Википедија

Жан-Пол Готје

(Пренасочено од Жан Пол Готие)

Жан-Пол Готје (24 април 1952, Бање – француски писател, моден творец и прет-а-порте моден творецкреатор. Во 1982 година, ја основал својата истоимена модна марка. Од 2003 до 2010 година работел и како креативен директор во француската луксузна куќа Ермес за женска облека.Тој ја копрезентирал телевизиската серија Евротраш со Антоан де Кон. На 17 јануари 2020 година тој објавил дека ќе се повлече од пистата по неговото шоу за 50-годишнината на високата мода, што требало да се случи на 22 јануари 2020 година, за време на модната недела во Париз.[3]

Жан-Пол Готје
Jean-Paul Gaultier
Готје во 2006 година
Роден(а)24 април 1952(1952-04-24) (72 г.)
Бање, Франција[1]
НационалностФранцузин
Вонб. другарФрансис Мениж (1975–1990, до нејзината смрт)[2]
РодниниРишар Бернар Готје
Мреж. местоjeanpaulgaultier.com/en

Живот и кариера

уреди

Жан-Пол Готје е роден во Бање во скромно семејство во предградието на Париз, единствен син на татко сметководител и мајка службеник. Со родителите се преселуваат во блискиот град Аркеј. Неговата баба од мајка, Мари Гараж, го запознава со светот на модата.[4] На шестгодишна возраст младиот Жан ги прави своите први „стилски“ обиди со своето кадифено мече, а потоа ги пронаоѓа корсетите во гардероберот на баба му, коишто подоцна ќе станат симболи на неговата идна марка. На 15 години прави скици на колекција од облека за деца. По гледањето на филмот „Чипки“ (Falbalas) од Жак Бекер, Жан-Пол решава шиењето да стане негова професија. Никогаш не се стекнал со официјална обука како дизајнер. Наместо тоа, тој започнал да испраќа скици на познати стилисти на модата уште од рана возраст. Пјер Карден бил импресиониран од неговиот талент и го ангажирал како асистент во 1970 година.[5] Потоа работел со Жак Естерел во 1971 година и Жан Пату подоцна истата година повторно работел во Карден управувајќи го бутикот Пјер Карден во Манила до 1974 година.

Неговата прва поединечна колекција била објавена во 1976 година,[5] а неговиот карактеристичен нереспектабилен стил од 1981 година го направил да биде познат како анфан терибл (enfant terrible) на француската мода. Многу од последователните колекции на Готје биле засновани на улична облека, фокусирајќи се на популарната култура, додека други, особено неговите збирки со мода, биле многу формални, но во исто време необични и разиграни.[6]

И покрај тоа што во тоа време повеќето луѓе ги гледале неговите дизајни како декаденти, модните уредници, особено Мелка Треантон од Ел, Клод Бруе и Катрин Лардерер од француското списание Мари Клер, биле импресионирани од неговата креативност и мајсторство за кроење и подоцна ја лансирале неговата кариера.[7][8][9][10][11]

Во 1985 година, тој вовел машки здолништа и ја промовирал нивната употреба, особено килтот,[1] во машката гардероба и ги вметнал во неговата дизајнерска колекција.[5] Готје исто бил во тесна соработка со Волфорд Хосири.[12][13]

Готје предизвикал шок со употреба на неконвенционални модели на своите изложби, како постари мажи и жени со полна фигура, модели со пирсинзи и тетоважи, и играјќи си со традиционални родови улоги во ревиите. Ова му донело и критика и огромна популарност.

На крајот на осумдесеттите години на минатиот век, Готје претрпел некои лични загуби, а во 1990 година неговото момче и деловен партнер, Франсис Мениж, починал од СИДА.[1]

Во 1988 година, Готје го објавил танцовиот сингл насловен „Како да го сториш тоа“ на Фонтана Рекордс, од кој настанал еден од првите досега „сингл наслов“ ремикс албуми, Ау Ту Ту Да Зат, на Меркур Рекордс.[14] Албумот вклучува миксови од Норман Кук, Јеј Јеџалик, Џорџ Шилинг, Марк Саундерс, Латински Раскалс, Дејвид Дорел, Тим Аткинс, Карл Аткинс и Куртис Мантроник. Тој беше продуциран од Тони Менсфилд, а видеото во режија на Жан-Батист Мондино.[15] Во албумот се појавила и соработка со хармоникашката Ивет Орнер.

