Во човечката генетика, Y-Хаплогрупата E-M123 е хаплогрупа на Y-хромозомот и добиена со мутација на M123 на еднонуклеотиден полиморфизам (ЕНП или SNP). Како и неговите најблиски роднини во рамките на поголемата хаплогрупа E-M215, E-M123 се наоѓа во Азија, Европа и Африка.

Хаплогрупа E-M123
Можно место на потеклоСреден Исток, североисточна Африка или Африкански Рог
ПредокE-Z830
ПотомциE-M34
Својствени мутацииM123, L798.1, L799, L857

Потекло

уреди

Блискиот Исток е предложен како најверојатното потекло за оваа лоза наместо Источна Африка. Всушност, E-M34 се смета дека е ограничена на Етиопија, бидејќи не е откриена кај други популации во регионот како што се Сомалија, Кенија Круцијани и др. 2004

Распространетост

уреди

E-M123 е најпозната по својата главна под-клада E-M34, која доминира во оваа клада. [Note 1] Сепак, претходните иследувања не тестирале за E-M34. Гледајќи подалеку од неговите географски обрасци, Е-М123 е исто така доста честа појава во многу семитски јазични заедници, вклучително и кај Ашкеназите и кај сефардските Евреи, што претставува над 10% од сите машки линии Семино и др. 2004.

Регион и популација N E-M34 Проучување
Натуфијци (Северен Израел, 10,000 п.с.) 5 40-100 (нецелосен податок) Лазаридис и сор. 2016
Јорданци (Мртво Море) 45 31.1 Флорес и сор. 2005
Етиопски Амхарци 34 23.5 Круцијани и сор. 2004
Маронити Кипарци 57 21.05 Компаративна анализа на Y-хромозомот меѓу Кипарците
во контекст на историски настани и миграции. 2021 година
Либиски евреи 20 20.0 Шен и сор. 2004
Грички Кипрјани 344 13.10 Y-хромозомската анализа на кипарските Грци открива
првенствено заедничко пред-отоманско татковско потекло со кипарските Турци. 2017 година
Етиопси евреи 22 13.6 Круцијани и сор. 2004
Курди 59 13.6 Гругни и сор. 2012
Италијанска Калабрија 68 13.2 Семино и сор. 2004
Јорданци 146 13.01 Флорис и сор. 2005
Бежа, Португалија 8 12.5 Белеза и сор. 2006
Оман 121 12.0 Абу-амеро и сор. 2009
Сахара/Мавританија 189 11.1 Бекада и сор. 2013
Асирски техерански Иранци 9 11.1 Гругни и сор. 2012
Мазара дел Вало, Сицијалија, Италија 18 11.1 Де Гетано и сор. 2009
Пјаца Армерина, Сицијалија, Италија 28 10.71 Де Гетано и сор. 2009
Троина Сицијалија, Италија 30 10.0 Де Гетано и сор. 2009
Алжирски Кабили 19 10.5 Ареди и сор. 2004
Северни Египеќани 49 10.2 Тромбета и сор. 2015
Хазари (Бамијани) 69 10.1 Де Кристофаро и сор. 2013
Јеменски евреи 20 10.0 Шен и сор. 2004
Сефардски евреи 40 10.0 Семино и сор. 2004
Ашкенази

