Википедија

Евгениj Кисин

Евгениј Игоревич Кисин (руски: Евге́ний И́горевич Ки́син) роден на 10 октомври 1971 година е руски концертен пијанист и композитор. Тој станал британски државјанин во 2002 година и израелски државјанин во 2013 година. Тој најпрво дошол до меѓународна слава како вундеркинд. Тој има широк репертоар и е особено познат по своите толкувања на делата од романтичното време, особено оние на Франц Шуберт, Фредерик Шопен, Роберт Шуман, Франц Лист, Јоханес Брамс, Сергеј Рахмањинов и Лудвиг ван Бетовен. Тој обично се смета за голем наследник на руската школа за пијано заради длабочината, лиризмот и поетскиот квалитет на неговите интерпретации.[1][2]

Евгениj Кисин
Кисин во 2019г.
Животописни податоци
Роден(а)10 октомври 1971(1971-10-10) (53 г.)
Москва, Русија
ЖанровиКласична музика
ЗанимањаПијанист, Музичар, Композитор, Поет
ИнструментиКлавир
Период на активност1984-

Ран живот и образование

уреди

Кисин е роден во Москва. Признат како вундеркинд на шестгодишна возраст, тој започнал студии по пијано во Музичкото училиште Генисн во Москва. Во училиштето станал ученик на Ана Кантор, која останала неговата единствена наставничка по пијано.

На возраст од десет години тој дебитирал изведувајќи го Концертот за пијано на Моцарт број 20 во Д-мол со Симфонискиот оркестар Уљановск. Годината после тоа, тој го одржал својот прв рецитал во Москва. Неговите таленти биле откриени на меѓународната сцена во 1984 година, на 12 години, кога свирел и ги снимал двата концерти на Шопен за пијано со Московската филхармонија, во Големата сала на Московскиот конзерваториум.

Кариера

уреди
 
Евгениј Кисин 2011 година.

Концертен пијанист

уреди

Првите настапи на Кисин надвор од Русија биле во 1985 година во Источна Европа, а една година подоцна и неговата прва турнеја низ Јапонија.

Во 1987 година, на 16 годишна возраст, тој го направи своето деби за Западна Европа на Берлинскиот фестивал, како и своето деби во Велика Британија, заедно со диригентот Валериј Гергиев и виолинистите Максим Венгеров и Вадим Репин, на фестивалот „Личфилд“. Во 1988 година тој бил на турнеја низ Европа со московските виртуози и Владимир Спиваков и исто така дебитираше во Лондон со симфонискиот оркестар во Лондон под водство на Валериј Гергиев. Во декември истата година тој го свири Концертот за пијано бр. 1 на Чајковски со Херберт фон Карајан на концертот за новогодишната ноќ во Берлинската филхармонија, кој се емитувал на меѓународно ниво, а претставата се повторила и следната година на Велигденскиот фестивал во Салцбург. Во септември 1990 година, тој дебитирал во Северна Америка свирејќи на двата пијано-концерти на Шопен со Њујоршката филхармонија под водство на Зубин Мехта и првиот рецитал на пијано во стогодишнината на Карнеги Хол.[3]

Во 1997 година, тој го одржа првиот солистички рецитал на пијано во историјата на „Матурите“ во Лондон.[4][5]

Кисин прави редовни рецитални турнеи низ Европа, Америка и Азија. Настапувал со скоро сите водечки оркестри во светот, под диригенти како Клаудио Абадо, Владимир Ашкенази, Даниел Баренбоим, Мјунг-Вин Чунг, Сер Колин Дејвис, Владимир Федосеев, Валериј Гергиев, Карло Марија Џулини, Марис Јансонс, Херберт фон Карајан, Дмитриј Китаенко, Јан Латам-Кениг, Емануел Кривин, Џејмс Левин, Сер Ендру Дејвис, Лорин Маазел, Зубин Мехта, Рикардо Мути, Сеиџи Озава, Сер Антонио Папано, Сер Симон Ратл, Сер Георг Солти, Владимир Спиваков, Евгениј Светланов и Јуриј Темирканов . Настапувал и во камерни состави со Марта Аргерик, Михаил Плетнев, Гидон Кремер, Џејмс Левин, Миша Маиски, Томас Квастоф, Исак Штерн, Исак Перлман, Карита Матила, Дмитриј Хворостовски, Џошуа Бел, Леонидас Кавакос, Наталија Гутман, Јуриј Башмет, гудачкиот квартет „Емерсон“ и други.[се бара извор]

Поезија

уреди

Покрај класичната музика, Кисин одржал рецитации на руска и јидишска поезија.[6] Три ЦД-а од рециталите на Кисин од класичната и современата јидишска поезија се издадени од Здружението „Напред“.[7]

Пишување

уреди

Во 2018 година била објавена автобиографијата на Кисин под наслов „Мемоари и рефлексии“.[8] Во 2019 година, била објавена неговата книга песни, раскази и преводи на јидиш под наслов „Јидишер Шејгетс“.[9]

Композиции

уреди

Кисин составил бројни музички дела објавени од Хенле Верлаг.[10] Неговиот гудачки квартет (2016) бил снимен од квартетот Копелман на Нимбус рекордс и ја добил премиерата во Велика Британија на 26 февруари 2019 година во изведба на квартетот Енделион.