Почнувајќи од 1993 година, тој бил кодомаќин на програмата на Канал 4 Евротраш со Антоан де Кон. Готје бил домаќин на шоуто до 1997 година.[16]

Готје бил креативен директор на Ермес од 2003 до 2010 година,[17] каде го наследил Мартен Маржиела.[18]

Тој е познат и по спонзорирање на изложбата 2003-04 година во Институтот за костими на њујоршкиот Метрополитен музеј на уметноста под наслов „Храбри срца: мажи во здолништа“, во која покрај дизајнот на Готје, биле прикажани дизајни од Дрис ван Нотен, Вивиен Вествуд и Руди Гернрајх. Изложбата имала цел да се испитаат дизајнерите и лицата кои го присвоиле здолништето како средство за внесување новини во машката мода, како средство за престапување на моралните и социјалните кодови и како средство за редефинирање на идеалната машкост“.[19][20]

Тој дизајнирал мебел за францускиот бренд за мебел Рош Бобоа.

 
Готје со Кончита Вурст, 2014 година

Во 2011 година, Музејот на ликовни уметности во Монтреал во соработка со Мезон Жан-Пол Готје организирал ретроспективна изложба, „Модниот свет на Жан-Пол Готје: Од тротоарот до модната писта“.[21] Оваа изложба остварила турнеја во Шведскиот центар за архитектура и дизајн (Arkitektur- och designcentrum, ArkDes) во Стокхолм,[5] музејот Бруклин во Њујорк,[22] Барбиканскиот центар во Лондон,[23] Национална галерија на Викторија во Мелбурн,[24] и Гранд Палас во Париз. Изложбата во Париз, што се одржала од април до август 2015 година, била тема на документарецот наречен Жан-Пол Готје на Гранд Палас, емитуван исклучиво на Евроканал.[25]

Трендот на боја на коса „седа баба“ му се припишува на Готје, на чие шоу есен / зима 2011 година биле прикажани модели во сиви пчеларници. Во пролетта 2015 година, на неговата модна ревија на Париската модна недела биле прикажани модели со сребрена коса, како и на ревиите на другите модни творци, Шанел и Герет Пуг. Трендот наскоро се провеал меѓу познатите личности и пошироката јавност.[26]

Во 2012 година, тој бил прогласен за член на жирито за основниот натпревар на Канскиот филмски фестивал во 2012 година.[27] Ова било првпат моден творец да биде повикан да седне во жирито на фестивалот.[28] Тој го дизајнирал фустанот што го носела Ангун додека ја претставувала Франција за време на големото финале на Евровизија за песна 2012 што се одржала во Баку, Азербејџан.[29] Таа година, тој исто така учествувал на Кали ЕкспоШоу (Cali ExpoShow) во Кали (Колумбија), покажувајќи ја својата широка колекција парфеми и целата класична облека.[30]

До 2014 година, тој дизајнирал за три колекции: сопствена мода и "спремни-за-облекување" линии, и за мажи и за жени. На шоуто пролет / лето 2015 тој најавил дека ги затвора линиите на "спремни-за-облекување" за да се фокусира на високата мода.[31]

Во 2018 година, тој извел кабаре шоу, кое било засновано на неговиот живот, нареченo „Модно невообичаено шоу“ што се одржало во театарот Фоли Бержер во Париз.[32]

Во 2019 година, тој објави нешто многу неочекувано; Соработка со њујоршкиот бренд за улична облека Супрем. Соработката беше доста барана од Supreme заедницата и заедницата за улична облека во целина. Некои од артиклите во колекцијата биле: Еден од неговите посебни мириси со правоаголното лого на Супрем на него, преобразено правоаголното лого на Супрем маичка, превртлива јакна на која се држел одвоив ранец, повеќе парчиња облека со цветни принтови, два пара патики Ванс со цветни принтови, појас на кој имало лого на Готје Супрем, пар оригинални тркалезни очила на Готје, лак - крзнено палто со кариран дизајн, неколку парчиња од облека со иконографија „F *** Racism“ (што е игра на зборови "борба против расизмот" на Готје маиците од 1990-тите години), дворедно палто со риги, пар комбинезони со риги, елек и кожна футрола.