не-леванти, не-Коени

74 10.0 Hammer et al. 2009[1]
Палестинци 367 9.5 Залуа и сор.
Азери, Иран 63 9.5 Гругнии сро. 2012
Етиопски Волајти 12 8.3 Круцијани и сор. 2004
Јемсн 62 8.1 Канедас и сор. 2007
Етиопски Ороми 25 8 Круцијани и сор. 2004
Ерзурум, Турција 25 8 Круцијани и сор. 2004
Оманити 13 7.7 Круцијани и сор. 2004
Бедуини 28 7.1 Круцијани и сор. 2004
Сицилијанци 136 6.6 Круцијани и сор. 2004
Сефардски Турци 19 5.3 Круцијани и сор. 2004
ОАЕ 41 4.9 Круцијани и сор. 2004
Северни Египќани 21 4.8 Круцијани и сор. 2004
Југоисточна Турција 24 4.2 Круцијани и сор. 2004
Ерменци 413 4.1 Херера и сор. 2011
Арапски Друзи 28 3.6 Круцијани и сор. 2004
Сардинци 367 3.5 Круцијани и сор. 2004
Маракешки Бербери 29 3.4 Круцијани и сор. 2004
Палестинци 29 3.4 Круцијани и сор. 2004
Средна Анадолаија 61 3.3 Круцијани и сор. 2004
Истанбул, Турција 35 2.9 Круцијани и сор. 2004
Југозападна турција 40 2.5 Круцијани и сор. 2004
Јужна Италија 87 2.3 Круцијани и сор. 2004
Турски Кипарци 46 2.2 Круцијани и сор. 2004
Азери 97 2.1 Круцијани и сор. 2004
Северна Италија 67 1.5 Круцијани и сор. 2004
Корзиканци 140 1.4 Круцијани и сор. 2004
Астуријанци 90 1.1 Круцијани и сор. 2004
Кавказ 1952 0.4 Јунусбајев и сор. 2011
Северна Португалија 50 ... Круцијани и сор. 2004
Јужна Португалија 49 ... Круцијани и сор. 2004
Расеигос од Кантабрија 56 ... Круцијани и сор. 2004
Јужна Шпанија 62 ... Круцијани и сор. 2004
Шпански Баскијци 55 ... Круцијани и сор. 2004
Французи 85 ... Круцијани и сор. 2004
Француски Баскијци 16 ... Круцијани и сор. 2004
Оркниски Острови 7 ... Круцијани и сор. 2004
Данци 35 ... Круцијани и сор. 2004
Средна Италија 89 ... Круцијани и сор. 2004
Полјаци 38 ... Круцијани и сор. 2004
Естонци 74 ... Круцијани и сор. 2004
Руси 42 ... Круцијани и сор. 2004
Романци 14 ... Круцијани и сор. 2004
Бугари 808 1.9 Карачанак и сор. 2013
Албанци 19 ... Круцијани и сор. 2004

Распространетост на подклада

уреди

E-M123* (тестиран и дефинитивно без E-M34)

уреди

Ваквите случаи се релативно ретки, но забележани се следниве.

  • Круцијани и др. (2004) лоцирале еден поединец во Бугарија по тестирање на 3401 поединци од пет континенти (од кои 116 биле бугарски) и Андерхил и др. (2000) лоцирле еден поединец во Средна Азија од 1062 тестирани луѓе, вклучително и 184 од Средна Азија и Сибир.
  • Во студија од 568 лица во Иберија, Флорес и др. (2005) откриле две E-M123* индивидуи, и двете во Северна Португалија од 109 луѓе тестирани таму.
  • Во студија од 553 лица за Португалија, Гончалвес и др. (2005) исто така откриле две E-M123* поединци во Северна Португалија, од 101 лице, како и 2 во Мадејра од 129 луѓе тестирани таму.
  • Флорес и др. (2005) пронашле една личност од 146 Јорданци, а ова е едно од 101 лице тестирано во Аман.
  • Ареди и др. (2004) пронашле 1 Тунижанец од Тунис во нивната студија на 275 мажи во Северна Африка, во која биле вклучени 148 луѓе од Тунис.
  • Студиите кои тестирале за E-M123*, но не откриле ниту еден, вклучуваат ...
  • Џиниоглу и др. (2004), со 523 лица во Анадолија;
  • Каденас и др. (2007) не пронашле ниту еден меѓу значителното присуство на E-M34 што го пронашле во нивната студија за ОАЕ, Јемен и Катар.
  • Мартинез и др. (2007) не пронашле ниту еден во нивната студија на Крит од 168 лица.
  • Шен и др. (2004) не пронашле ништо во нивната студија на 169 Израелци и Палестинци од различно потекло.

