Википедија

Cream

рок-група
(Пренасочено од Cream (бенд))

Cream е британска блуз-рок супер група од 1960-тите составена од басистот/вокалист Џек Брус, гитаристот/вокалист Ерик Клептон и тапанарот Џинџер Бејкер. Нивниот звук е карактеризиран како хибрид од блуз-рок, хард-рок и психоделичен рок[1] комбинирајќи ја блуз гитарата на Клептон, гласот и блузерската бас гитара на Џек Брус и влијателниот џез тапанар Џинџер Бејкер. Третиот албум на групата, „Wheels of Fire“, беше првиот продаван планита-двоен албум во светот.[2][3] „Cream“ е многу почитувана група бидејќи таа е првата забележлива и успешна супергрупа.[4][5][6] Во рок од две години тие продале околу 35 милиони албуми.[7]

Cream
Животописни податоци
ПотеклоОбединетото Кралство
ЖанровиБлуз рок, психоделичен рок, хард рок, есид рок
Период на активност1966 (1966)–1968, 1993, 2005
Издавачи„Reaction Records“, „Polydor Records“, „Atco Records“, „RSO Records“
Соработници„Powerhouse“, Graham Bond, John Mayall & the Bluesbreakers, Blind Faith, „Bruce-Baker-Moore“
Поранешни членови
Џек Брус
Ерик Клептон
Џинџер Бејкер

Музиката на „Cream“ вклучувала песни засновани на традиционалниот блуз како на пример „Crossroads“ и „Spoonful“, модерен блуз како „Born Under a Bad Sign“, како и повеќе ексцентрични песни како „Strange Brew“, „Tales of Brave Ulysses“ и „Toad“. Најголемите хитови на „Cream“ беа „I Feel Free“ (OK, #11),[3] „Sunshine of Your Love“ (САД, #5),[8] „White Room“ (САД, #6),[8] „Crossroads“ (САД, #28)[8] и „Badge“ (ОК, #18).[9]

„Cream“ направија значајно влијание врз популарната музика во тоа време и заедно со Џими Хендрикс ја популаризираа употребата на вах педалата. Тие произведоа песни кои станаа пример за многу групи и влијеа врз појавувањето и функционирањето на Британски бендови како „Led Zeppelin“, „Deep Purple“ и „The Jeff Beck Group“ во доцните 1960-ти. Нивните изведби во живо влијаеле врз бендови кои свират прогресивен рок како „Rush“,[10] џем бендови како „The Allman Brothers Band“, „Grateful Dead“, „Phish“ и хеви метал бендови како „Black Sabbath“.[11]

„Cream“ беа рангирани на 16 место на листата „100 Greatest Artists of Hard Rock“ на „VH1“, магазинот магазинот „Rolling Stone“ ги именуваше како шеесет и шестите најдобри артисти на сите времиња.[12] Во 2010 „VH1“ ги рангираше на 61 место на нивната листа „100 Greatest Artists of All Time“.

Формирање

уреди
 
Ерик Клептон настапува во 1974

Во јули 1966, кариерата на Ерик Клептон во „The Yardbirds“ и „John Mayall & the Bluesbreakers“ му ја додели репутацијата на најдобар блуз гитарист во Британија.[1] Клептоновата виртуозност и голема моќ со гитарата иснпирирала еден обожавател да ја напише со спреј фразата „Клептон е Господ“ на ѕидот во подземната станица во Ислингтон.[13] Сепак, Клептон се чувствуваше затворен во бендот на Меиал па се реши да ја прошири својата кариера во нов бенд.

