Необарок
истористички архитектонски правец
Необарок или барокна возобнова — истористички архитектонски стил кон крајот на XIX век[1] кој зајмува разни архитектонски и вајарски елементи од барокот. Овие елементи биле важен дел од наставната програма во Вишата школа за убави уметности во Париз (École des Beaux-Arts) во втората половина на XIX век, која извршила големо влијание врз архитектурата во Франција и во странство. Од неа произлегол и стилот бозар (Beaux-Arts), наречен по установата.
Поради својата величественост, стилот се проширил низ разни земји во светот и се здобил со статус на државна архитектура во европските сили како Британија и Франција, но и како одраз на државноста на новообединетите земји како Германија и Италија.
Значајни примери
уреди- Митрополитска резиденција во Битола, Македонија
- дворец Акасака (1899–1909), Токио, Јапонија
- дворец Алфераки (1848), Таганрог, Русија
- Ештонов споменик (1907–1909), Ланкастер, Англија
- Градски дом (1898–1906), Белфаст, Северна Ирска
- Белоселско-белозерски дворец (1747), Санкт Петербург, Русија
- Музеј Боде (1904), Берлин, Германија
- Парламент на Британска Колумбија (1893–1897), Викторија, Британска Колумбија, Канада
- Дворски театар (1888), Виена, Австрија
- Градски дом (1897-1906), Кардиф, Велс
- Кристијансборг (1907–1928), Копенхаген, Данска
- Нациионален театар „Лучијан Блага“ (1904–1906), Клуж-Напока, Романија
- Џамија Ортаќој (1854–6), Истанбул, Турција
- Долмабахче (1843–1856), Истанбул, Турција
- поседнички дом Елмс (1899–1901), Њупорт, Род Ајленд, САД
- Национален театар (1899), Осло, Норвешка
- Опера Гарние (1861–1875), Париз, Франција
- Пристаништна управа (1903–07) Ливерпул, Англија
- поседнички дом Роузклиф (1898–1902), Њупорт, Род Ајленд, САД
- Кралски музеј на Централна Африка (1905–1909), Тервирен, Белгија
- Земперова опера (1878), Дрезден, Германија
- Софиски универзитет „Св. Климент Охридски“ (1924–1934), Софија, Бугарија
- Национална ликовна галерија „Захента“ (1898–1900), Варшава, Полска
- Црква „Св. Варвара“ (1910), Бруклин, Њујорк, САД
- Црква „Св. Јован Кентиски“ (1893–1898), Чикаго, САД
- Црква „Св. Игнациј Лојолски“ (1895–1900), Њујорк, САД
- Црква „Св. Петар и Павле“ (1932–39), Атлон, Ирска
- Катедрална базилика (1882), Салта, Аргентина
- Бања „Сечењи“ (1913), Будимпешта, Унгарија
- Народен театар (1889), Виена, Австрија
- Национална уметничка галерија (поранешен Царски дворец), Софија, Бугарија
- дворец Венкхајм (1886–1889), Будимпешта, Унгарија
- дворец Штефанија (порано „Парк-клуб“) (1893–1895), Будимпешта, Унгарија
- Голем Театар (1908–1915), Хавана, Куба
- Стара собраниска зграда (1930), Коломбо, Шри Ланка
- Споменик на Виктор Емануел (1885–1925), Рим, Италија
- Народно собрание на Србија (1907–1936), Белград, Србија
- Градски дом, Дурбан, ЈАР
Поважни архитекти
уреди- Фердинанд Фелнер (1847–1917) и Херман Хелмер (1849–1919)
- Артур Мајнинг (1853–1904)
- Едвин Лаченс (1869–1944)
- семејство Баљан (XIX век)
- Шарл Гарние (1825–1898)
Галерија
уредиПоврзано
уредиБиблиографија
уреди- James Stevens Curl; "Neo-Baroque." A Dictionary of Architecture and Landscape Architecture; Oxford University Press. 2000. — Encyclopedia.com
Наводи
уреди- ↑ „Baroque/Baroque Revival“. Buffaloah.com. Посетено на 15 август 2012.
Надворешни врски
уреди„Необарок“ на Ризницата ? |
- Необарок — archINFORM (англиски)
- Необарок во Големиот уметнички лексикон на П.В. Хартман Архивирано на 26 септември 2015 г. (германски)
- Необарок на Енциклопедија Британика (англиски)
- Необарок на Енциклопедија Трекани (италијански)