Википедија

Хуавеи

кинеско технолошко претпријатие од областа на телекомуникациите

Huawei Technologies Group Co., Ltd. е кинеска мултинационална технолошка компанија со седиште во Шенжен, Гуангдунг. Дизајнира, развива и продава телекомуникациска опрема и потрошувачка електроника (главно паметни телефони).[2]

Huawei Technologies Group Co., Ltd.
Дејност
Основано1987 Уреди на Википодатоците
ОсновачЖен Џенгфеј Уреди на Википодатоците
Седиште
Шенџен Уреди на Википодатоците
,
Народна Република Кина Уреди на Википодатоците
Опслужувани подрачја
Цел свет (исклучувајќи ги САД од 2019)
Клучни личности
Рен Женгфеи (Основач и извршен директор)
Лиен Ху (претседател на одборот)
Менг Ванџу (финансиски директор)
Производи
Доход▲ CN¥858.833 милијарди US$122,972 милијарди (2019)
Оперативен доход
▲ CN¥77.835 милијарди US$11,145 милијарди (2019)
Нето-доход
▲ CN¥62.656 милијарди US$8,971 милијарди (2019)
Вкупно актива443.634.000.000 Кинески јуан (2016) Уреди на Википодатоците
Вработени
194,000
Матично претпријатие
Huawei Investment & Holding[1]
ПодружнициHonor
Amartus
Caliopa
Chinasoft International
FutureWei Technologies
HexaTier
HiSilicon
iSoftStone
Мреж. местоwww.huawei.com Уреди на Википодатоците
Хуавеи

"Huawei" in Simplified (top) and Traditional (bottom) Chinese characters
Упростено 华为
Традиционално 華為
Буквално: "Splendid Achievement" or "Chinese Achievement"
Huawei Technologies Co., Ltd.
Упростено 华为技术有限公司
Традиционално 華為技術有限公司

Компанијата е основана во 1987 од Рен Женгфеи, поранешен заменик началник на полкот во Народноослободителната армија.[3] Првично фокусиран на производство на телефонски прекинувачи, Huawei го прошири својот бизнис вклучувајќи и градење телекомуникациски мрежи, обезбедување оперативни и консултантски услуги и опрема за претпријатија во и надвор од Кина и производство на комуникациски уреди за потрошувачки пазар.[4][5] Од декември 2019 има над 194.000 вработени.[6]

Huawei ги распореди своите производи и услуги во повеќе од 170 земји.[7] Тој го престигна Ериксон во 2012 како најголем производител на телекомуникациска опрема во светот,[8] и го престигна Apple во 2018 како втор најголем производител на паметни телефони во светот, зад Samsung.[9] Во декември 2019, Huawei објави дека неговите годишни приходи се искачиле на 121,72 милијарди американски долари во 2019.[10]

Иако е успешен на меѓународно ниво, Huawei се соочи со тешкотии на некои пазари, поради тврдењата за непотребно државно субвенционирање, врски со Народноослободителната армија и проблеми со сајбер безбедноста, пред се од владата на САД, дека инфраструктурната опрема на Huawei може да овозможи надзор од страна на кинеската влада.[11][12] Со развојот на 5G безжични мрежи, се јавуваа повици од САД и нејзините сојузници да не прават никаков вид на деловна активност со Huawei или други кинески телекомуникациски компании како што е ZTE.[13] Huawei тврди дека нивните производи не претставуваат „поголем ризик за компјутерска безбедност“ од оние на кој било друг продавач и дека нема докази за американските тврдења за шпионажа.[14] Остануваат и прашањата во врска со сопственоста и контролата на Huawei, како и загриженоста во врска со степенот на државна поддршка.[11] Huawei е обвинет и за помагање во надзорот и масовното притворање на Ујгурите во камповите за превоспитување во Ксинџијанг, што резултираше со санкции од страна на Стејт департментот на Соединетите држави.[15][16][17]

Среде тековната трговска војна меѓу Кина и САД, Huawei беше ограничен да тргува со американски компании поради наводни претходни намерни повреди на американските санкции против Иран. На 29 јуни 2019, американскиот претседател Доналд Трамп постигна договор за продолжување на трговските разговори со Кина и најави дека ќе ги олесни гореспоменатите санкции за Huawei. Huawei укина 600 работни места во својот истражувачки центар Санта Клара во јуни, а основачот во декември 2019 Рен Женгфеи изјави дека го преместува центарот во Канада затоа што ограничувањата би ги блокирале во интеракцијата со вработените во САД.[18][19]

Во јули 2020, Huawei ги надмина Samsung и Apple и стана водечка мобилна марка за паметни телефони во светот за прв пат пред се поради падот на глобалната продажба на Samsung во вториот квартал на 2020 поради влијанието на пандемијата COVID-19.[20][21][22]

Име

уреди

Според основачот на компанијата Рен Женгфеи, името Huawei потекнува од слоганот што го видел на ѕид, Zhonghua youwei што значи „Кина вети“ (中华 有为, Zhōnghuá yǒuwéi), кога тој ја основаше компанијата и му требаше име.[23] Zhonghua или Hua значи Кина,[24] додека youwei значи „ветувачко/покажување ветување“.[25][26] Huawei е исто така преведено како „прекрасно достигнување“ или „Кина може“ што се можни значења на името.[27] Во кинеското пин-јин, името е Huáwéi, [28] и се изговара [xwǎwéɪ] во мандаринскиот кинески; на кантонски јазик, името се преведува со Jyutping како Waa4-wai4 и се изговара [wȁːwɐ̏i]. Сепак, изговорот на Huawei од некинезите варира во други земји, на пример „Hoe-ah-wei“ во Белгија и Холандија.[29] Компанијата размислуваше за промена на името на англиски јазик, бидејќи се загрижени дека некинезите тешко би го изговориле името[30], но решија да го задржат името и започнаа кампања за препознавање на името за да охрабрат изговор поблизок до „Wah-Way" користејќи ги зборовите "Wow Way".[31][32]

Историја

уреди

Раните години

уреди

Во текот на 1980-тите, кинеската влада се обиде да ја модернизира неразвиената телекомуникациска инфраструктура во земјата. Основна компонента на телекомуникациската мрежа беа прекинувачи за телефонски врски, а во доцните 1980-тите, неколку кинески истражувачки групи се обидоа да се стекнат и да ја развијат технологијата, обично преку заеднички вложувања со странски компании.

Рен Женгфеи, поранешен заменик директор на инженерскиот кор на Народноослободителната армија, го основал Huawei во 1987 во Шенжен. Компанијата известува дека имала 21 000 јуани во регистриран капитал за време на нејзиното основање (околу 5000 долари во тоа време).[33]

Рен се обиде да преработи странски технологии со локални истражувачи. Во време кога целата кинеска телекомуникациска технологија беше увезена од странство, Рен се надеваше дека ќе изгради домашна кинеска телекомуникациска компанија која може да им конкурира и да ги замени странските конкуренти.[34]

За време на првите неколку години, деловниот модел на компанијата се состоеше главно од препродажба на прекинувачи за приватна размена на филијали (PBX) увезени од Хонгконг.[4][35] Во меѓувреме, се работело на обратно инженерство на увозните прекинувачи со и големи инвестиции во истражување и развој за производство на сопствени технологии. До 1990, компанијата имаше приближно 600 вработени за истражување и развој и започна сопствена независна комерцијализација на PBX прекинувачи насочени кон хотели и мали претпријатија.[36]

Првиот голем успех на компанијата се случи во 1993 кога го претстави својот програмски контролиран телефонски прекинувач C&C08. Тој беше дотогаш најмоќниот прекинувач достапен во Кина во тоа време. Со првично распоредување во мали градови и рурални области и ставање акцент на услугата и прилагодливоста, компанијата доби удел на пазарот и се проби на главниот пазар.[37]

Huawei, исто така, доби клучен договор за изградба на првата национална телекомуникациска мрежа за Народноослободителната армија, договор што еден вработен го опиша како „мал во однос на нашиот целокупен бизнис, но голем во однос на нашите односи“.[38] Во 1994, основачот Рен Женгфеи имаше состанок со генералниот секретар на Партијата Џианг Земин, велејќи му дека „технологијата за прекинувачи е поврзана со националната безбедност и дека нацијата што нема своја опрема за прекинувачи е како онаа која нема своја војска." Џианг, наводно, се согласил со оваа проценка.[4]

Во 90-тите години од минатиот век, канадскиот телекомуникациски гигант Нортел го издаваше производството од целата нивна производствена линија на Huawei.[39] Последователно, тие исто така издаваа и голем дел од нивното производствено инженерство на Huawei.[40]

Друга голема пресвртница за компанијата се појави во 1996 кога владата во Пекинг усвои експлицитна политика за поддршка на домашните телекомуникациски производители и ограничување на пристапот за странски конкуренти. Huawei беше промовиран и од владата и од војската како национален шампион и основаше нови канцеларии за истражување и развој.[4]

Странска експанзија

уреди
Канцеларии на Huawei
 
во Вурбург, Холандија
 
во Маркхам, Онтарио, Канада

Во 1997, Huawei потшиша договор за обезбедување фиксни мрежни производи на хонгконгската компанија Hutchison Whampoa.[37] Подоцна истата, Huawei ги лансираше своите производи засновани на безжичен GSM и евентуално ја прошири понудата со CDMA и UMTS. Во 1999, компанијата отвори центар за истражување и развој во Бангалор, Индија за развој на широк спектар на телекомуникациски софтвер.[36]

Во мај 2003, Huawei соработуваше со 3Com во заедничко вложување познато како H3C, кое беше насочено кон мрежна опрема за претпријатија. Го означи повторното влегување на 3Com во пазарот на врвни јадрени насочувачи и прекинувачи, откако го напушти во 2000 за да се фокусира на други бизниси. 3Com го откупи уделот на Huawei во овој потфат во 2006 за 882 милиони американски долари.[41][42]

Во 2004, Huawei потпиша кредитна линија од 10 милијарди американски долари со Кинеската банка за развој (CDB) за да обезбеди финансирање со ниски трошоци на клиентите што ја купуваат неговата телекомуникациска опрема за поддршка на нивната продажба надвор од Кина. Оваа кредитна линија беше тројно зголемена на 30 милијарди долари во 2009.[43]

Во 2005, надворешните договорени нарачки на Huawei за прв пат ја надминаа домашната продажба. Huawei потпиша глобален рамковен договор со Vodafone. Овој договор го означи првиот пат кога снабдувач на телекомуникациска опрема од Кина доби статус на одобрен добавувач од Глобалниот синџир на снабдување на Водафон.[44] Huawei исто така потпиша договор со Британски телеком (БТ) за распоредување на својата мрежа за пристап до мулти-услуги (MSAN) и опрема за пренос за 21st Century Network (21CN).

