Остров на Кралот Џорџ (Јужни Шетландски Острови)
Островот на Крал Џорџ (аргентински шпански: Isla 25 de Mayo, чилеански шпански: Isla Rey Jorge, руски: Ватерло́о) — најголемиот од Јужните Шетландски Острови, кој се наоѓа на 120 километри од брегот на Антарктикот во Јужниот Океан. Островот го добил името по кралот Џорџ III.
 Карта на островот | |
| Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 411: Malformed coordinates value | |
| Географија | |
|---|---|
| Место | Антасрктик |
| Координати | 62°02′S 58°21′W / 62.033° ЈГШ; 58.350° ЗГД |
| Архипелаг | Јужни Шетландски Острови |
| Површина | 1.150 км2 |
| Должина | 95 км |
| Ширина | 25 км |
| Држава | |
ничија | |
| Под управа согласно Антарктички договор | |
| Демографија | |
| Население | околу 500 |
Географија
уредиОстровот има три главни заливи, Максвеловиот Залив, Заливот на Адмиралитетот и Заливот на Крал Џорџ. Заливот на Адмиралитетот содржи три фјордови и е заштитен како специјално управувана област на Антарктикот според Протоколот за заштита на животната средина кон Антарктичкиот договор.[1]
Историја
уредиОстровот првпат бил прифатен за Велика Британија на 16 октомври 1819 година, формално анектиран [2][3] од Британија како дел од зависниците на Фолкландски Острови во 1908 година, а сега како дел од посебната Британска Антарктичка Територија. Островот бил преземен од Чиле во 1940 година, како дел од Чилеанската Антарктичка Територија. Исто така, бил побаран и од Аргентина во 1943 година, сега како дел од Аргентински Антарктик, наречен од Аргентинците Isla Veinticinco de Mayo (25 мај) во чест на нивниот национален ден. САД и Русија не признаваат никакви претензии за Антарктикот и формално го задржале своето право да бараат територии на Антарктикот.
Островот бил откриен и именуван од британскиот истражувач Вилијам Смит во 1819 година, кој го нарекол по тогашниот крал Џорџ III.[4] Островот е околу 95 километри долг и 25 километри широк со површина од 1.150 квадратни метри. Над 90% од површината на островот е трајно заледена.[4] Во 1821 година, 11 луѓе од бродот Лорд Мелвил ја преживеале зимата на островот, првите луѓе што го сториле тоа на Антарктикот.
Живот на островот
уредиКрајбрежните области на островот се дом на релативно разновиден избор на вегетација и животински свет, вклучувајќи морски слонови, веделови фоки и леопардови фоки, како и аделински пингвин. На овој остров во текот на летните месеци се гнездат и неколку други морски птици, вклучително и поморници.
Човечка активност
уреди
Чилеанските научници тврдат дека Американските староседелци ја посетиле областа поради камените артефакти пронајдени од операциите за земање примероци од дното во заливот Адмиралитет;[5] сепак, артефактите - две врвови од стрели - подоцна било откриено дека биле засадени.[6][7]
Човечкото живеење на островот Крал Џорџ е ограничено на истражувачки станици кои припаѓаат на Аргентина, Бразил, Чиле, Кина, Јужна Кореја, Перу, Полска, Русија, Уругвај и САД. Повеќето од овие станици се постојано екипирани, кои вршат истражувања во различни области како што се биологијата, екологијата, геологијата и палеонтологијата. Базата „Претседател Едуардо Фреј Монталва“, чилеанска станица на полуостровот Филдес, е управувана како постојано село со писта (со голем хангар и контролна кула заедно со други згради), кафетерии за персоналот на нејзините неколку агенции таму, банка, пошта канцеларија и удобни семејни домови. Чиле (како Аргентина и Велика Британија) го смета целиот Антарктички Полуостров и Јужните Шетландски Острови како дел од територијата на таа земја; сепак, условите на Антарктичкиот договор му дозволуваат на Чиле да го колонизира полуостровот без отворено да ги следи своите територијални претензии.[8] Основата на кинескиот „Голем Ѕид“ има внатрешна повеќенаменска просторија која служи како кошаркарско игралиште со целосна големина.
