Копач Дере (село)
Копач Дере (познато и како Копач Маала) — поранешно село во Нигритско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Визалтија во областа Централна Македонија, Грција.
| Копач Дере | |
|---|---|
  Копач Дере | |
|
Местоположба во областа   Копач Дере | |
| Координати: 40°57′N 23°22′E / 40.950° СГШ; 23.367° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Сер |
| Општина | Визалтија |
| Општ. единица | Визалтија |
| Надм. вис. | 50 м |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото било сместено во северното подножје на Богданската Планина, северозападно од гратчето Нигрита и околу 4 км западно од селото Копач, на надморска височина од 50 м.[1]
Историја
уредиВо XIX век Копач Дере било турско село во Серската каза на Серскиот санџак. Во 1889 г. хрватскиот етнограф Стефан Верковиќ напишал за Копач Дере:
| „ | Копач Дере Маала, жителите се турски коњари, 3 часа од Нигрита.[2] | “ |
Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 г., во селото Копач Махала имало 110 жители Турци.[3]
Во Првата балканска војна Копач Дере е окупирано од Бугарија, но по Втората балканска војна во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор, кога броело 133 жители. Нивниот број во 1920 г. се зголемил на 148.[1]
Во 1923 г. турското население е иселено во Турција по сила на Лозанскиот договор, а на негово место се доведени малоазиски Грци со вкупно 48 бегалци, колку што броело селото во пописот од 1928 година. Бидејќи немало поволни услови за живот и училиште, селото било напуштено и неговите жители се иселиле во други села.[1]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 236.
- ↑ Верковичъ, С.И. „Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи“. СПб, 1889, стр. 59.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 178. ISBN 954430424X.