Во 1966 Клептон се сретнал со Бејкер, тогаш водичот на организацијата „Graham Bond“ го планирал Брус како бас гитарист и свирач на хармоника и на пијано. Бејкер, исто така, се чувствувал поттиснато во „GBO“ и бил изморен од зависноста од дрога на Грахам Бонд, а исто така и од менталната нестабилност. „Отсекогаш го сакав Џинџер“, рече Клептон. „Џинџер дојде да ме гледа како свирам со „The Bluesbreakers“. По настапот тој ме врати назад во Лондон со неговиот „Rover“. Бев многу импресиониран од неговата кола и од неговото возење. Тој ми збореше за тоа дека сакал да започне бенд, а и јас,исто така, размислував за тоа.“[14] И двајцата меѓусебно беа инпресионирани од свирењето, што доведе до тоа Бејкер да го праша Клептон да му се приклучи во неговиот нов, тогаш неименуван, бенд. Клептон без размислување се сложил, а за тоа многу придонело тоа што Бејкер го најмил Брус како басист на бендот.[3] Според Клептон, Бејкер бил толку изненаден поради што за малку ќе направел сообраќајна несреќа.[15]

Клептон се сретнал со Брус кога басистот/вокалист на кратко свирел со „The Bluesbreakers“ во март 1966.[3] Двајцата работеле заедно како дел од краткотрајниот бенд наречен „Powerhouse“ (во кој биле вклучени и Стиви Винвуд и Пол Џонс). Импресиониран од техничките и вокалните способности на Брус, Клептон посакал да работи со него во новиот бенд. Тоа што Клептон не го знаеше е дека додека Брус бил во бендот на Бонд, тој и Бејкер биле познати по нивните расправии,[16] но двајцата одлични џез музичари, сепак, си ги почитуваат меѓусебно нивните вештини.

Сепак, Бејкер и Брус ги заоставија нивните разлики на страна поради доброто на новото трио на Бејкер за кое тој имал визија дека ќе биде колегијално со придонес на сите во создавањето на музиката и текстовите. Бендот беше именуван „Cream“, како што Клептон, Брус и Бејкер веќе беа сметани за „крем на културата“ во енормно засиленото напредување на џез и блуз музичарите на Британската музичка сцена. Пред да се одлучи за името „Cream“ бендот размислувал тие да се нарекуваат „Sweet ‘n’ Sour Rock ‘n’ Roll“. Од триото, Клептон ја имаше најголемата репутација во Англија, но сепак тој беше се, а сè уште непознат во САД, со оглед на тоа што ги напушти „The Yardbirds“ пред песната „For Your Love“ да биде рангирана во „American Top Ten“.[1]

Неофицијалното деби, „Cream“ го направи но ноќниот клуб „Twisted Wheel“ на 29 јули 1966.[3][17] Нивното официјално деби го направија два дена подоцна на шестата година од „Windsor Jazz & Blues Festival“.[3][17] Новиот бенд со неколку оригинални песни, направи снимки на спиритуален блуз кој енормно ја зголеми нивната публика која топло ги прими новите снимки. Во октомври, бендот доби шанса да свири со Џими Хендрикс кој само што пристигнал во Лондон. Хендрикс бил обожавател на музиката на Клептон и сакал да добие шанса да свири со него на сцена.[3] Хендрикс им бил претставен на „Cream“ од страна на неговиот менаџер Чес Чендлер, односно басистот на „The Animals“.[3]

При раната организација на бендот беше одлучено да Брус го заземе местото на водечки вокал. Додека Клептон се срамел да пее,[18] тој полека се вклопувал со Брус за потоа да го преземе тоа место на некои од повеќе познатите песни на групата меѓу кои „For Until Late“,[19] „Strange Brew“,[20] „Crossroads“[21] и „Badge“.[22]

Албумот Fresh Cream

уреди
Главна статија: Fresh Cream (албум)

Деби албумот на „Cream“, „Fresh Cream“, е снимен и издаден во 1966. Албумот го достигна шестото месо на музичките листи во ОК и #39 во САД.[23] Најголем дел од албумот се блуз преработки како „Four Until Late“, „Rollin’ and Tumblin’“ (стари блуз песни снимени од Хамбони Вили Њуберн во 1926 кои стнаа блуз стандарди благодарение на верзиите снимени од Мади Вотерс и Елмор Џејмс и раните 1950-ти), „Spoonfl“ (напишана од Вили Диксон а снимена од Ховлин Вулф), „I’m So Glad“ (напишана од Скип Џејмс) и „Cat’s Squirrel“.[24] Остатокот од албумот вклучува песни напишани (сам или во соработка со друг) од Џек Брус, а најзабележителни се „I Feel Free“ (која беше хит сингл во ОК)[3] и две од Џинџер Бејкер (едната од тие е „Toad“ која содржи едно од најраните примери на соло на тапани во рок-музиката). Џинџер Бејкер исто така соработувал со тогашната жена на Џек Брус, Џенет Годфри, за да ја напише „Sweet Wine“. Годфри, исто така, го обезбеди текстот на првата оригинална блуз композиција на триото, односно песната „Sleepy Time Time“ на нејзиниот сопруг.

