Чали Маала
Чали Маала или Чалик Маала (грчки: Μικροκώμη, Микрокоми; до 1927 г. Τσαλή Μαχαλέ, Цали Махале[1] или Τσαλίκ Μαχαλέ, Цалик Махале) — поранешно село во Серско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Синтика на Серскиот округ, Грција. Било населено со Турци и Роми.
| Чали Маала Μεσόλοφος | |
|---|---|
  Чали Маала | |
|
Местоположба во областа   Чали Маала | |
| Координати: 41°11.0′N 23°5.0′E / 41.1833° СГШ; 23.0833° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Синтика |
| Општ. единица | Беласица |
| Население | |
| • Вкупно | иселено |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија уреди
Селото се наоѓало близу десниот брег на Бутковското Езеро, на југ од Бутково и од денес напуштеното Ложишта.
Историја уреди
Во Отоманското Царство уреди
Во XIX век Чали Маала било турско село во Серската каза на Серскиот санџак. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г., Чале Махале (Tchale-mahalé) било село во Серската каза со 128 муслимани.[2]
Во 1891 г. Георги Стрезов напишал за селото:
| „ | Чали Махале, селце на И од Ложишта со 40 турски и 5 ромски куќи. Ниви по планината и по полето.[3] | “ |
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во Чали Махале живееле 120 Турци и 50 Роми.[4]
Во Грција уреди
За време на Првата балканска војна селото е окупирано од Бугарија, но по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата година населението броело 326 жители, но во 1920 г. не се спомнува, што значи дека селото веќе се распаднало.[5]
Селото е обновано во 1924 г. кога тука се доведени грчки колонисти. Во 1928 г. тоа броело 28 жители. Малку подоцна населбата се растурила, а нејзините жители се преселиле во Ложишта.[5]
Наводи уреди
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 620–121. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 850.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 177. ISBN 954430424X.
- ↑ 5,0 5,1 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 212. ISBN 9989-9819-6-5.