Во 2004 година, на островот во близина на руската станица „Белингсхаузен“ била отворена руска православна црква, црквата „Св.Троица“. Во црквата, една од најјужните во светот и една од ретките постојани објекти на Антарктикот, постојано работи свештеник.
Во октомври 2013 година, американскиот хеви-метал бенд Металика објавила дека ќе одржи концерт спонзориран од Кока Кола на хелиодромот на станицата „Карлини“.[9] Концертот се одржал на 8 декември 2013 година.[10]
Првиот обид за убиство на Антарктикот се случил на островот во 2018 година на руската станица „Белингсхаузен“.[11]
Мала количина специјализирана туристичка активност исто така се одвива во текот на летото, вклучително и годишен маратон, познат како Антарктички маратон.
Полуостровот Филдес е долг 7 километри. Именуван е од асоцијацијата со блискиот теснец Филдес од страна на UK-APC во 1960 година.
Светилникот Поинт Томас на станицата „Арктовски“ е најјужниот светилник на светот.[12]
Националната океанска и атмосферска управа ја води Лени Базата, сезонска истражувачка станица за проучување на пингвини на заливот Адмиралитет. Оваа мала станица, наречена Копакабана, работи само во летото на Антарктикот, но се користи како колиба за преживување во зима.[13]
Клима
уредиПолуостровот и неговите блиски острови се сметаат за најблаги услови за живот на Антарктикот. Климата на островот е под силно влијание на околниот океан.[14] Според системот Кепеновата класификација на климата, таа е една од ретките места на Антарктикот класифицирани како клима на тундра наместо како клима на ледена капа.[15] Варијациите на температурите се мали со најстудениот месец, јули во просек −6.5 °C (20.3 °F) и 1.5 °C (34.7 °F) во најтоплиот месец.[16] Со само 591,3 сончеви часови годишно, времето е често нестабилно и облачно во текот на годината со врнежи во форма на снег и дожд.[14] Во просек, 729 мм врнежи паѓаат годишно.[14]
.jpg)
| Климатски податоци за Белингсхаузен (Остров на Кралот Џорџ ) (1968–2014) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Месец | Јан | Фев | Мар | Апр | Мај | Јун | Јул | Авг | Сеп | Окт | Ное | Дек | Годишно |
| Прос. висока °C (°F) | 3.3 (37.9) |
3.3 (37.9) |
2.1 (35.8) |
0.2 (32.4) |
−1.5 (29.3) |
−3.1 (26.4) |
−3.8 (25.2) |
−3.6 (25.5) |
−2.0 (28.4) |
−0.9 (30.4) |
0.4 (32.7) |
2.0 (35.6) |
−0.3 (31.5) |
| Сред. дневна °C (°F) | 1.5 (34.7) |
1.5 (34.7) |
0.4 (32.7) |
−1.7 (28.9) |
−3.6 (25.5) |
−5.6 (21.9) |
−6.5 (20.3) |
−6.2 (20.8) |
−4.4 (24.1) |
−2.6 (27.3) |
−1.1 (30) |
0.4 (32.7) |
−2.3 (27.9) |
| Прос. ниска °C (°F) | 0.1 (32.2) |
0.1 (32.2) |
−1.3 (29.7) |
−3.8 (25.2) |
−6.0 (21.2) |
−8.3 (17.1) |
−9.7 (14.5) |
−9.3 (15.3) |
−7.1 (19.2) |
−4.7 (23.5) |
−2.7 (27.1) |
−1.0 (30.2) |
−4.5 (23.9) |
| Прос. врнежи мм (ин) | 54.4 (2.142) |
66.4 (2.614) |
72.1 (2.839) |
65.6 (2.583) |
60.6 (2.386) |
53.4 (2.102) |