Тој на 17 јануари 2020 година објавил дека неговата следна модна ревија во Париз ќе биде последна и дека се повлекува од пистата.[32]

Дизајни за уметници и филмови

уреди

Уметници

уреди
 
Корсет на трговската марка на Мадона со конусен градник од изложбата на „ АртДес“, 2013 година

Готје во текот на деведесеттите произведувал скулптурирани костими за Мадона, започнувајќи со неславниот конусен градник за нејзината светска турнеја "Руса амбиција" во 1990 година и ја дизајнирал гардеробата за нејзината "Турнеја на исповед" во 2006 година.[33]

Готје дизајнирал некои од костимите и облеките што ги носел рокерот Мерилин Менсон, вклучително и за неговиот албум „Златно доба на гротеска“.[34]

Во Франција, костимите што тој ги дизајнирал за пејачката Милен Фармер привлекле големо внимание. Во пролетта 2008 година тој потпишал договор да биде моден творец за нејзината турнеја во 2009 година.[35] Тој дизајнирал фустан што го носела Кери Вашингтон на Канскиот филмски фестивал во 2007 година.

Во 2008 година, тој го дизајнирал белиот и сребрен сирена фустан што го носела Марион Котијар на 80-то доделување на Оскарите, кога го освоила Оскарот за нејзиниот настап во Ла ви ан роз.[36][37]

Тој дизајнирал многу други облеки за црвениот тепих за уметници како што се Лејди Гага (VMAs црвен тепих, 2009 година), Ријана ( Греми црвен тепих, 2011) и Бијонсе (музички спот „Run the World (Girls)“, 2011). Неговите дизајни исто така ги носела Ники Минаж во повеќе наврати.[38]

Тој ги дизајнирал костимите за меѓународната турнеја на Кајли Миног - KylieX2008, како и за пејачот од Хонгконг, Лесли Чунг, кој го ангажирал Готје да дизајнира осум костими за неговата последна концертна турнеја во 2000 година.[39]

Никол Кидман, Кејт Бланчет, Ферги, Сонам Капур, Коко Роча, Дита фон Тес, Аманда Лир и Камила Бел исто така ги носеле неговите дизајни во текот на годините.[40]

Во 2013 година, тој го дизајнирал модниот фустан на Ријана, за Американски музички награди. Нејзината облека предизвикала многу контроверзии, а многу мрежни места ја именувале како една од најдобрите облечени во ноќта.[40] Во 2013 година, тој создал прво дигитално дело со уметникот и активист Ник Такар, кој е музички уметник НЕО 10Y за дигиталната кампања на брендот, која била стилизирана и го карактеризирала уметникот.[41]

Ким Кардашијан носела еден од неговите дизајни на црвениот тепих „ Греми“ во 2015 година.

Во 2016 година, тој дизајнирал повеќе од 500 костими за ревијата на Гранд шоуто ЕДНА во Фридрихштад-Паласт Берлин.

Тој го дизајнирал и фустанот кој Кети Пери го носела на после-забавата на Vanity Fair во почетокот на 2017 година.

Во 2017 година, тој дизајнирал фустан кој Соланж Ноулс го носела на наградите „Гламур жени на годината“ во 2017 година во Њујорк. Овој фустан бил дел од модната колекција Жан-Пол Готје Есен 2017.[42]

Филмови

уреди

Готје ја дизајнирал гардеробата за многу филмски сцени, вклучувајќи:[43]

Колекции и брендови

уреди
 
Готје на Канскиот филмски фестивал во 2011 година

Во брендот на Готје спаѓаат Жан-Пол Готје и Готје ПАРИС (модна колекција), и поранешниот ЏИНС Пол Готје, очилата Жан-Пол Готје и Жан-Пол Готје Аргентин. Покрај неговата „спремна-за-облекување“ облека, во 1988 г. Готје го проширил својот бренд за да го вклучи брендот „Јуниор Готје“ (Junior Gaultier), линија со пониски цени дизајнирана за младинскиот пазар со големо морнарско влијание што започна да го пренесува во сите свои колекции.[44]

Во 1988 година, „Јуниор Готје“ била избрана од Џеф Банкс како облека на годината.[45] Брендот „Јуниор Готје“ бил заменет во 1994 година со JPG од Готје, унисекс колекција која ја следела идејата на дизајнерот за флуидност на половите. Готје Жанс (Gaultier Jean's), слична линија, се состоолеа главно од тексас и повеќе едноставно стилизирана облека со големо улично влијание, проследено во 1992 година, кое потоа беше заменето со Жан-Пол Готје од 2004 до 2008 година. Името на „Јуниор Готје“ било повторно користено во 2009 година за лансирање на детска облека, за да биде комплетирано со Бебешка линија во 2011 година.