Во 2007, Huawei започна заедничко вложување со американскиот производител на безбедносен софтвер Symantec Corporation, познато како Huawei Symantec, чија цел беше да обезбеди крај-до-крај решенија за мрежно складирање и безбедност на податоци. Huawei го откупи уделот на Симантек во овој потфат во 2012, а Њујорк Тајмс истакна дека Симантек стравува дека партнерството „ќе го спречи да добие класифицирани информации од владата на САД за сајбер-закани“.[45]

Во мај 2008, австралискиот авиопревозник Optus објави дека ќе воспостави технолошки истражувачки центар со Huawei во Сиднеј.[46] Во октомври 2008, Huawei постигна договор да придонесе за нова HSPA+ мрежа заснована на GSM заеднички изградена од канадските оператори Bell Mobility и Telus Mobility, придружувани од Nokia Siemens Networks.[47] Huawei испорача една од првите светски комерцијални мрежи LTE/EPC за TeliaSonera во Осло, Норвешка во 2009.[36]

Во јули 2010, Huawei беше вклучен во списокот на Fortune Global 500 2010 објавен од американскиот магазин Fortune за прв пат, според висината на годишната продажба од 21,8 милијарди американски долари и нето добивка од 2,67 милијарди американски долари.[48][49]

Во октомври 2012 беше објавено дека Huawei ќе го премести седиштето во Велика Британија во Грин Парк, Рединг, Беркшир.[50]

Во септември 2017, Huawei создаде градска IoT мрежа со тесен опсег користејќи модел „една мрежа, една платформа, N апликации“ со користење на IoT, cloud computing, big data и друга информатичка и комуникациска технологија од следната генерација, таа исто така има за цел да биде еден од петте најголеми светски cloud играчи во блиска иднина.[51][52]

Во април 2019, Huawei го основаше Глобален центар за обука на Huawei Малезија (MGTC) во Сајберџаја, Малезија,[53] што е првиот центар за обука на Huawei надвор од Кина.

Неодамнешни претставувања

уреди
 
Huawei Експо на Интернационални Саем 2018 во Берлин

До крајот на 2018, Huawei продаде 200 милиони паметни телефони.[54] Тие објавија дека големата побарувачка на потрошувачите за паметни телефони од премиум опсегот и помогнаа на компанијата да достигне потрошувачка поголема од 52 милијарди американски долари во 2018.[55]

Huawei објави светски приходи од 105,1 милијарди долари за 2018, со нето добивка од 8,7 милијарди долари.[56] Приходите од првиот квартал 2019 на Huawei се зголемија за 39% од претходната, на 26,76 милијарди американски долари.[57]

Во 2019, Huawei објави приход од 122 милијарди американски долари.[58]

Во текот на вториот квартал 2020, Huawei стана најголемиот светски продавач на паметни телефони, престигнувајќи го Samsung за прв пат.[20]

Корпоративни работи

уреди

Huawei се класифицира како „колективен“ субјект и пред 2019 не се претставуваше себеси како приватна компанија. Ричард Мек Грегор, автор на „Партија: Тајниот свет на кинеските комунистички владетели“, рече дека ова е „дефинитивна разлика што е од суштинско значење за добивањето на државна поддршка од компанијата во клучните точки во нејзиниот развој“.[59] Мек Грегор тврди дека „статусот на Huawei како вистински колектив е сомнителен“. Позицијата на Huawei се смени во 2019, кога д-р Сонг Лиупинг, главен правен службеник на Huawei, коментирајќи ја забраната на американската влада, рече: „Политичарите во САД ја користат силата на целата нација за да казнат приватна компанија.“ (со посебен акцент).[60]

Раководство

уреди

Рен Женгфеи е основач и извршен директор на Huawei и има моќ да стави вето на какви било одлуки донесени од одборот на директори.[61][62]

Одбор на директори

уреди

Huawei за прв пат го откри својот одбор на директори во 2010.[63] Лианг Хуа е актуелен претседател на одборот. Од 2019, членовите на одборот се Лианг Хуа, Гуо Пинг, Ксу ijијун, Ху Хукун, Менг Ванжу (финансиски директор и заменик-претседател, во моментов пуштена од притвор во Ванкувер,[64] откако била уапсена таму на 1 декември 2018, по барање за екстрадиција на американските власти поради сомневање за прекршување на санкциите против Иран[65]), Динг Јун, Ју Ченгдонг, Ванг Тао, Су Венвеи, Шен-Хан Чиу, Чен Лифанг, Пенг Џонјанг, Хе Тингбо, Ли Јингтао, Рен Женгфеи, Јао Фухаи, Тао Гингвен и Јан Лида.[66]

Директори

уреди

Гуо Пинг е претседател на Huawei уреди, оддел за мобилни телефони на Huawei.[67] Главен директор за етика и усогласеност на Huawei е Џоу Даиќи[68] кој е исто така секретар на Комитетот на Комунистичката партија на Huawei.[69] Нивниот правен директор е Сонг Лиупинг.[60]

Сопственост

уреди

Huawei тврди е компанија во сопственост на вработените, но останува тема на спор.[61] Рен Женгфеи задржува приближно 1 процент од акциите на холдинг компанијата на Huawei, Huawei Инвестмент & Холдинг,[70] со остатокот од акциите што ги држи комитетот на синдикатот (не синдикат сам по себе, и процедурите за внатрешно управување на овој комитет, нејзините членови, нејзините водачи или начинот на кој се избрани остануваат неоткриени во јавноста) за кои се тврди дека се претставници на вработените акционери на Huawei.[71] Синдикалниот комитет на компанијата е регистриран и плаќа такси на федерацијата на Шенжен на Секинеската федерација на синдикати, која е контролирана од Кинеската комунистичка партија.[72] Ова се должи и на ограничувањето во кинескиот закон што ги спречува компаниите со ограничена одговорност да имаат повеќе од 50 акционери.[73] Околу половина од вработените во Huawei учествуваат во оваа шема (странските вработени не ги исполнуваат условите) и го држат она што компанијата го нарекува „виртуелно ограничени акции“. Овие акции не можат да се тргуваат и се наменети за наградување на перформансите.[74] Кога вработените ја напуштаат Huawei, нивните акции се враќаат на компанијата, што ги компензира за нивното задржување.[75] Иако акционерите на вработените добиваат дивиденда, нивните акции не им даваат право на директно влијание во одлуките на управата, туку им овозможуваат да гласаат за членови на Комисијата за претставници со 115 лица од претходно избраниот список на кандидати. Комисијата за претставници ги избира Управниот одбор и Управниот одбор на Huawei Холдинг.[76]

Научниците откриле дека, по неколку фази на историско формирање, вработените не поседуваат дел од Huawei преку нивните „акции“. Наместо тоа, „виртуелната акција е право на договор, а не сопственост; тоа не му дава на носителот право на глас ниту во Huawei Tech ниту во Huawei Holding, не може да се пренесе, и се откажува кога работникот ќе ја напушти фирмата, предмет на исплата од откуп од Huawei Holding TUC по ниска фиксна цена“.[61][77] Истите научници додадоа, „со оглед на јавната природа на синдикатите во Кина, ако сопственичкиот удел на синдикалниот комитет е вистински и ако синдикатот и неговиот комитет функционираат како што синдикатите обично функционираат во Кина, тогаш може да се смета дека Huawei е делотворно во државна сопственост“.

Во септември 2019, Huawei поднесе тужба за клевета против француски истражувач и телевизиско шоу во кое таа гостуваше.[78] Истражувачот, со Фондацијата за стратешки истражувања, забележал дека Рен Женгфеи бил поранешен член на PLA и дека Huawei функционира како рака на кинеската влада.[79] Ова беше првпат Huawei да тужи истражувач за клевета за наведување на чести мислења и признати факти.[80]

Партнери

уреди

Од 2010, приближно 80% од светските топ 50 телеком компании соработувале со Huawei.[81]

Истакнати партнери ги вклучуваат:

Од 2016, германската компанија за камери Leica воспостави партнерство со Huawei, а камерите Leica ќе бидат ко-инженерирани во паметните телефони на Huawei, вклучувајќи ги P и Mate сериите. Првиот паметен телефон кој беше ко-инженениран со камера Leica беше Huawei P9.[91]

Во август 2019, Huawei соработуваше со компанијата за очила Gentle Monster и издаде паметни очила.[92] Во ноември 2019, Huawei соработува со Devialet и го претстави новиот специјално дизајниран звучник, Sound X.[93]

Во 2020, Huawei соработуваше со холандската компанија за навигација TomTom за алтернатива на Google Maps.[94]

Производи и услуги

уреди

Huawei е организиран околу три основни деловни сегменти:[95]

  • Бизнис група на оператори - обезбедува безжични мрежи, фиксни мрежи, глобални услуги, софтвер за оператори, основни мрежи и мрежни енергетски решенија што се распоредени од комуникациските оператори
  • Enterprise Business Group - центар за податоци и производи за складирање на Huawei
  • Потрошувачка деловна група - јадрото на оваа група е „1 + 8 + N“ каде што „1“ претставува мобилни телефони; „8“ претставува таблети, компјутери, уреди со VR, уреди што се носат, паметни екрани, паметен аудио, паметни звучници и единици за глава; и „N“ претставува сеприсутни уреди за Интернет на нештата (IoT) [96]

Huawei ја објави својата понуда за деловни претпријатија во јануари 2011 за да обезбеди мрежна инфраструктура, фиксна и безжична комуникација, податочен центар и облак компјутери за клиенти на глобални телекомуникации.[97]