E-M123 понекогаш е пријавен без проверка на M-34 SNP, на пример:

  • Бош и др. (2006) пронашле примери на E-M123 во Грција, Македонија и Романија.
  • Белеза и др. (2006) пронашле примери и во Португалија.
  • Санчес и др. (2005) пронашле еден примерок во Сомалија.
  • Семино и др. (2004) известуваат за релативно високи нивоа од 13% во албанската заедница во Козенца, во Калабрија. Забележително висока регионална честота за E-M123 било во Оман, каде што очигледно е доминантниот клад на E-M35.
  • Луис и др. (2004) откриле дека 12 мажи од 121 биле позитивни на E-M123, додека во Египет имало 7 од 147. Но, во таа студија, различноста на Оманите, E-M123 имплицирала помлада возраст од E-M123 пронајден во Египет. (Круцијани и др. (2004) тестирле за E-M34 во Оман и откриле дека 7,7% е E-M34+, без E-M123*.)
  • Де Гаетано и др. (2009) пронашле 4,66% вкупно во нивната студија за Сицилија од 236 лица, со повисоки нивоа на истокот на островот. Тие не најдоа ниту еден во Трапани (33 луѓе), Алкамо (24 луѓе) и Какамо (16 луѓе) долж западниот дел на северниот брег; 3,23% во Сан Нинфа (31 лице) во внатрешноста на запад; 3,57% во Шака (28 луѓе) и Рагуза (28 луѓе) долж јужниот брег; а потоа високи нивоа на исток во Троина (10% од 30 луѓе), Пјаца Армерина (10,71% од 28 луѓе), како и во близина на југозападниот крај со кој се соочува Африка во Мацаро де Вало (11,11% од 18 луѓе).
  • Адамс и др. (2008) пронашле 11 E-M123 луѓе во нивната студија од 1140 лица за Иберија: 1 од 95 источни Андалузијци; 1 од 100 Кастилци од СЗ; 1 од 80 Каталонци; 2 од 52 Екстрамадурани; 2 од 60 северен португалски, 1 од 78 јужен португалски, 1 од 73 јужнопортугалски; 1 од 73 Валенсијани; и највисоките нивоа очигледно во Балеарските Острови со 5 од 37 Манорканци и 4 од 54 Ибизани. Немало ниту во Мајорка (62 лица), Гасконија (24), Галиција (88), НЕ Кастилја (31), Кастиља ла Манча (63), Баскија (116), Астурија (20), Западна Андалусија (73), и Арагон (34).
  • Конту и др. (2008) пронашле 9 од 323 луѓе во 3 области на Сардинија. 4 од 187 во Каљари, 1 од 103 во Соргоно и 4 од 86 во Темпио.
  • Шен и др. (2004) откриле дека 10 од 169 Израелци и Палестинци од различно потекло се M123+ и M34+, а групата на највисоко ниво е 4 од 20 израелски Евреи со либиско потекло

И E-M34 понекогаш е тестиран без тестирање за M123:

  • Според Круцијани и др. (2004), E-M34 се наоѓа на мали честоти во Северна Африка и Јужна Европа (6,6% на пример во Сицилија) и има најголема концентрација во Етиопија и Блискиот Исток (со највисоки нивоа во Оман и Турција). Меѓутоа, бидејќи различноста е очигледно мала во Етиопија, авторите сугерираат дека Е-М34 најверојатно бил воведен во Етиопија од Блискиот Исток.
  • Во Турција, Џиниоглу и др. (2004) откриле малку повеќе E-M34 (29) од E-M78 (26) од 523 тестирани лица (далеку различна популација E1b1b отколку што е пронајдена во блискиот Балкан).
  • Флорес и др. (2004) објавиле E-M34 во неколку делови на Иберија, но највпечатливо околу 10% во Галиција.
  • Гончалвес и др. (2005) пронашле приближно исто ниво на E-M34 во Португалија како E-M123*, но E-M34 главно во Централна Португалија (4 лица од 102 тестирани таму) со уште едно лице пронајдено во Азори.
  • Зачудувачки, Флорес и др. (2005) откриле дека 14 од 45 мажи тестирани во областа Мртво Море во Јордан се позитивни на М34 (31,1%), додека во главниот град Аман имал само 4 од 101.
  • Каденас и др. (2007) откриле дека 8,1% од 62 мажи тестирани во Јемен биле позитивни на М34, во споредба со многу пониски нивоа во Катар (1,4% ) и ОАЕ (3,1%).
  • Ареди и др. (2004) во нивната студија на 275 мажи во Северна Африка откриле 2 од 148 Тунижани од Тунис, 2 од 19 Алжирски Бербери од Тизи Узу во Кабилие (10,5%), и 3 од 44 Северноегипќани, 4 од 29 Јужни Египќани (Значи 9,5% во сите Египќани).
  • Мартинес и др. (2007) пронашле 3 во нивната студија на Крит од 168 лица, 2 во Ираклион и 1 во Ласити.
  • Реквиеро и др. (2006) пронашле еден во Јужен Иран од 117 луѓе и ниту еден во Северен Иран од 33 луѓе.
  • Залуа и др. (2008) пронаашле 26 случаи на E-M123 во Кипар, од 164 тестирани мажи; и 27 Палестинци од 291 тестирани. Ова станало очигледно повисоко од нивото на E-M78.

