Нива

Нива,^[1]^[2] поле^[3]^[4] или ораница^[5]^[6] — вид обработливо земјиште што се користи за земјоделски цели. Се користи за одгледување култивирани видови растенија — житни и индустриски растенија. Најголем број обработливи површини има во рамничарските области.

Многу ниви имаат граница, обично составена од појас грмушки и вегетација, што се користи за да се обезбеди храна како и засолниште неопходно за преживување на дивиот свет. Утврдено е дека овие граници можат да доведат до зголемување на разновидноста на животните и растенијата во животната средина, но во некои случаи може да доведат и до намалување на приносите на земјоделските култури.^[7]

Горниот слој на нивата (околу 30 см), кој е растресит, обработен и збогатен со органски материјал, се нарекува површински слој на почвата (види хумус). Границите на природните полиња обично се оние што тешко се менуваат, како на пр. дрвја, жива ограда, потоци, патеки или вештачки граници како што се: ровови, порти и огради. Обработливото земјиште може да се претвори во градежно земјиште како дел од градското планирање и развој. Поради ова, цената на метар квадратен често неколкукратно се зголемува.

Нивите најчесто се ораат. Во општа употреба, често ја наведуваме нејзината цел, односно културата што се одгледува таму: поле со репа, пченица, 'рж, овес, итн. Поле значи парцела земја со често еден посев, обработена, посеана, изорана, наводнувана, омеѓена итн., додека ливадата подразбира парцела земја со сточна храна (разни растенија кои или се консумираат при пасење или се косат и складираат) каде што коегзистираат припитомени, внесени и ендемични растителни видови. Почвата на ливадата ретко се превртува, помалку е рамна, помалку богата, помалку изменета и обично помалку парично вредна. Според природните и приходните услови на производството, обработливото земјиште е поделено на 8 бонитетни класи каде што 1. и 2. бонитетна класа ги вклучува најдобрите почви, а 7. и 8. најлошите.^[8]

Порано, полињата повремено мирувале, за да може почвата да се одмори и да го обнови својот хумус. Угарот бил наметнат и/или субвенциониран од заедничката земјоделска политика во Европа неколку години за да се ограничи земјоделскиот вишок и од еколошки причини, а потоа бил укинат на барање на министрите за земјоделство на најголемите земјоделски земји.