Википедија

Тиресиј

(Пренасочено од Тиресијас)

Тиресиј (старогрчки: Τειρεσίας) - во старогрчката митологија се опишува како слеп пророк на Аполон во Теба, познат по видовитоста и преобразувањето во жена седум години. Тој бил син на овчарот Еверес и нимфата Чарикло.[1] Тиресиј учествувал целосно во седум генерации во Теба, почнувајќи како советник на самиот Кадмо.

Пјетро дела Векија, Тиресиј преобразен во жена, 17 век.

Митологија

уреди

Осумнаесетте алузии на митскиот Тиресиј, забележани од Лук Брисон,[2] се делат во три групи: првата група раскажува за епизодата на промена на полот на Тиресиј, а подоцна и за неговата средба со Зевс и Хера; втората група раскажува за неговото ослепување од Атина; третиот, освен изгубен, се чини дека ги раскажуваше несреќите на Тиресиј.

Слепило и дар на пророштво

уреди
 
Тиресиј удира две змии со стап, а Хера ја претвори во жена. Гравура од Јохан Улрих Краус околу 1690 година.

За тоа како Тиресиј ги добивал своите информации начините се разликувале: понекогаш добивал одредени визии; другпат преку слушање песни на птици или пак преку барање опис на визии и слики што се појавувале во чадот од палениците или утробата и така ги толкувал Плиниј Постариот му дава признание на Тиресиј за пронајдокот на аугурија.[3]

На планината Килен на Пелопонез,[4] кога Тиресиј се сретнал со пар змии кои се дружат, тој го удрил парот со својот стап. Божицата Хера била незадоволна од неговата постапка и го казнила Тиресиј преобразувајќи го во жена. Како жена, Тиресиј станала свештеничка на Хера, се омажила и имала деца, вклучувајќи ја и Манто, која исто така го поседувала дарот на пророштво. По седум години како жена, Тиресиј повторно сретнал змии кои се парат; во зависност од митот, или но овојпат се погрижил да ги остави змиите на мир , или, според Хигинус, ги згазил .[5] Како резултат на тоа, Тиресиј бил ослободен од казната и му било дозволено да ја врати својата машкост. Оваа древна приказна е снимена во изгубените редови на Хесиод.[6]

Во хеленистичко и римско време, промената на полот на Тиресиј била раскажана во седум епизоди, со соодветни љубови во секоја, веројатно напишана од Александрискиот Птолемеј Ченус , но Евстатиј му го припишува на изгубениот елегијак на Сострат Фанагорија, Тиресиј.[7] Тиресиј е опишан како сложена лиминална фигура, која претставувала посредник меѓу човештвото и боговите, маж и жена, слеп и гледач, сегашност и иднина, овој свет и подземниот свет.[8] Според Евстатиј, Тиресиј првично била жена која му ги ветила на Аполон своите услуги во замена за музички лекции од него , но потоа го отфрлила . Аполон ја претворил во маж, потоа повторно жена под неразјаснети околности, потоа маж од навредената Хера, а потоа во жена од Зевс. Таа повторно станува маж по средбата со Музите, додека конечно Афродита повторно не го претвори во жена, за на крај да го претвори во глушец.[9]

Познати биле различни приказни за причината за неговото слепило, а најдиректна е тоа што тој бил олепен од боговите затоа што ги открил нивните тајни. Алтернативна приказна раскажана од Ферцидес беше проследена во песната на Калимах „Капењето на Палас“; во него, Тиресиј бил ослепен од Атина откако се сопнал на неа и се капел гол.[10] Неговата мајка, Харикло, нимфа на Атина, ја молела Атина да ја тргне нејзината клетва, но божицата не можела; наместо тоа, таа му ги исчистила ушите,[11] давајќи му способност да слушне птичја песна као обичен човек не може, а со тоа и дарот на аугурија . Во посебна епизода,[12] Тиресиј бил вовлечен и во расправијата помеѓу Хера и нејзиниот сопруг Зевс, на темата кој има поголемо задоволство во сексот: мажот, како што тврдела Хера, или, како што тврдел Зевс, жената. Како што Тиресиј ги доживеал и двете, Тиресиј одговорил: „Човек уживаше во една десетина од задоволството, а жена во девет десетини“.[13] Хера веднаш го слепи поради неговата безбожност . Зевс не можел да направи ништо за да ја спречи или да ја смени нејзината клетва, но како отплата му дал на Тиресиј дарот на предвидливост [14] и животен век од седум животи.

