Либјахово
Либјахово (бугарски: Либяхово) (од 1951 г. офиц. Илинден[2]— село во Неврокопско, Пиринска Македонија, во состав на денешната Општина Хаџидимово на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
| Либјахово | |
|---|---|
 Поглед кон Либјахово | |
  Либјахово | |
|
Местоположба во областа   Либјахово | |
| Координати: 41°28′N 23°48′E / 41.467° СГШ; 23.800° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Хаџидимово |
| Површина | |
| • Вкупна | 36,519 км2 (14,100 ми2) |
| Надм. вис. | 583 м |
| Население (2024) | |
| • Вкупно | 86[1]. |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2929 |
Историја
уредиСпоред професорот Иван Дуриданов, името на селото Либјахово со посведочена претходна форма Љубијахово потекнува од личното име Љубах (Любьхъ).[3] Според една месна легенда, името потекнува од името на извесен Али бег, а според друга, од големата љубов што ги обединувала неговите жители против турските зулуми за време на османлиското владеење.[4]
Тврдината Градиште се наоѓа на 2 километри источно од селото.
Отоманско Царство
уредиВо текот на XIX век, селото било населено со муслимани и Македонси и било во составот на Неврокопската каза на Отоманското Царство. Во 1828-1831 година била изградена црквата „Успение на Пресвета Богородица“.
Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Љубјахово (Lubiahovo) имало 253 домакинства и 850 Македонци.[5] [6] Според Стефан Верковиќ, на крајот на 19 век, во Либјахово имало 245 куќи.[7] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 1720 жители, од кои 1660 Македонци и 60 Роми.[5][8]
Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 1800 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија и 18 Роми. Во селото функционирало и едно училиште со еден учител и 65 ученици[9]
По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, 55 лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети.[10]
Бугарија
уредиПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија. Во 1923 година во Либјахово била основана земјоделска задруга „Валковица“. До 1935 година имало 79 членови.[11]
Географија и местоположба
уредиСелото Либјахово се наоѓа во планинско подрачје. Се наоѓа на северните падини на планината Стргач. Се наоѓа на 14 километри југозападно од општинскиот центар Хаџидимово и 18 километри југоисточно од градот Гоце Делчев. Климата е преодна медитеранска со планинско влијание со летен минимум и зимски максимум на врнежи. Просечните годишни врнежи се околу 700 мм. Низ атарот на селото тече реката Матница.
Населението се намалило поради масовното иселување во 1958-1959 година за селата Левуново и Спатово, градот Нов Кричим и селото Кремиковци.[12]
Население
уредиСпоред пописот на населението од 2011 година, етничкиот состав на селото е следниот:[13]
| Број на население | |
| Вкупно | 100 |
| Бугари | 99 |
| Турци | - |
| Роми | - |
| Останати | - |
| Не се определиле | - |
| Без одговор | 1 |
Личности
уреди- Димитар Иванов Миленков, роден 24.8.1924 — борец во V Прилепска бригада на НОВ [14]
Наводи
уреди- ↑ www.grao.bg
- ↑ Мичев, Николай. Петър Коледаров. „Речник на селищата и селищните имена в България 1878 – 1987“, София, 1989.
- ↑ Дуриданов, Иван (1981). „Селищното име Либяхово, Гоцеделчевско, днешно Илинден“. Турист. XXVI (11): 15.
- ↑ Попов, Атанас (2010). Възрожденските корени на моя род (PDF). Благоевград: „Ираник – М“. стр. 5. Посетено на 20 март 2016. no-break space character во
|publisher=во положба 8 (help) Архивирано на 1 април 2016 г. - ↑ 5,0 5,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995.
- ↑ Стоян Райчевски – „Българите Мохамедани“. София 2004, стр. 111 – 124. ISBN 954-9308-51-0
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 185.
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905, рр. 112 – 113.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 859
- ↑ Списък на кооперативните сдружения, действали през 1935 година, по места, София 1936, с. 22 (страницата не е отбелязана в изданието – Околия Неврокоп).
- ↑ Енциклопедия „Пирински край“, том I. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1995. стр. 185. ISBN 954-90006-1-3.
- ↑ Попис на населението од 2011 година
- ↑ Албум на политическите затворници от Скопския областен затвор - филиал Идризово 1943 - 1944 г., редакционна колегия под обща редакция на Д. Соломонов, Издателско-печатна база ЕЦНПКФКС