Подклади на E-M34

уреди
  • E-M84, дефиниран со SNP мутација M84, со M136 што дефинира под-клада од октомври 2008 година [2] Проектот E-M35 Phylogeny[мртва врска] проценува врз основа на досегашното тестирање (јануари 2009 година) дека E-M84 е доминантна во 6 од 8-те кластери на E-M34 кои тој проект ги идентификувал.
  • E-M290, дефиниран со SNP мутација M290. Шен и др. (2004) пронашле 1 палестински примерок.
  • E-V23, дефинирана со SNP мутација V23. Тромбета и др. (2011) го објавиле откривањето на овој клад. Го пронашле кај две африкански единки. Авторите предупредиле дека сè уште не потврдиле дека овој клад не е под-клад или родител на M84 или M290, така што филогенетската позиција E1b1b1c1c е пробна.

Античка ДНК

уреди
  • Според генетските анализи направени на шест Натуфијански остатоци од северен Израел, Натуфијците ја поседувале хаплогрупата Y-ДНК E-Z830, донекаде наспроти кладата на E-M123 (а со тоа и негови предци). Натуфијците биле еден од првите населени народи во светот и можеби придонеле за припитомување на одредени култури, а со тоа и за појавата на земјоделството. Откривањето на E-Z830 (без други клади) сугерира домородно присуство во Ханан и Израел што претходи на сите останати клади, за кои не е познато дека постоеле во регионот во тоа време (10.000 години пред сегашноста). Се смета дека E-M123 има најблизок предок пред околу 18.000 години,[3] 8.000 години пред да потекнат остатоците од Натуфијаните (веројатно предците).
  • Хаплогрупата E1b1b1b2 била пронајдена кај 75% од популацијата на Ајните Газали, заедно со 60% од популациите од предкерамичен неолит околу 8.800–6.500 п.н.е.
  • Едно проучување за популациската геномика на Анадолија, Кавказ и Левант открило во Арслантепе една единка која живеела околу 3369-3110 п.н.е., припаѓала на E-M84 (E1b1b1b2a1a1~).[4][5]
  • Проучување за популациската геномика на Евроазија од бронзеното доба пронајдена во остатоците од Неркин Геташен во Ерменија, живееле за време на средното бронзено доба, две E-M84.[6]
  • Проучување за популациската геномика на Анадолија, Кавказ и Левант пронајде во античкиот град Ебла за време на бронзеното доба, еден машки поединец кој е E-M84 (E1b1b1b2a1a1~).[5]
  • Проучување за историјата на Јужна Азија, Нарасимхан и сор. (2019),[7] пронашле неколку поединци кои припаѓале на E-Y31991 во примероците од доцното бронзено време/раното железно време во долината Сват, современ северен Пакистан.
  • Проучување од 137 примероци на антички евроазиски геноми откри еден централен Скит кој припаѓал на E-M123* (E-Y31991), во современиот североисточен Казахстан, датиран од 800-750 п.н.е.[8] Според датотеката BAM, достапна од авторите, се претпоставува дека тој е E-Y168273,[9] клад низводно од PF4428 кој самиот е под E-M123*.

