Европска кинематографија

Под европска кинематографија или европско кино се подразбира филмската индустрија и филмовите направени на европскиот континент. Во главно, сите држави во Европа придонесуваат за развојот на филмската индустрија, покрај своите културни и политички разлики. Сепак, покрај сите различности, или токму поради нив, може да се издвои значењето на нешто што се вика европски филм.

Европејците се пионери во филмската индустрија, со неколку иновативни инженери и уметници кои работеле особено кон крајот на 19. век. Луј ле Пранс се прославува со својата Сцена од Раундхејската градина, првиот познат целулоиден филм.

Браќата Складановски од Берлин го искористиле својот „Биоскоп“ за да ја воодушеват публиката во театарот Винтергартен со првото филмско шоу во светот, од 1 до 31 ноември 1895 година. Браќата Лумиер го основале кинематографот; кој го означил почетокот на ерата на немиот филм, период кога европското кино доживеало голем комерцијален успех. Така било сè до уметничко-непријателското опкружување на втората светска војна.^[1] Овие забележителни откритија даваат увид во моќта на раната европска кинематографија и нејзиното долгорочно влијание врз филмот денес.

Филмски фестивали

„Голема тројка“ ^[2]^[3]

Останати

Филмски награди

Режисери

Француски

Британци

Италијански

Германски

Руски

Андреј Тарковски

Дански

Ларс фон Триер

Шведски

Ингмар Бергман

Полски

Други

Михаел Ханеке (австриец)
Данис Тановиќ (босанец)
Емир Кустурица (србин)
Пол Верховен (холанѓанец)
Педро Алмодовар (шпанец)

Филмови

8 ½ (Италија)
400 удари (Франција)
Подземје (Југославија)
Жил и Џим (Франција)
Андреј Рубљов (СССР)
Сѐ за мојата мајка (Шпанија)
Пред дождот (Македонија)
Смрт во Венеција (Италија)
Страдањето на Јованка Орлеанка (Франција)
Последното танго во Париз (Франција/Италија)

Наводи

↑ Rose of Sharon Winter (2008). „Cinema Europe: The Other Hollywood“. The New York Times. Baseline & All Movie Guide. Архивирано од изворникот на 2008-09-05. Посетено на 2013-07-18.
↑ Bordwell, David (2005). Figures Traced in Light: On Cinematic Staging. University of California Press. стр. 144. ISBN 9780520241978. Because reputations were made principally on the festival circuit, the filmmaker had to find international financing and distribution and settle for minor festivals before arriving at one of the Big Three (Berlin, Cannes, Venice).
↑ Wong, Cindy Hing-Yuk (2011). Film Festivals: Culture, People, and Power on the Global Screen. Rutgers University Press. стр. 5. ISBN 9780813551104. Whether we talk about the Big Three festivals—Cannes, Venice, Berlin—look at Sundance, Tribeca, and Toronto in North America, or examine other significant world festivals in Hong Kong, Pusan, Locarno, Rotterdam, San Sebastián, and Mar del Plata, the insistent global icons of all festivals are films, discoveries, auteurs, stars, parties, and awards.

[1] Rose of Sharon Winter (2008). „Cinema Europe: The Other Hollywood“. The New York Times. Baseline & All Movie Guide. Архивирано од изворникот на 2008-09-05. Посетено на 2013-07-18.

[2] Bordwell, David (2005). Figures Traced in Light: On Cinematic Staging. University of California Press. стр. 144. ISBN 9780520241978. Because reputations were made principally on the festival circuit, the filmmaker had to find international financing and distribution and settle for minor festivals before arriving at one of the Big Three (Berlin, Cannes, Venice).

[3] Wong, Cindy Hing-Yuk (2011). Film Festivals: Culture, People, and Power on the Global Screen. Rutgers University Press. стр. 5. ISBN 9780813551104. Whether we talk about the Big Three festivals—Cannes, Venice, Berlin—look at Sundance, Tribeca, and Toronto in North America, or examine other significant world festivals in Hong Kong, Pusan, Locarno, Rotterdam, San Sebastián, and Mar del Plata, the insistent global icons of all festivals are films, discoveries, auteurs, stars, parties, and awards.

[1]

[2]

[3]