Мирагаја (диносаурус)
Мирагаја (именувана по Мирагаја, парохија во Португалија и геолошка единица каде се пронајдени нејзините остатоци) — стегосауриски диносаурус со долг врат. Неговите фосили биле пронајдени во карпи кои датираат од периодот на Горна Јура во Португалија. Мирагаја има најдолг врат од сите видови стегосауриди, кој вклучувале најмалку седумнаесет пршлени .
| Мирагаја (диносаурус) | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Модел | |
| Научна класификација [ у ] | |
| Непознат таксон (попр): | Мирагаја |
| Вид: | Мирагаја (диносаурус) |
| Научен назив | |
| Мирагаја longicollum Матеус, 2009 | |
| останати видови | |
| |
| Синоними | |
| |
Откритие
уреди
Мирагаја се заснова на холотипот МЛ 433, скоро целосна предна половина од скелет со делумен череп (првиот кранијален материјал за европски стегосаурид).[1] Остатоците биле пронајдени по изградбата на патот помеѓу селата Мирагаја и Собрал. Задната половина на скелетот најверојатно била уништена од патот. Фосилите биле ископани во август 1999 година и август 2001 година.[2] Меѓу извлечените коски имало најголем дел од устата, десна пост-орбитна коска, два дела од долната вилица, петнаесет пршлени на вратот (првите два, кои биле артикулирани со черепот, биле отсутни), два предни градни пршлени, дванаесет ребра, шевронен, коските на рамото, повеќето предни екстремитети, вклучително и можна os carpi intermedium, десна метакарпална коска и десен член (фаланга) ; и тринаесет коскени плочи. Коските не биле јасно пронајдени, и биле расфрлани на површина од околу пет до седум метри. МЛ 433 бил пронајден во Одделението Мирагаја на општината Собрал, на Формацијата Лорињан, која датира од периодот на доцниот кимериџ и раниот титон (пред околу 150 милиони години).
Октавио Матеус, Сузана Меидмент и Николај Кристијансен ја именувале и накратко ја опишале Мирагаја во 2009 година. Типскиот вид е Miragaia longicollum . Генеричкото име се однесува на селото Мирагаја, но исто така е алузија на мира, „прекрасно“ на латински јазик и Гаја, божица на Земјата. Специфичното име значи „долг врат“ од латинскиот лонгус, „долг“ и колум, „врат“. Делумна карлица ( бедрена и препонска коска) и два парцијални градни пршлени од малолетничка единка (примерок МЛ 433-А) биле пронајдени на истата местоположба, испреплетени со коските на холотипот, а исто биле доделени, како паратип, на M. longicollum .[1]
Во 2010 година, Алберто Кобос забележал дека сите дијагностички карактери на Miragaia longicollum се засноваат на скелетни елементи кои се отсутни во холотипот Дацентрур пронајден во Англија во слоеви на приближно иста возраст, додека сите одлики што можат да се споредат се од двата пола. Кобос поради тоа истакнал дека Мирагаја е помлад синоним на Дацентрур, што значи дека е истиот диносаурус, затоа што не е можно да се разликуваат двете таксони преку нивните холотипи.[3]
Сепак, Франциско Коста и Матеус во 2019 година ја потврдиле валидноста на Miragaia longicollum, опишувајќи го ново признатиот примерок, MG 4863, кој веќе бил ископан во 1959 година, но бил подготвен дури во периодот од 2015 до 2017 година. Се состои од скелет кој содржи и пршлени на опашката, најкомплетниот диносаурус досега пронајден во Португалија. Тие исто така го преименувале Алковасаурус, откриен во 1908 година,[4] во можен втор вид: Miragaia longispinus .[5]
Опис
уредиГолемина
уреди
Вкупната должина на Мирагаја е проценета на 5,5 - 6 метри [6] Во 2010 година, Грегори Паул ја проценил должината на 6,5 метри, тежината на два тони.[7] Хистологијата покажува дека примерокот на холотип бил стар околу 21 година.[8]
Опишувачите воспоставиле шест карактеристични одлики. На нивната средна линија, праемаксилите се среќаваат во мала остра точка, поставена во рамките на поголем засек на врвот на устата како целина. Предниот долен страничен раб на премаксиларна коска излегува подолу. Присутни се најмалку седумнаесет вратни пршлени . Нервните ’рбети на средните вратни пршлени имаат засек на долниот преден раб со непосредно над него процес насочен кон предниот дел. Пршлените на средниот врат, задниот врат и предниот заден дел имаат нервни боцки кои имаат попречно проширен горен крај. На вратот се присутни два реда триаголни коскени плочи кои имаат надворешна страна и изрез на горниот преден раб создавајќи кука.[1]
Издолжување на вратот
уреди
Најзабележителна одлика на Мирагаја е неговиот долг врат, кој бил составен од најмалку седумнаесет пршлени. Според авторите, ова претставува кулминација на трендот кон подолги вратови што се забележува кај стегосауридите. Тиреофора, поголема група во која припаѓаат стегосауридите, првично имале девет пршлени на вратот и ова е исто така број што го покажува Хуајангосаурусот . Подоцнежните форми како Стегосаурус или Хесперосаурус имале дванаесет или тринаесет пршлени. Мирагаја имал повеќе пршлени на вратот од повеќето сауроподи, различна група на диносауруси славни по својот долг врат, што е во спротивност со традиционалниот поглед на стегосауридите како ниски пребарувачи на храна со краток врат. Само кинеските сауроподи Евхелопус, Маменчисаурус и Омеисаурус имале толку пршлени на вратот како Мирагаја, а повеќето сауроподи од крајот на Јура имале дванаесет до петнаесет. Матеус и колегите сугерираат дека долгиот врат или дозволувал Мирагаја да пребарува храна на ниво што другите тревојади не ја јаделе, или дека вратот се појавил поради сексуална селекција . Можната функција на вратот за собирање на храна, ја прави сексуалната селекција помалку веродостојно објаснување: иако современите пиринејски сауроподи како Лусотитан, Динехиросаурус и Туријасаурус биле многу големи и не можеле да се натпреваруваат со барачите на храна со средна висина, поделбата е сè уште проблематична бидејќи во Иберија остатоците од стегосауридите се пренесени на Дацентрурус и Стегосаурус, поседувале посебно место за хранење или раслојување на висината на хранењето, преклопувајќи се со Мирагаја .[1]
Кај сауроподите, големата должина на вратот била постигната со комбинација на три процеси: вградување на грбни пршлени во вратот; додавање на нови пршлени; и издолжување на поединечните пршлени на вратот. Авторите размислувале дали овие механизми можеле да бидат паралелни кај стегосауридите. Долгиот врат на Мирагаја се смета дека резултирал претежно од влегувањето на пршлени на грбот во вратот, врз основа на бројот кај други ’рбетници на другите стегосаури. Во оваа група, вкупниот број на предексни пршлени, на грбот и вратот заедно, е зголемен, но постои јасна трансформација, градните пршлени на грбот стануваат „цервикализирани“. Додека Хуајангосаурус сè уште поседувал шеснаесет задни пршлени, овој број се намалил на тринаесет во Хесперосаурус. Постојат некои докази за зголемување на должината на ’рбетниот столб кај Мирагаја и Стегосаурус, во споредба со поосновните видови, но ова е двосмислено и може да се должи на постмртно изобличување; на овој механизам се гледа како на помал фактор за издолжување на вратот.[1]
Освен должината на вратот, познатата остеологија на Мирагаја наликува на другите стегосауриди, разликувајќи се во мали детали. Врвот на клунот бил без заби, како кај Стегосаурусот. Засекот во врвот на устата, гледано одозгора, бил во форма на буквата W, додека кај Стегосаурусот изрезот е во форма на буквата U. Горната површина на носната коска била украсена. Горната вилица имала шеснаесет заби.
Вратни пршлени имале добро развиени ребра, сплотени до телото на пршлените. Ребрата биле издолжени, со процес на насочување напред кон капитулумот, главната глава на реброто.
Скапулата имала голем правоаголен акромион, со остар горен агол, на долниот преден раб. Потесната коракоида имала заоблен долен раб. И надлактицата и улната и полупречникот (коски на подлактицата) се исто така споредливи со оние на Стегосаурусот .
Остеодерми
уредиМирагаја, како и сите познати стегосаври, поседувале низа плочи и шила, кои се состојат од осификации на кожата или остеодерми . Спарени триаголни плочи се наоѓале по средната линија на вратот, реконструирани како осум парови. Тие биле асиметрични со конвексна надворешна страна и конкавна внатрешна страна. Нивните основи не биле многу проширени, со исклучок на можниот последен пар, сместен на предниот заден дел. Тие биле тапи.[1] .
Филогенија
уредиМирагаја бил сместен во стегосауридите во 2009 година. Матеус и неговите колеги извршиле филогенетска анализа и го сместиле во групата со Дацентрурот) како сестринска група на Стегосауридите.[1]
Позицијата на Мирагаја во стегосауридното еволутивно дрво е прикажана со овој кладограм :[1]
| Stegosauridae |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Mateus, Octávio; Maidment, Susannah C.R.; Christiansen, Nicolai A. (2009-05-22). „A new long-necked 'sauropod-mimic' stegosaur and the evolution of the plated dinosaurs“. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. The Royal Society. 276 (1663): 1815–1821. doi:10.1098/rspb.2008.1909. PMC 2674496. PMID 19324778.
- ↑ Araújo, Ricardo; Mateus, Octávio; Walen, Aart; Christiansen, Nicolai (January 2009). „Preparation techniques applied to a stegosaurian dinosaur from Portugal“ (PDF). Journal of Paleontological Techniques. 5: 1–23. Архивирано од изворникот (PDF) на 2017-08-11. Посетено на 2021-02-27.
- ↑ Cobos, Alberto; Royo-Torres, Rafael; Luque, Luis; Alcalá, Luis; Mampel, Luis (July 2010). „An Iberian stegosaurs paradise: The Villar del Arzobispo Formation (Tithonian–Berriasian) in Teruel (Spain)“. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. 293 (1–2): 223–36. Bibcode:2010PPP...293..223C. doi:10.1016/j.palaeo.2010.05.024.
- ↑ Gilmore, C.W. (1914). „Osteology of the armoured Dinosauria in the United States National Museum, with special reference to the genus Stegosaurus“. United States National Museum Bulletin. 89: 1–143.
- ↑ Costa, Francisco; Mateus, Octávio (13 November 2019). „Dacentrurine stegosaurs (Dinosauria): A new specimen of Miragaia longicollum from the Late Jurassic of Portugal resolves taxonomical validity and shows the occurrence of the clade in North America“. PLOS ONE. 14 (11): e0224263. doi:10.1371/journal.pone.0224263.
- ↑ Mike (25 February 2009). „New Long-Necked Stegosaurs Discovered“. Everything Dinosaur Blog. Архивирано од изворникот на 13 June 2018.
- ↑ Paul, Gregory S. (2010). The Princeton Field Guide to Dinosaurs. Princeton University Press. стр. 223. ISBN 978-0-691-13720-9.
- ↑ Waskow, Katja; Mateus, Octávio (April 2017). „Dorsal rib histology of dinosaurs and a crocodylomorph from western Portugal: Skeletochronological implications on age determination and life history traits“ (PDF). Comptes Rendus Palévol. 16 (4): 425–39. doi:10.1016/j.crpv.2017.01.003.