Тиресиј го разбирал јазикот на птиците и можел да ја прогнозира иднината од индиции за пожар или чад. Сепак, тој најмногу се потпирал на комуникациите со мртвите, заканувајќи ги кога доцнеа да присуствуваат на него.[15]

Тиресиј се појавува драматично во Одисеја, книга XI, во која Одисеј гправи напори да ги повика душите на мртвите ( некија ). Бидејќи Персефона му дозволува на Тиресиј да ја задржи својата моќ на јасновидување по смртта, тој може да го види Одисеј дури и без да се напие крв која била потребна за душите во подземниот свет повторно да станат свесни. „Толку е внимателен Тиресиј, дури и во смртта“, забележува Марина Ворнер, „што доаѓа кај Одисеј и го препознава и го вика по име пред да ја испие црната крв на жртвата; дури и мајката на Одисеј не може да го постигне тоа. но мора да пие длабоко пред нејзиниот дух сам да го види нејзиниот син“.[16]

„Тиресиј“ станала „заедничка титула за бајачите низ грчката легендарна историја“ (Грејвс 1960, 105.5). Во грчката книжевност, изјавите на Тиресиј секогаш се дадени во кратки максими кои често се криптични ( гномични ), но никогаш не се погрешни. Кога се споменува неговото во некое митското пророштво, тоа се воведува едноставно за да се даде личност на генеричкиот пример на гледач, а не со каква било вродена поврзаност на Тиресиј со митот воопшто : затоа, Тиресиј е тој што му кажува на Амфитрион на Зевс и Алкмена и ја предупредува мајката на Нарцис дека момчето ќе напредува сè додека тој никогаш не се познава себеси . Ова е неговата симболична улога во трагедијата. Но како и повеќето пророци тој не раскажува сè што гледа во своите визии.

Тиресиј и Теба

уреди
 
Тиресиј му се појавува на Одисеј за време на Одисеја xi. Акварел со темпера од англо-швајцарецот Јохан Хајнрих Фусли, околу 1780–85.

Тиресиј се опишува како лик во неколку приказни и грчки трагедии за легендарната историја на Теба . Во „Баките“, од Еврипид, Тиресиј се појавува во друштво со Кадмо, основачот и првиот крал на Теба, за да го предупреди сегашниот крал Пентеј да не го осудува Дионис како бог. Двајцата со Кадмо се облекуваат , како обожаватели на Дионис за да се качат на планината за да му оддадат почит на новиот бог со тебанските жени во нивните бахиски веселби.

Во Цар Едип на Софокле, Едип, кралот на Теба, го повикува Тиресиј за да го разјасни убиството на претходниот крал Лај . Тиресиј одбива да даде директен одговор и наместо тоа навестува дека убиецот е некој што вешто се крие и Едип не сака да го најде. Но oткако Eдип го обвинува дека нема предвидливост, а потоа дека Тиресиј учествувал во убиството, тој открива дека всушност самиот Едип го извршил злосторството. Навреден, Едип го исфрла од палатата, но потоа ја сфаќа вистината.

Тиресиј се појавува и во Антигона на Софокле. Креон, сега крал на Теба, одбива да дозволи Полиникес да биде погребан. Неговата внука, Антигона, ја пркоси наредбата и е фатена; Креон декретира дека таа треба да биде погребана жива. Боговите не сакајќи да дозволат ѐкреон да ја погреба Антигона жива го праќаат Тиресиј, да му каже на Креон „градот е болен по твоја вина“.

Тиресиј и неговото пророштво се исто така вклучени во приказната за Епигони. Тиресиј умира откако пие вода од заразениот извор Тилфуса, каде бил погоден од стрелата на Аполон.

