Во религијата, пророк е човек кој го сретнал натприродното или божественото и служи како посредник со луѓето.[1]

Усните на Исаија миропомазани со оган, од Бенџамин Вест.

Пророци постоеле во многу култури низ историјата, вклучувајќи ги религиите христијанство, јудаизам, пророкот Заратустра во Персија, пророчиштето Делфи во Стара Грција, потоа во исламот, и во многу други. Традиционално, на пророците им се припишува улога на доносители на промените кои зависат од пораките што ги носат. Епитетот „пророк“ е субјективен, бидејќи оној што од едни се смета за пророк, од други може да се смета за лажен пророк. Кон крајот на XX век, епитетот „пророк“ се ставал на некој кој е успешен во анализата на економските ситуации, или на оние кои ги коментираат кризите во општеството.

Германскиот философ Фридрих Ниче, пророците ги нарекува „мелези на болестите и на волјата за власт“.[2]

Пророкот како тема во уметноста и во популарната култура

уреди

Белешки

уреди
  1. „дефиниција за пророк во онлајн речник“. Архивирано од изворникот на 2012-06-28. Посетено на 2008-12-04.
  2. Фридрих Ниче, Ecce Homo (Ево човека) – Како постајеш, шта си. Сарајево: Издање И. Ђ. Ђурђевића, 1918, стр. 18.
  3. A. S. Puškin, Lirika. Rad, Beograd, 1979, стр. 141.
  4. Zbignjev Herbert, Izabrane pesme. Beograd: Treći trg – Čigoja štampa, стр. 236.
  5. Vislava Šimborska, Izabrane pesme. Beograd: Treći trg, 2014, стр. 104-105.
  6. Discogs, Bad Brains ‎– Quickness (пристапено на 10.11.2019)
  7. DISCOGS, Public Enemy ‎– It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back (пристапено на 25.8.2019)