Википедија

Небојша Стефановиќ

Небојша Стефановиќ (Белград, 20 ноември 1976) е српски политичар и доктор по економија,[1] вицепремиер и министер за одбрана,[2] и член на Претседателството на Српската напредна партија.[3]

Небојша Стефановиќ

Претседател на Народното собрание на Република Србија е од јули 2012 година до април 2014 година.[4]

Функцијата министер за внатрешни работи на Република Србија ја извршувал во периодот од април 2014 година до октомври 2020 година.[5]

Политичката кариера ја започнал во Српската радикална партија, а во 2008 г. бил еден од основачите на Српската напредна странка.

Биографија

уреди

Небојша Стефановиќ е роден на 20 ноември 1976 година во Белград. Израснал во Нов Белград, каде што го завршил основното училиште и деветтата гимназија „Михаило Петровиќ за жал“. Дипломирал економија на Факултетот за бизнис студии на Универзитетот Мегатренд во Белград. Небојша Стефановиќ се стекнал со звање магистер по економски науки со одбрана на тезата „Современи принципи на менаџмент во локалната самоуправа “, 2011 година. Докторирал во јуни 2013 година на истиот универзитет, на тема „Нова улога на стратегискиот менаџмент во управувањето со локалната самоуправа“.

Кариерата ја започнал во 2004 година во друштвото за надворешна и домашна трговија „Интерспид д.о.о.“ на работно место директор за маркетинг. Во 2008 година тој преминал на местото заменик финансиски директор во компанијата „Јабука“. Небојша Стефановиќ зборува англиски и руски јазик. Има ќерка Нина и син Филип.[6]

Политичка кариера

уреди

Со политика се занимава повеќе од 25 години. Политичката кариера ја започнал во Српската радикална партија. Тој е еден од основачите на Српската напредна партија ( 2008 ) и член на Претседателството.[7] Тој е претседател на Градскиот одбор на Белград од 2008 година до 2021 година.[8] На локалните избори во 2014 година, Српската напредна партија во Белград дошла на власт со 43,62%,[9] додека во 2018 година, СНС извојувала убедлива победа во градот Белград со 44,99%.[10]

Од основањето на Српската напредна странка до IV Собрание на Српската напредна странка одржано во 2016 година, тој бил потпретседател на Главниот одбор на Српската напредна партија.

Член на парламентот

уреди

Како член на Српската радикална партија, во периодот од 2004 г. до 2008 година бил советник во собранието на град Белград. На парламентарните избори во 2007 г. Бил избран за пратеник [11] и бил претседател на Комисијата за трговија и туризам на Народното собрание на Република Србија.

На изборите во 2012 г Избран е за пратеник во Народното собрание на Република Србија и за пратеник во Собранието на Град Белград во име на Српската напредна странка.

Претседател на Народното собрание на Република Србија

уреди

Од јули 2012 г до април 2014 година Небојша Стефановиќ бил претседател на Народното собрание на Република Србија и претседател на Комитетот за правата на детето. Бил и шеф на делегацијата на Народното собрание на Република Србија во Интерпарламентарната унија.[12]

За време на неговиот мандат како претседател на Националното собрание, тој е запаметен по неговата борба и застапување за бремените жени и мајките. На негов предлог бил донесен Законот за остварување на правото на здравствена заштита на децата, бремените жени и мајките.[13] Тој ја започнал и познатата акција „ Приоритет за деца и трудници“, која е во сила и денес.[14]

Вицепремиер и министер за внатрешни работи

уреди

По парламентарните избори во 2014 година е назначен за министер за внатрешни работи, на кој е реизбран по парламентарните избори во 2016 година, а назначен е и за заменик претседател на Република Србија. На истата функција ќе остане и по реконструкцијата на Владата во 2017 година.[15]

За време на неговиот министерски мандат биле спроведени бројни реформски процеси во МВР. Една од многуте лични иницијативи на Небојша Стефановиќ како министер за внатрешни работи било воведувањето на програмата „Основи на безбедноста на децата“ во прво, четврто и шесто одделение од основните училишта во Србија, со желба децата да се учат на рана возраст на опасностите на кои се изложени.[16]

