Марта Ајверс (1946) во кој глумел заедно со Барбара Стенвик. Даглас станал меѓународна ѕвезда по улогата на бескрупулозен боксерски херој во Шампион (1949), што му ја донела и првата номинација за Оскар за најдобар актер.

Даглас ја добил почесната награда на Филмската академија на САД за животно дело и Претседателскиот медал на слободата.

Ран живот и образование

уреди

Кирк Даглас е роден како Исур Даниелович (белоруски: Іссур Даніелавіч, руски: Иссур Даниелович) во Амстердам, во државата Њујорк (САД), на 9 декември 1916 година, како едно од седумте деца во семејство на еврејски имигранти од денешна Белорусија,[1][2][3][4][5][6] и семејството зборувало јидиш дома.[7][8][9]

Неговиот стрико, кој емигрирал претходно, го користел презимето Демски, кое семејството на Даглас го усвоило во САД.[10] Кирк Даглас пораснал како Изи Демски и законски го променил своето име во Кирк Даглас пред да се приклучи на морнарицата на САД за време на Втората светска војна.[11]

 
Апсолвентска слика на Кирк Даглас, 1939 година

Кирк Даглас имал несреќно детство, живел со татко алкохоличар кој физички го злоставувал.[12] Додека татко му ги пиел малкуте пари што ги имале, Даглас со мајка му и сестрите живееле во „тешка сиромаштија“.[13]

Како мал им продавал грицки на работниците во мелницата за да заработи доволно за да купи млеко и леб за своето семејство. Подоцна доставувал весници, а во младоста, пред да стане актер, сменил преку четириесет работни места.[14] Матурирал во гимназијата во Амстердам во 1934 година,[15] и уште тогаш бил одлучен да стане професионален актер.[16] Не можејќи да си ја дозволи школарината, Даглас на деканот на Универзитетот во Сент Лоренс му покажал список на свои почести од средното училиште. Дипломирал во 1939 година. Се истакнувал во боречкиот тим и едно лето се борел на карневал за да заработи пари.[17] Подоцна станал добар пријател со светскиот шампион Лу Тез.

Актерските способности на Кирк Даглас биле забележани од Американската академија за драмски уметности во Њујорк, која му доделила посебна стипендија. Учел заедно со Бети Џоан Перске (подоцна позната како Лорен Бекол), која ќе одигра важна улога во започнувањето на неговата филмска кариера.[18] Бекол напишала дека „е лудо вљубена во Кирк“,[19] а тие повремено се состанувале. Друга соученичка, и пријателка на Бекол, била Дијана Дил, која подоцна ќе му стане прва сопруга на Даглас.[20]

Кариера

уреди

По Втората светска војна, Даглас се вратил во Њујорк и работел во радио, театар и снимал реклами.

Кирк Даглас планирал да остане сценски актер, но неговата пријателка Лорен Бекол му помогнала да ја добие својата прва филмска улога така што го препорачала на продуцентот Хал Б. Волис, кој бил во потрага по нов машки талент.[21] Кирк Даглас дебитирал на филмското платно со филмот на Волис „Чудната љубов на Марта Ајверс “ (1946). Тој глумеше млад, несигурен и љубоморен човек, во чиј живот доминира неговата немилосрдна сопруга, а чувствата ги крие со алкохол. Во овој филм Даглас за последен пат глуми слабак во филмска улога.[22][23]

Даглас го зацементирал својот имиџ како „лошо момче“ во неговиот осми филм, Шампион (1949), каде ја имал улогата на себичен боксер.

