Глизе 777, честопати скратено како Gl 777 или GJ 777жолт подџин на растојание од околу 52 светлосни години во соѕвездието Лебед. Станува збор за систем од две ѕвезди со можност за постоење на трета ѕвезда. Во 2005 година, се забележани две вонсончеви планети во орбита околу примарната ѕвезда.

Глизе 777
Податоци од набљудување
Епоха J2000,0      Рамноденица J2000,0
Соѕвездие Лебед
Ректасцензија 20ч 03м &1000000000000374100000037,41с[1]
Деклинација +29° 53′ &1000000000000048500000048,5″[1]
Прив. величина (V) +5,73[2] / +14.40
Особености
Спектрален тип G6IV[2] / M4.5V
B−V Боен показател 0,749
Астрометрија
Радијална брзина (Rv)-45,3 км/с
Сопствено движење (μ) Рект: 683,94 ± 0,22[1] млс/г
Дек.: -524,70 ± 0,27[1] млс/г
Паралакса (π)63.06 ± 0.34[1] млс
Оддалеченост51,7 ± 0,3 сг
(15,86 ± 0,09 пс)
Апсолутна величина (MV)+4,70/+13,39
Податоци [2]
Маса0,82 ± 0,17 M
Полупречник1,061 ± 0,013 R
Површ. грав. (log g)4,3 ± 0,09
Сјајност1,127 ± 0,019 L
Температура5.781 ± 37 K
Старост6,7 Гг.
Други ознаки
BD+29°3872, Gliese 777, HD 190360, HIP 98767, HR 7670
Наводи во бази
SIMBAD— податоци
Архив на вонсончеви планети— податоци
ARICNSподатоци
Енциклопедија на
вонсончеви планети
податоци

Ѕвездени составници

уреди

Примарната ѕвезда на системот (каталогизирана како Глизе 777A) е жолт подџин, ѕвезда слична на Сонцето, која престанува да го сврзува водородот во нејзиното јадро. Ѕвездата е многу постара од Сонцето, со старост од околу 6,7 милијарди години. Таа е за 4% помалку масивна од Сонцето. Исто така е прилично металична, има околу 70% повеќе „метали“ (елементи потешки од хелиумот) од Сонцето, што е карактеристично за ѕвездите со вонсончеви планети.

Втората ѕвезда (Глизе 777B) е далечна, темна црвена џуџеста ѕвезда која е во кружи околу примарната ѕвезда, на растојание од 3.000 астрономски единици. За да направи една орбита и се потребни најмалку десетици илјади години. Самата ѕвезда можно е да е двојна, односно и таа да е многу темноцрвено џуџе. Не постојат многу информации за овој систем на ѕвезди.

Планетарен систем

уреди

Во 2002 година беше објавено постоењето на планета со долг орбитален период, односно орбита со многу голема полуоска ( Глизе 777b ) од страна на тим за истражување на планетата во Женева.[3] Планетата орбитирала по кружна орбита и орбиталното занесување било зголемено во подоцнежните мерења (e = 0,36).[4] Планетата била „Јупитеров близнак“ и е всушност „занесен Јупитер“ со маса околу 1,5 пати поголема од онаа на Јупитер, но со иста големина. Во 2005 година набљудувањето на ѕвездата покажа дека постои уште една амплитуда со период од 17,1 дена.[4] Ова укажувало на една од најмалите откриени планети во тој период. Масата била само 18 пати поголема од онаа на Земјата или слична на Нептун но со многу мала занесеност. Исто така до Глизе 777 е испратена порака од страна на МЕТИ. Пораката беше оддадена од најголемиот планетарен радар во Евроазија, со пречник од 70 метри. Пораката беше наречена Космички повик 1; порка која беше испратена на 1 јули 1999 година и ќе пристигне до Глизе 777 во април 2051 година.[5]

Планетарен систем Глизе 777[6]
Придружници Маса Голема полуоска
(ае)
Орбитален период
(денови)
Занесеност Наклон Полупречник
c ≥0.0600 ± 0.0076 MJ 0.1304 ± 0.0075 17.1110 ± 0.0048 0.237 ± 0.082
b ≥1.56 ± 0.13 MJ 4.01 ± 0.23 2915 ± 29 0.313 ± 0.019

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 van Leeuwen, F. (2007). „Validation of the new Hipparcos reduction“. Astronomy and Astrophysics. 474 (2): 653–664. arXiv:0708.1752. Bibcode:2007A&A...474..653V. doi:10.1051/0004-6361:20078357. Vizier catalog entry
  2. 2,0 2,1 2,2 Ligi, R.; и др. (February 2016), „Radii, masses, and ages of 18 bright stars using interferometry and new estimations of exoplanetary parameters“, Astronomy & Astrophysics, 586: 23, arXiv:1511.03197, Bibcode:2016A&A...586A..94L, doi:10.1051/0004-6361/201527054, A94.
  3. Naef, D.; et al. (2003). "The ELODIE survey for northern extra-solar planets II. A Jovian planet on a long-period orbit around GJ 777 A". Astronomy and Astrophysics. 410 (3): 1051–1054. arXiv:astro-ph/0306586. Bibcode:2003A&A...410.1051N. doi:10.1051/0004-6361:20031341.
  4. 4,0 4,1 Vogt, Steven S.; et al. (2005). "Five New Multicomponent Planetary Systems". The Astrophysical Journal. 632 (1): 638–658. Bibcode:2005ApJ...632..638V. doi:10.1086/432901.
  5. ‹See Tfd›(in Russian) http://www.cplire.ru/rus/ra&sr/VAK-2004.html Архивирано на 30 мај 2019 г.
  6. Wright, J. T.; и др. (2009). „Ten New and Updated Multi-planet Systems, and a Survey of Exoplanetary Systems“. The Astrophysical Journal. 693 (2): 1084–1099. arXiv:0812.1582. Bibcode:2009ApJ...693.1084W. doi:10.1088/0004-637X/693/2/1084.

Надворешни врски

уреди

Координати:   &1000000000000002000000020ч &1000000000000000300000003м &1000000000000374100000037,41с, +&1000000000000002900000029° &1000000000000005300000053′ &1000000000000485000000048,50″