Телекомуникациски мрежи

уреди

Huawei нуди мобилни и фиксни софтверски прекинувачи, локациски регистри за домаќинства од следната генерација и мултимедијални потсистеми на Интернет протокол (IMS). Huawei продава xDSL, пасивна оптичка мрежа (PON) и PON (NG PON) од следната генерација на единствена платформа. Компанијата исто така нуди мобилна инфраструктура, широкопојасен пристап и насочувачи и прекинувачи за даватели на услуги (СПРС). Софтверските производи на Huawei вклучуваат платформи за испорака на услуги (SDP), BSS, Rich Communication Suite и дигитални решенија за домаќинства и за подвижни канцеларии.[98]

Глобални услуги

уреди

Huawei Global Services им обезбедува на телекомуникациските оператори опрема за градење и управување со мрежи, како и консултантски и инженерски услуги за подобрување на ефикасноста на работењето.[99] Овие вклучуваат мрежни услуги за интеграција, како што се оние за мобилни и фиксни мрежи; осигурителни услуги како што се мрежна безбедност; и услуги за учење, како што се консултации за компетентност.[98]

Уреди

уреди

Одделот за уреди на Huawei им обезбедува производи со бела ознака на давателите на услуги со содржина, вклучувајќи USB модеми, безжични модеми и безжични насочувачи за мобилен Wi-Fi,[100][101] вградени модули, фиксни безжични терминали, безжични портали, сет-топ уреди, мобилни телефони и видео производи.[102] Huawei исто така произведува и продава различни уреди под свое име, како што се паметните телефони IDEOS, таблет компјутерите и паметниот часовник Huawei.[103][104]

Телефони

уреди

Huawei е вториот најголем производител на паметни телефони во светот, по Samsung, заклучно со првиот квартал од 2019. Нивното портфолио на телефони вклучува и паметни телефони од висока класа, серијата Huawei Mate и серијата Huawei P и поевтини телефони што спаѓаат во неговиот бренд Honor.[105]

  •  
    Huawei Ascend P6
  •  
    Huawei Honor 6
  •  
    Huawei Mate 7

Историјат на телефоните на Huawei

уреди
 
Huawei P30 со задна оптичка камера со тројна леќа Leica

Во јули 2003, Huawei го основа својот оддел за телефони и до 2004, Huawei го произведе нивниот прв телефон C300. U626 беше првиот 3G телефон на Huawei во јуни 2005 и во 2006, Huawei ја лансираше првата 3G слушалка со бренд Водафон, V710. U8220 беше првиот паметен телефон со Android на Huawei и беше претставен во Мобилниот Светски Конгрес (MWC) 2009. На Шоуто за Потрошувачка Електроника (CES) 2012, Huawei го претстави опсегот Ascend почнувајќи со Ascend P1 S. На MWC 2012, Huawei го лансираше Ascend D1. Во септември 2012, Huawei го лансираше својот прв подготвен телефон за 4G, Ascend P1 LTE. На CES 2013, Huawei ги лансираше Ascend D2 и Ascend Mate. На MWC 2013, Ascend P2 беше лансиран како прв паметен телефон LTE Cat4 во светот. Во јуни 2013, Huawei го лансираше Ascend P6 и во декември 2013, Huawei го претстави Honor како подружница независна марка во Кина. На CES 2014, Huawei го лансираше Ascend Mate2 4G во 2014 и на MWC 2014, Huawei го лансираше таблетот MediaPad X1 и паметниот телефон Ascend G6 4G. Другите лансирани во 2014 беа Ascend P7 во мај 2014, Ascend Mate7, Ascend G7 и Ascend P7 Sapphire Edition како прв 4G паметен телефон во Кина со екран од сафир.[106]

Во јануари 2015, Huawei ја прекина брендот „Ascend“ за своите врвни телефони и ја лансираше новата P серија со Huawei P8.[107][108] Huawei соработуваше и со Google за изградба на Nexus 6P во 2015.

Тековните модели во линиите P и Mate, Mate 30, Mate 30 Pro, Mate 30 5G, Mate 30 Pro 5G P30, P30 Pro, Mate 20, Mate 20 Pro и Mate 20 X беа објавени во 2018 и 2019.[109][110][111][112][113][114]

Лаптопи

уреди
 
Huawei Matebook 2-in-1 таблет со Windows 10

Во 2016, Huawei влезе на пазарот на лаптопи со објавувањето на серијата лаптопи Huawei MateBook.[115] Тие продолжија да се објавуваат лаптоп модели во оваа серија во 2020 со своите најнови модели MateBook X Pro и Matebook 13 2020.[116]

Таблети

уреди

HUAWEI MatePad Pro, лансиран во ноември 2019.[96] Huawei е број еден на кинескиот пазар на таблети и број два на глобално ниво од четвртиот квартал 2019.[117]

Часовници

уреди

Huawei Watch е паметен часовник заснован на Android Wear, развиен од Huawei. Беше најавен на Светскиот конгрес за мобилни телефони во 2015 на 1 март 2015,[118] и беше објавен во Internationale Funkausstellung Berlin на 2 септември 2015.[119] Тоа е првиот паметен часовник произведен од Huawei. Нивниот последен часовник, Huawei Watch GT 2e, беше лансиран во Индија во мај 2020.[120]

Софтвер

уреди

EMUI (Emotion Кориснички Интерфејс)

уреди

Emotion UI (EMUI) е ROM/ОС развиен од Huawei и заснован на проектот со отворен извор за Android на Google (AOSP). ЕМУИ е претходно инсталиран на повеќето уреди паметни телефони на Huawei и неговите подружници серијалот Honor. Најновата верзија на EMUI е EMUI 10.

Промена на оперативни системи (Хармони ОС)

уреди

На 9 август 2019, Huawei официјално го објави Harmony OS на конференцијата за програмери во Донггуан. Huawei го опиша Harmony како слободен, заснован на микрокернел дистрибуиран оперативен систем за различни видови на хардвер, со побрза меѓу процесна комуникација од QNX или микрокернелот "Fuchsia" на Google, и алокација на ресурси во реално време. ARK компајлерот може да се користи за пренос на Android APK пакети до ОС. Huawei изјави дека развивачите би можеле флексибилно да развијат софтвер за Harmony OS преку различни категории на уреди; компанијата се фокусираше првенствено на IoT уреди, вклучувајќи паметни екрани, носиви уреди, автомобилски инфо-забавни системи, и не го позицираше експлицитно Harmony OS како мобилен ОС.[121][122]

Мобилни услуги на Huawei (HMS)

уреди

Huawei Mobile Services (HMS) е продавница за апликации на Huawei создадена како конкурент на Google Play Store на Google. Од декември 2019 беше во верзија 4.0 и од 16 јануари 2020 компанијата објави дека потпишала 55.000 апликации користејќи го својот софтвер HMS Core.[123]

Конкурентна позиција

уреди

Huawei Technologies Co. Ltd. е најголемиот производител на телекомуникациска опрема во светот[8][124] и најголем производител на опрема за телефонска мрежа во Кина.[125] Со 3442 патенти, Huawei стана светски апликант број 1 за меѓународни патенти во 2014.[126][127]

R&D центри

уреди

Има 21 институт за истражување и развој во земји вклучувајќи ги Кина, САД,[128] Канада,[129] Велика Британија,[130] Пакистан, Финска, Франција, Белгија, Германија, Колумбија, Шведска, Ирска, Индија,[131] Русија, Израел и Турција.[132][133]

Huawei размислува да отвори нов центар за истражување и развој во Русија (2019/2020), што би бил трет во земјата по центрите за истражување и развој во Москва и Санкт Петербург. Huawei исто така објави планови (ноември 2018) да отвори центар за истражување и развој во францускиот град Гренобл, кој главно ќе биде насочен кон сензори за паметни телефони и развој на софтвер за паралелно компјутерско работење. Новиот тим за истражување и развој во Гренобл се очекувало да порасне на 30 истражувачи до 2020, соопшти компанијата. Компанијата рече дека овој нов додаток го порасна на пет бројот на свои тимови за истражување и развој во земјата: два беа сместени во Софија Антиполис и Париз, истражувајќи обработка на слики и дизајн, додека другите два постојни тима беа со седиште во објектите на Huawei во Булоњ-Биланкур, работејќи на алгоритми и мобилни и 5G стандарди. Технолошкиот гигант исто така имал намера да отвори два нови истражувачки центри во Цирих и Лозана, Швајцарија. Во тоа време Huawei вработуваше околу 350 луѓе во Швајцарија.[134][135]

Huawei, исто така, финансира партнерства за истражување со универзитети како Универзитетот во Британска Колумбија, Универзитетот во Ватерло, Универзитет во Западен Онтарио, Универзитет во Гуелф и Универзитет Лавал.[136][137]

Критика и полемики

уреди

Huawei се соочи со критики за различни аспекти на своето работење, со своите најистакнати контроверзии вклучувајќи американски обвинувања за нивните производи што содржат backdoors за шпионажа на кинеската влада - во согласност со домашните закони со кои кинеските граѓани и компаниите бараат соработка со државните разузнавачи кога тоа е оправдано. Раководните лица на Huawei постојано ги негираат овие обвинувања, изјавувајќи дека компанијата никогаш не добила никакви барања од кинеската влада за воведување на backdoors во својата опрема, ќе одбие да го стори тоа и дека кинескиот закон не ги принудува на тоа.[138][139][140][141]

Наводи за шпионажа

уреди

Huawei беше во центарот на обвинувањата за шпионажа во врска со опремата на кинеската мрежа 5G. Во 2018, САД усвоија предлог-закон за финансирање на одбраната, кој содржеше пасус со кој се забранува федералната влада да работи со Huawei, ZTE и неколку кинески продавачи на производи за надзор, поради безбедносни проблеми.[142][143][144] Кинеската влада се закани со економска одмазда против земјите кои го блокираат пристапот на Huawei на пазарот.[145] Германските и британските разузнавачки агенции се спротивставија на наводите на САД, наведувајќи дека по испитувањето на хардверот 5G на Huawei и придружниот изворен код, тие не нашле докази за злонамерност и затоа забраната би била неоправдана.[146][147] Дополнително, раководителот на британскиот Национален центар за сајбер безбедност (информатичката безбедност на GCHQ) изјави дека САД не успеале да и достават доказ на Велика Британија за нејзините тврдења против Huawei. Сепак, на 14 јули 2020 владата на Велика Британија објави забрана за употреба на опрема за мрежата 5G на компанијата, повикувајќи се на безбедносни проблеми.[148] Во октомври 2020, Одборот за одбрана во Велика Британија објави дека најде докази за соработката на Huawei со кинеската држава и дека поддржува забрзано чистење на опремата Huawei од британската телеком инфраструктура до 2025.[149]