Тој е првиот министер кој покренал иницијатива за изградба на споменик на загинатите полицајци во Белград.[17] Тој е претседател на Советот за борба против трговија со луѓе,[18] командант на Републичкиот штаб за вонредни состојби,[19] претседател на Националниот совет за спречување на несакани појави во спортот,[20] и Координативен тим за анти -Активности за перење пари и финансирање тероризам.[21] Со одлука на претседателот на Републиката, од 07.11.2017 година, Тој е секретар на Советот за национална безбедност од 2006 година, како и шеф на Бирото за координација на безбедносните служби.[22]

Вицепремиер и министер за одбрана

уреди

На 28 октомври 2020 година, Народното собрание на Република Србија ја избрало новата Влада на Република Србија, предводена од премиерката Ана Брнабиќ.[23] Новоизбраниот министер за одбрана во Владата на Република Србија, Небојша Стефановиќ, е избран на 29 октомври 2020 година и ја презел функцијата од тогашниот министер Александар Вулин.[24]

Контроверзност

уреди

На 01.06.2014 г група научници од Велика Британија објавиле текст во кој се наведува дека делови од докторската дисертација на Стефановиќ се плагијати и копирани од други научни трудови.[25]

Меѓутоа, со одлука на Сенатот на Универзитетот Мегатренд од 5 јуни 2014 г. Комисијата за оцена на основите на покренување на постапка за поништување на дипломата на доктор по економски науки Небојша Стефановиќ се формира во Комисијата ја сочинуваат членови: проф. д-р Борис Кривокапиќ, проректор за истражување на Универзитетот Мегатренд, проф. д-р Оскар Ковач, претседател на Комисијата за контрола на квалитетот на докторските дисертации, проф. д-р Неџо Даниловиќ, редовен професор по Методологија на научно истражување на Факултетот за право, јавна администрација и безбедност во Белград и д-р Михајло Рабреновиќ, доцент по Стратешки менаџмент на Факултетот за бизнис студии во Белград.[26]

Сенатот на Универзитетот Мегатренд е на 11 јуни 2014 година го усвоил извештајот на Комисијата во кој се наведувало дека нема основа за поведување поништување на степенот доктор по економски науки Небојша Стефановиќ.[27]

Друга, независна комисија била формирана со одлука на Сенатот на Универзитетот Мегатренд на 25 август 2014 година и како дел од проф. д-р Божидар Лековиќ, проф. д-р Светислав Табароши и проф. д-р Иван Радосављевиќ. Комисијата се состанала на 23 септември 2014 година и едногласно зазеле став дека нема основа за поведување на постапка за поништување на степенот доктор по економски науки Небојша Стефановиќ.[28]

Поради сомневање за валидноста на додипломската диплома, Мегатренд на јавноста и го покажал неговото студентско досие во јули 2019 година. Според оваа студија тој се запишал во 1995 година, а во 2004 г. дипломирал[29]

