Континентална филозофија
Континентална филозофија — збир на филозофски традиции со потекло од XIX и XX век од континентална Европа.[1][2] Оваа употреба на поимот потекнува од филозофите од англиско говорно подрачје од втората половина на XX век, кои го користат да означат филозофи и филозофски традиции надвор од аналитичкото движење. Континенталната филозофија ги вбројува следниве движења: германскиот идеализам, феноменологијата, егзистенцијализмот (и неговите предвесници, како мислата на Кјеркегор и Ниче), херменевтиката, структурализмот, пост-структурализмот, феминизмот, психоаналитичката теорија и критичката теорија на Франкфуртската школа.[3]
 | Оваа статија од областа на филозофијата е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
Наводи
уреди- ↑ Leiter 2007, стр. 2: "As a first approximation, we might say that philosophy in Continental Europe in the nineteenth and twentieth centuries is best understood as a connected weave of traditions, some of which overlap, but no one of which dominates all the others."
- ↑ Critchley, Simon (1998), „Introduction: what is continental philosophy?“, Во Critchley, Simon; Schroder, William (уред.), A Companion to Continental Philosophy, Blackwell Companions to Philosophy, Malden, MA: Blackwell Publishing Ltd, стр. 4.
- ↑ The above list includes only those movements common to both lists compiled by Critchley 2001, стр. 13 and Glendinning 2006, стр. 58–65