Крџалиево
Крџалиево, Крџалево, Крџалар или Крџилар (грчки: Άδενδρο, Адендро; до 1927 г. Κιρτζιλάρ, Кирѕалар[2]) — село во Солунско, Егејска Македонија, денес во општината Илиџиево на Солунскиот округ во областа Централна Македонија, Грција. До 1920-тите било населено исклучиво со Македонци, кои денес се малцинство.[3]
| Крџалиево Άδενδρο | |
|---|---|
  Крџалиево | |
|
Местоположба во областа   Крџалиево | |
| Координати: 40°40.17′N 22°36.17′E / 40.66950° СГШ; 22.60283° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Солунски |
| Општина | Илиџиево |
| Општ. единица | Илиџиево |
| Надм. вис. | 3 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 2.073 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓа во Солунското Поле, на 35 км западно од Солун.
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиВо XIX век Крџалиево било турски чифлик во Солунската каза, произлезен од вакуфот на Евренос-бег. В чифлика се отглеждат јачмен, пченица, пченка, боб и наут, како и овци, крави, биволи и коњи. Селаните ловеле риба и птици во Долното Езеро и Вардар. Околината на селото била наполно гола со исклучок на дрвата околу железничката станица (отворена во 1892 г.) и грмушарникот Кури. Подрачјето страдало од маларија, и многу семејства се преселиле во Коњари и Кулакија на крајот од XIX век поради лошите услови во чифликот.[4]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 г. Крџалиево (Крџалар) брои 250 жители Македонци и 35 Роми.[5][6] Според Христо Силјанов, по Илинденското востание во 1904 г. целото село преминало под врховенството на Бугарската егзархија.[7] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Крџалиево (Kirdjalevo) имало 320 жители Македонци, сите под егзархијата.[5][8] Според грчки извори селото било вратено под Цариградската патријаршија од андартските чети на капетаните Гоно Јотов и Константинос Буковалас.[9] На крајот од XIX век во селото се доселиле мал број Власи.[10]
Според извештај на Димитриос Сарос од 1906 г. Кирѕилар (Κιρτζιλάρ) е „словенојазично“ село во Кулакиската епископија со 165 жители (90 машки и 75 женски). Во селото работела грчката пропаганда — имало грчко основно училиште и детска градинка со 30 ученици (20 машки и 10 женски) со 1 учител.[4][11]
Боривое Милоевиќ („Јужна Македонија“) вели дека пред Балканские војни Крџалево се состоело од 32 куќи на Македонци христијани и 3 куќи на Роми муслимани.[12]
Во Грција
уредиПо Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година населението броело 176 жители кои во 1920 г. нараснале на 241 лица.[3] Дел од населението се иселило и на негово място се доведени Грци од Мала Азија и Тракија. Во 1928 г. Крџалиево е претставено како мешано домородно-дојденско село со 143 дојденски семејства сочинети од 562 лица.[13] Според Тодор Симовски, таа година во селото се заведени 800 жители, од кои 143 Македонци.[3]
По исушувањето на Ениџевардарското Езеро и по завршетокот на Втората светска војна селото станало трговски центар благодарение на железницата.[10] Кон порастот на населението придонело и доселувањето на жителите од соседното село Мустачево.[3]
На 9 септември 2007 г. е отворена новата железничка станица, сместена северно од станбеното подрачје.[10]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 1.441 | 1.947 | 2.048 | 1.920 | 2.117 | 2.201 | 2.073 | 2.079 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 328. ISBN 9989-9819-6-5.
- ↑ 4,0 4,1 Μπαλάσης, Ευγένιος (Ιούλιος 2009). Οικισμοί του Κάμπου της Θεσσαλονίκης την περίοδο 1900-1940 : Μεταπτυχιακή Εργασία Επιβλ. Καθ. Μ. Μυρίδης (грчки). Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πολυτεχνικής Σχολή. Τμήμα Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών Τεχνικές και Μέθοδοι στην Ανάλυση, Σχεδίαση και ∆ιαχείριση του Χώρου Χαρτογραφική Παραγωγή και Γεωγραφική Ανάλυση. стр. 49. Проверете ги датумските вредности во:
|year=(help) - ↑ 5,0 5,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 141. ISBN 954430424X.
- ↑ Силяновъ, Христо (1943). Освободителнитѣ борби на Македония (PDF). II. Следъ Илинденското възстание. София: Издание на Илинденската Организация. стр. 126.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 218–219.
- ↑ Ο Μακεδονικός Αγώνας και η λίμνη των Γιαννιτσών
- ↑ 10,0 10,1 10,2 „Άδενδρο“. Δήμος Χαλκηδόνας. Архивирано од изворникот на 2020-08-14. Посетено на 8 јули 2019.
- ↑ Παπαδόπουλος, Στ. Ι (1975). „Η κατάσταση της παιδείας το 1906 στην ύπαιθρο του Κάζα Θεσσαλονίκης: (Μια ανέκδοτη έκθεση του Δημητρίου Μ. Σάρρου)“ (PDF). Μακεδονικά (грчки). Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. XV (8): 136–137. Занемарен непознатиот параметар
|lang-hide=(help) - ↑ Милојевић, Боривоје Ж (1921). Јужна Македонија (PDF). Насеља српских земаља. стр. 29.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012