За овој филм ја добил и својата прва номинација за Оскар.[24]

Овој актер е познат по следните филмови во неговата богата кариера: Надвор од минатото (1947), Шампион (1949), Сензација (1951), Детективска приказна (1951) Лошите и убавите (1952), 20.000 милји под морето (1954) , Индијанскиот борец (1955), Копнеж за живот (1956), Патеките на славата (1957), Престрелки кај О.К. коралот (1957), Викинзи (1958), Спартак (1960), Осамените се храбри (1962), Списокот на Адријан Месинџер (1963), Седум дена во мај (1964), Хероите од Телемарк (1965), Патот на запад (1967), Сатурн 3 (1980) и Жестоки момци (1986)

Податотека:Kirk Douglas Lust for Life.JPG
Во Копнеж за живот како Винсент ван Гог

Даглас ги откупил правата за да постави драма заснована на новелата <i>Лет над кукавичкото гнездо</i> од Кен Кеси. Во 1963 ја поставил драмата во која и самиот глумел и која се изведувала пет месеци на Бродвеј. Даглас ги задржал и филмските права поради дупка во законите, но откако не можел да најде продуцент ни по една деценија, правата ги префрлил на својот син Мајкл. Во 1975 година, Мајкл Даглас и Саул Заенц ја продуцирале филмската верзија, а во главна улога бил Џек Николсон (затоа што Кирк Даглас тогаш престар да го игра ликот според напишаното во новелата). Филмот ги освои сите пет главни награди на Оскар, и бил вториот филм со такво остварување (по Се случи една вечер во 1934 година).[25]

Личен живот

уреди

Даглас и неговата прва сопруга Дијана Дил се венчале на 2 ноември 1943 г. Имале два сина, актерот Мајкл Даглас и продуцентот Џоел Даглас, а се развеле во 1951 година. Потоа, во Париз, се запознал со продуцентката Ен Бајденс (родена Ханелоре Маркс; 23 април 1919 година, Хановер, Германија) додека глумел на локација во Акт на љубовта.[26] Се венчале на 29 мај 1954 година. Имале два сина, Питер и Ерик.[27] Во 2017 година, брачната двојка објавила книга, Кирк и Ана: Љубовни писма, смеа и живот во Холивуд, која ги открива интимните писма што ги споделувале низ годините.[28] Во текот на нивниот брак, Даглас имал афери со други жени, вклучувајќи и неколку холивудски старлети. Тој никогаш не ги криел своите неверства од сопругата.[29]

 
Кирк Даглас, неговата сопруга Ана и претседателот Роналд Реган, декември 1987

На 28 јануари 1996 г., Кирк Даглас доживеал тежок мозочен удар, кој ја нарушил неговата способност да зборува.[30] По секојдневна терапија која траела неколку месеци, способноста за зборување му се вратила, но сè уште била ограничена. Два месеци подоцна (март 1996) ја примил почесната награда Оскар и ѝ се заблагодарил на публиката.[31][32]

Даглас починал на 5 февруари 2020 година, на 103-годишна возраст во својот дом во Беверли Хилс, Калифорнија. Причината за неговата смрт била чувана во тајност.[33][34] На 29 април 2021 г., починала и неговата сопруга Ана (на 102-годишна возраст) и била погребана до него и нивниот син.[35]

Почести и награди

уреди
 
Претседателот Џими Картер ги поздравува Ана и Кирк Даглас, март 1978 година
 
Ѕвездата на Булеварот на славните во Холивуд

Награда за животно дело на AFI

  • 1991 ја прифатил наградата за животно дело на АФИ [45]

Награди од академијата за филмски уметности (Оскар)

Златни глобуси

  • 1986 За Амос бил номиниран за најдобар актер во мини-серија или филм направен за ТВ [47]
  • 1968 Награда Сесил Б. Демил за животно дело [48]
  • 1957 Копнеж за живот - победил за најдобар актер во драма [47]
  • 1952 Детективска приказна - номиниран за најдобар актер во драма [47]

Еми награди

  • 2002 Допрен од ангел - номиниран за најдобар гостин актер во драмска серија [49]
  • 1992 Приказни од криптата - номиниран за најдобар главен актер во драмска серија [49]
  • 1986 Амос - номиниран за најдобар главен актер во минисерија [49]

БАФТА награди

  • 1963 Lonely Are the Brave - номиниран за најдобар странски актер [50]