Албумот Disraeli Gears

уреди
Главна статија: Disraeli Gears

Првата посета на „Cream“ во САД беше во март 1967, за да свират во „RKO“ театарот во Њујорк. Тие се вратија во Њујорк помеѓу 11 и 15 мај 1967,[25] за да го снимат албумот „Disraeli Gears“. Вториот албум на „Cream“ беше издаден во ноември 1967, и влезе во топ 5 листите во музичките листи на двете страни на атлантикот.[26] Продуцент на албумот е Феликс Папаларди и инженер Том Дод, а албумот е снимен во „Atlantic Studios“ во Њујорк. „Disraeli Gears“ се смета за албум кој ги опишува напорите на бендот, успешно вклопен британски психоделичен рок и американски блуз. Овој албум е и правиот на групата кој примарно содржи песни напишани од членовите на бендот со само три од единаесет песни напишани од други, надвор од бендот. Албумот не само што ги вклучува хитовите „Strange Brew“ и „Tales of Brave Ulysses“ туку и песната „Sunshine of Your Love“.

На нивните концерти во 2005 во Лондон при нивното реобединување тие свиреал само три песни од овој албум, и тоа „Outside Woman Blues“, „We’re Going Wrong“ и „Sunshine of Your Love“.

Албумот Wheels of Fire

уреди
Главна статија: Wheels of Fire

Во 1968 се појави третиот албум на „Cream“, „Wheels of Fire“, кој се искачи на американските топ листи. Снимките во овој албум покажуваа како бендот полеку се оддалечува од блузот и се насочува повеќе кон семи-прогресивен рок стил. Како и да е, бендот ги сними песните на Ховлин Вулф, „Sitting on Top of the World“, и на Алберт Кинг, „Born Under a Bad Sign“. Според интервју на „BBC“ со Клептон, издавачката куќа, предводена од Алберт Кинг, го замолила бендот да направат преработка на „Born Under A Bad Sing“ кој сама по себе станала популарна. Првата песна, „White Room“, стана радио застапник на бендот. Една друга песна, „Politician“, била напишана од бендот додека тие чекале да настапат во живо на BBC.[14] Вториот компакт диск на албумот вклучува три изведби во живо од „Winterland Ballroom“ и една од „Fillmore“. Второто соло на Клептон, „Crossroads“, се качи во повеќе топ 20 листи на најдобри сола на гитара.[27][28][29] Песната „Toad“ на Џинџер Бејкер е широко прифатена и се смета како едно од најдобрите сола на тапани во живо во рок-музиката.[30]

На почетокот на нивната проштална турнеја на 4 октомври 1968, во Оукленд, скоро цел репертоар беше составен од песни од албумот „Wheels of Fire“: „White Room“, „Politician“, „Crossroads“, „Spoonful“, „Deserted Cities of the Heart“, и „Passing the Time“.

Албумот Goodbye

уреди
Главна статија: Goodbye (албум на Cream)

При крајот, „Cream“ беа убедени дека треба да направат финален албум. Албумот, соодветно именуван како „Goodbye“, е снимен при крајот на 1968, а е издаден на почетокот на 1969 по распаѓањето на бендот. Вклучува шест песни: три песни во живо од концертот во „The Forum“ во Лос Анџелес, Калифорнија, на 19 октомври и три нови студио снимања (најпознатата „Badge“ е напишана од Клептон и Џорџ Харисон, кој исто така и свирел на ритмичка гитара како „L’Angelo Misterioso“). „I’m So Glad“ која најпрво се појави како студио снимка на албумот „Fresh Cream“, во овој албум е ставена во живо. Таа единствената песна која се појавува на двата, односно, на првиот и на последниот албум на групата.

