Горно Клештино
Горно Клештино (грчки: Άνω Κλεινές, Ано Клинес; до 1926 г. Άνω Κλέστινα, Ано Клестина[2]) — село во Леринско, Егејска Македонија, денес во општината Лерин на истоимениот округ во областа Западна Македонија, Грција. Населението брои 179 жители (2011).
| Горно Клештино Άνω Κλεινές | |
|---|---|
  Горно Клештино | |
|
Местоположба во областа   Горно Клештино | |
| Координати: 40°50.44′N 21°22.56′E / 40.84067° СГШ; 21.37600° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Лерински |
| Општина | Лерин |
| Општ. единица | Долно Клештино |
| Надм. вис. | 635 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 179 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓа на бреговите на Стара Река, 21 км јужно од Битола и 7 км северозападно од Лерин,[3] а веднаш западно од Долно Клештино. Лежи во подножјето на Пелистер, во северозападниот крај на Леринското Поле близу границата со Р Македонија.
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиВо постаро време ова било чисто македонско село, но во последниот период на XIX век тие биле истиснати од Албанци муслимани кои тука се доселиле.[3] Старата црква во центарот на селото, според едни сознанија била посветена на Свети Никола, а според други на Света Петка, било уништено од Османлиите, а на нејзино место била изградена медреса која постоела сè до 1924 г. Западно од селото е манастирот „Св. Илија“, а на исток бил манастирот „Св. Прокопиј“, уништен од Албанци муслимани. Иконите од манастирот биле преместени во истоимената црква во Кладороби.[4]
Во 1848 г. рускиот славист Виктор Григорович во „Очерк путешествия по Европейской Турции“ го опишал Клештина како македонско село.[5][6] Во 1861 г. Јохан фон Хан на етничката карта на долината на Вардар го одбележал Горно Клештино како македонско село.[5][7] Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Клештени (Klechténi) било село во Леринската каза со 200 домаќинства и 600 жители Македонци.[8][9]
Кон крајот на XIX век етничката слика на селото се променила поради доселувањето на Албанците. Така, според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) веќе во 1900 г. Горно Клештино имало 350 жители Албанци муслимани.[10] Во следниот период Боривое Милоевиќ забележал дека 200 албански муслимански и 7 македонски православни куќи,[3] што се должи на фактот што во меѓувреме некои Македонци од околните Буф, Раково, Турје, Битуша други села тука почнале да купуваат имоти и да се населуваат.[3]
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Горно Клештина се води како чисто албанско село во Леринската каза на Битолскиот санџак со 60 куќи.[11]
Во Грција
уреди
По Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година во Горно Клештино се заведени 749 жители, кои во 1920 г. се зголемиле на 911.[3] Во 1924 г. според Лозанскиот договор албанското муслиманско население е иселено, а на негово место се доведени 484 Грци, дојденци од Мала Азија и Источна Тракија. Во 1928 г. Горно Клештино е попишано како македонско-дојденско село со вкупно 584 жители,[3] од кои 381 лице (85 семејства) биле дојденци.[12]
Во 1926 г. селото е преименувано во Ано Клине.[13]
Во 1940 г. е заведено дека Горно Клештино имало 740 жители, од кои преку една третина биле Македонци.[3] Селото значајно пострадало во Грчката граѓанска војна, поради што во 1951 г. населението се намалило на 656 жители. Опаѓањето продолжило и понатаму поради иселување во градовите и прекуокеанските земји во текот на 1960-тите, што важи особено за Македонците. Така, во 1961 г. селото броело 540 жители, за во 1971 г. драстично да се намали на 267 жители. Во 1981 г. се попишани 236, а во 1991 г. — 207 лица.[3] Во следното десетлетие е забележан извесен пораст, поради што во 2001 г. се заведени 222 жители, за во 2011 г. повторно да опадне на 179 лица.
Според проучувањето од 1993 г. селото е мешано „словенојазично-дојденско“, а македонскиот јазик во него е слабо зачуван.[14]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 740 | 656 | 540 | 267 | 236 | 207 | 222 | 179 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Стопанство
уредиСелото се смета за доста богато. По граѓанската војна тука се подигнати големи овоштарници, особено јаболкници кои даваат добар принос. Развиено е и сточарството.[3]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Άνω Κλέστινα - Άνω Κλειναί
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 148.
- ↑ Στρέζου, Ελένη (декември 2014). Η Εκπαίδευση και ο Πολιτισμός στη Φλώρινα την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου μέσα από τον Τοπικό Τύπο [1940 - 1949). Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία (PDF). Φλώρινα: Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινα, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης. стр. 236. Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-06-01. Посетено на 2019-11-17.
- ↑ 5,0 5,1 нарекувајќи го „бугарско“ под влијание на бугарската пропаганда.
- ↑ Григорович, В. Очеркъ путешествія по Европейской Турціи, Москва, 1877, стр. 93.
- ↑ Croquis der westlischen Zurflüsse des oberen Wardar von J.G. von Hahn. Deukschriften der k Akad. d wissenseh. philos. histor. CIX1Bd, 1861.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, с. 84-85.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 249.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 27.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Δημήτρης Λιθοξόου. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ Riki Van Boeschoten. "Usage des langues minoritaires dans les départements de Florina et d’Aridea (Macédoine)"