Википедија

Алфа Жерав

Алфа Жерав — најсветлата ѕвезда во јужното соѕвездие Жерав. Официјално е именуванa како Алнаir[1]; Алфа Жерав е Бајерова ознака на ѕвездата, која е латинизирана од α Gruis и скратено α Gru. Со светлинска величина од 1,74, таа е една од најсветлите ѕвезди на небото и една од педесет и осумте ѕвезди избрани за небесна навигација. Алфа Жерав е единечна ѕвезда од главната низа од типот В која се наоѓа на растојание од 31 парсеци.

Алфа Жерав
Местоположба на α Жерав (заокружено)
Податоци од набљудување
Епоха J2000      Рамноденица J2000
Соѕвездие Жерав
Изговор /ælˈnɛər/[1]
Ректасцензија 22ч 08м &1000000000139847300000013,98473с[2]
Деклинација −46° 57′ &1000000000039507800000039,5078″[2]
Прив. величина (V) +1.74[3]
Особености
Спектрален тип B6 V[4]
U−B Боен показател −0.47[3]
B−V Боен показател −0.13[3]
Астрометрија
Радијална брзина (Rv)+11.8[5] км/с
Сопствено движење (μ) Рект: +126.69[2] млс/г
Дек.: −147.47[2] млс/г
Паралакса (π)32.29 ± 0.21[2] млс
Оддалеченост101,0 ± 0,7 сг
(31,0 ± 0,2 пс)
Апсолутна величина (MV)−0,721 ± 0,031[6]
Податоци
Маса3.82[7] M☉
Полупречник3,7[8][б 1] R☉
Површ. грав. (log g)3,76 ± 0,11[9]
Сјајност520[10] L☉
Температура14.245 ± 484[7] K
Вртежна брзина (v sin i)215[7][11] км/с
Други ознаки
Al Na'ir, α Gru, CD−47°14063, FK5 829, GJ 848.2, HD 209952, HIP 109268, HR 8425, SAO 230992[12]
Наводи во бази
SIMBAD— податоци

Номенклатура

уреди

Алфа Жерав (латинизирано во Alpha Gruis) е Бајерова ознака на ѕвездата. (Нејзиното прво прикажување во небесен атлас било во Уранометрија на Јохан Бајер од 1603 година[13].)

Го носела традиционалното име Алнаир или ел-Наир (во списоците на ѕвезди што ги користат навигаторите[14]), кое доаѓа од арапскиот ел-најир „светлиот“, самиот изведен од неговото арапско име, al-nayyir min dhanab al-ḥūt (al-janūbiyy), „светлиот од опашката на (јужната) риба“.[15] Збунувачки, Алнаир исто така било дадено како правилно име за Зета Кентаур во астрономски ефемериди во средината на 20 век.[16] Во 2016 година, Меѓународниот астрономски сојуз организирал Работна група за имиња на ѕвезди (РГИЅ)[17] за да ги каталогизира и стандардизира соодветните имиња за ѕвездите. РГИЅ го одобрила името Алнаир за оваа ѕвезда на 21 август 2016 година и денеска името на ѕвездата е внесено во Каталогот на имиња на ѕвезди на МАС.[18]

Заедно со Бета Жераф, Делта Жераф, Тета Жераф, Јота Жераф и Ламбда Жераф, Алфа Жераф припаѓала на Јужна Риба во традиционалната арапска астрономија.[19]

На кинески, 鶴 што значи Кран, се однесува на астеризам кој се состои од Алфа Жераф, Бета Жераф, Делта Жераф, Епсилон Жераф, Зета Жераф, Ета Жераф, Јота Жераф, Тета Жераф, Мu 1 Жераф и Делта Тукан.[20] Следствено, самата Алфа Жераф е позната како 鶴一[21]. Од кинеското име се појавило друго англиско име, Ke.[22]

Својства

уреди

Алфа Жераф има ѕвездена класификација на В6 V, иако некои извори му даваат класификација на B7 IV. Првата класификација покажува дека ова е ѕвезда од типот В на главната низа ѕвезди кои генерираат енергија преку термојадреното соединување на водород во јадрото. Меѓутоа, класата на осветленост од 'IV' би сугерирала дека ова е подџиновска ѕвезда; што значи дека снабдувањето со водород во нејзиното јадро се исцрпува и ѕвездата го започнала процесот на развој далеку од главната низа. Нема познати придружници.[23]

