Хотово
Хотово — село во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
| Хотово | |
|---|---|
  Хотово | |
|
Местоположба во областа   Хотово | |
| Координати: 41°30′N 23°20′E / 41.500° СГШ; 23.333° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Свети Врач |
| Површина | |
| • Вкупна | 8.796 км2 (3,396 ми2) |
| Надм. вис. | 196 м |
| Население (2015) | |
| • Вкупно | 93 |
| • Густина | 0,011/км2 (0,027/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2821 |
| Повик. бр. | 07435 |
Географија и местоположба
уредиСелото Хотово се наоѓа на 14 километри јужно од Свети Врач и на 8 километри југозападно од градот Мелник. Селото се наоѓа на надморска висина од 196 метри и во овој регион климата се одликува со високи температури, бидејќи овде биле измерени рекордни температури во земјата. Атарот на селото зафаќа површина од 8.796 км2.
Историја
уредиОсманлиско Царство
уредиВо текот на XIX век, селото било чисто македонско и припаѓало кон Мелничката каза. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Хотово (Hotovo) е село со 48 семејства и 170 Македонци[1][2].
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
Хотово. Ова се наоѓа до Мелничка Река, од нејзиниот десен брег. Селото е изградено во долнина. Далеку е од Мелник 2 часа на ЈЗ. Сеќавањето на жителите е исто како и во Батак. Грчка црква „Св. Никола“. Во селото има рушевини од три други стари цркви. Нема училиште, пред три години имало грчко училиште. Од Хотово, како и од околните села, многу момчиња учат во Мелничкото грчко училиште. За да се прехранат, слугуват на Грците. 45 куќи, само Бугари.[1][3]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 270 жители, сите Македонци[1][4].
Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 360 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија, работело едно егзархиско училиште со 1 учител и 23 ученици[1][5].
По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, седум лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети[6].
Бугарија
уредиПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.
| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 | 2015 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 457 | 474 | 452 | 433 | 303 | 219 | 172 | 158 | 99 | 93 |
 |
Културни и природни знаменитости
уреди- Минерална бања. Постојат неколку минерални извори. Во селото има и минерална перална.
- Според метеоролошката статистика, регионот во селото Хотово е регион со најголем број сончеви денови годишно во Бугарија. Ова исто така ја одредува егзистенцијата на жителите на селото - на подрачјето на селото Хотово, изградени се илјадници хектари лозови насади, каде се одгледуваат лозовите насади на познатата сорта мелнички вина и сортата Мелник 55. Овие две сорти на винова лоза имаат потреба од сонце и топлина колку што е изобилство во овој регион и не се одгледуваат во кој било друг регион во земјата.
Редовни настани
уредиСекоја година на 14 октомври во селото се одржува собир на жителите на селото.
Личности
уреди
- Родени во Хотово
- Андон Иванов Солунов (1887 – ?), доброволец во Македонско-одринските доброволни чети[9]
- Солун Андонов Солунов /1913 – 2006/, учесник во Втората светска војна во т.н. Дравска операција
- Борис Цветков (1918-2018), бугарски дипломат[10]
- Георги Константинов (1875-1969), деец на ВМОРО
- Георги Христов, доброволец во Македонско-одринските доброволни чети[11]
- Георги Христов (1893 – ?), доброволец во Македонско-одринските доброволни чети[11]
- Коле Јанев Пецурков, доброволец во Македонско-одринските доброволни чети[12]
- Коло Хотовски (1881 – ?), доброволец во Македонско-одринските доброволни чети[13]
- Константин Николов (1891 – ?), доброволец во Македонско-одринските доброволни чети[14]
- Роза Цветкова (1931-2016), бугарска народна пејачка
- Стефан Константинов (1873 – 1913), деец на ВМОРО
- Стојчо Георгиев Стојков (1918 - ?), член на РМС од 1938 г., на БКП од 1942 г., во 1944 г. станал партизан во одредот „Јане Сандански“[15]
- Стојан Костадинов (1885 – ?), доброволец во Македонско-одринските доброволни чети[16]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 140-141.
- ↑ Стрезов, Георги. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 25.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 190.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 192-193.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 886
- ↑ 7,0 7,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Хотово, общ. Сандански, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста
|url=(help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно|title=(help) - ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 274.
- ↑ „Дипломатите не излизат в пенсия“. Архивирано од изворникот на 2022-02-21. Посетено на 2020-02-11.
- ↑ 11,0 11,1 „Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 764.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 570.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 757.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 506.
- ↑ Пътеводител по мемоарните документи за БКП, съхранявани в Централния държавен архив. Архивни справочници, том 6 (PDF). София: Главно управление на архивите при Министерския съвет. Централен държавен архив. 2003. стр. 398. ISBN 954-9800-36-9. Архивирано од изворникот (PDF) на 2019-10-24. Посетено на 5 септември 2015.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 367.