Предлошка:Кодонска табела

Аминокиселински биохемиски својства Неполарни Поларни Основни Кисели Прекин: запирачки кодон
Стандарден генетски код (табела 1 на НЦБИ)[1]
1.
база
2. база 3.
база
T C A G
T TTT (Phe/F) Фенилаланин TCT (Ser/S) Серин TAT (Tyr/Y) Тирозин TGT (Cys/C) Цистеин T
TTC TCC TAC TGC C
TTA (Leu/L) Леуцин TCA TAA Запирачки кодон (окер)[B] TGA Запирачки кодон (опал)[B] A
TTG[A] TCG TAG Запирачки кодон (килибар)[B] TGG (Trp/W) Триптофан G
C CTT CCT (Pro/P) Пролин CAT (His/H) Хистидин CGT (Arg/R) Аргинин T
CTC CCC CAC CGC C
CTA CCA CAA (Gln/Q) Глутамин CGA A
CTG CCG CAG CGG G
A ATT (Ile/I) Изолеуцин ACT (Thr/T) Треонин AAT (Asn/N) Аспарагин AGT (Ser/S) Серин T
ATC ACC AAC AGC C
ATA ACA AAA (Lys/K) Лизин AGA (Arg/R) Аргинин A
ATG[A] (Met/M) Метионин ACG AAG AGG G
G GTT (Val/V) Валин GCT (Ala/A) Аланин GAT (Asp/D) Аспарагинска киселина GGT (Gly/G) Глицин T
GTC GCC GAC GGC C
GTA GCA GAA (Glu/E) Глутаминска киселина GGA A
GTG[A] GCG GAG GGG G
A Можен започнувачки кодони во табелата 1 на Националниот центар за биотехнолошки информации. ATG е најчестиот.[2] Другите два започнувачки кодони наведени во табелата 1 (GTG and TTG) се ретки кај еукариотите.[3] Прокариотите имаат помалку строги барања за почетни кодон; тие се опишани во табелата 11 на Националниот центар за биотехнолошки информации.
B ^ ^ ^ Историската основа за означувањето на запирачките кодони како што се килибарот, окерот и опалот, е опишано во автобиографијата на Сиднеј Бренер[4] и во историскиот напис на Боб Едгар.[5]
Икона за документација Документација за предлошка

Ова е стандарден или универзален генетски код.

This table is found in both DNA Codon Table and Genetic Code (And probably a few other places), so I'm pulling it out so it can be common. By default it's the DNA code (using the letter T for Thymine); use template parameter "T=U" to make it the RNA code (using U for Uracil). See also Template:Inverse codon table.

  1. Elzanowski A, Ostell J (7 јануари 2019). „The Genetic Codes“. National Center for Biotechnology Information. Архивирано од изворникот на 5 октомври2020. Посетено на 24 февруари 2024. Проверете ги датумските вредности во: |archive-date= (help)
  2. Nakamoto T (март 2009). „Evolution and the universality of the mechanism of initiation of protein synthesis“. Gene. 432 (1–2): 1–6. doi:10.1016/j.gene.2008.11.001. PMID 19056476.
  3. Asano, K (2014). „Why is start codon selection so precise in eukaryotes?“. Translation (Austin, Tex.). 2 (1): e28387. doi:10.4161/trla.28387. PMID 26779403.
  4. Brenner S. A Life in Science (2001) Published by Biomed Central Limited ISBN 0-9540278-0-9 see pages 101-104
  5. Edgar B (2004). „The genome of bacteriophage T4: an archeological dig“. Genetics. 168 (2): 575–82. PMC 1448817. PMID 15514035. видете страници 580-581