Наводи

уреди
  1. ↑ „Сенат Мегатренда : Нема разлога за покретање поступка“. Politika Online. Архивирано од изворникот на 2020-07-03. Посетено на 2 јули 2020.
  2. ↑ srbija.gov.rs. „Састав Владе“. www.srbija.gov.rs (српски). Посетено на 2020-10-29.
  3. ↑ „Биографија“. Небојша Стефановић (англиски). 27 февруари 2013. Архивирано од изворникот на 14 април 2018. Посетено на 13 април 2018.
  4. ↑ „Narodna skupština Republike Srbije | Narodna skupština Republike Srbije (1991—2018)“. www.parlament.gov.rs. Посетено на 13 април 2018.
  5. ↑ srbija.gov.rs. „Небојша Стефановић“. www.srbija.gov.rs (српски). Посетено на 2020-10-29.
  6. ↑ „Ministar Nebojša Stefanović dobio sina“. Mondo Portal (српски). Архивирано од изворникот на 2019-02-12. Посетено на 12 февруари 2019.
  7. ↑ „STRANKA IZABRALA: Ovo su novi članovi Predsedništva SNS-a“ (српски). Посетено на 13 април 2018.
  8. ↑ „Председник Градског одбора Београд Српске напредне странке“. Небојша Стефановић (англиски). 9 мај 2013. Архивирано од изворникот на 13 април 2018. Посетено на 13 април 2018.
  9. ↑ „Избори Уживо“. www.izbori.live. Архивирано од изворникот на 23 септември 2020. Посетено на 13 април 2018.
  10. ↑ „KONAČNI REZULTATI IZBORA U BEOGRADU: Lista "Aleksandar Vučić - Zato što volimo Beorgad" osvojila 44,99 odsto glasova“. www.novosti.rs (српски). Посетено на 13 април 2018.
  11. ↑ „Narodna skupština Republike Srbije | Saziv od 14. februara 2007“. www.parlament.gov.rs. Посетено на 13 април 2018.
  12. ↑ „Narodna skupština Republike Srbije | Delegacije“. www.parlament.gov.rs. Посетено на 13 април 2018.
  13. ↑ „Paragraf | Arhiva vesti | 28.11.2013“. www.paragraf.rs. Архивирано од изворникот на 13 април 2018. Посетено на 13 април 2018.
  14. ↑ Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „Društvena briga za decu i trudnice“ (српски). Посетено на 13 април 2018.
  15. ↑ „Потпредседници и министри“. www.srbija.gov.rs. Посетено на 13 април 2018.
  16. ↑ „Stefanović: Uvodi se predmet „Osnovi bezbednosti dece"“. Dnevni list Danas (српски). 23 февруари 2018. Посетено на 13 април 2018.
  17. ↑ „Poginulim policajcima spomen-obeležje u BG“. B92.net (српски). Посетено на 13 април 2018.
  18. ↑ „Министарство финансија - Влада републике Србије - online“. www.mfin.gov.rs. Архивирано од изворникот на 18 декември 2017. Посетено на 13 април 2018.
  19. ↑ „Odluka o obrazovanju Republičkog štaba za vanredne situacije“. www.pravno-informacioni-sistem.rs. Посетено на 13 април 2018.
  20. ↑ „Konstituisan "Nacionalni savet za sprečavanje negativnih pojava u sportu"“. Dnevni list Danas (српски). 9 декември 2017. Посетено на 13 април 2018.
  21. ↑ „Brnabić: Izveštaj FATF-a više ne odražava realnu situaciju“. N1 Srbija (српски). Архивирано од изворникот на 2018-04-13. Посетено на 13 април 2018.
  22. ↑ „Stefanović je novi šef Biroa za koordinaciju rada službi bezbednosti“. N1 Srbija (српски). Архивирано од изворникот на 2018-10-11. Посетено на 13 април 2018.
  23. ↑ srbija.gov.rs. „Скупштина Србије изабрала нову Владу Републике Србије“. www.srbija.gov.rs (српски). Посетено на 2020-10-29.
  24. ↑ srbija.gov.rs. „Примопредаја дужности у Министарству одбране и МУП-у“. www.srbija.gov.rs (српски). Посетено на 2020-10-29.
  25. ↑ http://balkanist.net/getting-a-phd-in-serbia-has-never-been-easier-the-case-of-minister-of-internal-affairs-nebojsa-stefanovic/, Посетено на 06.06.2013
  26. ↑ „Одлука о образовању Комисије“ (PDF). Мегатренд универзитет. 5 јуни 2014. Посетено на 16 април 2018.
  27. ↑ „Усвајање извештаја Комисије“ (PDF). Мегатренд универзитет. 11 јуни 2014. Посетено на 16 април 2018.
  28. ↑ „Став независне Комисије“ (PDF). Мегатренд универзитет. 23 септември 2014. Архивирано од изворникот (PDF) на 17 април 2018. Посетено на 16 април 2018.
  29. ↑ „Студенски досије Небојше Стефановића први пут у јавности“. Политика. 18 јули 2019. Посетено на 19 јули 2019. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Небојша_Стефановиќ&oldid=5242855“