Ланга (Костурско)
Ланга или Љанга (со варијантите Л’ка, Ланка, Л’нга, Л’нка, Лак; грчки: Λάγκα, Ланка) — село во Костурско, Егејска Македонија, денес во општината Рупишта од Костурскиот округ на Западна Македонија, Грција. Населението брои 14 жители (2021).
| Ланга Λάγκα | |
|---|---|
  Ланга | |
|
Местоположба во областа   Ланга | |
| Координати: 40°21.1′N 21°4.52′E / 40.3517° СГШ; 21.07533° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Костурски |
| Општина | Рупишта |
| Општ. единица | Рупишта |
| Надм. вис. | 1.040 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 14 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓа на 25 км југозападно од Рупишта, во северните пазуви на на планината Одре.[2]
Историја
уредиВо Османлиското Царство
уредиВо XV век во Л’нка по име се заведени 54 глави на домаќинствата.[3] Во османлиските дефтери од средината на XV век Л’нга е спомната со 27 глави на семејствата и еден ерген: Кузман, Никола, Димитри, Мануил, Јанос, Јано, Којо, Димо, Ѓурко, Добри, Михал, Јано, Стајко, Коста, Јано, Добри, Димос, Драгија, Ахил, Јано, Андрија, Ѓурко, Черп (?), Никола, Димо, свештеникот Никола, Стамат и Нихо, и двете вдовици Кала и Евдокија. Вкупниот даночен приход од селото изнесувал 2.366 акчиња.[4]
Селото изворно било населено со Македонци, но подоцна е напуштено и во него се доселиле Грци Качауни од Епир.
На крајот од XIX век Ланга било грчко качаунскоело во Костурската каза.[5] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Лянга (Лѫка) имала 850 жители Македонци.[6][7] На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Лак е чисто македонско село во Костурската каза на Горичкиот санџак со 110 куќи.[8] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 г. во Ланга имало 800 Македонци, сите под егзархијата.[6][9]
Според Тодор Симовски овие статистики са грешни и селото било населено со Грци Качауни.[5]
Грчка статистика од 1905 г. ја покажува Ланга како село со 300 жители.[10]
Според Георги Константинов Бистрицки Лънга (Лѫка) пред Балканските војни имало 40 грчки куќи,[11] а според Георги Христов и 1 влашка.[12]
Според Георгиос Панајотидис, учител во Цотилската гимназија, во 1910 г. во Ланга (Λάγγα) имало 60 гркојазични семејства, кои, поради местоположбата на селото, активно учествувале во Грчката вооружена пропаганда.[13]
На етничката карта на Костурското братство за 1912 г. Л’нка е означено како грчко село.[14]
Во Грција
уредиЗа време на Балканските војни селото било окупирано од грчка војска и во 1913 г. влегло во состав на Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година селото броело 473 жители кои во 1920 г. се намалиле на 416.[5] Населениеето продолжило да опаѓа, па така во 1928 г. во селото се попишани 329 лица.[5]
| Име | Грчки | Ново име | Грчки | Опис |
|---|---|---|---|---|
| Црноки | Τσαρνόκι | Анилио | Ἀνήλιο[15] | месност Ј од Ланга |
| Глозидон[16] | Γκλόζιδον | Ливадија | Λιβάδια[15] | месност З од Ланга[16] |
| Чалма[16] | Τσάλμα | Корфица | Κορφίτσα[15] | врв на Горуша (1.241 м), СИ над Личотер[16] |
| Галешово[16] | Γκαλέσοβο | Ласпорема | Λασπόρεμα[15] | река на Одре[16] |
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 561 | 361 | 241 | 78 | 88 | 150 | 110 | 41 | 14 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Културни и природни знаменитости
уреди- „Св. Атанасиј“ изградена пред доселувањето на денешните жители од Епир[17]
- „Св. Никола“ од 1864 г.
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Φωτοδιαδρομή : Τεχνητή Λίμνη Βράχου, Βράχος, Όντρια, Λάγκα -Δήμου Άργους Ορεστικού“. Tovoion. 27 март 2019. Архивирано од изворникот на 18 октомври 2021. Посетено на 22 јануари 2021.
- ↑ Гандев, Христо. Българската народност през XV век. Демографско и етнографско изследване, Наука и изкуство, II изд., София, 1989.
- ↑ Опширни пописни дефтери од XV век, том II, Архив на Македонија, Скопје, 1973, стр. 77, 78
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 29. ISBN 9989-9819-6-5.
- ↑ 6,0 6,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 268. ISBN 954430424X.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 99.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 180–181. no-break space character во
|pages=во положба 4 (help) - ↑ Mapping Migration in Kastoria, Macedonia. Lagga Архивирано на 26 јули 2007 г..
- ↑ Бистрицки (1919). Българско Костурско (PDF). Ксанти: Издава Костурското Благотворително Братство „Надежда“ в гр. Ксанти. Печатница и книжарница „Родопи“. стр. 8.
- ↑ Марков, Георги Христов (2002). Хрупищко (PDF). Хасково: Държавен архив - Хасково, Интерфейс. стр. 198. ISBN 954-90993-1-8.
- ↑ Παναγιωτίδης, Γιώργος Π. Σ (1911). „Τα Καστανοχώρια“. Μακεδονικόν Ημερολόγιον (грчки). εν Αθήναις: Τύποις «Αυγής Αθηνών», Θ. Ν. Αποστολοπούλου. Δʹ: 137. Архивирано од изворникот на 25 октомври 2020. Занемарен непознатиот параметар
|lang-hide=(help) - ↑ Костурско. Софија: Издание на Костурското братство. 1940.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 „Διατάγματα. Β. Διάταγμα ΥΠ' Αριθ. 266. Περὶ μετονομασίας συνοικισμὤν, κοινοτήτων καὶ θέσεων“ (PDF). Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. Εν Αθήναις: Ἐκ τοῦ Εθνικού Τυπογραφείου. Τεύχος Πρώτον (Αριθμός Φύλλου 79): 712. 1969. Занемарен непознатиот параметар
|month=(help) - ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
- ↑ Δήμος Ορεστίδος, Архивирано од изворникот на 2010-12-23, Посетено на 2021-02-17