Наводи

уреди

Надворешни врски

уреди
  1. ↑ „Kirk and Michael Douglas“. Land Of Ancestors – Belarus. November 17, 2012. Архивирано од изворникот на November 3, 2014. Посетено на December 6, 2014.
  2. ↑ Paskin, Barbra (September 20, 2012). „Hollywood gladiator Kirk Douglas has his eyes set on a third barmitzvah“. The Jewish Chronicle. Посетено на May 25, 2018.
  3. ↑ Plessel, John (December 8, 2016). „5 reasons to celebrate actor Kirk Douglas on his 100th birthday“. Los Angeles Daily News. Посетено на May 10, 2018.
  4. ↑ Darrach, Brad (October 3, 1988). „Kirk Douglas“. People. Посетено на May 10, 2018.
  5. ↑ „Kirk Douglas honoured by World Jewish Congress“. BBC. November 10, 2016. Посетено на May 10, 2018.
  6. ↑ Freeman, Hadley (February 12, 2017). „Kirk Douglas: 'I never thought I'd live to 100. That's shocked me'“. The Guardian. Посетено на May 10, 2018.
  7. ↑ Spence, Rebecca (July 18, 2007). „A Legend Looks Back: A Visit With Kirk Douglas“. The Jewish Daily Forward. Посетено на December 6, 2014.
  8. ↑ Farndale, Nigel (July 23, 2011). „Kirk Douglas: in 'pretty good shape' at 94“. The Telegraph. Архивирано од изворникот на January 10, 2022.
  9. ↑ „Other Celebrity Houses of Worship“. seeing-stars.com. Посетено на December 4, 2012.
  10. ↑ Douglas, Kirk. Let's Face It, John Wiley & Sons (2007); ISBN 0470084693.
  11. ↑ Douglas, Kirk (2007). Let's face it: 90 years of living, loving, and learning. John Wiley and Sons. стр. 3. ISBN 978-0470084694.
  12. ↑ Seemayer, Zach (February 5, 2020). „Inside Kirk Douglas' Relationship With Son Michael Douglas“. Entertainment Tonight. Посетено на February 14, 2020.
  13. ↑ Kindon, Frances (February 6, 2020). „Inside Michael and Kirk Douglas feuds and 'addiction gene' that destroyed family“. Daily Mirror. Посетено на February 14, 2020.
  14. ↑ Thomas, Tony. The Films of Kirk Douglas. Citadel Press, New York (1991), p. 12; ISBN 0806512172.
  15. ↑ Grondahl, Paul (September 23, 2015). „Funeral for Kirk Douglas' sister in Albany“. Times Union (англиски). Посетено на February 6, 2020.
  16. ↑ Thomas, p. 13
  17. ↑ Thomas, p. 15
  18. ↑ Thomas, p. 18
  19. ↑ Bacall, Lauren (1978). By Myself and Then Some, London: Coronet, pp. 26–27 ISBN 978-0755313501. OCLC 664201994
  20. ↑ Sim, David (December 9, 2016). „A look back at the life of Kirk Douglas as he celebrates his 100th birthday“. International Business Times.
  21. ↑ Parker, John (2011). Michael Douglas: Acting on Instinct, London: Headline. e-book, Ch. 2 OCLC 1194433483
  22. ↑ Smith, Imogen Sara (2011). In Lonely Places: Film Noir Beyond the City, Jefferson, NC: McFarland. p. 103, ISBN 978-0786463053. OCLC 756335120
  23. ↑ Thomas, p. 33
  24. ↑ Didinger, Ray, and Glen Macnow. The Ultimate Book of Sports Movies: Featuring the 100 Greatest Sports Films, Running Press (2009), p. 260 ISBN 0091521300
  25. ↑ Douglas, Edward (2009). Jack: A Biography of Jack Nicholson, HarperCollins, p. 136 ISBN 978-0061745492. OCLC 1237159010
  26. ↑ Tugend, Tom (May 25, 2017). „New book reveals a lifetime of love letters between Kirk Douglas and wife“. Jewish Journal. Посетено на May 10, 2018.
  27. ↑ „Douglas son 'died accidentally'“. BBC News. August 10, 2004. Посетено на December 8, 2016.