Неговата сенка се спуштила до ливадите Асфодел, првото ниво на Адот. Откако починал во подземјето го посетил Одисеј, на кого му дал совети за остатокот од својата одисеја, како на пример како да ги помине Скила и Харибдис. Тој, исто така, го советува Одисеј да ја јаде стоката на Хелиос на Тринакија (совет што луѓето на Одисеј не го почитувале , што довело да бидат убиени од громовите на Зевс за време на бура).

Во уметноста

уреди
  • Фигурата на Тиресиј е инспирација на поетите и писателите. Во кулминацијата на Лукијан Нециомантија, Тиресиј во Адот е прашан „кој е најдобриот начин на живот? на што тој одговара: „животот на обичниот човек: заборавете на филозофите и нивната метафизика“.[17]
  • Тиресиј се појавува во Дантеовиот пекол, во Канто XX, меѓу бајачите во Четвртата Болгија од осмиот круг, каде што авгурите се казнуваат со свртување на главите наназад; бидејќи тврдеа дека ја гледаат иднината во животот, во задгробниот живот им се ускратува каква било напредна визија.
  • Градите на Тирезијас ( француски: Les mamelles de Tirésias ) претставува надреалистичка драма од Гијом Аполинер напишана во 1903 година . Претставата ја добила првата продукција во ревидирана верзија во 1917 година.[18] Во својот предговор на драмата, поетот го измислил зборот „надреализам“ за да го опише својот нов стил на драма .[19] Францускиот композитор Френсис Пуленк напиша опера со истото име врз основа на драмата на Аполинер од 1917 година. Прво беше изведена во Опера-Комик во 1947 година [20]
  • Поемата „Тирезијас“ од Алфред, Лорд Тенисон, раскажана од самиот персона Тиресиј, ја вклучува идејата дека неговите пророштва, иако секогаш вистинити, генерално не се веруваат.[21]
  • Тиресиј е застапен во песната на Т.С. Елиот „Пуста земја“ (Дел III, Огнената проповед) и во белешката Елиот наведува дека Тиресиј е „најважната личност во песната, која ги обединува сите останати“.[22]
  • Тиресиј како лик се појавува и во Три Кантос III (1917) и кантос I и 47 во долгата песна Кантос од Езра Паунд .[23][24]
  • Орландо на Вирџинија Вулф е модернистички роман кој ги користи главните настани од животот на Тиресиј.[25][26][27]
  • Тиресиј е балет во кореографија на Фредерик Ештон на музика на Констант Ламберт за прв пат изведен во Кралската опера куќа Ковент Гарден, Лондон, на 9 јули 1951 година [28]
  • „ The Cinema Show “, песна на британската прогресивна рок група Genesis од албумот „Selling England by the Pound“ од 1973 година се однесува на искуството на Тиресиј за промена на полот: „Јас преминав меѓу половите, за мене нема мистерија. Еднаш човек, како морето беснеев, некогаш жена, како земјата што ја дадов“.
  • „Castle Walls“, песна на американскиот прогресивен рок бенд Styx на нивниот албум од 1977 година The Grand Illusion, се повикува на Тиресиј во рефренот „Далеку од овие ѕидови на замокот; Каде што мислев дека го слушнав Тиресиј како вели; Животот никогаш не е како што изгледа; И секој човек мора да ја сретне својата судбина“.
  • Тирезија, француски филм од 2003 година, во режија на Бертранд Бонело, ја користи легендата за Тирезија за да ја раскаже приказната за модерна трансродова личност.[29]
  • Светската сопруга на Керол Ен Дафи ја вклучува песната „ од г-ѓа Тиресиј“ која го раскажува искуството на сопругата на Тиресиј по неговата трансформација.[30]