Филогенетика

уреди

Филогенетска историја

уреди

Пред 2002 година, во академската литература постоеле најмалку седум системи за именување на филогенетското дрво на Y-хромозомот. Ова довело до значителна конфузија. Во 2002 година, главните истражувачки групи се собрале и го формирале Y-хромозомот конзорциум (YCC). Тие објавиле заеднички труд кој создал единствено ново дрво кое сите се согласиле да го користат. Подоцна, група граѓански научници со интерес за популациската генетика и генетската генеалогија формирале работна група за да се создаде аматерско дрво со цел да биде пред сè навремено. Табелата подолу ги обединува сите овие дела на точката на знаменитото дрво на YCC од 2002 година. Ова му овозможува на истражувачот што прегледува постара објавена литература брзо да се движи помеѓу номенклатурите.

YCC 2002/2008 (α) (β) (γ) (δ) (ε) (ζ) (η) YCC 2002 YCC 2005 YCC 2008 YCC 2010r ISOGG 2006 ISOGG 2007 ISOGG 2008 ISOGG 2009 ISOGG 2010 ISOGG 2011 ISOGG 2012
E-P29 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E* E E E E E E E E E E
E-M33 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E1* E1 E1a E1a E1 E1 E1a E1a E1a E1a E1a
E-M44 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E1a E1a E1a1 E1a1 E1a E1a E1a1 E1a1 E1a1 E1a1 E1a1
E-M75 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E2a E2 E2 E2 E2 E2 E2 E2 E2 E2 E2
E-M54 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E2b E2b E2b E2b1 - - - - - - -
E-P2 25 III 4 14 Eu3 H2 B E3* E3 E1b E1b1 E3 E3 E1b1 E1b1 E1b1 E1b1 E1b1
E-M2 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a* E3a E1b1 E1b1a E3a E3a E1b1a E1b1a E1b1a E1b1a1 E1b1a1
E-M58 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a1 E3a1 E1b1a1 E1b1a1 E3a1 E3a1 E1b1a1 E1b1a1 E1b1a1 E1b1a1a1a E1b1a1a1a
E-M116.2 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a2 E3a2 E1b1a2 E1b1a2 E3a2 E3a2 E1b1a2 E1b1a2 E1ba12 removed removed
E-M149 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a3 E3a3 E1b1a3 E1b1a3 E3a3 E3a3 E1b1a3 E1b1a3 E1b1a3 E1b1a1a1c E1b1a1a1c
E-M154 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a4 E3a4 E1b1a4 E1b1a4 E3a4 E3a4 E1b1a4 E1b1a4 E1b1a4 E1b1a1a1g1c E1b1a1a1g1c
E-M155 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a5 E3a5 E1b1a5 E1b1a5 E3a5 E3a5 E1b1a5 E1b1a5 E1b1a5 E1b1a1a1d E1b1a1a1d
E-M10 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a6 E3a6 E1b1a6 E1b1a6 E3a6 E3a6 E1b1a6 E1b1a6 E1b1a6 E1b1a1a1e E1b1a1a1e
E-M35 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b* E3b E1b1b1 E1b1b1 E3b1 E3b1 E1b1b1 E1b1b1 E1b1b1 removed removed
E-M78 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b1* E3b1 E1b1b1a E1b1b1a1 E3b1a E3b1a E1b1b1a E1b1b1a E1b1b1a E1b1b1a1 E1b1b1a1
E-M148 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b1a E3b1a E1b1b1a3a E1b1b1a1c1 E3b1a3a E3b1a3a E1b1b1a3a E1b1b1a3a E1b1b1a3a E1b1b1a1c1 E1b1b1a1c1
E-M81 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b2* E3b2 E1b1b1b E1b1b1b1 E3b1b E3b1b E1b1b1b E1b1b1b E1b1b1b E1b1b1b1 E1b1b1b1a
E-M107 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b2a E3b2a E1b1b1b1 E1b1b1b1a E3b1b1 E3b1b1 E1b1b1b1 E1b1b1b1 E1b1b1b1 E1b1b1b1a E1b1b1b1a1
E-M165 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b2b E3b2b E1b1b1b2 E1b1b1b1b1 E3b1b2 E3b1b2 E1b1b1b2a E1b1b1b2a E1b1b1b2a E1b1b1b2a E1b1b1b1a2a
E-M123 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b3* E3b3 E1b1b1c E1b1b1c E3b1c E3b1c E1b1b1c E1b1b1c E1b1b1c E1b1b1c E1b1b1b2a
E-M34 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b3a* E3b3a E1b1b1c1 E1b1b1c1 E3b1c1 E3b1c1 E1b1b1c1 E1b1b1c1 E1b1b1c1 E1b1b1c1 E1b1b1b2a1
E-M136 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3ba1 E3b3a1 E1b1b1c1a E1b1b1c1a1 E3b1c1a E3b1c1a E1b1b1c1a1 E1b1b1c1a1 E1b1b1c1a1 E1b1b1c1a1 E1b1b1b2a1a1