  28. ↑ Vargas, Chanel (August 9, 2017). „Kirk Douglas' Six-Decade Love Story With His Wife, Anne Buydens“. Town & Country Magazine. Посетено на May 10, 2018.
  29. ↑ Carter, Maria (May 3, 2017). „Kirk and Anne Douglas Open Up About Their Tumultuous Marriage in New Tell-All Book“. Country Living. Посетено на May 10, 2018.
  30. ↑ Douglas, Kirk; Gold, Todd (October 6, 1997). „Lust for Life“. People.
  31. ↑ „Kirk Douglas receiving an Honorary Oscar®“. YouTube. April 24, 2008. Архивирано од изворникот на 2022-11-09. Посетено на November 16, 2016.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  32. ↑ Cooper, Chet (2001). „Interview: Kirk Douglas“. Ability. Посетено на December 6, 2014.
  33. ↑ McLellan, Dennis (February 5, 2020). „Kirk Douglas dead at 103; 'Spartacus' star helped end Hollywood blacklist“. Los Angeles Times. Посетено на February 5, 2020.
  34. ↑ Berkvist, Robert (February 5, 2020). „Kirk Douglas, a Star of Hollywood's Golden Age, Dies at 103“. The New York Times. Архивирано од изворникот на 2020-02-06. Посетено на February 5, 2020.
  35. ↑ Barnes, Mike (April 29, 2021). „Anne Douglas, Philanthropist and Widow of Kirk Douglas, Dies at 102“. The Hollywood Reporter. Архивирано од изворникот на May 2, 2021. Посетено на April 29, 2021.
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 „Kirk & Anne Douglas“. The Heart Foundation. Посетено на November 16, 2016.
  37. ↑ „San Sebastian Film Festival“. sansebastianfestival. Посетено на October 2, 2019.
  38. ↑ 38,0 38,1 Barnes, Mike (February 5, 2020). „Kirk Douglas, Indomitable Icon of Hollywood's Golden Age, Dies at 103“. The Hollywood Reporter.
  39. ↑ „Jimmy Carter: Presidential Medal of Freedom Remarks at the Presentation Ceremony“. Presidency.ucsb.edu. January 16, 1981. Посетено на February 6, 2020.
  40. ↑ „Great Western Performers – National Cowboy & Western Heritage Museum“. April 19, 2019. Архивирано од изворникот на April 19, 2019. Посетено на October 2, 2019.
  41. ↑ „19th AFI Life Achievement Award: A Tribute To Kirk Douglas“. video.afi.com. Архивирано од изворникот на 2019-10-02. Посетено на October 2, 2019.
  42. ↑ „List of Kennedy Center Honorees“. Kennedy Center for the Performing Arts. Архивирано од изворникот на November 15, 2013. Посетено на December 1, 2013.
  43. ↑ „35th Screen Actors Guild Awards“ (англиски). Посетено на October 2, 2019.
  44. ↑ „Hollywood Walk of Fame“. Guide to and locations of the stars on Hollywood Boulevard. Архивирано од изворникот на June 7, 2012. Посетено на June 13, 2008.
  45. ↑ „The AFI Life Achievement Awards“. American Film Institute. Посетено на December 9, 2016.
  46. ↑ „Spotlight on Kirk Douglas“. Deseret News. December 22, 2006. Посетено на February 6, 2020.
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 „Kirk Douglas“. Encyclopedia.com. Посетено на February 6, 2020.
  48. ↑ Berk, Philip (January 14, 2020). „Ready for My deMille: Profiles in Excellence – Kirk Douglas,1968“. Globen Globes. Посетено на February 6, 2020.
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 „Kirk Douglas“. Television Academy. Посетено на February 6, 2020.
  50. ↑ „Film in 1963“. British Academy of Film and Television Arts. Посетено на February 6, 2020.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Кирк_Даглас&oldid=5233671“