Две перници — збирка раскази на македонската писателка Оливера Ќорвезироска, првобитно објавена во 2010 година од издавачката куќа „Три“.

Содржина

уреди

Збирката содржи 21 расказ:[1]

  • Две перници
  • Ненадоместливото
  • Четвртоци
  • Нога од памук
  • Нашиот Скочен Зглоб
  • Агенција за случки
  • Промена на името
  • Превод
  • Другарка ми Лиле Богомилова
  • Чешел
  • Солза в уво
  • Утре сабајле
  • Негации Круша
  • Мојата пријателка А.
  • Скарбо во нејзиниот двор
  • Цел сантиметар
  • Грб
  • Долапи и влечки
  • Чај од кајсии
  • Ателје за рачна работа
  • Бескрајното небо на Пјер Безухов

Осврт кон делото

уреди

Во освртот кон збирката, Лидија Димковска вели дека авторката создава литература од животот, а од литературата живот. Според неа, расказите во збирката ги обединува ставот дека живите и мртвите се современици, а Ќорвезироска како да поседува ексклузивно право да ги среќава мртвите и живите поети и писатели во јавниот простор на македонската култура и општество и со нив да разговара само за лични нешта. Расказите опишуваат семејни настани кои истовремено го тераат читателот да се смее и да плаче („Четвртоци“, „Грб“, „Солза в уво“, „Промена на името“), „Ненадоместливото“ има есеистички карактер, а за „Две перници“ се поставува прашањето, зошто не е роман или барем новела?[2]

Ермис Лафазановски истакнува дека двете перници се симболи кои ја раскажуваат животната приказна на авторката, нејзината виртуелна, а истовремено и можно реална автобиографија, создадена од љубов и омраза, радост и тага, болка и непрепебол. Збирката делува како да е единствен текст, една нарација, еден здив и во неа се испреплетуваат двете фундаментални антрополошки категории: животот и смртта. Перниците како моќна метафора понатаму создаваат многу други детали (прозорецот, ѕидот, крушата, грбот, долапите и влечките, сребрениот прстен, чешелот) кои не служат само како украс во нарацијата, туку се здружуваат, се множат и се делат по вертикала и хоризонтала, создавајќи калеидоскоп од понатамошни упатства за читање, размислување, имагинација, јазично-стилски заедништва и бравурози. Доминантна слика во збирката е силата на сеќавањето кое е предизвикано токму од деталите. Притоа, меморијата на деталите создава дефиниции и обликува вредности кои се својствени на целата збирка. На тој начин, читателот сигнува до писателскиот субјективитет на Ќорвезироска, кој напати е соголен („Две перници“, „Ненадоместливото“), напати исфрустриран и страшен („Нога од памук“, „Утре сабајле“), напати мистичен и магичен („Агенција за случки“, „Превод“, „Чешел“), а напати поетичен и меланхоличен („Солза в уво“, „Бескрајното небо на Пјер Безухов“). Деталите во збирката опишуваат круг кој започнува од минијатурниот предмет или мисла, потоа стануваат минијатурни категории на авторката, па реченици и раскази. Според неговата оцена, збирката се одликува со јазична и интуитивна оригиналност, со што станува дел од македонската современа книжевност.[3]

Технички одлики

уреди

Книгата, со димензии од 20 сантиметри и со обем од 186 страници, била испечатена во „Печатница Наумовски“. Таа е каталогизирана во НУБ „Св. Климент Охридски“, Скопје и ја носи меѓународната ознака ISBN 978-608-4577-73-7. Нејзиното објавување било финансиски помогнато од Министерството за култура на Република Македонија.[1]

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 Оливера Ќорвезироска, Две перници. Скопје: Три, 2010.
  2. Лидија Димковска, „Кој-а и да си...“, во: Оливера Ќорвезироска, Две перници. Скопје: Три, 2010, стр. 177-179.
  3. Ермис Лафазановски, „Меморијата на деталите“, во: Оливера Ќорвезироска, Две перници. Скопје: Три, 2010, стр. 180-182.