Измерениот аголен пречник на оваа ѕвезда, по корекција за затемнување на екстремитетите, е 1.112 ± 0.08 mas.[8] На растојание измерено со паралакса од 101 светлосни години од Земјата, ова дава физичка големина од 3.7 пати поголема од Сончевиот полупречник. [б 1] Брзо се врти, со проектирана брзина на вртење од околу 215км/сек. обезбедувајќи долна граница за брзината на азимутален вртеж долж екваторот.[11] Оваа ѕвезда има околу четири пати поголема маса од Сонцето и зрачи приближно 520 пати поголема сјајност на Сонцето.[10]

Делотворната температура на надворешната обвивка на Алфа Жераф е 13.920 К,[24] давајќи му синобела нијанса карактеристична за ѕвездите од типот В.[25] Изобилството на други елементи освен водород и хелиум, што астрономите го нарекуваат металичност, е околу 74% од изобилството на Сонцето.[26]

Врз основа на проценетата возраст и движењето, таа е член на движечката група AB Дорадо кои делат заедничко движење низ просторот.[6] Оваа група има старост од околу 70 милиони години,[27] што е во согласност со проценетата возраст на α Жераф од 100 милиони години[28] (дозволувајќи маргина на грешка). Компонентите на вселенската брзина на оваа ѕвезда во галактичкиот координатен систем се [ U, V, W ] = [–7.0 ± 1.1, –25.6 ± 0.7, –15.5 ± 1.4] km/s.

Белешки

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 0.001112 лачни секунди*30.97 pc = 0.034686 АЕ (пречник). Треба да се помножи со 107,5 за да се претвори од АЕ во R☉.

