Никудин
Никудин (бугарски: Никудин) — село во Горноџумајско, Пиринска Македонија, во состав на денешната Општина Струмјани на Благоевградската област, југозападна Бугарија.[2]
| Никудин | |
|---|---|
  Никудин | |
|
Местоположба во областа   Никудин | |
| Координати: 41°34′N 23°3′E / 41.567° СГШ; 23.050° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Струмјани |
| Површина | |
| • Вкупна | 16,429 км2 (6,343 ми2) |
| Надм. вис. | 712 м |
| Население (2024) | |
| • Вкупно | 72 [1]. |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2839 |
Историја
уредиОтоманско Царство
уредиСпоред преданијата, во минатото на атарот на сегашното село постоел манастир „Свети Никола“, од кој доаѓа и името на селото. Првично, Никудин се наоѓал на гребен на 2 километри јужно, во областа Стар Никудин. За време на османлиското владеење, од безбедносни причини и веројатно за да им овозможи на своите жители подобар пристап до вода, селото се преселило во долината.
Во текот на XIX век, селото било населено христијани и првично припаѓало на Мелничката каза, а по 1878 година на Петричката каза на Серскиот Санџак. Населението главно се занимавало со земјоделство - одгледување пченка, 'рж, јачмен, сточарство - овци и кози и овоштарство. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Никудин (Nikoudine) имало 30 домаќинства со 100 жители Македонци.[3] [4]Населението на селото активно учествувало во Кресненското и Разловечкото востание во 1878-1879 година. Во декември 1878 година Димитар Поп-Георгиев формирал старешински совет во селото. По поразот на востанието, дел од жителите на Никудин емигрирале во новоформираното Кнежевство Бугарија и ја потпишале петицијата за бегалци од Македонија до британскиот генерален конзул во Софија со барање да бидат ослободени од османлиската власт (5 декември 1878 година).
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 252 жители Македонци.[3][5]Во 1901 година Христо Куслев основал комитет на ВМОРО во селото. Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 328 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија.[6]
Бугарија
уредиПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија. Во 1942 година била основана земјоделската задруга „Лебница“, а во 1954 година било отворено училиштето „Кирил и Методиј“.
По 1957 година започнало постепено намалување на населението, резултат на иселувањето главно во Сандански.
Во 1951 година бил основан општинскиот дом „Димо Хаџидимов“ со библиотека, детска градинка, болнички здравствен дом и пошта. Во 1958 година била основана ТКЗС во Никудин, од 1968 година - Горско стопанство во Цапарево. Селото е електрифицирано, водоводно и канализирано (60%), а 80% од уличната мрежа е трајно асфалтирана. Во 1990 година, поради иселување на селото, училиштето било затворено. Во 1992 година, земјиштето било вратено на нивните сопственици.
Географија
уредиНикудин се наоѓа во историско-географскиот регион Каршијак, 37 километри југозападно од Струмјани и 25 километри северозападно од Сандански. Селото е живописно сместено на околу 700 метри надморска височина на двата брега на реката Лебница, границата меѓу планините Огражден и Малешевски Планини.[7]
Климата е преодна медитеранска со планинско влијание. Просечната годишна количина на врнежи е околу 800 mm, а врнежите имаат зимски максимум и летен минимум. Почвите на земјата се алувијално-ливадска и кафеава шума.[7]
| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 476 | 583 | 737 | 642 | 419 | 293 | 224 | 169 | 106 |
 |
Според пописот на населението од 2011 година, етничкиот состав на селото е следниот:[10]
| Број на население | |
| Вкупно | 106 |
| Бугари | 106 |
| Турци | - |
| Роми | - |
| Останати | - |
| Не се определиле | - |
| Без одговор | - |
Личности
уреди
- Родени в Никудин
- Стоимен војвода (1804 – 1860), ајдутин
- Серафим Дуев (1913 – 2008)
- Христо, македонски револуционер, член на ВМРО[11]
Наводи
уреди- ↑ www.grao.bg
- ↑ Guide Bulgaria, Accessed May 5, 2010
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 188.
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905, рр. 186-187.
- ↑ 7,0 7,1 Енциклопедия „Пирински край“, том II. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1999. стр. 52. ISBN 954-90006-2-1.
- ↑ 8,0 8,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Никудин, общ. Струмяни, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста
|url=(help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно|title=(help) - ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18. Занемарен непознатиот параметар
|deadlink=(се препорачува|url-status=) (help) - ↑ Попис на населението од 2011 година
- ↑ Михайловъ, Иванъ (1967). Спомени, томъ III. Освободителна борба 1924 – 1934 г. (PDF). Louvain, Belgium: A. Rosseels Printing Co. стр. 937. no-break space character во
|title=во положба 44 (help) </noinclude>