Лансирањето на неговата линија на висока-мода му донела огромен успех во 1997 година. Преку оваа колекција, тој бил во можност слободно да го искаже обемот и опсегот на неговата естетика, црпејќи инспирација од радикално дивергентни култури, од Империјална Индија до хасидик јудаизам. Како резултат на овој успех, Ермес го ангажирала Готје како креативен директор од 2003 до 2010 година. Ермес зела 30% акции во Жан-Пол Готје во 2003 година и подоцна ги зголемила на 45%.[17]

Пролетната мода на Готје во 2009 година била под влијание на визуелниот стил на пејачот Клаус Номи,[46] и тој го користел снимањето на Номиевата „Студена песна“ во неговото Писта шоу.[47]

Парфеми

уреди

Жан-Пол Готје лиценцирал линија на парфеми во соработка со компанијата Пуиг.[48] Првиот мирис, Класик (Classique),[49] женски цветно-ориентален, бил претставен во 1993 година, а потоа следувал Ле Мул за мажи две години подоцна.[50] И двата беа многу успешни, а во 2012 година Ле Мул бил машки мирис број еден на Европската Унија засновано спрема продажбата; тој, исто така, имал силна позиција на пазарите во Австралија и САД.[51]

Третиот мирис, женскиот мирис Фражил (Fragile), бил претставен во 2000 година;[13] сепак, сега е во ограничена дистрибуција заради лошата продажба. Во 2005 година бил лансиран унисекс „Мирис за човештвото“ (наречен „Готје на моќ на двајца“ освен во Канада, каде беше лансиран во јануари 2006 година и САД, каде беше лансиран во август 2006 година). Машки мирис, Флер ди Муле бил лансиран во април 2007 година. Набргу потоа, колонската вода Флер ди Мал (Eau de Cologne Fleur du Mâle) била објавена, покажувајќи полесна верзија на мирисот. Друг додаток е женскиот мирис Ма Дам.

На 6 јули 2011 година, новиот машки мирис, Кокорико,[52] бил лансиран во Ла Гете Лирик (Лирска ведрина), веднаш по модната ревија Ф / В 2011–2012.[53]

Од раните 90-ти до 2015 година, сите парфеми на Жан-Пол Готје биле произведени под долгорочна лиценца од париската компанија „Beauté Prestige International“ со седиште во Париз.[54]

Филмографија

уреди
Година Наслов Улога Белешки
1993 година Eurotrash_ (TV_series) Презентер
2001 година Апсолутен фабулекс творец
2016 година Апсолутно прекрасен: Филмот Самиот
2019 година Огромни во Франција (епизода 7) Самиот ТВ серии Netflix