Личен живот

уреди

На 10 март 2017 година, Кисин се ожени со Карина Арзуманова, пријателка од детството, во Прага, каде што живеат.[11][12]

Награди и признанија

уреди

На Кисин му се доделени многу музички награди и признанија од целиот свет. Во 1987 година ја добил Кристалната награда на Симфониската сала Осака за најдобра изведба на годината во 1986 година (неговиот прв настап во Јапонија). Во 1991 година ја доби наградата музичар на годината од музичката академија Чигиана во Сиена, Италија. Тој бил специјален гостин на церемонијата на доделувањето на Греми 1992 година, пренесувал во живо на публика проценета на над една милијарда и станал најмладиот инструменталист на годината на Музикална Америка во 1995 година. Во 1997 година ја добил наградата Триумф за исклучителен придонес во руската култура, една од највисоките културни почести што биле доделени во Руската Република, и повторно, најмладиот некогаш наградуван. Тој бил првиот пијанист кој бил поканет да одржи рецитал на БиБиСи Промс (1997), и, во сезоната 2000 година, бил првиот концерт солист некогаш кој бил поканет да свири на концертот на отворањето на Промс.

Во мај 2001 година Кисин бил награден со почесен доктор на музика од Музичката школа во Менхетен. Во декември 2003 година во Москва ја добил наградата Шостакович, една од највисоките руски музички почести. Во јуни 2005 година му било доделено почесно членство на Кралската музичка академија во Лондон. Во март 2009 година тој бил награден со почесен докторат од Универзитетот во Хонгконг.

  • 1995 година: Мјузикл Америка, Инструменталист на годината
  • 1997 година: Триумфска награда, извонреден придонес во руската култура (тој е најмладиот наградуван)
  • 2001 година: Почесен докторат за музика, Музичко училиште на Менхетен, Њујорк
  • 2005 година: Почесно членство на Кралската музичка академија
  • 2005 година: Награда Херберт фон Карајан, Баден-Баден, Германија (2005)
  • 2006 година : Греми награда за најдобра инструментална солистичка изведба - за снимања на сонати на Александар Скријабин и Николај Меднер и Три движења од Петруучка на Игор Стравински
  • 2007 година: Награда Артуро Бенедети Микеланџели, Бреша, Италија
  • 2009 година: Доктор на писма почесен кауза, Универзитет во Хонгконг[13]
  • 2009 година: Греми награда за најдобра изведба на инструментален солист (со оркестар) - за снимање на Втор и трет концерт за пијано на Сергеј Прокофиев со оркестарот на филхармонијата, под диригентство на Владимир Ашкенази
  • 2010 година: почесен докторат, хебрејски универзитет во Ерусалим [14]
  • 2010 година: Втора Греми награда за најдобра изведба на инструментален солист (со оркестар)
  • 2021 година: Почесен докторат, Национална академија за музика (Бугарија)[15]

Наводи

уреди
  1. ↑ Harold Schonberg (7 October 1990). „Russian soul gets a new voice at the keyboard“. The New York Times.
  2. ↑ Harold Schonberg (6 December 1992). „Old hand“. The New York Times Magazine.
  3. ↑ „Pianist Evgeny Kissin, Returns to the Carnegie Hall | TeRra Magazine“ (англиски). 2019-05-20. Архивирано од изворникот на 2021-05-02. Посетено на 2021-03-06.
  4. ↑ Nicholas Wroe (4 March 2000). „An ordinary genius“. The Guardian.
  5. ↑ Jack, Adrian (11 August 1997). „PROMS Evgeny Kissin Royal Albert Hall, London/ Radio 3“. The Independent.
  6. ↑ „Kissin stuns with Jewish music, Yiddish recitation at Kennedy Center“. The Washington Post. Посетено на 30 October 2017.
  7. ↑ „On The Keys of Yiddish Poetry: Poems by Yiddish Poets Read by Evgeny Kissin“. Yiddish.forward.com. Архивирано од изворникот на 17 November 2012. Посетено на 30 October 2017.
  8. ↑ Evgeny Kissin. Memoirs and Reflections. Hardcover: 204 pages. Publisher: ForeEdge; First edition (2 January 2018), ISBN 1512602604, ISBN 978-1512602609
  9. ↑ Kissin, Evgeny (2019). „A Yiddisher Sheygets (Yiddish Edition)“. ISBN 978-1937417994.
  10. ↑ „Kissin the composer“. G. Henle Verlag. Архивирано од изворникот на 2021-05-02. Посетено на 2021-07-02.
  11. ↑ „World- famous pianist Yevgeny Kissin marries Armenian from Prague“. Armenia News. 2017-03-17. Посетено на 2017-10-17.
  12. ↑ „Evgeny Kissin is the world's most acclaimed classical pianist“. The Economist. 6 July 2017. Посетено на 7 July 2017.
  13. ↑ „HKU Honorary Graduates – Graduate Detail“. 4.hku.hk. Архивирано од изворникот на 2018-07-01. Посетено на 30 October 2017.
  14. ↑ „הפסנתרן יבגני קיסין בטקס קבלת פנים לד"ר לשם כבוד תש"ע“. YouTube. 21 June 2010. Посетено на 30 October 2017.
  15. ↑ „Bulgaria's National Academy of Music Gives Evgeny Kissin an Honorary Doctorate“. The Violin Channel. 13 March 2021. Посетено на 18 March 2021.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Евгениj_Кисин&oldid=5233803“