Свети Јован Претеча (село)
Свети Јован Претеча (грчки: Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος) — село во Општина Аристотел во округот Халкидик, Егејска Македонија, денес во областа Централна Македонија, Грција[2]. Пред реформата на локалната власт во 2011 година Агиос Јонис Продромос бил дел од општина Ревеник[2].
| Свети Јован Претеча Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος | |
|---|---|
  Свети Јован Претеча | |
|
Местоположба во областа   Свети Јован Претеча | |
| Координати: 40°22′N 23°42′E / 40.367° N; 23.700° EКоординати: 40°22′N 23°42′E / 40.367° N; 23.700° E | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Халкидик |
| Општина | Аристотел |
| Општ. единица | Ревеник |
| Надм. вис. | 440 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 38 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географиja и местоположбаУреди
Свети Јован Претеча се наоѓа на 20 километри западно од градот Еросово и на 11 километри јужно од Ревеник, во југоисточниот дел на Халкидики, на надморска височина од 156 метри.
ДемографијаУреди
Селото за првпат на пописите се споменува во 1940 година. Така во 1940 година селото броело 123 жители.
Селото според пописот од 1951 година броело 131 жители, на пописот од 1961 година во селото живееле 152 жители, во 1971 година имало 48 жители, во 1981 година имало 32 жители, додека во 1991 година имало 23 жители[3]. Денеска, населението на селото е 38 жители според пописот од 2001 година.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 123 | 131 | 152 | 48 | 32 | 23 | / | 38 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
НаводиУреди
- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ 2,0 2,1 Kallikratis law Greece Ministry of Interior (грчки)
- ↑ Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански карактеристики. II. Скопје: Институт за национална историја. стр. 162.