По престрелките меѓу Кина и Индија во 2020, Индија објави дека Huawei ќе биде блокиран од учество во државната 5G мрежа од причини за национална безбедност.[150]

На 28 август 2020, францускиот претседател Емануел Макрон ја увери Кина дека не им забранува на производите на Huawei да учествуваат во мобилната експанзија на петтата генерација, но ги фаворизира европските услужници од безбедносни причини. Шефот на француската агенција за сајбер безбедност, исто така, изјави дека одобри ограничено времено откажување од 5G за безжични оператори кои користат производи на Huawei, одлука со која најверојатно започна „постепено укинување“ на производите на компанијата.[151]

Експлоатациони задни страни

уреди

Во февруари 2020, официјални претставници на американската влада тврдеа дека Huawei имал можност тајно да ги искористува backdoors, наменети за службениците за спроведување на законот, во телекомуникациската опрема како антени и насочувачи од 2009.[152][153]

Наводи за измама и заговор за субверзија на санкциите против Иран

уреди

Во декември 2012, Ројтерс објави дека „длабоки врски“ постоеле уште во 2010 помеѓу Huawei преку Менг Ванжу (која тогаш била финансиски директор на фирмата) и иранскиот телекомуникациски увозник Skycom.[154] САД имаа долгогодишни санкции кон Иран, вклучително и против увоз на американски технолошки добра во Иран. На 22.08.2018, судот во Њујорк издаде налог за апсење на Менг да и се суди во САД.[155][156] На 1 декември 2018, Менг беше уапсена во Канада на барање на американските власти.[157] Таа се соочи со екстрадиција во САД под обвинение за кршење на режимот на санкции.[158]

На 28 јануари 2019, сојузните обвинители на САД официјално ги обвинија Менг и Huawei со 13 точки за банкарска и интернет измама (со цел да ја прикријат продажбата што е нелегална според санкциите на американската технологија на Иран), попречување на правдата и злоупотреба на трговски тајни.[159][160] Одделот исто така поднесе официјално барање за екстрадиција за Менг до канадските власти истиот ден. Huawei одговори на обвиненијата и рече дека „негира дека таа или нејзината подружница или придружна филијала извршиле некое од наведените повреди“, како и дека Менг е невина. Кинеското Министерство за индустрија и информатичка технологија сметаше дека обвиненијата покренати од САД се „нефер“.[161]

Случајот за екстрадиција на Менг во САД за да се соочи со обвиненија е во тек од мај 2020, со пресудата на судијата на Врховниот суд на СРД на 27 мај 2020, дека постапката за екстрадиција против директорот на Huawei треба да продолжи, негирајќи го тврдењето за двојно кривично дело покренато од тимот за одбрана на Менг.[162]

Наводи за кражба на интелектуална сопственост

уреди

Huawei е обвинет за различни случаи на кражба на интелектуална сопственост против страни како Nortel,[163] Cisco Systems и T-Mobile US (каде вработен во Huawei фотографирал роботска рака што се користела за паметни телефони со стрес-тест и зел прст од робот).[164][165][166] Менаџментот на компанијата тврди дека американската влада го прогонува бидејќи проширувањето на Huawei може да влијае на американските деловни интереси.[167] Во август 2018, судот во Тексас утврди дека Huawei ги прекршил патентите што ги поседува американската фирма PanOptis.[168] Huawei подоцна го реши случајот.[169] Во ноември 2018, германскиот суд донесе одлука против Huawei и ZTE во случај на повреда на патент.[170] Во февруари 2020, Министерството за правда на Соединетите држави го обвини Huawei за рекет и заговор за кражба на трговски тајни од шест американски фирми.[171][172]

Во 2019 правниот директор на Huawei изјави „Во изминатите 30 години, ниту еден суд никогаш не заклучил дека Huawei се занимавал со злонамерна IP кражба... ниту една компанија не може да стане глобален лидер крадејќи од другите“.[173]

Наводи за вмешаност во камповите за превоспитување во Ксинџијанг

уреди

Во 2019, Австралискиот институт за стратешка политика го обвини Huawei за помагање во масовното притворање на Ујгурите во логорите за превоспитување во Ксинџијанг.[15][16][174] Технологијата на Huawei што ја користеа силите за внатрешна безбедност на Ксинџијанг за анализа на податоците,[175] и компаниите што го снабдуваа Huawei кои работат во регионот Ксинџијанг се обвинети за употреба на принудна работа.[176] Сепак, Huawei ги демантираше овие извештаи.[177]

Наводи за соработка меѓу Huawei и структурите на Кинеската комунистичка партија

уреди

На 7 октомври 2020, Комитетот за одбрана на Парламентот на Велика Британија објави извештај во кој се тврди дека има докази за соработка меѓу Huawei и кинеската држава и Кинеската комунистичка партија. Комитетот за одбрана на Парламентот на Велика Британија соопшти дека заклучокот бил докажан од моделот на сопственост на Huawei и владините субвенции што ги добил.[178]

Во август 2018, беше потпишан законот за овластување за национална одбрана за фискална 2019 (НДАА 2019), кој содржи одредба со која се забранува да се користи опрема од Huawei и ZTE од сојузната влада на САД, повикувајќи се на безбедносни проблеми.[179] Huawei поднесе тужба за делото во март 2019,[180] тврдејќи дека е неуставно затоа што конкретно го насочил Huawei без да му даде шанса да обезбеди побивање или соодветна постапка.[181]

Дополнително, на 15 мај 2019, Министерството за трговија на САД го додаде Huawei и 70 странски подружници и „придружни фирми“ на својот список на субјекти според регулативата за администрација за извоз, наведувајќи дека компанијата е обвинета за „свесно и намерно предизвикување извоз, реизвоз, продажба и снабдување, директно и индиректно, на стоки, технологија и услуги (банкарски и други финансиски услуги) од САД до Иран и владата на Иран без добивање лиценца од Канцеларијата за контрола на странски средства на Министерството за финансии (OFAC)“.[182] Ова ги ограничува американските компании да прават деловни активности со Huawei без владина лиценца.[183][184][185][186] Разни компании со седиште во САД веднаш ја замрзнаа соработката со Huawei за да се усогласат со регулативата.[187]

Забраната за Huawei во мај 2019 беше делумна: таа не влијаеше на повеќето чипови што не се американски произведени, а администрацијата на Трамп додели низа продолжувања на забраната во секој случај,[188] со уште 90 дена репресив издаден во мај 2020.[189] Во мај 2020, САД ја продолжија забраната да опфати полупроводници прилагодени за Huawei и направени со американска технологија.[190] Во август 2020, САД повторно ја проширија забраната на секаква забрана за продажба на полупроводници на Huawei. Целосната забрана стапи на сила на септември 2020.[191]

Овие активности негативно се одразија врз производството, продажбата и финансиските проекции на Huawei.[192][193][194] Сепак, на 29 јуни 2019 на самитот Г20, американскиот претседател даде изјави кои имплицираат планови за ублажување на ограничувањата на американските компании кои прават бизнис со Huawei.[195][196][197] И покрај оваа изјава, на 15 мај 2020, Министерството за трговија на САД ги прошири своите извозни ограничувања за да и забрани на Huawei да произведува полупроводници добиени од технологија или софтвер од американско потекло, дури и ако производството се изведува во странство.[198][199][200] Во јуни 2020, Федералната комисија за комуникации го прогласи Huawei за закана за националната безбедност, со што и забрани да има какви било субвенции од САД.[13] Во јули 2020, Сојузниот регулаторен совет за аквизиција објави известување од Федерален регистар со кое им се забранува на сите договарачи на федералната влада да продаваат хардвер од Huawei на сојузната влада и да спречи федерални изведувачи да користат хардвер од Huawei.[201]

Одговорот на Huawei и правење залихи

уреди

Пред крајниот рок 15 септември 2020, Huawei беше во „режим на преживување“ и складираше „5G мобилни обработувачи, Wifi, радиофреквенција и чипови за дисплеи и други компоненти“ од клучните снабдувачи и производители на чипови, вклучувајќи ги Samsung, SK Hynix, TSMC, MediaTek, Realtek, Novatek и RichWave.[191] Дури и во 2019, Huawei потроши 23,45 милијарди долари на залиха на чипови и други материјали во 2019, што е за 73% повеќе од 2018.

За својот најважен бизнис, имено, неговиот телекомуникациски бизнис (вклучително и 5G) и серверскиот бизнис, Huawei има залихи на чипови и компоненти за 1,5 до 2 години.[202] Започна масовно складирање од 2018, кога Менг Ванжу, ќерката на основачот на Huawei, беше уапсена во Канада по барање на САД. Меѓу клучните добавувачи на Huawei беа Xilinx, Intel, AMD, Samsung, SK Hynix, Micron и Kioxia. Од друга страна, аналитичарите предвидоа дека Huawei може да испрати 195 милиони единици паметни телефони од постојните залихи во 2021, но пратките може да паднат на 50 милиони во 2021 доколку не се олабават забраните.[191]

За време на санкциите, забележано е дека Huawei работеше на сопствен оперативен систем со кодно име „HongMeng OS“: во интервју за Die Welt, извршниот директор Ричард Ју изјави дека нивниот оперативен систем може да се користи како „план Б" ако би биле спречени да користат Андроид или Виндоус како резултат на рестрикциите од САД.[203][204][205] Huawei регистрираше трговски марки за имињата „Ark“, „Ark OS“ и „Harmony“ во Европа, за кои се шпекулираше дека се поврзани со овој ОС.[206][207] На 9 август 2019, Huawei официјално го претстави Harmony OS на својата инаугуративна програмерска конференција во Донггуан со ARK компајлерот што може да се користи за преносна Android APK пакети до ОС.[121][121]

Во септември 2019, Huawei започна да ја нуди кинеската дистрибуција на Linux Deepin како алтернативен претходно вчитан оперативен систем на избрани модели на Matebook во Кина, како алтернатива на Windows.[208]