Прошталната турнеја на „Cream“ содржела 22 претстави на 19 места во САД помеѓу 3 октомври и 4 ноември 1968, и два финални проштални концерти во „Royal Albert Hall“ на 26 ноември 1968. Првично бил планиран уште еден двоен албум во кој би биле искомбинирани материјали од оваа турнеја и студио снимки, но сепак, албумот „Goodbye“ бил издаден наместо тој каде што се вклучени три снимки во живо и три студио песни, по една од секој член на бендот. Овој албум го докажа професионализмот на членовите, како што снимките во живо од албумот од „I’m So Glad“, „Politician“ и „Sitting on Top of the World“ беа многу успешни што ја докажува нивната посветеност кон музиката.[31]

Распадот

уреди
 
Џек Брус настапува во 1972

Уште од создавањето, бендот беше соочен со некои фундаментални проблеми кои подоцна доведоа до големи несогласувања во ноември 1968. Соперништвото помеѓу Брус и Бејкер создаде тензии во бендот. Клептон, исто така, почувствувал дека членовите на бендот не се слушаат доволно помеѓу себе. Опремата со текот на годините се подобрувала, новиот „Marshall“ засилувач можел да поддржи многу посилен звук, па Џек Брус го покачувал нивото ја јачина, што создавало тензии за Бејкер кој имал проблеми при усогласување со громогласноста. Клептон говореше за концерт во чиј тек тој престанал да свири, а тоа не го приметиле ни Бејкер ни Брус.[16] Клептон, исто така, коментирал дека последните настапи на „Cream“ биле само докажувања на членовите на бендот.[32] Групата одлучила дека треба да се растурат во мај 1968, за време на турнејата во САД.[33] Подоцна, во јули, пристигна официјална изјава на кога се известуваше дека бендот ќе се распадне по прошталната турнеја во САД и по двата настапи во Лондон. „Cream“ ја завршија нивната турнеја во САД на 4 ноември со концертот во „Rhode Island“ и свиреал во ОК за последен пат на 25 и 26 ноември.[33]

Реобединувања

уреди

Куќата на славните на рокенролот

уреди
Главна статија: Куќата на Славните на Рокенролот

Во 1993, „Cream“ беа примени во куќата на славните на рокенролот и беа реобединети за да настапат заедно на церемонијата.[34] Наводно, триото не било сигурно дали сака да свири повторно заедно сè додека не пристигнале охрабрувачките зборови на Роби Робертсон кои ги инспирирале да се обидат. Репертоарот ги содржел „Sunshine of Your Love“, „Crossroads“ и „Born Under a Bad Sign“, песна која претходно не ја свиреле во живо. За време на приемот Клептон напоменал дека нивната проба, денот пред церемонијата, го обележакла првиот пат кога тие свиреле повторно заедно по 25 години.[3] Оваа изведба поттикна гласини за турнеја на реобединување. Во неколку интервјуа, Брус и Бејкер рекле дека, навистина, се заинтересирани за да одат на турнеја како „Cream“. Формално обединување не се случи во брзо време бидејќи Клептон, Брус и Бејкер продолжија со нивните соло проекти, иако подоцна двајца работеа заедно повторно во средината на 1990-тите како две третини од моќното трио „BBM“ со ирскиот блуз-рок гитарист Гери Мур.

2005, концертите во Royal Albert Hall и Madison Square Garden

уреди

„Cream“ се реобединија за серија од четири настапи, на 2, 3, 5 и 6 мај во 2005 во „Royal Albert Hall“ во Лондон, местото на нивниот последен концерт во 1968, на барање на Клептон. Иако тројцата музичари се договориле да не зборуваат јавно за настапите, Клептон подоцна ќе наведе дека тој станал подарежлив благодарение на неговото минато и дека физичкото здравје на Брус и Бејкер бил огромен фактор: Брус неодамна претрпе пресадување на црниот дроб поради рак на истиот и за малку ќе ја загубел својата жена, а Бејкер имаше тежок артритис.

Билетите за сите четири настапи биле продадени за помалку од еден саат. Изведбите биле снимени на компакт диск и на ДВД. Присуство земаа и Пол Мек Картни и Ринго Стар, Стиви Винвуд, Роџер Вотерс, Брајан Меи, Џими Пејџ од „Led Zeppelin“, Мик Теилор и Бил Вајман. Реобединувањето го обележа првиот пат кога бендот во живо ги свиреле песните „Badge“ и „Pressed Rat and Warthog“.