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Cole, Shaun (2002). „Gaultier, Jean-Paul“. glbtq.com. Архивирано од изворникот на 12 November 2007. Посетено на 31 October 2007.
  2. ↑ Walden, Celia (8 December 2010). „Jean-Paul Gaultier interview“. www.telegraph.co.uk. The Telegraph. Архивирано од изворникот на 30 May 2015. Посетено на 30 мај 2015.
  3. ↑ Elassar, Alaa. „Haute couture fashion designer Jean Paul Gaultier announces his retirement from runway“. CNN (англиски). Посетено на 2020-01-19.
  4. ↑ Orlean, Susan (26 September 2011). „Fantasyland“. www.newyorker.com. The New Yorker. Посетено на 30 May 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Skovmand, Ida (9 June 2013). „Ränderna går aldrig ur Jean Paul Gaultier“ [Jean Paul Gaultier, the striped never fade]. www.svd.se. Svenska Dagbladet. Посетено на 30 May 2015.
  6. ↑ Reuters. „Jean-Paul Gaultier exhibit in Paris showcases designer's avant-garde creations, inspirations“. www.nydailynews.com. NY Daily News. Посетено на 30 May 2015.
  7. ↑ „L'officiel de la mode – n°832 de 1999 – page 1 – Dremiers succès pendant ce temps c té presse“. Patrimoine.jalougallery.com. Посетено на 29 April 2011.
  8. ↑ „Jean Paul Gaultier: Le bon génie de la mode – L'Express“. L'Express. France. 14 September 2006. Архивирано од изворникот на 2012-09-25. Посетено на 29 April 2011.
  9. ↑ Histoires de la mode, by Didier Grumbach, published by Regards in 2008
  10. ↑ „Lardeur“. Thecrowdmagazine.com. Архивирано од изворникот на 16 July 2011. Посетено на 29 April 2011.
  11. ↑ Crowd Magazine. „The Crowd blog“. Thecrowdblog.blogspot.com. Посетено на 29 April 2011.
  12. ↑ „Wolford tights, 2001 - 2002“. www.powerhousemuseum.com. Powerhouse Museum. Посетено на 30 May 2015.
  13. ↑ 13,0 13,1 Cox, Caroline. „Gaultier, Jean-Paul“. www.fashionencyclopedia.com. Fashion Encyclopedia. Посетено на 30 May 2015.
  14. ↑ „Aow Tou Dou Zat – Jean Paul Gaultier | Songs, Reviews, Credits, Awards“. AllMusic. Посетено на 25 August 2014.
  15. ↑ „Jean Paul Gaultier – Aow Tou Dou Zat“. www.discogs.com. Discogs. Посетено на 30 May 2015.
  16. ↑ „The Fashion World Of Jean Paul Gaultier“. www.chuangyilife.com. Chuangyilife.com. Архивирано од изворникот на 2021-03-02. Посетено на 30 May 2015.
  17. ↑ 17,0 17,1 Odell, Amy. „Breaking: Jean Paul Gaultier to Leave Hermès – The Cut“. Nymag.com. Посетено на 29 April 2011.
  18. ↑ Odell, Amy (21 August 2009). „Jean Paul Gaultier to Leave Hermès?“. nymag.com/thecut/. New York magazine. Посетено на 30 May 2015.
  19. ↑ „Special Exhibitions: Bravehearts: Men in Skirts“. Metropolitan Museum of Art. Посетено на 9 January 2014.
  20. ↑ Stevens, Mark (17 November 2003). „Dress Rehearsal“. New York Magazine. Посетено на 9 January 2014.
  21. ↑ „2011 Exhibits“. Montreal Museum of Fine Arts. Архивирано од изворникот на 2015-07-11. Посетено на 9 January 2014.
  22. ↑ „Exhibitions: The Fashion World of Jean Paul Gaultier: From the Sidewalk to the Catwalk“. Brooklyn Museum of Art. Посетено на 24 October 2013.
  23. ↑ „On Tour, 2013–14“. Montreal Museum of Fine Arts. Архивирано од изворникот на 2015-07-09. Посетено на 9 January 2014.
  24. ↑ Traill-Nash, Glynis (17 October 2014). „Jean Paul Gaultier's world tour stop at NGV 'best ever'“. www.theaustralian.com. The Australian. Посетено на 30 May 2015.
  25. ↑ „Jean Paul Gaultier at the Grand Palais - France“. www.eurochannel.com. Eurochannel. Посетено на 7 July 2015.
  26. ↑ „#GrannyHair: Why is everyone dyeing their hair grey?“. Посетено на 10 August 2016.
  27. ↑ „The Jury of the 65th Festival de Cannes“. festival-cannes.com. Cannes Film Festival. Архивирано од изворникот на 24 May 2012. Посетено на 25 April 2012.