Надворешни врски

уреди

Матична страница

Наводи

уреди
  1. ↑ Zhong, Raymond (April 25, 2019). „Who Owns Huawei? The Company Tried to Explain. It Got Complicated“. The New York Times. Архивирано од изворникот 23 May 2019. Посетено на 22 May 2019.
  2. ↑ „A rare look insider Huawei, China's tech giant“. CNN. May 21, 2019. Архивирано од изворникот на 22 May 2019. Посетено на 22 May 2019.
  3. ↑ „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 19 March 2020. Посетено на 25 May 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Ahrens, Nathaniel (February 2013). „China's Competitiveness Myth, Reality, and Lessons for the United States and Japan. Case Study: Huawei“ (PDF). Center for Strategic and International Studies. Архивирано од изворникот (PDF) на 13 February 2015. Посетено на 3 October 2014.
  5. ↑ Shukla, Anuradha (18 April 2011). „Huawei maintained steady growth in 2010“. Computerworld. IDG Communications. Архивирано од изворникот на 20 April 2011. Посетено на 14 June 2011.
  6. ↑ „Corporate Introduction - Who Is Huawei?“. Huawei. 1 December 2019. Архивирано од изворникот на 19 January 2020. Посетено на 6 January 2020.
  7. ↑ Vance, Ashlee; Einhorn, Bruce (15 September 2011). „At Huawei, Matt Bross Tries to Ease U.S. Security Fears“. Bloomberg BusinessWeek. Архивирано од изворникот на 24 September 2011. Посетено на 28 September 2011.
  8. ↑ 8,0 8,1 „Who's afraid of Huawei?“. The Economist. 3 August 2012. Архивирано од изворникот на 3 August 2012. Посетено на 15 November 2018. Huawei has just overtaken Sweden's Ericsson to become the world's largest telecoms-equipment-maker.
  9. ↑ Gibbs, Samuel (1 August 2018). „Huawei beats Apple to become second-largest smartphone maker“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 1 August 2018. Посетено на 1 August 2018.
  10. ↑ „Huawei expects 'eventful' 2018 to deliver $108.5bn in revenue“. Reuters. Архивирано од изворникот на 29 January 2019. Посетено на 6 January 2020.
  11. ↑ 11,0 11,1 Yap, Chuin-Wei (December 25, 2019). „State Support Helped Fuel Huawei's Global Rise“. The Wall Street Journal. Архивирано од изворникот на 25 December 2019. Посетено на December 25, 2019.
  12. ↑ Allen-Ebrahimian, Bethany (June 24, 2020). „Defense Department produces list of Chinese military-linked companies“. Axios. Архивирано од изворникот на 25 June 2020. Посетено на June 24, 2020.
  13. ↑ 13,0 13,1 McCabe, David (2020-06-30). „F.C.C. Designates Huawei and ZTE as National Security Threats“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 2 July 2020. Посетено на 2020-07-02.
  14. ↑ McCaskill, Steve (2019-02-28). „Huawei: US has no evidence for security claims“. TechRadar. Архивирано од изворникот на 1 March 2019. Посетено на 2019-03-13.
  15. ↑ 15,0 15,1 Wheeler, Caroline (December 22, 2019). „Chinese tech giant Huawei 'helps to persecute Uighurs'“. The Times. Архивирано од изворникот на 11 May 2020. Посетено на 25 May 2020.
  16. ↑ 16,0 16,1 VanderKlippe, Nathan (November 29, 2019). „Huawei providing surveillance tech to China's Xinjiang authorities, report finds“. The Globe and Mail. Архивирано од изворникот на 2 December 2019. Посетено на 25 May 2020.
  17. ↑ Kelly, Laura; Mills Rodrigo, Chris (July 15, 2020). „US announces sanctions on Huawei, citing human rights abuses“. The Hill. Посетено на July 15, 2020.
  18. ↑ „Huawei moving US research center to Canada“. Associated Press. December 3, 2019. Посетено на July 11, 2020.
  19. ↑ McLeod, James (December 9, 2019). „'Who's going to make the first move?': Canada not alone in the Huawei dilemma“. Financial Post (англиски). Посетено на 2020-07-11.
  20. ↑ 20,0 20,1 Business, Sherisse Pham, CNN. „Samsung slump makes Huawei the world's biggest smartphone brand for the first time, report says“. CNN. Посетено на 2020-07-30.
  21. ↑ Kharpal, Arjun (2020-07-30). „Huawei overtakes Samsung to be No. 1 smartphone player in the world thanks to China as overseas sales drop“. CNBC (англиски). Посетено на 2020-07-30.
  22. ↑ „Huawei Beats Samsung, Apple in Smartphones Shipments in Q2: Canalys“. NDTV Gadgets 360 (англиски). Посетено на 2020-07-30.
  23. ↑ „任正非：华为名源自中华有为 我们要教外国人怎么念_科技频道_凤凰网“. tech.ifeng.com. Архивирано од изворникот на 3 June 2019. Посетено на 2019-06-03.
  24. ↑ „中华“. MDBG.
  25. ↑ „有为“. MDBG.
  26. ↑ „有为 yǒuwéi“. LINE Dict. Архивирано од изворникот на 28 September 2019. Посетено на 17 September 2019.
  27. ↑ Vaswani, Karishma (6 March 2019). „Huawei: The story of a controversial company“. BBC. Архивирано од изворникот на 28 January 2020. Посетено на 28 January 2020.
  28. ↑ „华为“. MDBG.
  29. ↑ Segers, Rien (29 January 2016). Multinational Management: A Casebook on Asia's Global Market Leaders. Springer. стр. 87. ISBN 9783319230122.
  30. ↑ Thomson, Ainsley (4 September 2013). „Huawei Mulled Changing Its Name as Foreigners Found it Too Hard“. The Wall Street Journal. Архивирано од изворникот на 7 December 2018. Посетено на 6 December 2018.
  31. ↑ „Wow Way or Huawei? A readable Chinese brand is the first key in unlocking America's market“. South China Morning Post. 10 January 2018. Архивирано од изворникот на 7 December 2018. Посетено на 6 December 2018.
  32. ↑ Miller, Matthew (10 January 2018). „Huawei launches unlocked Mate 10 Pro in US, backed by Wonder Woman“. ZD Net. Архивирано од изворникот на 5 March 2018. Посетено на 6 December 2018.
  33. ↑ „Huawei, a self-made world-class company or agent of China's global strategy?“. Ash Center. Архивирано од изворникот на 11 June 2020. Посетено на 11 Jun 2020.
  34. ↑ Peilei Fan, "Catching Up through Developing Innovation Capacity: Evidence from China's Telecom Equipment Industry," Technovation 26 (2006): 359–368
  35. ↑ „The Startup: Who is Huawei“. BBC Future (англиски). Архивирано од изворникот на 15 November 2019. Посетено на 2019-12-18.
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 „Milestones“. Huawei Technologies Co., Ltd. Архивирано од изворникот на 9 July 2016.
  37. ↑ 37,0 37,1 Christine Chang; Amy Cheng; Susan Kim; Johanna Kuhn Osius; Jesus Reyes; Daniel Turgel (2009). „Huawei Technologies: A Chinese Trail Blazer In Africa“. Business Today. Архивирано од изворникот на 9 October 2011. Посетено на 24 May 2011.
  38. ↑ Gilley, Bruce (28 December 2000). „Huawei's Fixed Line to Beijing“. Far Eastern Economic Review: 94–98.
  39. ↑ Kehoe, John. „How Chinese hacking felled telecommunication giant Nortel“. afr.com. Australian Financial Review. Архивирано од изворникот на 7 June 2019. Посетено на 7 June 2019.
  40. ↑ Smith, Jim. „Did Outsourcing and Corporate Espionage Kill Nortel?“. assemblymag.com. Assembly Magazine. Архивирано од изворникот на 7 June 2019. Посетено на 7 June 2019.
  41. ↑ Hochmuth, Phil (2006-11-29). „3Com buys out Huawei joint venture for $882 million“. Network World (англиски). Архивирано од изворникот на 30 May 2019. Посетено на 2019-05-30.
  42. ↑ „3Com exits enterprise network stage“. ITworld (англиски). 2001-03-26. Архивирано од изворникот на 30 May 2019. Посетено на 2019-05-30.
  43. ↑ Mcmorrow, Ryan (30 May 2019). „Huawei a key beneficiary of China subsidies that US wants ended“. Phys.org. Архивирано од изворникот на 26 December 2019. Посетено на 11 Jun 2020.
  44. ↑ „Huawei Becomes an Approved Supplier for Vodafone's Global Supply Chain“. Huawei Technologies Co., Ltd. 20 November 2005. Архивирано од изворникот на 24 July 2011. Посетено на 24 May 2011.
  45. ↑ Perlroth, Nicole; Markoff, John (2012-03-26). „Symantec Dissolves Alliance with Huawei of China“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 30 May 2019. Посетено на 2019-05-30.
  46. ↑ Marcus Browne (20 May 2008). „Optus opens up mobile research shop with Huawei“. ZDNet Australia. Архивирано од изворникот на 7 June 2011. Посетено на 24 May 2011.
  47. ↑ „Bell teams up with rival Telus on 3G“. The Globe and Mail. Архивирано од изворникот на 17 December 2019. Посетено на 2019-05-22.
  48. ↑ „397. Huawei Technologies“. Fortune. 26 July 2010. Архивирано од изворникот на 28 May 2011. Посетено на 24 May 2011.
  49. ↑ „Huawei Financial Results“. Huawei. 31 December 2014. Архивирано од изворникот на 3 August 2015. Посетено на 28 July 2015.
  50. ↑ „Reading move for Chinese communication giant / Reading Chronicle / News / Roundup“. Readingchronicle.co.uk. Архивирано од изворникот на 23 April 2017. Посетено на 12 October 2012.
  51. ↑ Bridgwater, Adrian. „Huawei CEO Ambitions: We Will Be One Of Five Major 'World Clouds'“. Forbes. Архивирано од изворникот на 11 September 2017. Посетено на 11 September 2017.
  52. ↑ „Huawei Creates the 'Nervous System' of Smart Cities and Launches IoT City Demo Based on NB-IoT with Weifang“. AsiaOne. Архивирано од изворникот на 12 September 2017. Посетено на 11 September 2017.