Реобединувањето во „Royal Albert Hall“ го покажа успех и на приватно и на финансиско ниво поради што тие одлучиле да го направат истот и во САД. „Cream“ одбрале да свират на само едно место, „Madison Square Garden“ во Њујорк, од 24 до 26 октомври 2005. Претставите беа проследени со некои контроверзии околу билетите: промотерите на концертите направиле договор со компанијата за кредитни картички „American Express“ да направат достапни билети на муштериите на „American Express“ само една недела пред настапот.

2006-денес

уреди

Во февруари 2006, „Cream“ доби Греми Награда за Животно Дело (анг. „Grammy Lifetime Achievement Award“) како признание за нивниот придонес, како и влијание, врз модерната музика. Истиот месец беше издадено ДВД на кое детално беше објаснета приказната која стоеше позади создавањето и снимањето на „Disraeli Gears“. На еден ден пред одржувањето на Греми церемонијата, Брус даде јавна изјава дека биле планирани повеќе еднократни настапи на „Cream“: на повеќе датуми, во неколку градови, слични на настапите во „Royal Albert Hall“ и „Madison Square Garden“. Како и да е, приказната беше демантирана од Клептон и Бејкер, прво од Клептон во еден артикл на „Times“ од април,2006. Во артиклот е наведено дека кога бил прашан за „Cream“ Клептон рекол: „Не. Не за мене. Го направивме и беше забавно. Но, животот е многу краток. Имам многу други работи кои попрво би ги правел, меѓу кои и престојвување дома со моите деца. Поентата на тој бенд е тоа дека сево ова е производ на лимитираноста.... тоа беше експеримент.“ Во интервју за магазинот „Music Mart“ во ОК, во врска со издавањето на ДВД-то за концертот во „Hyde Park“ на „Blind Faith“ vo 1969, Бејкер коментираше за неговата неволност за реобединување на бендот. Овие коментари беа многу попрецизни и експлозивни за разлика од Клептоновите, како што и беа потенцирани на неговата врска со Џек Брус. Кога бил прашан да елаборира, Бејкер рекол:

„ „Ох, тој врескаше по мене на сцена, тој го пушти неговиот бас толку гласно со што ме пригуши на првиот настап. Тоа што тој го праве е тоа што се извинува и се извинува, но јас се плашам да одам на реобединувачки настап на „Cream“, тоа беше крајот. Тој ја уби магијата и Њујорк беше како во 1968...Тоа беше само колку да се помине настапот, земи ги парите – завршен договор. Јас бев апсолутно изненаден. Мислам, тој ни демонстираше зошто беше исфрлен од Грахам Бонд и зошто „Cream“ не остана подолго на сцена во Њујорк. Јас не сакав да го направам прв тоа, едноставно поради тоа што Џек сакаше. Работев со него неколкупати по „Cream“ и си ветив себеси дека нема повеќе никогаш да работам со него. Кога Ерик првпат произлезе со идејата јас реков не и потоа тој ме телефонираше и ме убеди да го направиме тоа. Јас имав најдобри намери и направив сè што можев за работите да се одвиваат нормално, а бев и пријатен кон Џек.“[35] “

Дискографија

уреди
  • 4 студио албуми
  • 4 албуми во живо
  • 8 компилациони албуми
  • 10 синглови
  • 6 видео албуми

Албуми

уреди

Студио албуми

уреди
Година Детали за албумот Позиција на листите Сертификати[36]
ОК
[37] 		САД
[38] 		САД Р&Б
[38] 		Авс Нор
1966 Fresh Cream

  • Издаден: 9 декември 1966
  • Про.куќа: Reaction Records
 6 39 — — —
  • US: Злато
1967 Disraeli Gears

  • Издаден: 2 ноември 1967
  • Про.куќа: Reaction Records
 5 4 — 1 16
  • US: Платина
1968 Wheels of Fire

  • Издаден: јули 1968
  • Про.куќа: Polydor Records
 3 1 11 1 16
  • US: Злато
1969 Goodbye