  28. ↑ „NEWS | Jean-Paul Gaultier to sit on Cannes competition jury along with Nanni Moretti and others“. Screen Comment. 25 April 2012. Посетено на 25 August 2014.
  29. ↑ „Anggun echoes the Baku Crystal Hall“. 19 May 2012. Eurovision.tv. Посетено на 2 June 2012.
  30. ↑ „Jean-Paul Gaultier à Cali Exposhow“. www.ambafrance-co.org. Ambassade de France à Bogota. Архивирано од изворникот на 30 May 2015. Посетено на 30 May 2015.
  31. ↑ Smith, Lauren. „Jean Paul Gaultier to close ready to wear label“. www.glamourmagazine.co.uk. Glamour. Архивирано од изворникот на 2016-03-05. Посетено на 30 May 2015.
  32. ↑ 32,0 32,1 „French fashion designer Jean-Paul Gaultier announces retirement“. France 24 (англиски). 2020-01-18. Посетено на 2020-01-19.
  33. ↑ „Jean Paul Gaultier retrospective“. www.elle.com. Elle. Архивирано од изворникот на 2022-07-07. Посетено на 30 May 2015.
  34. ↑ „For The Record: Quick News On Marilyn Manson And Jean Paul Gaultier, Bone Crusher, Cam'ron, Pearl Jam, Jimi Hendrix & More“. MTV. 28 April 2003. Архивирано од изворникот на 2010-03-04. Посетено на 31 October 2007.
  35. ↑ Goncalves, Julien (1 April 2015). „Exposition Jean-Paul Gaultier : Madonna et Mylène Farmer à l'honneur“. www.chartsinfrance.net. Chartsinfrance.net. Посетено на 30 May 2015.
  36. ↑ „Marion Cotillard in Jean Paul Gaultier – 10 Best Oscar Dresses“. InStyle. Архивирано од изворникот на 2015-01-07. Посетено на 21 July 2014.
  37. ↑ „Marion Cotillard's Oscar Dress, From Runway to Red Carpet“. fabsugar.com. 26 February 2008. Архивирано од изворникот на 2014-02-14. Посетено на 21 July 2014.
  38. ↑ „Jean-Paul Gaultier, from the sidewalk to the catwalk“.
  39. ↑ Rapp, Linda. „Cheung, Leslie (1956-2003)“. www.glbtq.com. glbtq.com. Архивирано од изворникот на 28 May 2014. Посетено на 30 May 2015.
  40. ↑ 40,0 40,1 „Jean-Paul Gaultier's greatest celebrity moments“. Wonderland.
  41. ↑ „Nik Thakkar for Jean Paul Gaultier“. Wonderland.
  42. ↑ „Show-stopping Solange narrowly avoids a wardrobe mishap in a VERY daringly cut Jean-Paul Gautlier yellow gown... as she wins The Artist Award at Glamour's Women of the Year Awards 2017“.
  43. ↑ „Metropolis“. www.ngv.vic.gov.au. National Gallery of Victoria. Архивирано од изворникот на 30 May 2015. Посетено на 30 May 2015.
  44. ↑ „Fashion“. www.jeanpaulgaultier.com. Jean Paul Gaultier. Архивирано од изворникот на 2015-12-28. Посетено на 30 May 2015.
  45. ↑ „Fashion Museum – 1980–1989“. Fashionmuseum.co.uk. Архивирано од изворникот на 10 August 2014. Посетено на 25 August 2014.
  46. ↑ „Jean Paul Gaultier Couture Spring 2009“. Women's Wear Daily. 28 January 2009Предлошка:Inconsistent citations
  47. ↑ Reddy, Sameer (29 January 2009). „Klaus! Kylie! Inès! JPG Loves The Eighties“. Style.com. Посетено на 3 February 2009.
  48. ↑ „Puig takes control of the brand Jean-Paul Gaultier“. La ฿Vanguardia. Посетено на 26 April 2012.[мртва врска]
  49. ↑ „Jean Paul Gaultier“. YouTube. 28 April 2017. Посетено на 11 January 2008.
  50. ↑ „Background of Jean Paul Gaultier“. en.vogue.fr/. Vogue. Архивирано од изворникот на 2018-11-18. Посетено на 30 May 2015.
  51. ↑ Verb eke, Alain (2013). International Business Strategy (2. изд.). Cambridge, England: Cambridge University Press. стр. 127. ISBN 1107355273.
  52. ↑ „Jean Paul Gaultier – Kokorico | Parfum Homme“. Parfum-homme.prime-beaute.com. 29 May 2013. Архивирано од изворникот на 2011-12-13. Посетено на 25 August 2014.
  53. ↑ „Front Row at Christian Dior... Front Row at Alexis Mabille... - Fashion Scoops – Fashion“. WWD.com. 5 July 2011. Посетено на 25 August 2014.
  54. ↑ Letessier, Ivan (26 August 2013). „Shiseido prêt à vivre sans JP Gaultier Parfums“. www.lefigaro.fr. Le Figaro. Посетено на 30 May 2015.

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Жан-Пол_Готје&oldid=5228974“