Томе Момировски (роден на 4 април 1927 година во Кичево) — македонски раскажувач, романописец, есеист, критичар и преведувач.[1]

Животопис

уреди

Момировски завршил Филозофски факултет во Скопје. Бил главен уредник на списанијата „Иднина“ (Скопје), „Културен живот“ (Белград), на весникот „Млад борец“ (Скопје) и на Радио Скопје, како и уредник на списанијата „Современост“, „Културен живот“ и „Погледи“ во Скопје. Член на ДПМ од 1957 година и секретар на ДПМ.

Бил министер за култура на Македонија, претседател на Културно-просветната заедница на Македонија, претседател на Комисијата за култура и уметност на Сојузната конференција на Југославија и др. Член на Македонскиот ПЕН центар и негов почесен потпретседател.

Добитник е на наградите: „11 Октомври“, „13 Ноември“, „Рациново признание“, „РТВ на СВП“, „Климент Охридски“ и „Мито Хаџивасилев - Јасмин“.

Творештво

уреди

Момировски пишувал книжевност за деца и за возрасни. Најчеста тема во неговите дела е НОБ, но пишува и за современиот живот на обичниот човек. Во основата, тој е реалист, но во романот „Грешна недела“ покажува интерес и за модернистички пристап.[2]

Библиографија

уреди

Момировски е автор на следниве дела:

  • Стреи и песоци (патописна проза, 1956),
  • Чекори (раскази, 1957),
  • Грешна недела (роман, 1961),
  • Неспокои (раскази и новели, 1969),
  • Години несоници (роман, 1972),
  • Културата, културните вредности и младината (есеј, 1975),
  • Бреслики (повест, 1976),
  • Односи и синтези (есеи и критики, 1978),
  • Културата и просторот (есеи, 1979),
  • Акцијаши (роман, 1982),
  • Вишнеење (драма, 1983),
  • Искована песна (антологија на македонска поезија, 1984),
  • Идеи и творештво (есеи и критики, 1984),
  • Виделина (раскази и новели, 1984),
  • Охридска Талија (монодрама, 1985),
  • Коловратница (раскази, 1986),
  • Културна соработка и заедништво (монографија, 1987),
  • Бела (повест за деца, 1987),
  • Избрани дела (во пет тома, 1987),
  • Крстопати (есеи и критики, 1990),
  • Светлоносецот од Преспа (биографско-есеистичка книга за поетот Мите Богоевски, 1992),
  • Чун (роман, 1992),
  • Ластари (раскази за деца, 1993),
  • Живописана земја (есеистичко патописна проза, 1995),
  • Снежинки (сказни за деца, 1996),
  • По полноќ (роман, 1998)
  • Младбелина (поезија, 2000).

Наводи

уреди
  1. Македонски писатели/Macedonian writers, Друштво на писатели на Македонија, 2004, стр. 167-168.
  2. Георги Сталев (приредувач), Современи македонски раскажувачи, избор. Скопје: Детска радост, Култура, Македонска книга, Мисла и Наша книга, 1990, стр. 75.

Надворешни врски

уреди