Оригинални истражувачки публикации

уреди

Следниве истражувачки тимови по нивните публикации биле претставени во создавањето на дрвото.

Филогенетски дрвја

уреди
  • E-M123 (M123)
    • E-M34 (M34)
      • E-M84 (M84)
        • E-M136 (M136)
      • E-M290 (M290)
      • E-V23 (V23)
      • E-L791 (L791,L792)

Забелешки

уреди
  1. На пример, од 11 ноември 2008 година, E-M35 филогенскиот проект поседувал записи од четири тестови E-M123* (20 записи; 26 мај 2017), споредено со 93 резултати од тестот со E-M34.

Наводи

уреди
  1. Hammer, Michael F.; Behar, Doron M.; Karafet, Tatiana M.; Mendez, Fernando L.; Hallmark, Brian; Erez, Tamar; Zhivotovsky, Lev A.; Rosset, Saharon; Skorecki, Karl (November 2009). „Extended Y chromosome haplotypes resolve multiple and unique lineages of the Jewish priesthood“. Human Genetics. 126 (5): 707–717. doi:10.1007/s00439-009-0727-5. PMC 2771134. PMID 19669163.
  2. ISOGG (2011)
  3. Y-DNA E-M123; A Closer Look, yfull, 3 March 2019, Посетено на 3 March 2019
  4. „E-M84 YTree“.
  5. 5,0 5,1 Skourtanioti, Eirini; Erdal, Yilmaz S.; Frangipane, Marcella; Balossi Restelli, Francesca; Yener, K. Aslıhan; Pinnock, Frances; Matthiae, Paolo; Özbal, Rana; Schoop, Ulf-Dietrich (2020). „Genomic History of Neolithic to Bronze Age Anatolia, Northern Levant, and Southern Caucasus“. Cell. 181 (5): 1158–1175.e28. doi:10.1016/j.cell.2020.04.044. PMID 32470401. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  6. Allentoft M.E., Sikora M., Sjogren K.G., Rasmussen S., Rasmussen M., Stenderup J., Damgaard P.B., Schroeder H., Ahlstrom T., Vinner L., et al. 2015 Population genomics of Bronze Age Eurasia. Nature 522(7555), 167-172. (doi:10.1038/nature14507).
  7. Narasimhan, Vagheesh M.; Patterson, Nick; Moorjani, Priya; Rohland, Nadin; Bernardos, Rebecca; Mallick, Swapan; Lazaridis, Iosif; Nakatsuka, Nathan; Olalde, Iñigo (5 September 2019). „The formation of human populations in South and Central Asia“. Science. 365 (6457): eaat7487. doi:10.1126/science.aat7487. PMC 6822619. PMID 31488661.CS1-одржување: display-автори (link)
  8. Damgaard, Peter de Barros; Marchi, Nina; Rasmussen, Simon; Peyrot, Michaël; Renaud, Gabriel; Korneliussen, Thorfinn; Moreno-Mayar, J. Víctor; Pedersen, Mikkel Winther; Goldberg, Amy (May 2018). „137 ancient human genomes from across the Eurasian steppes“. Nature. 557 (7705): 369–374. Bibcode:2018Natur.557..369D. doi:10.1038/s41586-018-0094-2. PMID 29743675. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  9. „Genetic Landscape of the West Eurasian Steppe before and after the Scythian Dominance - Page 4“.

Извори

уреди

Дополнителни извори

уреди