60.5 (2.382) |
62.1 (2.445) |
59.8 (2.354) |
54.6 (2.15) |
46.7 (1.839) |
46.0 (1.811) |
702.2 (27.646) |
| Прос. релативна влажност (%) | 87.8 | 88.8 | 88.3 | 88.0 | 88.2 | 87.6 | 88.5 | 88.6 | 89.6 | 88.8 | 88.4 | 88.3 | 88.4 |
| Сред. бр. сончеви часови месечно | 89.3 | 66.2 | 54.4 | 28.4 | 13.9 | 3.8 | 9.0 | 28.5 | 48.1 | 70.9 | 83.2 | 95.5 | 591.2 |
| Извор: Институт за истражување на Арктикот и Антарктикот[16] | |||||||||||||
| Месец | Јан | Фев | Мар | Апр | Мај | Јун | Јул | Авг | Сеп | Окт | Ное | Дек | Годишно |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Највисока забележана °C (°F) | 13.0 (55.4) |
9.2 (48.6) |
8.3 (46.9) |
5.9 (42.6) |
4.6 (40.3) |
4.2 (39.6) |
5.0 (41) |
3.8 (38.8) |
4.4 (39.9) |
4.4 (39.9) |
6.0 (42.8) |
8.2 (46.8) |
13.0 (55.4) |
| Прос. висока °C (°F) | 2.7 (36.9) |
2.9 (37.2) |
2.2 (36) |
0.6 (33.1) |
−0.8 (30.6) |
−1.5 (29.3) |
−0.9 (30.4) |
−2.2 (28) |
−1.3 (29.7) |
−0.8 (30.6) |
0.0 (32) |
2.1 (35.8) |
0.3 (32.5) |
| Сред. дневна °C (°F) | 1.5 (34.7) |
1.6 (34.9) |
0.4 (32.7) |
−1.7 (28.9) |
−3.8 (25.2) |
−5.5 (22.1) |
−6.5 (20.3) |
−6.5 (20.3) |
−4.5 (23.9) |
−2.6 (27.3) |
−1.0 (30.2) |
0.6 (33.1) |
−2.3 (27.9) |
| Прос. ниска °C (°F) | 0.3 (32.5) |
0.6 (33.1) |
−1.2 (29.8) |
−4.8 (23.4) |
−8.2 (17.2) |
−9.4 (15.1) |
−13.2 (8.2) |
−11.3 (11.7) |
−8.0 (17.6) |
−5.6 (21.9) |
−2.8 (27) |
−0.3 (31.5) |
−5.3 (22.5) |
| Најниска забележана °C (°F) | −5.1 (22.8) |
−5.8 (21.6) |
−9.9 (14.2) |
−16.8 (1.8) |
−23.6 (−10.5) |
−24.2 (−11.6) |
−28.5 (−19.3) |
−28.7 (−19.7) |
−23.0 (−9.4) |
−17.0 (1.4) |
−10.7 (12.7) |
−6.8 (19.8) |
−28.7 (−19.7) |
| Прос. врнежи мм (ин) | 53.8 (2.118) |
52.3 (2.059) |
52.5 (2.067) |
46.6 (1.835) |
31.0 (1.22) |
29.2 (1.15) |
32.2 (1.268) |
34.5 (1.358) |
42.0 (1.654) |
47.7 (1.878) |
41.0 (1.614) |
30.1 (1.185) |
492.9 (19.406) |
| Прос. релативна влажност (%) | 91 | 89 | 89 | 89 | 88 | 90 | 89 | 88 | 89 | 90 | 89 | 81 | 89 |
| Сред. бр. сончеви часови месечно | 83.8 | 71.2 | 57.3 | 23.6 | 8.3 | 1.2 | 3.9 | 15.8 | 44.2 | 93.2 | 104.5 | 98.1 | 605.1 |
| Извор: Метеоролошка управа на Чиле (податоци за температурата: 1970–2004, сите останати 1990–2000 г.)[17] | |||||||||||||
Библиографија
уреди- AGE Џонс, „Капетан Вилијам Смит и откривањето на Нов Јужен Шетланд“, Географски журнал, км. 141, бр. 3 (ноември 1975 година), стр. 445–461
- Алан Гарни, Под конвергенцијата: Патувања кон Антарктикот, 1699–1839, Пингвин Букс, Њујорк, 1998 година
- Revista de la Asociación Geológica Argentina 62 (1): стр. 35–43 шпански
- Е. Серано. Espacios protegidos y politica territorial en las islas Shetland del Sur (Antártida). Boletín de la AGENº 31 – 2001, стр. 5–21
Наводи
уреди- ↑ „Review of Admiralty Bay Antarctic Specially Managed“. www.admiraltybayasma.aq. Архивирано од изворникот на 9 November 2013. Посетено на 15 January 2022.