  • Издаден: март 1969
  • Про.куќа: Polydor Records
 1 2 — — 7
  • US: Злато

Албуми во живо

уреди
Година Наслов Позиција на листите Сертификати
ОК[37] САД[38]
1970 Live Cream 4 15
1972 Live Cream Volume II 15 27
2003 BBC Sessions — —
2005 Royal Albert Hall London May 2-3-5-6, 2005 61 59

Компилациони албуми

уреди
Година Наслов Позиција на листите Сертификати
ОК[37] САД[38]
1969 Best of Cream 6 3 „RIAA“: Злато[36]
1972 Heavy Cream — 135
1983 Strange Brew: The Very Best of Cream — — „RIAA“: Платина[36]
1995 The Very Best of Cream — — „RIAA“: Злато[36]
1997 Those Were the Days — —
2000 20th Century Masters: The Millennium Collection: The Best of Cream — —
2005 I Feel Free - Ultimate Cream 6 — „BPI“: Злато
2005 Cream Gold — —

Синглови

уреди
Година Наслов Позиции на листите Албум
ОК[37] САД[39] Кан
1966 „Wrapping Paper“
Б-страна: „Cat's Squirrel“ (од Fresh Cream) 		34 — — ОК сингл
„I Feel Free“
Б-страна: „N.S.U.“ 		11 116 — Fresh Cream
1967 „Strange Brew“
Б-страна: „Tales of Brave Ulysses“ 		17 — — Disraeli Gears
„Spoonful - Прв дел“
Б-страна: „Spoonful - Втор дел“ 		— — — Fresh Cream (ОК)
Best of Cream (ОК)
1968 „Sunshine of Your Love“
Б-страна: „SWLABR“ 		25 5 3 Disraeli Gears
„Anyone for Tennis“
Б-страна: „Pressed Rat and Warthog“ (од Wheels of Fire) 		40 64 37 Песна која не е на плоча
„White Room“
Б-страна: „Those Were the Days“ 		28 6 2 Wheels of Fire
1969 „Crossroads“
Б-страна: „Passing the Time“ 		— 28 13 Wheels of Fire
„Badge“
Б-страна: „What a Bringdown“ 		18 60 49 Goodbye
1970 „Lawdy Mama“ (студио верзија од Live Cream)
Б-страна: „Sweet Wine“ (од Fresh Cream) 		— — — Live Cream

Видео албуми

уреди
  • Farewell Concert - ДВД, снимено во „Royal Albert Hall“ во ноември 1968
  • Strange Brew - поголемиот дел е повторна изработка на Farewell Concert плус некои песни
  • Fresh Live Cream - ДВД, документарец кој е снимен набрзо по реобединувањето во куќата на славните на рокенролот во 1993. Вклучени се и интервјуа, а и претходно неиздаден материјал
  • Royal Albert Hall London May 2-3-5-6, 2005 - ДВД, снимено во „Royal Albert Hall“ во мај 2005
  • Cream: Disraeli Gears (2006) - ДВД, опис за изработката на албумот Disraeli Gears, и целото влијание во 1960-тите.
  • Cream: Classic Artists - ДВД + компакт диск, снимено пред и по концертите за реобединување ов „Madison Square Garden“. Вклучени се интервјуа со членови на бендот во склоп на аудио компакт диск кој содржи пет претходно неиздадени песни од Шведско радио.

