Горно Дреново
Горно Дреново — село во Грменско, Пиринска Македонија, денес во општината Грмен на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
| Горно Дреново Горно Дряново | |
|---|---|
 | |
  Горно Дреново | |
|
Местоположба во областа   Горно Дреново | |
| Координати: 41°39′N 23°50′E / 41.650° СГШ; 23.833° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Грмен |
| Површина | |
| • Вкупна | 11.107 км2 (4,288 ми2) |
| Надм. вис. | 1.225 м |
| Население (2015) | |
| • Вкупно | 1.035 |
| • Густина | 0,093/км2 (0,24/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2963 |
| Повик. бр. | 07527 |
Географија и местоположба
уредиСелото Горно Дреново се наоѓа на 17 километри југоисточно од Неврокоп, на 9 километри северно од општинскиот центар Грмен. Селото е планинско кое се наоѓа во подножјето на југозападните Родопи на надморска висина од 1225 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 11.107 км2. На 5 километри од селото се наоѓа соседно Ковачевица и Лештен на 2 километри јужно.
Историја
уредиОсманлиско Царство
уредиВо списокот на населби и број на немуслимански домаќинства во вилаетот Неврокоп од 13 март 1660 година, селото Горно Дреново (Диранова-и бала, ديــرﺭﺍـنــوﻩﺀ بـﺍﻻ[1]) се споменува како село со 8 немуслимански семејства.[2]
Во текот на 19 век, селото било чисто македонско и припаѓало кон Мелничката каза. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Горне Дреново (Gorne-drianovo) е село со 40 семејства и 100 Помаци.[3][4]
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
Горно Дреново, помачко село кај Канина, на растојание 1/2 часа од Ковачовица кон И. Куќи 50, Помаци.[5]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 300 жители, сите Помаци.[3][6]
Бугарија
уредиПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.
Стопанство
уредиНаселението на Горно Дреново се занимава со производство на тутун, собирање на диви билки, печурки, дрва, преработка на дрво.
Во селото има и канцеларија за стоматолог. Голем дел од месното население оди во гурбет во соседна Грција за да одгледува тутун.
Постојат 25 продажни места на територијата на селото кои му служат на населението. Има и вработени од селото кои работат во шумарството Беслет во селото Грмен.
Водата влегува во селото преку пет извори, кои задоволуваат 80% од потребите на населението за вода за пиење и домашна вода. Од реката Црна се прави нов слив, кој ќе биде вклучен во руралната мрежа за водоснабдување. Патот до селото е асфалтиран од селото Гармен до селата Лештен и Ковачевица. Во селото е изграден канализациски систем.
| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 | 2015 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 448 | 549 | 667 | 799 | 890 | 993 | 1008 | 1042 | 1009 | 1035 |
| Националност | Население | Процент |
|---|---|---|
| Бугари | 920 | 92,09% |
| Турци | 12 | 1,2% |
| Роми | 0 | 0% |
| Останати | 24 | 2,4% |
| Неопределени | 43 | 4,3% |
| Вкупно | 999 |
 |
Кметови
уреди- Абди Низамов
- Абди Мехмедали Хоџа
- Ибраим Ајрулов Хоџов
- Абдураим Рамаданов Бакиев
- Штукри Изеров Пингов
- Штукри Алиев Пендев
- Сулејман Мурадов Османчев
- Емил Захариев Шарков
- Штукри Морадов Османчев
- Мехмедали Хаџиев
Општествени установи
уреди- Кметство
- Основно училиште „Св. Паисиј Хилендарски“
- Централна детска градина
- Пошта
- Читалиште
- Здравна служба
Природни знаменитости
уредиРедовни настани
уредиОд 1986 година. во селото била воведена традиција за славење на празникот на Горно Дреново. Празникот се одржува во втората недела од април. На празникот, месното население престанува да работи. На овој ден, гостите од соседните села се пречекуваат, се слуша музика од аматерски групи од селото и соседните села, се одржуваат спортски натпревари.
Надворешни врски
уреди- Слики од селото Архивирано на 12 ноември 2007 г.
Наводи
уреди- ↑ Андреев, Стефан (2002). Речник на селищни имена и названия на административно-териториални единици в българските земи през XV-XIX век. София: Главно управление на архивите при Министерския съвет на Република България. стр. 53. ISBN 954-9800-29-6.
- ↑ Горозданова, Елена (2001). Архивите говорят № 13 – Турски извори за българската история. София: Главно управление на архивите при МС. стр. 293. ISBN 954-9800-14-8.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 128 – 129.
- ↑ Стрезов, Георги. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 9.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 273.
- ↑ 7,0 7,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Горно-Дряново, общ. Гърмен, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста
|url=(help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно|title=(help) - ↑ „"&"Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и самоопределение по етническа принадлежност към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-04-05. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ Гоце Делчев – Археологически обекти и места