Димидово
Димидово (бугарски: Самуилово[1]) — село во Петричко, Пиринска Македонија, денес во општината Петрич на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
| Димидово Самуилово | |
|---|---|
 Бела чешма - симбол на селото | |
  Димидово | |
|
Местоположба во областа   Димидово | |
| Координати: 41°22′N 23°5′E / 41.367° СГШ; 23.083° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Петрич |
| Површина | |
| • Вкупна | 11.979 км2 (4,625 ми2) |
| Надм. вис. | 285 м |
| Население (2015) | |
| • Вкупно | 911 |
| • Густина | 0,076/км2 (0,20/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2873 |
| Повик. бр. | 074207 |
Географија и местоположба
уредиСелото се наоѓа во полупланинска област, во северниот дел на подножјето на планината Беласица (во Подгорје). Селото Димидово се наоѓа на 13 километри западно од Петрич, на надморска висина од 175 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 11.979 км2. Соседни села се Коларово и Камена. Климата е преодно средоземна со летен минимум и зимски максимум на врнежи од дожд (просечни годишни врнежи од дожд од околу 720 мм). Реката Струмица тече северно од селското земјиште. Почвите се претежно делувијални-ливади и песочни. Населението расте од природен раст. Селото е едно од погодните почетни точки за искачување на планинскиот врв на Беласица - Радомир и високите делови на планината. Од селото до месноста и Лоповска колиба води пат од 14 км.
Историја
уредиСелото има богата античка историја. Остатоци од античка населба од римската ера се пронајдени во месноста Герковец. Во месноста Кинлуко има остатоци од средновековна населба.
Османлиско Царство
уредиСелото се споменува во османлиски дефтери од 1570 година, во 1664-1665 година. Според првиот дефтер, во 1570 година во селото живееле 4 муслимански семејства и 39 христијански семејства[2]. Според другиот, во селото живееле 9 христијански семејства.
Веројатно до раните 1830-ти, христијанското население било протерано и на негово место се населиле турски семејства кои емигрирале од Србија и Грција. Во текот на 19 век, селото било во составот на Петричката каза. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Димидово (Dimidovo) е село со 70 семејства и 144 Турци[3]. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 350 жители, сите Турци[4][5].
Бугарија
уредиПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија. Турското население било протерано а на нивно место дошле бегалци од Егејска Македонија (главно од селата Горно Порој, Долно Порој и Липош, Демирисарско и градот Кукуш) и Струмичко. За време на Првата светска војна, Шестата пешадиска дивизија била сместена во селото, која во 1916 година ја изградила чешмата, позната денес како Бела чешма.
На територијата на селото на планината Беласица лежи преминот Демир Капија, каде на 19 октомври 1925 година започнал познатиот Петрички инцидент.
| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 | 2015 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 433 | 630 | 757 | 832 | 853 | 929 | 902 | 885 | 802 | 911 |
| Националност | Жители | Процент |
|---|---|---|
| Бугари | 685 | 95,67% |
| Останати | 31 | 4,33% |
| Вкупно | 716 |
 |
Општествени установи
уреди- Основно училиште „Антон Попов“
- Читалиште „Антон Попов“
Редовни настани
уредиТрадиционалниот собор на селото се одржува секоја година на 15 август — Успение Богородично.
Личности
уреди
- Поврзани со селото
- Антон Попов (1915 - 1942), македонски писател
- Кирил Терзиев (р. 1983) — освојувач на бронзен медал за слободна борба на Олимпијадата во Пекинг 2008 г.
- Серафим Брзаков (р. 1975) — светски и европски првак во слободна борба
- Федја Јаков (1935 – 1996), бугарски писател и новинар[9]
- Починаии во Димидово
- Аце Иванов (1880 – 1927), македонски револуционер
- Иван Смоларски (1872 – 1928), македонски револуционер
- Христо Андонов (1887 – 1928), македонски револуционер
Наводи
уреди- ↑ МЗ № 1966/обн. 16.11.1935 г.
- ↑ Турски документи за историјата на македонскиот народ. Опширни пописни дефтери од XVI век за Кустендилскиот санųак, Т.V/3, Скопје, 1982, стр. 636 – 638.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 148 – 148.
- ↑ 4,0 4,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 187.
- ↑ 6,0 6,1 „Справка за населението на с. Самуилово, общ. Петрич, обл. Благоевград“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04.
- ↑ „"&"Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и самоопределение по етническа принадлежност към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-04-05. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ Книга в памет на Федя Яков