Голем Габер

село во Општина Карбинци

Голем Габер — мало село во областа Јуруклак, во Општина Карбинци, сместено во околината на градот Штип.

Голем Габер

Поглед кон селото

Голем Габер во рамките на Македонија
Голем Габер
Местоположба на Голем Габер во Македонија
Голем Габер на карта

Карта

Координати 41°45′02″N 22°18′14″E / 41.75056° СГШ; 22.30389° ИГД / 41.75056; 22.30389
Регион  Источен
Општина  Карбинци
Област Јуруклак
Население 20 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 2207
Повик. бр. 032
Шифра на КО 30007
Надм. вис. 450 м
Голем Габер на општинската карта

Атарот на Голем Габер во рамките на општината
Голем Габер на Ризницата

Географија и местоположба уреди

Ова мало село се наоѓа во областа Јуруклак, во јужниот дел на територијата на Општина Карбинци, а на југозападните ограноци на планината Плачковица.[2] Селото е ридско, на надморска височина од 450 метри. Од градот Штип е оддалечено 13,5 километри.[2]

Историја уреди

Во XIX век, Голем Габер било село во Штипската каза на Отоманското Царство.

Стопанство уреди

Атарот зафаќа простор од 7,4 км2. На него преовладуваат пасиштата на површина од 359 хектари, на шумите отпаѓаат 180 хектари, а на обработливото земјиште 101 хектар.[2]

Селото, во основа, има полјоделско-шумарска функција.[2]

Население уреди

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948153—    
1953178+16.3%
196158−67.4%
197153−8.6%
198149−7.5%
ГодинаНас.±%
199140−18.4%
199443+7.5%
200232−25.6%
202120−37.5%

Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото имало 400 жители, сите Турци.[3] Според Димитар Гаџанов, во 1916 година во селото живееле 180 жители, сите Турци.[4]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 200 Турци.[5]

Селото е мало и уште во 1961 година броело само 58 жители, додека во 1994 година бројот се намалил 43 жители, турско население.[2]

Според пописот од 2002 година, во селото Голем Габер живееле 32 жители, сите Турци.[6]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 20 жители, од кои 17 Турци и 3 лица без податоци.[7]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 400 153 178 58 53 49 40 43 32 20
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[8]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[9]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[11]


Самоуправа и политика уреди

Селото влегува во рамките на Општина Карбинци, која била една од ретките општини кои не биле променети по новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото исто така се наоѓало во Општина Карбинци.

Во периодот од 1965 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Штип. Селото припаѓало на некогашната општина Штип во периодот од 1957 до 1965 година. Во периодот од 1955 до 1957 година селото се наоѓало во рамките на тогашната општина Радање.

Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Радање, во која покрај селото Голем Габер, се наоѓале и селата Вртешка, Ебеплија, Јунузлија, Калапетровци, Калаузлија, Кепекчелија, Кошево, Курфалија, Кучилат, Кучица, Мал Габер, Мичак, Муратлија, Никоман, Оџалија, Почивало, Прналија, Радање и Шашаварлија. Селото припаѓало на Општина Радање во периодот 1950-1952, во која влегувале селата Голем Габер, Јунузлија, Калаузлија, Кепекчелија, Кучилат, Курфалија, Мал Габер, Оџалија, Радање и Таринци.

Избирачко место уреди

Во селото постои избирачкото место бр. 2327 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на приватна куќа.[12]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 28 гласачи.[13]

На парламентарните избори во 2020 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 29 гласачи.[14]

Културни и природни знаменитости уреди

Археолошки наоѓалишта[15]
  • Јумруташ — утврдување од доцноантичко време; и
  • Крст — некропола од доцноантичко време.
Џамии

Во минатото во селото постоела џамија, од која денес е зачувано само минарето.

Галерија уреди

Наводи уреди

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 70-711. Посетено на 25 јануари 2021.
  3. Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 230.
  4. Гаджанов, Димитър Г. Мюсюлманското население в Новоосвободените земи, во: Научна експедиция в Македония и Поморавието 1916, Военноиздателски комплекс „Св. Георги Победоносец“, Университетско издателство „Св. Климент Охридски“, София, 1993, стр. 240.
  5. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  6. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 25 јануари 2021.
  7. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  8. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  9. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  10. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  11. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  12. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 25 јануари 2021.
  13. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
  14. „Предвремени избори за пратеници 2020“. Архивирано од изворникот на 2020-07-15. Посетено на 25 јануари 2021.
  15. Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 429. ISBN 9989-649-28-6.

Поврзано уреди

Надворешни врски уреди