- ↑ Odd Gunnar Skagestad. Norsk Polar Politikk: Hovedtrekk og Utvikslingslinier, 1905–1974. Oslo: Dreyers Forlag, 1975
- ↑ Robert K. Headland, The Island of South Georgia, Cambridge University Press, 1984.
- ↑ 4,0 4,1 Campbell, David G. (2002). The Crystal Desert: Summers in Antarctica, p. 4. Houghton-Mifflin Books. ISBN 0-618-21921-8.
- ↑ G. Hattersley-Smith (June 1983). „Fuegian Indians in the Falkland Islands“. Polar Record. Cambridge University Press. 21 (135): 605–606. doi:10.1017/S003224740002204X.
- ↑ „Authentication of aboriginal remains in the South Shetland Islands“. NASA. 2012-10-15. Архивирано од изворникот на 2014-01-02. Посетено на 2 January 2014.
Оваа статија вклучува текст од овој извор, кој е во јавна сопственост.
- ↑ Griffiths, Tom (2007). Slicing the Silence: Voyaging to Antarctica. Harvard University Press. стр. 344–345. ISBN 978-0674026339.
- ↑ National Geographic, December 2001
- ↑ Smith, Aaron (25 October 2013). „Metallica to rock Antarctica in Coke show“. cnn.com. Архивирано од изворникот на 5 April 2018. Посетено на 7 May 2018.
- ↑ „Enter Snowman: Watch Metallica's Historic Antarctica Concert“. spin.com. 23 December 2013. Архивирано од изворникот на 5 April 2018. Посетено на 7 May 2018.
- ↑ „Antarctica scientist stabbed colleague for spoiling book endings“. 30 October 2018. Посетено на 10 December 2019.
- ↑ ANTARCTICA FROM A-Z geocities.com/antarcticaaz
- ↑ „Image Gallery“. Архивирано од изворникот на 23 October 2011. Посетено на 2013-11-08.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 „Station Bellingshausen“. Arctic and Antarctic Research Institute. Архивирано од изворникот на 16 April 2004. Посетено на 2 October 2016.
- ↑ Peel, M. C.; Finlayson, B. L.; McMahon, T. A. (2007). „Updated world map of the Köppen–Geiger climate classification“ (PDF). Hydrol. Earth Syst. Sci. 11 (5): 1633–1644. Bibcode:2007HESS...11.1633P. doi:10.5194/hess-11-1633-2007. ISSN 1027-5606.
- ↑ 16,0 16,1 „Bellingshausen Station (89050)“. Arctic and Antarctic Research Institute. 4 May 2004. Архивирано од изворникот на 15 May 2004. Посетено на 2 October 2016.
- ↑ Cerda, Jorge; Zamora, Monica (2007). „CLIMATOLOGÍA DE LA PENINSULA ANTARTICA Y DE LA BASE PRESIDENTE EDUARDO FREI MONTALVA“ (PDF). Climatologica Antartica (шпански). Dirección Meteorológica de Chile. Архивирано од изворникот (PDF) на 17 April 2012. Посетено на 10 May 2013.
Надворешни врски
уреди- Проект SCAR King George Island GIS обезбедува интерактивна мапа на островот.
- Биоразновидност на островот Ардли Мало место во близина на островот Крал Џорџ, посебно заштитено подрачје.
- Извештај од Антарктикот: Земјите маневрираат за потенцијално идно грабање на земјиште