Роман на годината (Македонија)
Роман на годината е годишна литературна награда што ја доделувал весникот „Утрински весник“, а потоа и фондацијата „Славко Јаневски“ за роман објавен во Македонија.
За наградата одлучува петчлена жири-комисија, која е составена од минатогодишниот лауреат, претставници на фондацијата и други. Често помеѓу членовите на жири-комисијата се вбројуваат и автори кои не се романописци или книжевни критичари.
По згаснувањето на весникот во 2017 година, конкурсот го распишува и наградата почнува да ја доделува Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“, формирана во ноември 2017 г. од страна на новинари и уредници во некогашниот „Утрински весник“.
Добитници на наградата (Роман на годината на Фондацијата „Славко Јаневски“)
уреди- Роман на годината за 2023 Лидија Димковска, „Единствен матичен број“
- Роман на годината за 2022 Влада Урошевиќ, „Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“[1]
- Роман на годината за 2021 Симона Јованоска, „Денот на црвот“
- Роман на годината за 2020 Владимир Јанковски, „Скриени желби, немирни патувања“[2]
- Роман на годината за 2019 Оливера Николова, „Песот со тажен поглед“
- Роман на годината за 2018 Николина Андова-Шопова, „Некој бил тука[3]“
- Роман на годината за 2017 Фросина Пармаковска, „Одбројување“[4]
Добитници на наградата (Роман на годината на „Утрински весник“)
уреди- Роман на годината за 2016 Давор Стојановски, „Собирачи на пепел“
- Роман на годината за 2015 Петар Андоновски, „Телото во кое треба да се живее“
- Роман на годината за 2014 Луан Старова, „Балканвавилонци“.[5]
- Роман на годината за 2013 Владимир Плавевски, „Јадица“
- Роман на годината за 2012 Митко Маџунков, „Птиците од ланските гнезда“
- Роман на годината за 2011 Снежана Младеновска Анѓелков, „Единаесет жени“
- Роман на годината за 2010 Душко Родев, „Човекот што ги сакаше калинките“
- Роман на годината за 2009 Томислав Османли, „Дваесет и првиот“
- Роман на годината за 2008 Јагода Михајловска, „Индиго Бомбај“
- Роман на годината за 2007 Блаже Миневски, „Нишан“
- Роман на годината за 2006 Кица Колбе, „Снегот во Казабланка“
- Роман на годината за 2005 Пајо Авировиќ, „Џахиз и истребувачите на кучиња“
- Роман на годината за 2004 Оливера Николова, „Куклите на Росица“
- Роман на годината за 2003 Милован Стефановски, „Изгубен жегол“
- Роман на годината за 2002 Гоце Смилевски, „Разговор со Спиноза“
- Роман на годината за 2001 Димитар Башевски, „Бунар“
- Роман на годината за 2000 Венко Андоновски, „Папокот на светот“
- Роман на годината за 1999 Слободан Мицковиќ, „Куќата на Мазарена“
Контроверзи
уредиВо последните години некои од книжевните критичари забележуваат недоречености околу критериумите за доделувањето на наградата „Роман на годината“.[6] Овде особено паѓа во очи критериумот за должината на романот како прозна форма. Во меѓународни рамки, романот е определен како прозно дело составено од најмалку 40 000 зборови.[7] Некои светски асоцијации и критичари ја ставаат долната граница на романот на 50.000,[8] 60.000 зборови и повеќе.[9] Сепак, некои од романите, како на пример, романите „Единаесет жени“, „Телото во кое треба да се живее“, Собирачи на пепел“ од младите автори Снежана Младеновска-Анѓелков, Петар Андоновски и Давор Стојановски наградени со ова признание, според својот обем спаѓаат во рамките на жанрот новела (помалку од 40.000 зборови)[10] определен согласно меѓународните стандарди за овие прозни форми.[11][12][13]
Постојат и бројни забелешки од книжевните критичари околу критериумите за доделувањето на наградата во поново време, особено со оглед на фактот дека неколку години по ред книгите-добитници на наградата беа во издание на издавачката куќа „Или-или“, дела од релативно понови авторски, дури и дебитантски имиња, како на пример романот „Единаесет жени“ од Снежана Младеновска-Анѓелков. Со оглед дека праксата наложува претседател на жири-комисијата да е лауреатот од претходната година, во книжевните кругови постојат сомнежи за можно циркуларно доделување на оваа награда[14].
Наводи
уреди- ↑ „Влада Урошевиќ е добитник на „Златен венец" на СВП за 2023“. Либертас. 21.03.2023. Посетено на 22 март 2023. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ „„Скриени желби, немирни патувања" на Владимир Јанковски е роман на годината за 2020“. Независен весник. 15 март 2021. Посетено на 16 март 2021.
- ↑ https://sdk.mk/index.php/kultura/nekoj-bil-tuka-na-andova-shopova-e-roman-na-godinata-za-2018/
- ↑ Фросина Пармаковска добитник на наградата „Роман на годината“ за 2017 година
- ↑ „Луан Старова ја доби наградата за „Роман на годината“, Дневник, година XIX, број 5754, сабота, 30 април 2015, стр. 23.
- ↑ „„ЕДИНАЕСЕТ ЖЕНИ" ОД СНЕЖАНА МЛАДЕНОВСКА – АНЃЕЛКОВ“. Офф.нет. 23 март 2012.
- ↑ „Awards FAQ“. sfwa.org. 9 декември 2018. Архивирано од изворникот на 2009-03-19.
- ↑ „https://d1lj9l30x2igqs.cloudfront.net/nano-2013/files/2018/09/Press-Release-2018.pdf“. National Novel Writing Month. 21 септември 2018. Надворешна врска во
|title=(help) - ↑ „Agents give writers the book on what's hot and what's not“. Austin American-Statesman. 3 август 1997.
- ↑ „Novella“. Wikipedia. 20 јануари 2019.
- ↑ „Nebula Rules“. Nebula Awards.
- ↑ „2019 RITA Contest Rules“. Romance Writers of America. 2019. Архивирано од изворникот на 2019-05-07.
- ↑ „Hugo Award Categories“. The Hugo Awards.
- ↑ Јакимовска, Илина (23 март 2012). „„ЕДИНАЕСЕТ ЖЕНИ" ОД СНЕЖАНА МЛАДЕНОВСКА – АНЃЕЛКОВ“. Офф.нет.