Ахтопол
Ахтопол (бугарски: Ахтопол) — град во Југоисточна Бугарија, дел од општината Царево во Бургаската Област. Има население од околу 1.277 жители (2022).[1]
| Ахтопол Ахтопол | |
|---|---|
| град | |
 Плажата во близина на градот | |
  Ахтопол | |
| Координати: 42°5′58.77″N 27°56′29.78″E / 42.0996583° СГШ; 27.9416056° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Бургас |
| Општина | Царево |
| Управа | |
| • Градоначалник | Станислав Димитров (ГЕРБ) |
| Површина | |
| • Вкупна | 28,704 км2 (11,083 ми2) |
| Надм. вис. | 1 м |
| Население (2022) | |
| • Вкупно | 1,277 |
| • Густина | 44/км2 (120/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| поштенски код | 8280 |
| Повик. бр. | +359 0590 |
Географија и местоположба
уредиГрадот се наоѓа на карпест полуостров на брегот на Црното Море и во подножјето на планината Странџа. Се наоѓа на 14 километри јужно од општинскиот центар Царево, 76 километри од регионалниот центар Бургас и 5 километри северно од устието на реката Велека. Градот е дел од територијата на паркот на природата Странџа.
Историја
уредиНа местото на денешниот град Ахтопол имало населби уште од неолитот, а за време на железното време областа била населена од тракиското племе Тини. Како град, Ахтопол бил основан околу 430 година п.н.е. од грчките колонисти од Атина, сугерирајќи дека нејзиното основање има врска со дејствијата на Перикле во црноморските региони. Градот станува трговски центар, со монети ковани таму. По варварските инвазии од 5-7 век, градот бил обновен од византискиот генерал Агатон, кој го нарекол Агатопол.[2]
Во текот на средниот век, Агатопол неколку пати бил вклучен на територијата на Бугарија. Натписот на Хан Крум од 812 година известува за неговото освојување, подоцна бил заземен од царот Тодор Светослав во 1304 година. Околу 1389 година, дваесет години по заземањето на Едрене од страна на Османлиите, Одринската митрополија го преселила своето седиште во Агатопол. За прв пат Ахтопол паднал под ударите на османлиските освојувачи во 1396 година, кога бил освоен заедно со Созопол и Мидија. Во 1403 година, султанот Сулејман Челеби и го вратил на Византија, заедно со градовите од Босфор до Варна. Конечниот пад на градот под османлиска власт се случил во пролетта 1453 година, заедно со главниот град Константинопол и „речиси сите прекрасни градови на Црното Море“. Набргу потоа, султанот Мехмед II Освојувачот издал наредба да се преселат жителите од различни освоени градови на Балканскиот Полуостров во населената римска престолнина. Тука спаѓа и Ахтопол, како резултат на што бил депопулиран. Не долго потоа, градот бил обновен и ги населиле малоазиските доселеници. Во 17 век се споменува како седиште на епископ.[2]
На почетокот на 20 век, граѓаните на Ахтопол поседувале 45 бродови, од кои три имале поместување од 1000 до 3000 тони. При избувнувањето на Балканската војна во 1912 година, двајца од Ахтопол доброволно се пријавиле во Македонско-одринското ополчение.[3] По Балканските војни (1912-1913), градот бил припоен кон Бугарија. Неговото грчко население било иселено, а на негово место се населиле бугарски бегалци од Источна Тракија. Во 1918 година, Ахтопол бил речиси целосно уништен од пожар, при што изгорела и старата катедрала „Успение Богородично“. Современиот град бил целосно обновен по пожарот. Во 1926 година, градот имал 1.095 жители.[2]
Наводи
уреди- ↑ Таблица на адресно регистрираните по постоянен и по настоящ адрес лица oт дата 15.06.2022 г.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Селища в Природен парк „Странджа“. Малко Търново: Дирекция на Природен парк „Странджа“.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“. София, Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9, 2006. ISBN 954-9800-52-0. с. 827.
 | Оваа статија место во Бугарија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |