Маврејново
Маврејново (грчки: Μαύρο, Мавро; книжевно: Μαύρον, Маврон; до 1926 година: Μαύριανη, Маврјани[1]) — поранешно село во Пазарско, Егејска Македонија, дел од денешната Општина Вртикоп, во Централна Македонија, Грција.
| Маврејново Μαύρο | |
|---|---|
  Маврејново | |
|
Местоположба во областа   Маврејново | |
| Координати: 40°51′N 22°13′E / 40.850° СГШ; 22.217° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Постол |
| Општина | Вртикоп |
| Надм. вис. | 80 м |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба
уредиСелото се наоѓало северозападно од градот Пазар, во непосредна близина на селото Мандалево, на надморска височина од 80 метри.[2]
Сместено е во Солунското Поле.
Историја
уредиСпоред Христо Силјанов по Илинденското востание во 1904 година, целото село потпаѓа под водство на Бугарската егзархија.[3]
До 1924 година било населено исклучително со македонско население.[2]
Во 1924 година, дел од населението (30 Македонци) принудно биле иселени во Бугарија, а на нивно место се населиле неколку бегалски семејства (вкупно 95 бегалци), така што селото станало мешана населба.[2]
Во 1926 година, името на селото било променето во Мавро (Μαύρο), што во превоз означува „црно“.
Стопанство
уредиГлавни производи на населението биле овошје, пченица, памук и друго, а делумно било развиено и сточарството.[2]
Население
уредиСпоред Николаос Схинас („Οδοιπορικαί σημειώσεις Μακεδονίας, Ηπείρου, Νέας οροθετικής γραμμής και Θεσσαλίας“) во средината на 1880-тите години во Маврејново (Μαβρένοβον) имало 5 семејства христијани.[4]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година во Маврејново живееле 56 Македонци.[2][5] По податоци на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Мавреново (Mavrenovo) имало 80 Македонци.[2][6]
Во 1910 година во селото (Μαυρένοβον) имало 55 жители.[7]
Во 1920 година, Маврејново е посочено со 11 македонски куќи.[2][8]
Во 1913 година било попишано со 72 (од нив 41 маж и 31 жена[9]), а во 1920 година со 85 жители, сите Македонци. Во 1924 година принудно биле иселени во Бугарија 30 Македонци, а на нивно место се населиле неколку бегалски семејства (вкупно 95 бегалци), така што селото станало мешана населба, која во 1928 година броела 182 жители, во 1940 година 216, во 1951 година 192, во 1961 година 206, во 1971 година 180, во 1981 година 199, а во 1991 година 202 жители, меѓу кои преовладуваат бегалците.[2]
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 216 | 192 | 206 | 180 | 199 | 202 | — | — |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Самоуправа и политика
уредиСелото влегува во рамките на општината Вртикоп, во округот Постол.
Наводи
уреди- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Μαύριανη -- Μαύρο
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Симовски, Тодор (1998). „Воденски округ“. Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. I дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 74.
- ↑ Силјанов, Христо. Ослободителните борби на Македонија, том I, Софија, 1993, стр. 126.
- ↑ Σχινάς, Νικόλαος. Οδοιπορικαί σημειώσεις Μακεδονίας, Ηπείρου, Νέας οροθετικής γραμμής και Θεσσαλίας / Συνταχθείσαι υπό Νικολάου Θ. Σχινά ταγματάρχου του μηχανικού, Αθήναι, τόμοι 3, 1886-87. Наведено во: Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Γιανιτσών 1886 – 1927 (διοικητικά όρια 1911) Архивирано на 27 март 2013 г.
- ↑ Васил К’нчов. Македонија. Етнографија и статистика, Софија, 1900, стр. 146.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, pp. 102 - 103.
- ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος. Εθνολογική στατιστική των βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου, Αθήναι 1910. Наведено во: Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Γιανιτσών 1886 – 1927 (διοικητικά όρια 1911) Архивирано на 27 март 2013 г.
- ↑ Милојевић, Боровоје. Јужна Македонија - Антропогеографска, Београд 1920. Наведено во: Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Γιανιτσών 1886 – 1927 (διοικητικά όρια 1911) Архивирано на 27 март 2013 г.
- ↑ „Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Γιανιτσών 1886 – 1927 (διοικητικά όρια 1911)“. Архивирано од изворникот на 2013-03-27. Посетено на 2016-03-19.
Белешки
уреди- Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.