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Unterberger, Richie. „Cream: Biography“ (англиски). Allmusic. Посетено на 30 June 2008.
  2. ↑ „Cream - the Band“ (англиски). BBC. 20 September 2000. Посетено на 30 June 2008.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 Cream: Classic Artists. [DVD]. Image Entertainment. 2007. 
  4. ↑ Musicradar.com
  5. ↑ CNN.com
  6. ↑ „Whereseric.com“. Архивирано од изворникот на 2008-05-16. Посетено на 2011-02-15.
  7. ↑ [1]
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 „Cream: Biography: Rolling Stone“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот на 2009-09-14. Посетено на 8 July 2008.
  9. ↑ "Badge" search results. http://www.everyhit.com. Retrieved 2 January 2010.
  10. ↑ „allmusic (((Rush > Overview)))“. Allmusic. Посетено на 8 November 2008.
  11. ↑ „allmusic (((Black Sabbath > Overview)))“. Allmusic. Посетено на 8 November 2008.
  12. ↑ „VH1's 100 Greatest Artists of Hard Rock (20-1)“ (англиски). VH1. 2000. Архивирано од изворникот на 2008-09-13. Посетено на 26 June 2008.
  13. ↑ „Where's Eric Website: Nickname“. Архивирано од изворникот на 2007-01-26. Посетено на 17 February 2007.
  14. ↑ 14,0 14,1 McDermott, John (November 1997). „Strange Brew“. Guitar World magazine.
  15. ↑ Clapton, Eric (2007). Clapton: The Autobiography. New York, United States: Broadway Books. стр. g. 74. ISBN 978-0-385-51851-2.
  16. ↑ 16,0 16,1 White, Dave. „Cream“ (англиски). about.com. Посетено на 27 June 2008.
  17. ↑ 17,0 17,1 Clapton, Eric (2007). Clapton: The Autobiography. United States: Broadway Books. стр. g. 77. ISBN 978-0-385-51851-2.
  18. ↑ Ertegün, Ahmet. (2006). Classic Albums: Cream - Disraeli Gears. [DVD]. Eagle Rock Entertainment. 
  19. ↑ Cream (1966). Fresh Cream
  20. ↑ Cream (1967). Disraeli Gears
  21. ↑ Cream (1968). Wheels of Fire
  22. ↑ Cream (1969). Goodbye (1969)
  23. ↑ Pattingale, Graeme (17 January 1999). „Fresh Cream“ (англиски). Посетено на 30 June 2008.
  24. ↑ „Album Review: Fresh Cream“ (англиски). answers.com. Посетено на 30 June 2008.
  25. ↑ GP Flashback : Cream, June 1967 Архивирано на 17 април 2010 г. - Guitar Player Article - June 1967
  26. ↑ Pattingale, Graeme (19 November 1998). „Disraeli Gears“ (англиски). Посетено на 30 June 2008.
  27. ↑ „Greatest Rock Guitar Solos (Live)“. DigitalDreamDoor.com. Архивирано од изворникот на 2010-06-09. Посетено на 19 August 2008.
  28. ↑ „The 25 Coolest Guitar Solos“. Rolling Stone. 6 August 2007. Архивирано од изворникот на 2009-09-14. Посетено на 19 August 2008.
  29. ↑ „The 100 Greatest Guitar Solos“. Guitar World Magazine. Посетено на 19 August 2008.
  30. ↑ „Greatest 'Live' Rock Drum Performances“. DigitalDreamDoor.com. Архивирано од изворникот на 2010-07-26. Посетено на 28 October 2008.
  31. ↑ Pattingale, Graeme (2002). „A Guide to the Bootlegs“ (англиски). Посетено на 30 June 2008.
  32. ↑ Clapton, Eric (8 October 2007). „Eric Clapton Chronicles Music, Addiction and Romance in New Book“. Clapton: The Autobiography (англиски). spinner.com. Архивирано од изворникот 2012-09-10. Посетено на 8 November 2008.
  33. ↑ 33,0 33,1 Welch, Chris (4 August 2005). „The Farewell“ (англиски). Архивирано од изворникот на 2008-05-16. Посетено на 28 June 2008.
  34. ↑ „Cream“ (англиски). Rock and Roll Hall of Fame. Посетено на 26 June 2008.
  35. ↑ „Ginger Baker Interview“ (англиски). Slowhand. Посетено на 12 August 2009.
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 RIAA Certification Search Type "Cream under Artist to see the results.
  37. ↑ 37,0 37,1 37,2 37,3 „Cream“ (PHP). Chartstats. United Kingdom: The Official Charts Company. Архивирано од изворникот 2012-03-04. Посетено на December 28, 2010.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 „Cream - Billboard Albums“. Allmusic. United States: Rovi Corporation. Посетено на December 28, 2010.
  39. ↑ http://www.allmusic.com/artist/p3983/charts-awards/billboard-singles

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Cream&oldid=5204655“