Наводи

уреди
  1. ↑ Of a line born of the dragon's teeth sown by Cadmus (Bibliotheke, III.6.7); see also Hyginus, Fabula 75.
  2. ↑ Luc Brisson, 1976. Le mythe de Tirésias: essai d'analyse structurale (Leiden: Brill).
  3. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis Historia 7.12.3
  4. ↑ Eustathius and John Tzetzes place this episode on Mount Cithaeron in Boeotia, near the territory of Thebes.
  5. ↑ Hygini Fabulae, LXXV
  6. ↑ According to Bibliotheke III.6.7, and in Phlegon, Mirabilia 4.
  7. ↑ Eustathius, Commentary on Homer's Odyssey 10.494.
  8. ↑ Fully explored in structuralist mode, with many analogies drawn from ambivalent sexualities considered to exist among animals in Antiquity, in Brisson 1976.
  9. ↑ Campanile, Domitilla; Carlà-Uhink, Filippo; Facella, Margherita (February 23, 2017). TransAntiquity: Cross-Dressing and Transgender Dynamics in the Ancient World. Routledge. стр. 57. ISBN 9781138941205.
  10. ↑ This, readable as a doublet of the Actaeon mytheme, was the version preferred by the English poets Tennyson and even Swinburne.
  11. ↑ Bibliotheke III.6.7.
  12. ↑ The episode is briefly noted by Hyginus, Fabula 75; Ovid treats it at length in Metamorphoses III.
  13. ↑ Bibliotheke III.6.7.
  14. ↑ The blind prophet with inner sight as recompense for blindness is a familiar mytheme.
  15. ↑ William Godwin (1876). „Lives of the Necromancers“. стр. 46–47.
  16. ↑ Warner, Marina. Monuments and Maidens: the allegory of the female form. Berkeley: University of California Press, 2000. p. 329
  17. ↑ Branham, R. B. (1989). „The Wisdom of Lucian's Tiresias“. The Journal of Hellenic Studies. 109: 159–60. doi:10.2307/632040. JSTOR 632040.
  18. ↑ Brockett and Hildy (2003, 439).
  19. ↑ Banham (1998, 1043).
  20. ↑ Albert Bermel, "Apollinaire's Male Heroine" Twentieth Century Literature 20.3 (July 1974), pp. 172–182 .
  21. ↑ Pearsall, Cornelia (2007). Tennyson's Rapture: Transformation in the Victorian Dramatic Monologue. Oxford: Oxford University Press. стр. 303–306. ISBN 9781435630468.
  22. ↑ Harold Bloom (2007). T.S. Eliot's The Waste Land. Infobase Publishing. стр. 182. ISBN 978-0-7910-9307-8.
  23. ↑ A. David Moody (11 October 2007). Ezra Pound: Poet: I: The Young Genius 1885-1920. OUP Oxford. стр. 315. ISBN 978-0-19-921557-7.
  24. ↑ Carroll Franklin Terrell (1980). A Companion to the Cantos of Ezra Pound. University of California Press. стр. 1, 2, 184. ISBN 978-0-520-03687-1.
  25. ↑ „Orlando – Modernism Lab“. yale.edu. Архивирано од изворникот на 22 June 2019. Посетено на 31 January 2019.
  26. ↑ Androgyny in Modern Literature, Tracey Hargreaves, 2005, p. 91.
  27. ↑ Museum Skepticism: A History of the Display of Art in Public Galleries, David Carrier, 2006, p. 4.
  28. ↑ Alexander Bland, The Royal Ballet: The First Fifty Years. London: Threshold Books, 1981, p286.
  29. ↑ Dawson, Tom. „BBC - Movies - review - Tiresia“. BBC. Посетено на 14 October 2017.
  30. ↑ „The World's Wife: From Mrs Tiresias - Carol Ann Duffy @ SWF 2013“. YouTube. Посетено на 24 January 2023.

Литература

уреди
  • Роберт Грејвс, 1960 година (ревидирано издание). Грчките митови
  • Лук Брисон, 1976. Le mythe de Tirésias: essai d'analyse structurale (Leiden: Brill) Структурна анализа од следбеник на Клод Леви-Строс и репертоар на литературни референци и уметнички дела во иконографски додаток.
  • N. Loraux, The Experienctersuchungen zur Figur des Sehers Teiresias, Tübingen, 1995
  • E. Di Rocco, Io Tiresia: metamorfosi di un profeta, 2007 г

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Тиресиј&oldid=5213159“