  53. ↑ „YB Dr Ong Kian Ming Deputy Minister of International Trade and Industry visits Huawei Malaysia Global Training Centre“. Huawei. Архивирано од изворникот на 12 August 2019. Посетено на 11 September 2017.
  54. ↑ „Huawei Hits 200 Million Smartphone Sales in 2018“. AnandTech. 25 December 2018. Архивирано од изворникот на 27 March 2019. Посетено на 27 March 2019.
  55. ↑ „China's Huawei eyes smartphone supremacy this year after record 2018 sales“. 25 January 2018. Архивирано од изворникот на 24 January 2019. Посетено на 24 January 2019.
  56. ↑ „Financial Highlights - About Huawei“. huawei. Архивирано од изворникот на 28 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  57. ↑ Cherrayil, Naushad K.; phones, Mike Moore 2019-04-23T09:50:43Z Mobile. „Huawei revenue soars despite US allegations and restrictions“. TechRadar (англиски). Архивирано од изворникот на 23 April 2019. Посетено на 2019-04-23.
  58. ↑ „Huawei Thumbs its Nose at the US Government With Record High Revenues | Tom's Hardware“. www-tomshardware-com.cdn.ampproject.org. Архивирано од изворникот на 2020-08-23. Посетено на 2020-11-03.
  59. ↑ McGregor, Richard (2012). The Party: The Secret World of China's Communist Rulers. New York: Harper Perennial. стр. 204. ISBN 978-1-84614-173-7.
  60. ↑ 60,0 60,1 Bisset, Jennifer. „Huawei asks court to rule US ban unconstitutional“. CNET (англиски). Архивирано од изворникот на 12 June 2019. Посетено на 2019-06-14.
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 Balding, Christopher; Clarke, Donald C. (2019-04-17). „Who Owns Huawei?“: 4. doi:10.2139/ssrn.3372669. SSRN 3372669. Наводот journal бара |journal= (help)
  62. ↑ „Who is the man behind Huawei and why is the U.S. intelligence community so afraid of his company?“. www.latimes.com (англиски). Архивирано од изворникот на 22 May 2019. Посетено на 2019-05-24.
  63. ↑ Fletcher, Owen (18 April 2011). „Huawei Discloses Directors“. The Wall Street Journal. Архивирано од изворникот на 18 February 2019. Посетено на 17 February 2019.
  64. ↑ „Huawei chief's extradition process begins“ (англиски). 2019-03-02. Архивирано од изворникот на 15 May 2019. Посетено на 2019-06-14.
  65. ↑ Horowitz, Julia. „What is Huawei, and why the arrest of its CFO matters“. CNN Business. Архивирано од изворникот на 31 January 2019. Посетено на 2019-06-14.
  66. ↑ „Board of Directors – About Huawei“. huawei (англиски). Архивирано од изворникот на 24 May 2019. Посетено на 2019-05-24.
  67. ↑ „Mr. Guo Ping – Huawei Executives“. huawei (англиски). Архивирано од изворникот на 24 May 2019. Посетено на 2019-05-24.
  68. ↑ „Mr.Zhou Daiqi“. www.huawei.com. Huawei. Архивирано од изворникот на 8 August 2019. Посетено на 8 August 2019.
  69. ↑ Mo Han Aw, Florence. „Huawei – private or state-owned?“. www.taipeitimes.com. Taipei Times. Архивирано од изворникот на 7 August 2019. Посетено на 8 August 2019.
  70. ↑ Zhong, Raymond (2019-04-25). „Who Owns Huawei? The Company Tried to Explain. It Got Complicated“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 23 May 2019. Посетено на 2019-05-22.
  71. ↑ „Huawei says employees control company through virtual shares“. Financial Times (англиски). Архивирано од изворникот на 19 May 2019. Посетено на 2019-05-22.
  72. ↑ Tao, Li (2019-04-29). „Huawei: Four key questions on ownership structure answered“. South China Morning Post (англиски). Архивирано од изворникот на 10 June 2019. Посетено на 2019-06-23.
  73. ↑ „Company Law of the People's Republic of China (Revised in 2013)“. fdi.gov.cn. Архивирано од изворникот на 19 July 2019.
  74. ↑ Mackie. „Innovation in China“.
  75. ↑ Saarinen, Juha (28 May 2010). „Analysis: Who Really Owns Huawei?“. IT News. Архивирано од изворникот на 20 April 2016. Посетено на 7 April 2016.
  76. ↑ Shi, Wei (2019-04-16). „New research claims employees do not own Huawei“. Telecoms.com (англиски). Архивирано од изворникот на 17 April 2019. Посетено на 2019-05-22.
  77. ↑ „New research claims employees do not own Huawei“. 16 April 2019. Архивирано од изворникот на 17 April 2019. Посетено на 22 May 2019.
  78. ↑ Dent, Steve (November 25, 2019), Huawei is suing French critics who say it's tied to the Chinese state, Engadget, Архивирано од изворникот на 27 November 2019, Посетено на November 25, 2019
  79. ↑ Fouquet, Helene (November 22, 2019), Huawei Sues Critics in France Over Remarks on China State Ties, Bloomberg, Посетено на November 27, 2019
  80. ↑ Tucker, Patrick. „China's Largest Telecom May Sue You For Criticizing It“. www.defenseone.com. Defense One. Посетено на 27 November 2019.
  81. ↑ 81,0 81,1 Mucci, Jeff (5 February 2010). „Huawei Q&A: 95,000 employees and growing“. RCR Wireless. Посетено на 21 June 2011.[мртва врска]
  82. ↑ „Bell teams up with Huawei to successfully test 5G in Ontario“. IT World Canada. Архивирано од изворникот на 21 March 2018. Посетено на 20 March 2018.
  83. ↑ Huawei Picked for BT's 21CN . Light Reading. 28 April 2005.
  84. ↑ „Globe to launch 5G network in June | BusinessWorld“. Архивирано од изворникот на 22 May 2019. Посетено на 21 June 2019.
  85. ↑ Motorola exec's domain is profitable, if not sexy Архивирано на 22 март 2020 г.. Chicago Tribune. 12 November 2006.
  86. ↑ Huawei wins first major German deal . China Daily. 16 November 2006.
  87. ↑ France Telecom adds China's Huawei to pool of UMTS equipment suppliers – report. AFX News Limited. 1 February 2007.
  88. ↑ „PLDT's Smart partners with Huawei to transform mobile services delivery“. telecompaper.com. Архивирано од изворникот на 5 January 2018. Посетено на 4 January 2018.
  89. ↑ Vodafone, Huawei sign deal for 3G handsets Архивирано на 16 мај 2007 г.. ZDNet News. 15 February 2006.
  90. ↑ Huawei Meets Vodafone's Needs . Light Reading. 22 November 2005.
  91. ↑ "Huawei and Leica Camera announce long-term technology partnership for the reinvention of smartphone photography". Соопштение за печат.
  92. ↑ „Gentle Monster Collaborates With Huawei on a Fashionable Smart Eyewear“. designscene. August 28, 2019.
  93. ↑ „Devialet partners with Huawei for new speaker“. TechCrunch. November 26, 2019.
  94. ↑ Lambrechts 2020-01-20T02:35:45Z, Stephen. „Huawei partners with TomTom for Google Maps alternative“. TechRadar (англиски). Архивирано од изворникот на 20 January 2020. Посетено на 2020-01-20.
  95. ↑ „Huawei“. Martin Roll. 19 Feb 2018. Архивирано од изворникот на 14 June 2020. Посетено на 14 Jun 2020.
  96. ↑ 96,0 96,1 „Huawei Consumer Business Group 2019 Business Results“. HUAWEI Consumer. 1 Apr 2020. Архивирано од изворникот на 14 June 2020. Посетено на 14 Jun 2020.
  97. ↑ „Huawei Reports FY10 Revenues of CNY185.2 Billion, Up 24.2%; Net Profit of CNY23.8 Billion, Up 30.0%“. Huawei. 18 April 2011. Архивирано од изворникот на 4 February 2012. Посетено на 21 June 2011.
  98. ↑ 98,0 98,1 „Information on the Company“. Huawei. Архивирано од изворникот на 24 July 2011. Посетено на 21 June 2011.
  99. ↑ Millet, Carol (9 May 2011). „Huawei clinches Everything Everywhere network upgrade deal“. Mobile Magazine. Архивирано од изворникот на 14 May 2011. Посетено на 21 June 2011.
  100. ↑ Oliver, Dave (8 June 2012). „Vodafone Mobile Wi-Fi R205 review“. Wired UK. Архивирано од изворникот на 20 January 2015. Посетено на 18 February 2015.
  101. ↑ „China R206 Huawei Wireless Router – China 4g Router, Huawei Router“. Made-in-China.com. Архивирано од изворникот на 27 December 2014. Посетено на 18 February 2015.
  102. ↑ Vendor Rating: Huawei. Gartner. 24 September 2010.
  103. ↑ „Huawei watch smartwatch classy smartwatch android wear android smartwatch“. 2 April 2015. Архивирано од изворникот на 2 April 2015.
  104. ↑ Chyen Yee, Lee; Yuntao, Huang (19 April 2011). „INTERVIEW – Huawei makes aggressive push in consumer devices“. Reuters. Архивирано од изворникот на 10 July 2011. Посетено на 21 June 2011.
  105. ↑ Villas-Boas, Antonio; Eadicicco, Lisa (20 May 2019). „Why Huawei smartphones are so popular all over the world – except in the US, where stores don't sell them“. Business Insider. Архивирано од изворникот на 10 June 2020. Посетено на 10 Jun 2020.
  106. ↑ „About Us Huawei | Our History, Heritage & Who We Are | | HUAWEI Malaysia“. consumer.huawei.com. Архивирано од изворникот на 1 April 2018. Посетено на 1 April 2018.
  107. ↑ „Huawei to drop 'Ascend' smartphone branding | Trusted Reviews“. Trusted Reviews. 19 January 2015. Архивирано од изворникот на 1 April 2018. Посетено на 1 April 2018.
  108. ↑ „Huawei is retiring the Ascend brand for future devices“. GSMArena.com. Архивирано од изворникот на 1 April 2018. Посетено на 1 April 2018.
  109. ↑ „Huawei Mate 20 Pro Review“. Techradar. 25 October 2018. Архивирано од изворникот на 31 October 2018. Посетено на 31 October 2018.
  110. ↑ Savov, Vlad (2019-03-26). „Huawei's P30 Pro is a photographic powerhouse with a tiny notch“. The Verge. Архивирано од изворникот на 26 March 2019. Посетено на 2019-03-26.
