Жолта тресиопашка
| Жолта тресиопашка | |
|---|---|
| |
| Возрасен мажјак со сина глава (M. f. flava) | |
| Научна класификација | |
| Царство: | Животни |
| Колено: | Хордови |
| Класа: | Птици |
| Ред: | Врапчевидни |
| Семејство: | Тресиопашки |
| Род: | Motacilla |
| Вид: | Жолта тресиопашка |
| Научен назив | |
| Motacilla flava Linnaeus, 1758 | |
| Подвидови | |
|
Околу 15-20, но види во текстот | |
| Синоними | |
|
Motacilla tschutschensis (но види во текстот) | |
Жолта тресиопашка или говедарка (науч. Motacilla flava) — мала врапчевидна птица од семејството на тресиопашките Motacillidae.
Овој вид го има низ цела умерена Европа и Азија, вклучувајќи ја и Македонија. Постојан жител е во потоплите краишта, како во западна Европа, но посеверните и поисточните популации се птици преселници кои зимуваат во Африка и јужна Азија.
Таа е тенка, вита птица, која е долга 15-16 см, со карактеристична долга опашка што постојано се тресе. Овој вид има најмала опашка од европските тресиопашки. Возрасниот мажјак во сезоната на парење е маслинастозелен одозгора и жолт одоздола. Во останатото перје жолтото може да биде заменето со бело. Главата на мажјакот има разни варијанти на обоеност и декорација, зависно од подвидот.
Повикот е карактеристично, високо чиит.[2]
Ова е инсектојадна птица која живее во отворени предели, близу вода, како на пример, влажни ливади. Гнезди во грмушки и несе 4-8 дамчести јајца.
Систематизација
уредиСистематизацијата и филогенијата на овој вид е многу конфузна. Буквално десетици подвидови се опишани со текот на времето, но моментално се распознаваат 15-20.
Обоеноста се однесува на мажјаците, освен ако не е поинаку нагласено.
_at_Kolkata_I_IMG_6091.jpg)
_I_IMG_9616.jpg)
_at_Kolkata_I_IMG_4681.jpg)
.jpg)
- M. f. flava Linnaeus, 1758 –
- Синосива глава со бела линија над окото и на образот кај мажјаците, а женките се бледо кафеавозелени.
- Распространетост: јужна Скандинавија до Франција и средноевропските планини до Урал. Зимува во потсахарна Африка.
- M. f. flavissima Blyth, 1834 –
- Жолтозелена глава со посветла жолта линија над окото. Женките се значително посветли одоздола од мажјаците.
- Распространетост: Велика Британија. Зимува: Африка.
- M. f. thunbergi Billberg, 1828
- Темносива глава што достига до образите, без бело кај мажјаците; посветлозеленкаво кај женките со светла линија над очите.
- Распространетост: Централна и северна Скандинавија до северозападен Сибир. Зимува во источна Африка, Индија и југоисточна Азија.
- M. f. iberiae Hartert, 1921 –
- Сличен на flava, но грлото е бело и темносиво, речиси црно зад очите.
- Распространетост: југоисточна Франција, Пиринејски Полуостров, до Тунис. Зимува: Гамбија до Централноафриканска Република.
- M. f. cinereocapilla Savi, 1831 –
- Како iberiae но без линија над окото или незабележлива.
- Распространетост: сицилија, Сардинија, Италија, Словенија. Зимува: на брегот од Тунис и Алжир, Мали до езерото Чад.
- M. f. pygmaea (A. E. Brehm, 1854) –
- Слично на cinereocapilla, помало, со помалку светли делови.
- Делтата на Нил и долен Нил, постојан жител.
- M. f. feldegg Michahelles, 1830 –
- Како thunbergi но со црна капа кај мажјаците, бело грло и многу светложолти одоздола, а женките се како посветла варијанта на thunbergi.
- Распространетост: источен Балкански Полуостров до Касписко Море, јужно до Турција, Иран и Авганистан; зимува: централна Африка, од Нигерија до Уганда и во јужен Судан.
- M. f. lutea (S. G. Gmelin, 1774) –
- Жолта глава со зелен врат кај мажјаците, а женките како поживи flava женки.
- Распространетост: долна Волга до реката Иртиш и Зајсанско Езеро. Зимува: Африка и Индија.
- M. f. beema (Sykes, 1832) –
- Како flava но главата е посветлозелена, ушите белкави, а половите се слични.
- Распространетост: северно од опсегот на lutea. Зимува: Индија, источна Африка и Арабија.
- M. f. melanogrisea (Homeyer, 1878) –
- слична на feldegg, понекогаш со зелен врат.
- Распространетост: делтата на Волга, околу Касписко Море и до северен Авганистан. Зимува: Пакистан, северозападна Индија до западен Непал, веројатно и во северозападна Африка.
- M. f. plexa (Thayer & Bangs, 1914) –
- Мажјаците како thunbergi но ушите им се потемни, врвот на главата посветол, рудиментитана линија над окото. Женките се како мажјаците, ама посветли.
- Распространетост: Сибир, меѓу реките Катанга и Колима. Зимува: Индија и југоисточна Азија.
- M. f. leucocephala (Przevalski, 1887) –
- Мажјаците како flava, но сивото на главата е многу светло, речиси бело. Женките се како flava женки, но главата им е малку потемна.
- Распространетост: северозападна Монголија и до границата со Кина и Русија. Зимува веројатно во Индија.
Наводи
уреди- ↑ BirdLife International (2012). „Motacilla flava“. IUCN Red List. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Посетено на 16 July 2012.
- ↑ Wiles et al. (2000)
- Tyler, Stephanie J. (2004): 60. Yellow Wagtail. In: del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew & Christie, D. (eds.): Handbook of Birds of the World (Vol. 9: Cotingas to Pipits and Wagtails): 781-782, plate 77. Lynx Edicions, Barcelona. ISBN 84-87334-69-5. Plate 77 image[мртва врска] (all birds except the 4 grey/black-backed ones at lower left are M. flava)
- Voelker, Gary (2002): Systematics and historical biogeography of wagtails: Dispersal versus vicariance revisited. Condor 104(4): 725–739. [English with Spanish abstract] DOI: 10.1650/0010-5422(2002)104[0725:SAHBOW]2.0.CO;2 HTML abstract
Надворешни врски
уреди| „Жолта тресиопашка“ на Ризницата ? |
- Ageing and sexing (PDF; 4.2 MB) by Javier Blasco-Zumeta & Gerd-Michael Heinze Архивирано на 19 февруари 2012 г.
- Oiseaux Images