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 Kunitzsch, Paul; Smart, Tim (2006). A Dictionary of Modern star Names: A Short Guide to 254 Star Names and Their Derivations (2nd rev.. изд.). Cambridge, Massachusetts: Sky Pub. ISBN 978-1-931559-44-7.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 van Leeuwen, F. (November 2007). „Validation of the new Hipparcos reduction“. Astronomy and Astrophysics. 474 (2): 653–664. arXiv:0708.1752. Bibcode:2007A&A...474..653V. doi:10.1051/0004-6361:20078357. S2CID 18759600.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Hoffleit, D.; Warren, W. H. Jr. „HR 8425, database entry“. The Bright Star Catalogue (5th Revised (Preliminary). изд.). CDS. Посетено на 5 September 2015.
  4. ↑ Gray, R. O.; и др. (July 2006). „Contributions to the Nearby Stars (NStars) Project: spectroscopy of stars earlier than M0 within 40 pc-The Southern Sample“. The Astronomical Journal. 132 (1): 161–170. arXiv:astro-ph/0603770. Bibcode:2006AJ....132..161G. doi:10.1086/504637. S2CID 119476992.
  5. ↑ Wilson, Ralph Elmer (1953). „General catalogue of stellar radial velocities“. Washington: 0. Bibcode:1953GCRV..C......0W.
  6. ↑ 6,0 6,1 Bell, Cameron P. M.; Mamajek, Eric E.; Naylor, Tim (2015). „A self-consistent, absolute isochronal age scale for young moving groups in the solar neighbourhood“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 454 (1): 593. arXiv:1508.05955. Bibcode:2015MNRAS.454..593B. doi:10.1093/mnras/stv1981.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 David, Trevor J.; Hillenbrand, Lynne A. (2015). „The Ages of Early-type Stars: Strömgren Photometric Methods Calibrated, Validated, Tested, and Applied to Hosts and Prospective Hosts of Directly Imaged Exoplanets“. The Astrophysical Journal. 804 (2): 146. arXiv:1501.03154. Bibcode:2015ApJ...804..146D. doi:10.1088/0004-637X/804/2/146.
  8. ↑ 8,0 8,1 Rains, Adam D.; Ireland, Michael J.; White, Timothy R.; Casagrande, Luca; Karovicova, I. (2020-04-01). „Precision angular diameters for 16 southern stars with VLTI/PIONIER“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 493 (2): 2377–2394. arXiv:2004.02343. Bibcode:2020MNRAS.493.2377R. doi:10.1093/mnras/staa282. ISSN 0035-8711.
  9. ↑ Fitzpatrick, Edward L.; Massa, Derck (November 1999). „Determining the Physical Properties of the B Stars. I. Methodology and First Results“. The Astrophysical Journal. 525 (2): 1011–1023. arXiv:astro-ph/9906257. Bibcode:1999ApJ...525.1011F. doi:10.1086/307944. S2CID 11704765.
  10. ↑ 10,0 10,1 McCarthy, K.; White, R. J. (June 2012). „The Sizes of the Nearest Young Stars“. The Astronomical Journal. 143 (6): 134. arXiv:1201.6600. Bibcode:2012AJ....143..134M. doi:10.1088/0004-6256/143/6/134. S2CID 118538522.
  11. ↑ 11,0 11,1 Dachs, J.; и др. (March 1981). „Photoelectric scanner measurements of Balmer emission line profiles for southern Be stars. II - A survey for variations“. Astronomy and Astrophysics Supplement Series. 43: 427–453. Bibcode:1981A&AS...43..427D.
  12. ↑ „LTT 8869 -- High proper-motion Star“. SIMBAD. Centre de Données astronomiques de Strasbourg. Посетено на 2011-12-24.
  13. ↑ Scalzi, John (2008). Rough Guide to the Universe. Penguin. стр. 306. ISBN 978-1-4053-8370-7.
  14. ↑ Bowditch, LL.D., Nathaniel (2002) [1802]. „15: Navigational Astronomy“ (PDF). The American Practical Navigator: An Epitome of Navigation. Bethesda, MD: National Imagery and Mapping Agency. стр. 248. ISBN 978-0-939837-54-0. Посетено на 2016-09-20.
  15. ↑ Kunitzsch, P.; Smart, T. (2006). A Dictionary of Modern star Names: A Short Guide to 254 Star Names and Their Derivations (2nd. изд.). Cambridge, MA: Sky Publishing. стр. 39. ISBN 978-1-931559-44-7.
  16. ↑ Kunitzsch, P. (1959). Arabische Sternnamen in Europa. Wiesbaden: Otto Harrassowitz. стр. 128.
  17. ↑ „IAU Working Group on Star Names (WGSN)“. International Astronomical Union. Посетено на 22 May 2016.
  18. ↑ „IAU Catalog of Star Names“. Посетено на 28 July 2016.
  19. ↑ Allen, Richard H. (1963). Star Names: Their Lore and Meaning (reprint. изд.). New York, NY: Dover Publications Inc. стр. 237. ISBN 978-0-486-21079-7.
  20. ↑ 陳久金 (2005). 中國星座神話 (кинески). 五南圖書出版股份有限公司. ISBN 978-986-7332-25-7.
  21. ↑ „香港太空館 - 研究資源 - 亮星中英對照表“ (кинески). Hong Kong Space Museum. Архивирано од изворникот на 2008-10-25. Посетено на 2019-01-15.
  22. ↑ Richard Hinckley Allen. „Star Names — Their Lore and Meaning: Grus“. Посетено на 2019-01-15.
  23. ↑ Eggleton, P. P.; Tokovinin, A. A. (September 2008). „A catalogue of multiplicity among bright stellar systems“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 389 (2): 869–879. arXiv:0806.2878. Bibcode:2008MNRAS.389..869E. doi:10.1111/j.1365-2966.2008.13596.x. S2CID 14878976.
  24. ↑ Zorec, J.; и др. (July 2009). „Fundamental parameters of B supergiants from the BCD system. I. Calibration of the (λ_1, D) parameters into Teff“. Astronomy and Astrophysics. 501 (1): 297–320. arXiv:0903.5134. Bibcode:2009A&A...501..297Z. doi:10.1051/0004-6361/200811147. S2CID 14969137.
  25. ↑ „The Colour of Stars“. Australia Telescope, Outreach and Education. Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation. December 21, 2004. Архивирано од изворникот на March 18, 2012. Посетено на 2012-01-16.
  26. ↑ Niemczura, E. (June 2003). „Metallicities of the SPB stars from the IUE ultraviolet spectra“. Astronomy and Astrophysics. 404 (2): 689–700. Bibcode:2003A&A...404..689N. doi:10.1051/0004-6361:20030546.. The fractional abundance relative to the Sun is given by:
    10−0.13 = 0.74, or 74%.
  27. ↑ Zuckerman, B.; и др. (May 2011). „The Tucana/Horologium, Columba, AB Doradus, and Argus Associations: New Members and Dusty Debris Disks“. The Astrophysical Journal. 732 (2): 61. arXiv:1104.0284. Bibcode:2011ApJ...732...61Z. doi:10.1088/0004-637X/732/2/61. S2CID 62797470.
  28. ↑ Su, K. Y. L.; и др. (December 2006). „Debris Disk Evolution around A Stars“. The Astrophysical Journal. 653 (1): 675–689. arXiv:astro-ph/0608563. Bibcode:2006ApJ...653..675S. doi:10.1086/508649. S2CID 14116473.

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Алфа_Жерав&oldid=5276372“