  111. ↑ „HUAWEI Mate 30 Pro 5G“. Huawei Official Website. 19 September 2019. Архивирано од изворникот на 21 September 2019. Посетено на 25 September 2019.
  112. ↑ „HUAWEI Mate 30 5G“. Huawei Official Website. 19 September 2019. Архивирано од изворникот на 24 September 2019. Посетено на 25 September 2019.
  113. ↑ „HUAWEI Mate 30 Pro“. Huawei Official Website. 19 September 2019. Архивирано од изворникот на 24 September 2019. Посетено на 25 September 2019.
  114. ↑ „HUAWEI Mate 30“. Huawei Official Website. 19 September 2019. Архивирано од изворникот на 21 September 2019. Посетено на 25 September 2019.
  115. ↑ „Huawei's MateBook is its spin on the Surface“. Engadget. 21 February 2016. Архивирано од изворникот на 10 February 2019. Посетено на 11 Jun 2020.
  116. ↑ Bonshor, Gavin. „Huawei Matebook X Pro and Matebook 13 2020 Models Available For Pre-Order“. AnandTech. Архивирано од изворникот на 28 May 2020. Посетено на 11 Jun 2020.
  117. ↑ „IDC: Q4 2019 China's Tablet Market Shipments Down 3.9% Year-on-Year“. Gizchina.com. 25 Feb 2020. Архивирано од изворникот на 14 June 2020. Посетено на 14 Jun 2020.
  118. ↑ „Huawei Watch announced at Mobile World Congress is stylish strike at Apple Watch and LG Urbane“. International Business Times. March 1, 2015. Архивирано од изворникот на 15 June 2020. Посетено на September 27, 2015.
  119. ↑ „IFA 2015 Sees Huawei's 1st Smart Watch“. Twice. September 2, 2015. Архивирано од изворникот на 1 May 2017. Посетено на September 27, 2015.
  120. ↑ Mehrotra, Pranob (14 May 2020). „Huawei Watch GT 2e announced with Sp02 monitoring, 1.39" AMOLED display, 2 week battery life“. XDA-Developers Android Forums. Архивирано од изворникот на 15 June 2020. Посетено на 15 Jun 2020.
  121. ↑ 121,0 121,1 121,2 „Huawei reveals HarmonyOS, its alternative to Android“. Engadget (англиски). Архивирано од изворникот 30 November 2019. Посетено на 2019-08-09.
  122. ↑ Porter, Jon (2019-08-09). „Huawei's new operating system is called HarmonyOS“. The Verge. Архивирано од изворникот 11 June 2020. Посетено на 2019-08-09.
  123. ↑ „Huawei pitches its alternative to Google Play Store“. TechRadar. 16 Jan 2020. Архивирано од изворникот на 4 June 2020. Посетено на 8 Jun 2020.
  124. ↑ „Chinese telecom firms fight for rights“. China Daily USA. 11 May 2011. Архивирано од изворникот на 24 January 2012. Посетено на 7 June 2011.
  125. ↑ „Huawei Climbs 'Food Chain' in Cisco Enterprise Challenge“. Bloomberg BusinessWeek. 9 May 2011. Архивирано од изворникот на 14 May 2011. Посетено на 7 June 2011.
  126. ↑ „China's Huawei leads international patent filings: WIPO“. Reuters. 19 March 2015. Архивирано од изворникот на 19 March 2015. Посетено на 20 March 2015.
  127. ↑ „Telecom giants in China lead int'l patent filings in 2014: WIPO“. Want China Times. 20 March 2015. Архивирано од изворникот на 2 April 2015. Посетено на 20 March 2015.
  128. ↑ Some of Huawei's US operations include FutureWei Technologies Inc. (in at least Santa Clara CA, Plano TX, and Bridgetwater NJ), which is a wholly owned subsidiary of Huawei North America.
  129. ↑ „Huawei Canada – Corporate Information“. Архивирано од изворникот на 19 April 2015. Посетено на 18 February 2015.
  130. ↑ „Huawei and Imperial College Open Data Science Innovation Lab“. Архивирано од изворникот на 18 May 2014. Посетено на 20 May 2014.
  131. ↑ „CES 2016: Huawei unveils Mate 8 with Kirin 950 chipset“. Tech Desk. 8 January 2016. Архивирано од изворникот на 9 January 2016. Посетено на 9 January 2016.
  132. ↑ „Huawei has opened its R&D center in Istanbul on 27 February 2010“. Huawei.com. Архивирано од изворникот на 11 October 2012. Посетено на 24 June 2013.
  133. ↑ „Huawei – Invest in Turkey“. Invest.gov.tr. Архивирано од изворникот на 16 January 2013. Посетено на 12 October 2012.
  134. ↑ „Huawei to open R&D centres in Switzerland“. S-GE. Архивирано од изворникот на 2019-06-01. Посетено на 2020-11-03.
  135. ↑ „Huawei achieves 27Gbps 5G speeds with Polar Code“. www.telecomasia.net. Архивирано од изворникот на 31 May 2019. Посетено на 22 May 2019.
  136. ↑ Armstrong, Peter (November 29, 2019). „Huawei funds $56M in academic research in Canada. That has some experts concerned“. CBC News. Архивирано од изворникот на 1 December 2019. Посетено на December 1, 2019.
  137. ↑ Hainsworth, Jeremy (January 13, 2020). „Canadian taxpayers, companies subsidizing Huawei research“. Richmond News. Архивирано од изворникот на 14 January 2020. Посетено на January 18, 2020.
  138. ↑ Kharpal, Arjun (2019-03-05). „Huawei says it would never hand data to China's government. Experts say it wouldn't have a choice“. CNBC (англиски). Архивирано од изворникот на 29 May 2019. Посетено на 2019-05-23.
  139. ↑ Sanger, David E.; Perlroth, Nicole (2014-03-22). „N.S.A. Breached Chinese Servers Seen as Security Threat“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 18 February 2017. Посетено на 2019-05-23.
  140. ↑ Byford, Sam (2019-02-27). „Huawei chairman accuses American critics of hypocrisy over NSA hacks“. The Verge. Архивирано од изворникот на 11 June 2019. Посетено на 2019-05-23.
  141. ↑ „Huawei leader calls out U.S. for privacy contradictions“. FierceWireless (англиски). Архивирано од изворникот на 24 May 2019. Посетено на 2019-05-18.
  142. ↑ „Senate rejects Trump's plan to lift ZTE export ban“. Ars Technica (англиски). Архивирано од изворникот на 27 May 2019. Посетено на 2018-10-01.
  143. ↑ „China Contributing $500 Million to Trump-Linked Project in Indonesia“. National Review (англиски). 2018-05-14. Архивирано од изворникот на 20 May 2019. Посетено на 2018-10-01.
  144. ↑ „New law bans US gov't from buying tech from Chinese giants ZTE and Huawei“. Ars Technica (англиски). Архивирано од изворникот на 29 May 2019. Посетено на 2018-10-01.
  145. ↑ Doffman, Zak. „China Just Crossed A Dangerous New Line For Huawei: 'There Will Be Consequences'“. Forbes. Архивирано од изворникот на 19 December 2019. Посетено на 19 December 2019.
  146. ↑ The Local (2018-12-16). „German IT watchdog says 'no evidence' of Huawei spying“. The Local. Архивирано од изворникот на 13 September 2019. Посетено на 2020-06-25.
  147. ↑ Stubbs, Jack; Chee, Foo Yun (2019-02-20). „Britain managing Huawei risks, has no evidence of spying: official“. Reuters (англиски). Архивирано од изворникот на 28 June 2020. Посетено на 2020-06-25.
  148. ↑ BBC News (2020-07-14). „Huawei 5G kit must be removed from UK by 2027“. BBC News. Посетено на 2020-08-10.
  149. ↑ „UK parliament committee says Huawei colludes with the Chinese state“ (англиски). Reuters. 2020-10-09. Посетено на 2020-10-10.
  150. ↑ Chaudhary, Archana (August 13, 2020). „China's Huawei, ZTE Set To Be Shut Out of India's 5G Trials“. Bloomberg News. Посетено на August 14, 2020.
  151. ↑ „France Says It's Not Banning Huawei Though Phase Out Started“. Bloomberg. Посетено на 24 July 2020.
  152. ↑ Reichert, Corinne. „US finds Huawei has backdoor access to mobile networks globally, report says“. CNET. Архивирано од изворникот на 12 February 2020. Посетено на 12 February 2020.
  153. ↑ Pancevski, Bojan (February 12, 2020). „WSJ News Exclusive | U.S. Officials Say Huawei Can Covertly Access Telecom Networks“. Архивирано од изворникот на 12 February 2020. Посетено на 12 February 2020.
  154. ↑ Stecklow, Steve; Rochabrun, Marcelo (2020-09-16). „Top Huawei executives had close ties to company at center of U.S. criminal case“ (англиски). Reuters. Посетено на 2020-09-18.
  155. ↑ Reisinger, Don. „Huawei caught up in legal mess over cell equipment sales to Iran“. CNET (англиски). Архивирано од изворникот на 2019-04-07. Посетено на 2019-04-07.
  156. ↑ Warburton, Moira (28 May 2020). „Timeline: Key events in Huawei CFO Meng Wanzhou's extradition case“. U.S. Архивирано од изворникот на 28 May 2020. Посетено на 15 Jun 2020.
  157. ↑ Zhong, Raymond (7 December 2018). „Meng Wanzhou Was Huawei's Professional Face, Until Her Arrest“. The New York Times. Архивирано од изворникот на 8 December 2018. Посетено на 8 December 2018.
  158. ↑ Wakabayashi, Daisuke; Rappeport, Alan (5 December 2018). „A Top Huawei Executive Is Arrested in Canada for Extradition to the U.S.“. The New York Times. Архивирано од изворникот на 6 December 2018. Посетено на 6 December 2018.
  159. ↑ „US files charges against China's Huawei and CFO Meng Wanzhou“. BBC News. 28 January 2019. Архивирано од изворникот на 28 January 2019. Посетено на 28 January 2018.
  160. ↑ Lee, Timothy B. (29 January 2019). „US indicts Huawei for stealing T-Mobile robot arm, selling US tech to Iran“. Ars Technica. Архивирано од изворникот на 30 January 2019. Посетено на 30 January 2019.
  161. ↑ Maresca, Thomas (29 January 2019). „China calls on US to end 'unreasonable crackdown' on Huawei, other Chinese firms“. USA Today. Архивирано од изворникот на 29 January 2019. Посетено на 29 January 2019.
