Кангалич
Кангалич или Кајали (грчки: Βραχιά, Врахиja; до 1928 г. Καγιαλή, Кајали[2]) — село во Солунско, Егејска Македонија, денес во општината Делта на Солунскиот округ во областа Централна Македонија, Грција. Сè до 1920-тите било населено со Македонци и нешто Роми.[3]
| Кангалич Βραχιά | |
|---|---|
  Кангалич | |
|
Местоположба во областа   Кангалич | |
| Координати: 40°39.39′N 22°38.23′E / 40.65650° СГШ; 22.63717° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Солунски |
| Општина | Делта |
| Општ. единица | Вардар |
| Надм. вис. | 9 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 445 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓа во областа Вардарија во Солунското Поле, североисточно од градот Солун.
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиСелото датира од XV век. Во XVII–XVIII век имало околу 80 куќи.[4] Името Кајали на турски значи карпесто. Околу Кангалич имало многу блата бидејќи селото се наоѓа меѓу два мали ракава на Вардар, а трет минува низ самото село. Жителите страдале од недостаток на здрава вода за пиење и користеле речна вода која ја филтрирале.[5]
Во 1878 г. Кајли (Kaïli) е заведено со 420 жители. На крајот од XIX век селото било чифлик на Талат-бег. Селаните одгледувале овес, јачмен, ’рж, пченка, сусам, зеленчук, како и биволи, коњи, крави и овци. Тие се занимавале и со риболов во водите на Вардар и Долното Езеро.[5]
Васил К’нчов во „Македонија. Етнографија и статистика“ во 1900 г. го спомнува селото двапати — еднаш како Кајали (Къяли) со 348 жители Турци и вторпат како Кангалич (Кънглич) со 240 Македонци и 60 Роми.[6][7] Според тенденциозниот асимилаторски попис од 1905 г. во селото имало 222 „Грци“.[4] Според Христо Силјанов по Илинденското востание во 1904 г. целото село (Канголич) преминало под врховенството на Бугарската егзархија.[8] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Кангалич (Kangalitch) живееле 480 Македонци, сите под егзархијата.[6][9]
Според грчки извори селото е (присилно) вратено под врховенството на Цариградската патријаршија од грчките чети на капетаните Гоно Јотов и Константинос Буковалас.[10]
Според грчки податоци од 1905 г. селото имало 222 жители кои биле „гркојазични и словенојазични“, како и Роми муслимани.[11]
Според извештај на Димитриос Сарос од 1906 г. Кајали (Καγιαλί) е „словенојазично“ село во Кулакиската епископија со 245 жители (145 мажи и 100 жени) со наводна грчка свест. Во селото работело грчко основно училиште со 28 ученици (26 машки и 2 женски) и 1 учител.[12]
Во 1910 г. во селото имало 220 православни жители и 20 муслимански жени.[13]
Во Грција
уредиЗа време на Балканските војни селото е окупирано од грчка војска и во 1913 г. е припоено кон Грција. Во пописот од 1913 г. Кангалич се води како село со 217 жители (151 мажи и 120 жени).[14] Боривое Милоевиќ напишал во 1921 г. („Јужна Македонија“) дека Кангалиќ (Кангалић) има 25 македонски и турски 10 куќи.[15] Во 1920-тите години во селото се доведени туркојазични Грци од Мала Азија.[3] Според пописот од 1928 г. Кангалич е мешано село од староседелци и 11 дојденски демејства сочинети од 32 лица.[16] Извесен број Македонци се преселиле во Бугарија. По исцедувањето на Ениџевардарското Езеро и околните блата се добило мошне плодно земјиште, и тука биле доведени уште грчки колонисти.[3]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 469 | 633 | 638 | 598 | 625 | 638 | 645 | 557 | 445 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 324. ISBN 9989-9819-6-5.
- ↑ 4,0 4,1 Официален сайт на бившия дем Вардар, Архивирано од изворникот на 2009-04-29, Посетено на 2009-06-02
- ↑ 5,0 5,1 Μπαλάσης, Ευγένιος (Ιούλιος 2009). Οικισμοί του Κάμπου της Θεσσαλονίκης την περίοδο 1900-1940 : Μεταπτυχιακή Εργασία Επιβλ. Καθ. Μ. Μυρίδης (грчки). Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πολυτεχνικής Σχολή. Τμήμα Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών Τεχνικές και Μέθοδοι στην Ανάλυση, Σχεδίαση και ∆ιαχείριση του Χώρου Χαρτογραφική Παραγωγή και Γεωγραφική Ανάλυση. стр. 49. Проверете ги датумските вредности во:
|year=(help) - ↑ 6,0 6,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 140–141. ISBN 954430424X.
- ↑ Силяновъ, Христо (1943). Освободителнитѣ борби на Македония (PDF). II. Следъ Илинденското възстание. София: Издание на Илинденската Организация. стр. 126.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 218–219.
- ↑ Ο Μακεδονικός Αγώνας και η λίμνη των Γιαννιτσών
- ↑ Μπαλάσης, Ευγένιος (Ιούλιος 2009). Οικισμοί του Κάμπου της Θεσσαλονίκης την περίοδο 1900-1940 : Μεταπτυχιακή Εργασία Επιβλ. Καθ. Μ. Μυρίδης (грчки). Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πολυτεχνικής Σχολή. Τμήμα Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών Τεχνικές και Μέθοδοι στην Ανάλυση, Σχεδίαση και ∆ιαχείριση του Χώρου Χαρτογραφική Παραγωγή και Γεωγραφική Ανάλυση. стр. 50. Проверете ги датумските вредности во:
|year=(help) - ↑ Παπαδόπουλος, Στ. Ι (1975). „Η κατάσταση της παιδείας το 1906 στην ύπαιθρο του Κάζα Θεσσαλονίκης: (Μια ανέκδοτη έκθεση του Δημητρίου Μ. Σάρρου)“ (PDF). Μακεδονικά (грчки). Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. XV (8): 136–137. Занемарен непознатиот параметар
|lang-hide=(help) - ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος. Εθνολογική στατιστική των βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου, Αθήναι 1910. Наведено од: Δημήτρης Λιθοξόου. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Θεσσαλονίκης
- ↑ Δημήτρης Λιθοξόου. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Θεσσαλονίκης
- ↑ Милојевић, Боривоје Ж (1921). Јужна Македонија (PDF). Насеља српских земаља. стр. 29.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 20 јуни 2012, Посетено на 20 јуни 2012