Крстоар
Крстоар (познато и како Крстовар и Христофор) — село во Општина Битола, во околината на градот Битола.
| Крстоар | |
  Крстоар | |
| Координати 40°58′59″N 21°21′0″E / 40.98306° N; 21.35000° EКоординати: 40°58′59″N 21°21′0″E / 40.98306° N; 21.35000° E | |
| Општина | Битола |
| Население | 167 жит. (поп. 2002) |
| Шифра на КО | 02063 |
| Надм. вис. | 634 м |
|
Крстоар на општинската карта  | |
 Крстоар на Ризницата
| |
.jpg)
Географија и местоположбаУреди
Селото Крстоар се наоѓа во подножјето на Баба Планина во Битолското Поле (Пелагонија), оддалечено 5,5 километри јужно од градот Битола.
ИсторијаУреди
СтопанствоУреди
ДемографијаУреди
Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Крстоар имало 280 жители, сите Македонци.[1]
По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Крстоар имало 256 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија.[2]
Според пописот од 2002 година, селото Крстоар брои 167 жители, од кои 164 Македонци, 2 Срби и 1 останат.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:[3]
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 280[1] | 256[2] | 379 | 369 | 344 | 349 | 479 | 283 | 187 | 167 |
РодовиУреди
Крстоар е македонско село.
Родови во Крстоар се:
- Староседелци: Ѓоревци (11 куќи), Јоновци (8 куќи), Кундевци (7 куќи), Јосифовци (3 куќи), Чанчуковци (3 куќи), Мочковци (2 куќи), Котевци (2 куќи) и Ѓелдановци (1 куќа).
- Доселеници: Ситновци (4 куќи) потекнуваат од предокот Пеше кој се доселил во втората половина на XVIII век, он се оженил со девојка од некој од староседелските родови; Видиновци (8 куќи) доселени се од некое село во ПреспаПреспа; Гулевци (8 куќи) доселени се од некое место во денешна АлбанијаАлбанија; Мошенци (4 куќи) доселени се во турско време од селото Сетина, леринско; Домазетовци (2 куќи) родот го основал домазет доселен од селото Клабучишта, леринско; Трифуновци (2 куќи) доселени се во турско време од Буково; Апостоловци (1 куќа) и Петревци (1 куќа) доселени се однекаде; Милошевци (2 куќи) доселени се после турското владеење од некое село во Преспа.[4]
Општествени установиУреди
Самоуправа и политикаУреди
Изборно местоУреди
Во селото постои изборното место бр. 154 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[5]
На претседателските избори во 2019 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 157 гласачи.[6]
Културни и природни знаменитостиУреди
- Цркви[7]
- Црква „Св. Петар и Павле“ - главната селска црква изградена 1878 година;
- Црква „Св. Христифор“ - главна манастирка црква на Крстоарскиот манастир;
- Црква „Св. Ѓорѓи“ — манастирка црква. Се наоѓа во месноста Сребрена Вода на 200 метра погоре од Св. Христофор;
- Црква „Св. Петка“ — црква во месноста Сребрена Вода;
- Црква „Св. Теодор Тирон“ — црква во месноста Сребрена Вода;
- Археолошки наоѓалишта[8]
- Грамаѓе — населба од среден век;
- Мирои Орници — базилика од старохристијанско време;
Редовни настаниУреди
ЛичностиУреди
- Георги Поп Христов (1876 - 1962) - револуционер, војвода на ВМОРО, раководител на крилото на протогеровистите;
Култура и спортУреди
ИселеништвоУреди
Иселеници од селото има во Битола, Скопје, прекуокеанските земји (САД, Канада и Австралија) и низ Европа.[9]
НаводиУреди
- ↑ 1,0 1,1 Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 236.
- ↑ 2,0 2,1 Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 166-167.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ Трифуноски Ф., Јован (1998). Битољско-Прилепска котлина : антропогеографска проучавања (1914-1997). Српска академија наука и уметности. ISBN 8670252678. OCLC 469501519.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
- ↑ Bojchevski, Design by Angela Hristovska, Developed by Dijana Manchevska and Jovan. „Мој Роден Крај“. www.mojrodenkraj.com.mk. Посетено на 2021-07-17.