  162. ↑ „Huawei CFO Meng Wanzhou loses key court battle as B.C. judge rules extradition bid should proceed - CBC News“. CBC. 27 May 2020. Архивирано од изворникот на 7 June 2020. Посетено на 15 Jun 2020.
  163. ↑ Chaffin, Larry (8 October 2012). „60 Minutes torpedoes Huawei in less than 15 minutes“. networkworld.com. Network World. Архивирано од изворникот на 11 June 2019. Посетено на 14 June 2019.
  164. ↑ Lerman, Rachel (18 May 2017). „Jury awards T-Mobile $4.8M in trade-secrets case against Huawei“. The Seattle Times. Архивирано од изворникот на 25 July 2017. Посетено на 8 August 2017.
  165. ↑ Flynn, Laurie J. (29 July 2004). „Technology briefing: Cisco drops Huawei suit“. The New York Times. Архивирано од изворникот на 10 November 2012. Посетено на 15 July 2011.
  166. ↑ Markoff, John; Barboza, David (2010-10-25). „Huawei Technologies of China's Bold Push Into U.S.“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 19 February 2017. Посетено на 2019-04-04.
  167. ↑ „Huawei: US issues new charges of racketeering and theft“. BBC News. 13 February 2020. Архивирано од изворникот на 14 February 2020.
  168. ↑ Long, David (2018-08-31). „Jury awards running royalty for willfully infringed SEPs subject to FRAND commitment (Optis v. Huawei)“. Essential Patent Blog (англиски). Посетено на 2020-08-23.
  169. ↑ „$13M Huawei Patent Case Halted After Settlement News“. Law360 (англиски). Посетено на 2020-08-23.
  170. ↑ Anjorin, Seyi (2018-11-20). „German Court Slams Huawei, ZTE Over AVC Patent Infringement“. The News Chronicle (англиски). Архивирано од изворникот на 2018-11-21. Посетено на 2020-08-23.
  171. ↑ O’Keeffe, Corinne Ramey and Kate (2020-02-13). „China's Huawei Charged With Racketeering, Stealing Trade Secrets“. Wall Street Journal (англиски). ISSN 0099-9660. Архивирано од изворникот на 20 February 2020. Посетено на 2020-06-03.
  172. ↑ Crichton, Danny (February 13, 2020). „The US is charging Huawei with racketeering“. TechCrunch. Архивирано од изворникот на 21 April 2020. Посетено на June 3, 2020.
  173. ↑ „Huawei owns over 80,000 patents worldwide - Xinhua | English.news.cn“. www.xinhuanet.com. Архивирано од изворникот на 2020-05-21. Посетено на 2020-08-22.
  174. ↑ Doffman, Zak. „Has Huawei's Darkest Secret Just Been Exposed By This New Surveillance Report?“. Forbes. Архивирано од изворникот на 19 December 2019. Посетено на 19 December 2019.
  175. ↑ Buckley, Chris; Mozur, Paul (2019-05-22). „How China Uses High-Tech Surveillance to Subdue Minorities“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 25 November 2019. Посетено на 2020-06-03.
  176. ↑ Sabbagh, Dan (2020-03-03). „Tory MP asks BT if using Huawei complies with anti-slavery policy“. The Guardian (англиски). ISSN 0261-3077. Архивирано од изворникот на 22 April 2020. Посетено на 2020-06-03.
  177. ↑ „Huawei refutes reports it helps China with surveillance, detention of Muslim minorities in Xinjiang“. CBC. January 20, 2020.
  178. ↑ Corera, Gordon. „Huawei: MPs claim 'clear evidence of collusion' with Chinese Communist Party“. BBC. Архивирано од изворникот на 13 October 2020. Посетено на 7 October 2020.
  179. ↑ Kastrenakes, Jacob (2018-08-13). „Trump signs bill banning government use of Huawei and ZTE tech“. The Verge. Архивирано од изворникот на 29 May 2019. Посетено на 2019-05-29.
  180. ↑ Mozur, Paul; Ramzy, Austin (2019-03-06). „Huawei Sues U.S. Government Over What It Calls an Unfair Ban“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 30 May 2019. Посетено на 2019-04-04.
  181. ↑ Lecher, Colin (2019-05-29). „Huawei is challenging its US contracting ban as unconstitutional“. The Verge. Архивирано од изворникот на 29 May 2019. Посетено на 2019-05-29.
  182. ↑ „Addition of Entities to the Entity List“. Federal Register. 2019-05-21. Архивирано од изворникот на 8 June 2019. Посетено на 2019-06-08.
  183. ↑ Webster, Graham (May 18, 2019). „It's not just Huawei. Trump's new tech sector order could ripple through global supply chains“. Washington Post. Архивирано од изворникот на 20 May 2019. Посетено на May 19, 2019.
  184. ↑ „Tech stocks slide on US decision to blacklist Huawei and 70 affiliates“. TechCrunch (англиски). Архивирано од изворникот на 2020-06-16. Посетено на 2019-05-18.
  185. ↑ Kuo, Lily; Siddiqui, Sabrina (2019-05-16). „Huawei hits back over Trump's national emergency on telecoms 'threat'“. The Guardian (англиски). Washington. ISSN 0261-3077. Архивирано од изворникот на 20 May 2019. Посетено на 2019-05-18.
  186. ↑ „US places China's Huawei and 70 affiliates on trade blacklist“. South China Morning Post. 16 May 2019. Архивирано од изворникот на 22 May 2019. Посетено на 22 May 2019.
  187. ↑ Satariano, Adam; Zhong, Raymond; Wakabayashi, Daisuke (2019-05-20). „U.S. Tech Suppliers, Including Google, Restrict Dealings With Huawei After Trump Order“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 27 May 2019. Посетено на 2019-05-28.
  188. ↑ „Trump administration grants 90-day extension for US businesses to work with Huawei“. CNBC (англиски). 2019-11-18. Посетено на 2020-11-01.
  189. ↑ Keane, Sean. „Huawei ban timeline: Chinese company's CFO to testify in extradition case“. CNET (англиски). Посетено на 2020-11-01.
  190. ↑ @bdellarocca (2020-08-28). „U.S. Further Tightens Huawei Blacklist, Putting a "Blanket Ban" on the Company“. Lawfare (англиски). Посетено на 2020-11-01.
  191. ↑ 191,0 191,1 191,2 „Huawei in 'survival mode' as suppliers race to beat US deadline“. Nikkei Asia (англиски). Посетено на 2020-10-31.
  192. ↑ Doffman, Zak. „Huawei Stops Smartphone Production Lines After Blacklisting, Report Claims“. Forbes. Архивирано од изворникот на 6 August 2019. Посетено на 26 December 2019.
  193. ↑ Doffman, Zak. „Huawei Confirms $30 Billion Revenue Hit As Smartphone Sales Drop 40-60% (Updated)“. Forbes. Архивирано од изворникот на 26 September 2019. Посетено на 26 December 2019.
  194. ↑ „Huawei Braces for Phone Sales Drop of Up to 60 Million Overseas“. Bloomberg News. June 16, 2019. Архивирано од изворникот на 10 March 2020. Посетено на 6 January 2020.
  195. ↑ Miller, Matthew. „President Trump lifts US ban on Huawei at G20 summit“. ZDNet (англиски). Архивирано од изворникот на 30 June 2019. Посетено на 2019-06-29.
  196. ↑ „US and China agree to restart trade talks“ (англиски). 2019-06-29. Архивирано од изворникот на 29 June 2019. Посетено на 2019-06-29.
  197. ↑ „Trump appears to soften his tone on Huawei“. CNN Politics (англиски). 2019-06-29. Архивирано од изворникот на 29 June 2019. Посетено на 2019-06-29.
  198. ↑ Lyons, Kim (2020-05-15). „US moves to cut off Huawei from overseas chip manufacturers“. The Verge (англиски). Архивирано од изворникот на 15 May 2020. Посетено на 2020-05-15.
  199. ↑ „U.S.-China tensions rise as Trump administration moves to cut Huawei off from global chip suppliers“. CNBC (англиски). 2020-05-15. Архивирано од изворникот на 15 May 2020. Посетено на 2020-05-15.
  200. ↑ „Commerce Addresses Huawei's Efforts to Undermine Entity List, Restricts Products Designed and Produced with U.S. Technologies“. U.S. Department of Commerce (англиски). Архивирано од изворникот на 15 May 2020. Посетено на 2020-05-15.
  201. ↑ „Federal Acquisition Regulation: Prohibition on Contracting With Entities Using Certain Telecommunications and Video Surveillance Services or Equipment“. Federal Register (англиски). 2020-07-14. Посетено на 2020-08-09.
  202. ↑ „Huawei builds up 2-year reserve of 'most important' US chips“. Nikkei Asia (англиски). Посетено на 2020-10-31.
  203. ↑ „Huawei confirms it has its own OS on back shelf as a plan B“. South China Morning Post. 14 March 2019. Архивирано од изворникот на 21 May 2019. Посетено на 21 May 2019.
  204. ↑ Faulkner, Cameron (14 March 2019). „Huawei developed its own operating systems in case it's banned from using Android and Windows“. The Verge. Архивирано од изворникот на 25 May 2019. Посетено на 23 May 2019.
  205. ↑ Kharpal, Arjun (15 March 2019). „Huawei built software for smartphones and laptops in case it can't use Microsoft or Google“. CNBC. Архивирано од изворникот на 22 May 2019. Посетено на 23 May 2019.
  206. ↑ phones, John McCann 2019-05-28T09:07:56Z Mobile. „Huawei may be building an Ark (OS) as it prepares for life after Android“. TechRadar (англиски). Архивирано од изворникот на 29 May 2019. Посетено на 2019-05-29.
  207. ↑ Lakshmanan, Ravie (2019-07-15). „Huawei wants to name its Android OS replacement 'Harmony' in Europe“. The Next Web (англиски). Архивирано од изворникот на 16 July 2019. Посетено на 2019-07-16.
  208. ↑ „Huawei selling MateBook laptops with Linux preinstalled to consumers in China“. TechRepublic (англиски). Архивирано од изворникот на 13 September 2019. Посетено на 2019-09-13.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Хуавеи&oldid=5299675“