Руска православна црква
Руска православна црква (руски: Русская Православная Церковь) — автокефална национална црква во Русија со ранг патријаршија.
 Руска православна црква | |
|---|---|
| Русская православная церковь | |
 | |
| Кратенка | РПЦ |
| Класификација | Источна православна |
| Правец | Руско православие |
| Списи | Септуагинта, Нов завет |
| Богословие | Источна православна теологија |
| Надлежност | Епископска |
| Надлежност | Свети синод на Руската православна црква |
| Устројство | причестување |
| Примат | Патријарх Кирик I Московски |
| Епископи | 382 (2019)[1] |
| Свештенството | 40.514 свештеници со полно работно време, вклучувајќи 35.677 презвитери и 4.837 ѓакони |
| Парохии | 38,649 (2019)[1] |
| Епархии | 314 (2019)[2] |
| Манастири | 972 (474 машки и 69 женски) (2019)[1] |
| Здруженија | Светски совет на црквите[3] |
| Подрачје | Русија, постсоветските држави, руската дијаспора |
| Јазик | црковнословенски, руски |
| Богослужба | Византиски обред |
| Седиште | Манастир Данилов, Москва, Русија 55°42′40″N 37°37′45″E / 55.71111° СГШ; 37.62917° ИГДКоординати: 55°42′40″N 37°37′45″E / 55.71111° СГШ; 37.62917° ИГД |
| Територија | Руска Федерација |
| Владенија | |
| Основач | Апостол Андреј, Владимир Велики |
| Потекло | 988 Киевски Рус |
| Независност | 1448 |
| Признавање | како посебна патријаршија во 1589 од страна на Цариград |
| Членови | 100,000,000>140,000,000 во Русија[4] (Проценките на активните членови се движат од 21.000.000 до 28.000.000.)[5] 90,000,000+ ширум светот[6] |
| Други називи | Руска црква Московска патријаршија |
| Мрежно место | patriarchia.ru |
ИсторијаУреди
Во 988 година кнезот Владимир од Киев (подоцна Свети Владимир) го прифатил византиското православие и наредил да се покрсти неговото население. До XIV век метрополата Киев и цела Русија (главата на Руската црква) се сместила во Москва, нездоволните западни руски кнежевства се здобиле со привремени довоени метрополи, но влста подоцна повторно се централизирала во Москва. Во XV век црквата го отфрлила прифаќањето на Исидор од метрополата да се обедини со Западната црква и назначиле нивна незвисна метропола. Москва се издигнала самата себеси како „трет Рим“ и како последен бастион на православието; во 1859 година, главата на Руската црква се здобила со титулата патријарх, и стигнала до нивото на патријарсите во Констнтинопол, Александрија, Антиохија и Ерусалим.
Реформите од Никеа предизвикале шизма во самата црква и Петар I го укинал патријархатот во 1721 година, ставајќи ја црковната администрација во државен депатман. Патријархатот повторно се основал во 1917 година, два месеца пред Болшевичката револуција, но под советите на црквата ѝ биле одземени нејзините легални права и практично ја потиснале. Руската православна црква во САД станала незвисна од Москва во 1970 година.[7]
НаводиУреди
- ↑ 1,0 1,1 1,2 „Внутренняя жизнь и внешняя деятельность Русской Православной Церкви с 2009 года по 2019 год“. Патриархия.ru.
- ↑ „Доклад Святейшего Патриарха Кирилла на Епархиальном собрании г. Москвы (20 декабря 2019 года) / Патриарх / Патриархия.ru“. Патриархия.ru.
- ↑ www.oikoumene.org
- ↑ „Russia“. State.gov. Посетено на 2009-05-06.
- ↑ „CIA - The World Factbook - Russia“. Cia.gov. Посетено на 2009-05-06.
- ↑ „Adherents.com“. Adherents.com. Архивирано од изворникот на 2008-07-24. Посетено на 2009-05-06.
- ↑ Британика Енциклопедиски Речник. Топер, МПМ, 2005, Книга 8, стр. 136
ПоврзаноУреди
 |
Оваа статија за Русија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |