Википедија

Кет Стивенс

(Пренасочено од Cat Stevens)

Јусуф Ислам (роден како Стивен Деметри Георгиу; 21 јули 1948) [1] познат по неговите естрадни имиња Кат Стивенс (англ. Cat Stevens), Јусуф (Yusuf) и Јусуф / Кат Стивенс (Yusuf / Cat Stevens) ― англиски пејач, текстописец и музичар. Продал преку 100 милиони плочи и има преку две милијарди стримови.[2] Во 2014 година бил примен во Куќата на славата на рокенролот.

Јусуф Ислам / Кет Стивенс
Кет Стивенс на настап во 2023
Животописни податоци
Родено имеСтивен Деметри Георгиу
Познат(а) и како
  • Стив Адамс
  • Кет Стивенс
  • Јусуф
Роден(а)21 јули 1948(1948-07-21) (76 г.)
Лондон, Англија
Жанрови
Занимања
  • Кантавтор
  • музичар
Инструменти
  • Вокал
  • гитара
  • клавијатури
Период на активност
  • 1965–1980 (како Кет Стивенс)
  • 1995–2014 (како Јусуф Ислам или Јусуф)
  • 2017–present (како Јусуф / Кет Стивенс)
Издавачи
СоработнициАлун Дејвис
Мреж. местоcatstevens.com

Живот и кариера

уреди

Стивен Деметри Георгиу е роден на 21 јули 1948 година во Лондон.[3] Неговиот татко бил Кипранин,[4] а мајка му Швеѓанка.[5] Неговите родители биле сопственици на ресторанот Мулен Руж, кој бил во близина на Пикадили во театарската област Сохо во Лондон. Сите членови од семејството работеле во ресторанот.[3] Неговите родители се развеле кога тој имал околу осум години, но продолжиле да го одржуваат семејниот ресторан и да живеат над него. Иако татко му бил православен Грк, а мајка му била баптистка, Стивен учел во римокатоличко основно училиште.[6]

Уште како мал Стивен се заинтересирал за свирење пијано.[7] На 15 години, инспириран од популарноста на Битлси, сакал да научи да свири гитара.[8] Татко му му купил гитара и Стивен почнал да свири на неа и да пишува песни.[7] Во еден период од детството со мајка му се преселиле во Јевле, Шведска, каде што посетувал основно училиште (Solängsskolan) и под влијание на неговиот вујко почнал да развива и сликарски вештини. Потоа се вратиле во Англија. [9]

Посетувал други локални училишта во Вест Енд, каде што во сè освен во уметноста имал слаби оценки. Го нарекувале „момчето уметник“.[10] Успешно завршил едногодишен курс на Уметничката школа во Хамерсмит,[11] и сакал да започне кариера како карикатурист. И покрај тоа што ја сакал уметноста,[10] тој одлучил да започне музичка кариера. Прво естрадно име му било „Стив Адамс“.[11] [12] Тогаш, негова цел била да стане текстописец. Освен Битлси, врз него влијаеле и други музичари како The Kinks, [13] Боб Дилан, Нина Симон, блузерите Лид Бели и Мади Вотерс, [14] Биф Роуз (особено првиот албум на Роуз), Лео Котке [10] и Пол Сајмон. [15] Тој, исто така, бил под влијание на композиторите на мјузикли, како Ира Гершвин и Леонард Бернштајн. Во 1965 година, Стивен потпишал договор Ardmore & Beechwood и снимил неколку демо песни.[16]

Музичка кариера (1966–1978)

уреди
 
Кет Стивенс во 1966

Стивен почнал да ги изведува своите песни во лондонските кафулиња и пабови. На почетокот сакал да формира бенд, но потоа сфатил дека повеќе би успеал како солист.[7] Сметајќи дека неговото родено име тешко се помни, тој го избрал уметничкото име Кет Стивенс, во одредена мера затоа што една девојка му рекла дека има очи како мачка, но најмногу затоа што „Не можев да замислам некој да влезе во продавница за плочи и да го побара албумот на Стивен Деметри Георгиу. А во Англија, а бев убеден и во Америка, луѓето ги сакаат животните“.[17]

Во 1966 година, на 18-годишна возраст, бил забележан од менаџерот и продуцент Мајк Херст, поранешен член на британската група the Springfields. Херст му помогнал да потпише договор за снимање. Први песни на Кет Стивенс биле хитовите: „I Love My Dog“ (28-мо место на UK Singles Chart) и „Matthew and Son“ (2-ро место).[18] „I'm Gonna Get Me a Gun“ била втора негова песна во топ-10 во Обединетото Кралство (шесто место), а неговиот албумот Matthew and Son се искачил на 7-мото место на топ-листата за албуми во Велика Британија.[19]

Во текот на следните две години, Стивенс снимал и бил на турнеја со разноврсна група уметници, од Џими Хендрикс до Енгелберт Хампердинк. Тој бил сметан за нова тинејџерска ѕвезда, а неколку негови сингл изданија се нашле на британската топ-листа за поп музика.[20]

Вториот албум New Masters (1967) не бил успешен во Британија, но подоцна предизвикал интерес бидејќи на него била песната „The First Cut Is the Deepest“, која станала хит во изведба на Род Стјуарт, Џејмс Морисон и Шерил Кроу.

Туберкулоза

уреди

Стивенс во 1969 година заболел од туберкулоза.[10] [21] Според неговите подоцнежни кажувања, додека постојано работел во студиа и на турнеи „тој многу пушел, заборавал да јаде и воопшто не се грижел за себеси“. Откако се појавиле првите симптоми на болеста, лекарот му рекол дека се работи за настинка. Но, тогаш Стивенс почнал да кашла крв. Веднаш бил испратен во клиника каде му била откриена туберкулозата. Бил на раб на смрт.[21] Неколку месеци се опоравувал во болница и една година закрепнувал од последиците на болеста.

Почнал да медитира, и да практикува јога и метафизика,[22] читал за други религии и станал вегетаријанец.[17] Како резултат на неговата тешка болест и долгото закрепнување [22] и како дел од неговото духовно будење, напишал 40 песни, а многу од нив подоцна ќе се појават на неговите албуми.[23]

Промени во музичкиот стил по болеста

уреди

Незадоволен од слабата продажба на неговиот втор албум и од музичкиот стил кој сакал да му го наметне неговиот менаџер Мајк Херст,[15] Стивенс намерно го саботирал склучениот договор со Херст со цел: да биде ослободен од договорот со Deram Records, филијала на Decca Records.[18]

Откако се опоравил, Стивенс на сопствен магнетофон снимил неколку негови новонапишани песни. Тој ангажирал нов менаџер, Бери Крост, кој му закажал аудиција со Крис Блеквел од Island Records. Блеквел му дал „можност да ги снима [неговите песни] кога и со кого сака и што било уште поважно за Кет, како што сака“. [22] По препорака на Крост, Стивенс за негов нов продуцент го ангажирал Пол Семвел-Смит, поранешен басистот од Yardbirds.

Врв на популарноста

уреди
 
Стивенс настапува во Боблинген, Западна Германија, во 1976 година

Семвел-Смит го запознал Стивенс со гитаристот Алун Дејвис, кој во тоа време работел како сесиски музичар. Тие прво требало само за да го снимат албумот Mona Bone Jakon,[24] но набрзо се спријателиле. Дејвис, како и Стивенс, бил перфекционист,[25] присуствувал на сите проверки на звукот за да види дали целата опрема и звук се подготвени за концерт.[26]

Прва објавена песна од Mona Bone Jakon била „Lady D'Arbanville“, која Стивенс ја напишал за неговата девојка Пети Д'Арбанвил . Плочата се продала во над 1 милион примероци.[27] Mona Bone Jakon бил меѓу првите примери на солистички кантавторски албум кој потоа станал популарен и меѓу другите уметници. Списанието Ролинг Стоун популарноста на албумот ја споредил со онаа на Tumbleweed Connection од Елтон Џон.[28]

 
Кет Стивенс во 1971 година, на корицата од неговиот албум Teaser and the Firecat

Mona Bone Jakon бил претходник на албумот со кој Стивенс ќе се пробие на меѓународната сцена, Tea for the Tillerman. Во рок од шест месеци од неговото издавање, албумот бил продаден во над 500.000 примероци, и добил статус на златна плоча во Обединетото Кралство и во САД. Комбинацијата на новиот фолк рок стил на Стивенс со текстовите од песните, кои се осврнувале на секојдневни ситуации и проблеми, оттогаш биле дел од неговата музика. Во 2001 година, RIAA овој албум го сертифицирала како мулти-платинеста плоча, со продадени 3 милиони копии во САД во тоа време.[29] Исто така, во 2003 година овој албум Ролинг Стоун го рангирал на 206-то место на нивната листа од „500 најдобри албуми на сите времиња“.[30]

Откако раскинале со Д'Арбанвил, Стивенс увидел дека тоа се одразува врз неговото пишување; тој рекол: „Сè што напишав додека бев отсутен беше во еден преоден период и тоа се отсликува во песните. Исто како Пети. Пред една година се разделивме, бевме заедно две години. Она што го напишав за Пети и за моето семејство... кога сега ги пеам песните, учам чудни работи. Доцна ги учам значењата на моите песни...“[30]

 
Кет Стивенс настапува на Ваикики Шел, Хаваи, 1974 година.

Седум месеци, во 1971 и 1972 година, Стивенс бил во врска со популарната пејачка Карли Сајмон. Во тоа време, и двајцата си пишувале песни еден за друг. Сајмон за Стивенс напишала и снимила две песни, „Legend in Your Own Time“ и „Anticipation“. Тој ѝ возвратил со песна, напишана по нивната романса, под наслов „Sweet Scarlet“. [31] [32] [33]

Неговиот следен албум, Catch Bull at Four, објавен во 1972 година, во САД бил албум кој најбрзо достигнал статус на златна плоча (за 15 дена); три недели бил на прво место на Билборд 200 и петнаесет недели на првото место. на австралиската ARIA листа.[34] [35]

Музика за филм и телевизија

уреди

Во јули 1970 година, Стивенс за филмот од Јержи Сколимовски „<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Deep_End_(film)" rel="mw:ExtLink" title="Deep End (film)" class="cx-link" data-linkid="392">Deep End</a>“ ја снимил песната "But I Might Die Tonight". [36] Тој со две песни придонел во филмот „Харолд и Мод“ од 1971 година.[37] За потребите на филмот биле искористени уште седум други песни од Стивенс; саундтрак албумот бил објавен дури во 2007 година.[38]

По неговото религиозно преобраќање кон крајот на 1970-тите, Стивенс повеќе не давал дозвола негови песни да се користат во филмови. Но, по речиси 20 години, во 1997 година, продуцентите од филмот Рашмор добиле негова дозвола за користење на неговите песни „Here Comes My Baby“ и „The Wind“.[39] Негови песни биле искористени и во филмовите Во сеќавање на титаните, [40] На чекор до славата [41] и Ние сме Маршал. [42]

Подоцнежни снимки

уреди
 
Постер со Кет Стивенс како реклама за концертот на радио станицата WMMS од 1976 година

Следните негови плочи исто така добро котирале на топ листите и солидно се продавале, но не биле успешни како оние од периодот од 1970 до 1973 година. Во 1973 година, Стивенс се преселил во Рио де Жанеиро, Бразил, во даночен егзил од Обединетото Кралство; но, подоцна тој ги донирал парите на УНЕСКО.[43] Во меѓувреме го објавил албумот Foreigner, кој отстапувал од музиката со која стекнал слава.[44]

Во јуни 1974 година, додека бил во Австралија, му била врачена плакета која ја претставува продажбата на четириесет златни плочи, дотогаш најмногу продадени златни плочи во Австралија.[45]

Во април 1977 година, неговиот албум „Izitso“ го осовременил неговиот поп-рок и фолк-рок стил преку честа употреба на синтисајзери,[46] со што албумот добил синтпоп стил.[47] „Was Dog a Doughnut“, била меѓу првите техно-поп песни и претходник на електро музичкиот жанр од 1980-тите,[48] во која бил користен и музички секвенцер.[49]

Негов последен оригинален албум како Кет Стивенс бил Back to Earth, објавен кон крајот на 1978 година. Откако Стивенс ја напуштил Decca Records, тие неговите први два албума ги здружиле во комплет; подоцна неговите понови издавачки куќи го направиле истото, а и Стивенс исто така објавил компилации. Негов најуспешен компилациски албум бил Greatest Hits од 1975 година, кој е продаден во над 4 милиони копии во САД.

Промена на верата

уреди

Стивенс формално ја прифатил муслиманската вера на 23 декември 1977 година, а во 1978 година го сменил името во Јусуф Ислам. Тој ја прекинал својата поп-кариера; последен пат (пред неговата 25 годишна музичка пауза) настапил на хуманитарниот концерт за Меѓународната година на детето на УНИЦЕФ на 22 ноември 1979 година на стадионот Вембли.[50]

По кратка свршувачка со Луиз Вајтман, [51] Ислам на 7 септември 1979 година се оженил со Фаузија Мубарак Али.[50] Имаат еден син, четири ќерки и девет внуци; [52] уште еден син им починал во детството. [53] Имаат куќа во Лондон, но во моментов претпочитаат да поминуваат многу време во Дубаи.[54] [55]

Наследство и влијание

уреди

Музиката на Кет била влијателна. Многу пејачи навеле дека влијаел на нивната музика и/или го пофалиле квалитетот на неговата музика. Меѓу нив се Пол Макартни од Битлси, Доли Партон, Ијан Андерсон од Џетро Тал, Линдзи Бакингем од Флитвуд Мек, Џон Фрушанте од Ред Хот Чили Пеперс, Питер Гејбриел, Нил Роџерс од CHIC, Карли Сајмон, и други.[56]

Надворешни врски

уреди
  1. ↑ „Index entry“. FreeBMD. ONS. Посетено на 2 March 2021.
  2. ↑ „BMG“. 30 October 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Yusuf Islam Lifeline:1948“. Yusuf Islam official website. Архивирано од изворникот на 11 February 2009. Посетено на 28 April 2009.
  4. ↑ „Yusuf Islam Lifeline:1900“. Yusuf Islam official Web site. Архивирано од изворникот на 7 July 2009. Посетено на 26 September 2008.
  5. ↑ „Yusuf Islam Lifeline:1915“. Yusuf Islam official website. Архивирано од изворникот на 7 July 2009. Посетено на 26 September 2008.
  6. ↑ „Interview With Yusuf Islam, Formerly Cat Stevens, Larry King Live“. CNN. 7 October 2004. Посетено на 7 January 2007.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 „Yusuf Islam Lifeline:1963“. Yusuf Islam official website. Архивирано од изворникот на 7 July 2009. Посетено на 23 September 2008.
  8. ↑ Fitzsimmons, Mick; Harris, Bob (5 January 2001). „Cat Stevens – A Musical Journey“. Taped documentary interview synopsis. BBC2. Посетено на 20 December 2008.
  9. ↑ „From kitten to cat“. Fabulous 208. Посетено на 26 November 2008.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Windeler, Robert (October 1972). „Cat Stevens“. Volume 29, No. 4. Stereo Review. стр. 76. Посетено на 17 October 2008.
  11. ↑ 11,0 11,1 „Yusuf's return to musical roots“. BBC. 22 September 2004. Посетено на 19 July 2008.
  12. ↑ Ruhlmann, William. „Cat Stevens Biography on Yahoo Music“. AllMusic. Посетено на 26 November 2008.
  13. ↑ "Artist Influences for Cat Stevens" Архивирано на 27 август 2016 г.. MTV; retrieved 3 February 2014.
  14. ↑ Islam, Yusuf (2008). „Yusuf Islam Lifeline 1964“. Official Website. стр. 1964. Архивирано од изворникот на 7 July 2009. Посетено на 8 November 2008.
  15. ↑ 15,0 15,1 Scoppa, Bud (24 May 1971). „Easy Does It“. Rock Magazine. Посетено на 25 October 2008.
  16. ↑ „Yusuf Islam Lifeline:1965“. Yusuf Islam official website. Архивирано од изворникот на 7 July 2009. Посетено на 26 September 2008.
  17. ↑ 17,0 17,1 Reiter, Amy (14 August 1999). „Salon People: Cat Stevens“. Salon. Посетено на 17 October 2015.
  18. ↑ 18,0 18,1 „Yusuf Islam: Biography“. Yusuf Islam official website. Архивирано од изворникот на 14 October 2008. Посетено на 23 September 2008.
  19. ↑ Roberts, David (2006). British Hit Singles & Albums. London: Guinness World Records Limited
  20. ↑ „Yusuf Islam Lifeline:1967“. Yusuf Islam official website. Архивирано од изворникот на 4 October 2011. Посетено на 15 October 2011.
  21. ↑ 21,0 21,1 O'Driscoll, Michelle (29 July 1972). „Tea with the Tillerman“. Disc Magazine. Посетено на 24 October 2008.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 Hely, Allan (1972). „Cat Stevens 1972 Concert Programme“. Festival Records PTY, Limited. The Paul Dainty Corporation (Australia) Pty. Посетено на 23 January 2009.
  23. ↑ Phillips, Mark; Faber, Judy (12 August 2007). „Yusuf Islam Reflects on His Return: Artist Once Known As Cat Stevens Talks About New Album“. CBS Sunday Morning (англиски). CBS News. Архивирано од изворникот на February 2, 2011. Посетено на 11 February 2009. This story originally aired on 3 December 2006.
  24. ↑ „Cat's Man“. Disc and Music Echo. 5 February 1972. Посетено на 24 October 2008.
  25. ↑ Fox-Cumming, Ray (1972). „Taff at the Top“. Majicat.com. Посетено на 12 September 2009.
  26. ↑ „Alun Davies' Main Page“. Посетено на 24 October 2008.
  27. ↑ Murrells, Joseph (1978). The Book of Golden Discs (2nd. изд.). London: Barrie and Jenkins Ltd. стр. 286. ISBN 0-214-20512-6.
  28. ↑ Празен навод (help)
  29. ↑ „RIAA Platinum Ranking“. Посетено на 11 February 2009.
  30. ↑ 30,0 30,1 Празен навод (help)
  31. ↑ Stamberg, Susan (28 July 2005). „Carly Simon Sings American Classics, Again“. Morning Edition. NPR. Посетено на 11 February 2009.
  32. ↑ Farber, Jim (18 October 2009). „Carly Simon revisits her hits on new album 'Never Been Gone' and spills about a past love“. New York Daily News. Архивирано од изворникот на 22 October 2009. Посетено на 6 January 2010.
  33. ↑ „Cat Stevens & Carly Simon photo and lyrics“. Посетено на 11 February 2009.
  34. ↑ Cat Stevens - Catch Bull at Four Album Reviews, Songs & More | AllMusic (англиски), Посетено на 2023-02-12
  35. ↑ Kent, David (1993) (doc). Australian Chart Book 1970–1992. Australian Chart Book, St Ives, N.S.W
  36. ↑ „Yusuf Islam Lifeline:1970“. Yusuf Islam official website. Архивирано од изворникот на 7 July 2009. Посетено на 26 September 2008.
  37. ↑ Saperstein, Pat (December 10, 2021). „'Harold and Maude' at 50: An Oral History of How a 'Harrowing' Flop Became a Beloved Cult Classic“. Variety. Посетено на December 12, 2021.
  38. ↑ Ruiz, Matthew Ismael (December 7, 2021). „Cat Stevens' Harold and Maude Soundtrack Gets 50th Anniversary Reissue“. Pitchfork. Посетено на December 12, 2021.
  39. ↑ Durrani, Anayat (October 2000). „VH1 Profiles Cat Stevens in "Behind the Music"“. Islamfortoday.com. Архивирано од изворникот на 29 September 2008. Посетено на 19 January 2009.
  40. ↑ „Soundtrack for "Remember the Titans"“. IMDb. 2000. Посетено на 30 January 2009.
  41. ↑ „Soundtrack for Almost Famous“. IMDb. 2002. Посетено на 30 January 2009.
  42. ↑ „Soundtracks for We Are Marshall“. IMDb. Посетено на 22 August 2009.
  43. ↑ Williamson, Nigel (29 March 2005). „Music is Part of God's Universe“. The Guardian. Interview with Yusuf Islam. UK. Посетено на 1 February 2010.
  44. ↑ „Cat Stevens – Foreigner“. Discogs.com. 25 July 1973. Посетено на 28 October 2017.
  45. ↑ Празен навод (help)
  46. ↑ Ruhlmann, William. „Review“. Izitso. AllMusic. Посетено на 20 May 2012.
  47. ↑ „Cat Stevens – Izitso“. Island Records. Discogs. 1977. Посетено на 20 May 2012.
  48. ↑ Toop, David (March 1996), „A-Z of Electro“, The Wire (145), Посетено на 29 May 2011
  49. ↑ „Cat Stevens – Izitso“. A&M Records. Discogs. 1977. Посетено на 20 May 2012.
  50. ↑ 50,0 50,1 Thompson, Richard; Stevens, Cat (1979). „International Year of the Child“. 'Together for Children' (a joint Oxfam/Unicef Programme) presents. Performance at the Year of the Child Concert. Посетено на 30 January 2009.
  51. ↑ McMillan, Nancy. „Lucy Was Cat's Meow but When She Bared Her Soul She Got Scratched“. People. Посетено на 7 February 2015.
  52. ↑ „Cat-ch up on 2017“. 1 January 2018.
  53. ↑ „Interview“. Mountain of Light. Архивирано од изворникот на 4 October 2011. Посетено на 8 December 2015.
  54. ↑ Donahue, Ann (18 April 2009). „Yusuf Islam's past, present in harmony on new album“. Reuters. Посетено на 27 April 2009.
  55. ↑ Laverne, Lauren. „BBC's Desert Island Discs“. BBC. Посетено на 27 September 2020.
  56. ↑ https://www.nme.com/news/music/paul-mccartney-dolly-parton-ricky-gervais-and-more-share-75th-birthday-wishes-for-yusuf-cat-stevens-3471703
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Кет_Стивенс&oldid=5229408“