Скилич
Скилич (од 1970 г. носи името Старо Скилич; грчки: Παλαιό, Παλιό Σκυλίτσι, Палео Скилици) — село во Берско, Егејска Македонија, дел од денешната Општина Гида, во Централна Македонија, Грција.
| Скилич Παλαιό Σκυλίτσι | |
|---|---|
  Скилич | |
|
Местоположба во областа   Скилич | |
| Координати: 40°37′N 22°20′E / 40.617° СГШ; 22.333° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Иматија |
| Општина | Гида |
| Општ. единица | Антигониди |
| Надм. вис. | 14 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 526 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба
уредиСелото се наоѓа на дванаесет километри западно од градот Гида и два километри северно од главниот пат што од Гида води за градот Бер, на надморска височина од 14 метри.[2] Селскиот атар зафаќа површина од вкупно 14 квадратни километри.
Сместено е во областа Урумлак.
Историја
уредиСелото уште од порано, како и другите села во областа Урумлак, било населено со грчко население.[2]
По Првата светска војна во селото биле населени грчки бегалци. Во 1928 година, во Скилич биле сместени 25 бегалски семејства со вкупно 95 жители.[3].
По основањето на селото Ново Скилич, селото било преименувано во Старо Скилич. Во 1970 година, Ново Скилич било преименувано во Калохори (Καλοχώρι).[4]
Стопанство
уредиНаселението главно се занимава со земјоделство. Основни производи на селото се памукот и шеќерната репка.[2]
Население
уредиСпоред Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година во Скилич (Шкиличи), Берска каза, живееле 80 Грци христијани.[5] По податоци на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година навел дека во Скилич Шкиличи (Skilitch Chkilitchi) живееле 75 Грци.[6]
Во пописот од 1913 година, селото е забележано со 73 жители, а во 1920 година со 107 жители. Во 1923 година биле сместени и бегалски семејства во новоизградената населба наречена Ново Скилич, така што селото во 1928 година имало само 126 жители. По извршените мелиорации и исушувањето на Ениџевардарското Блато тука биле сместени и поголем број на бегалски семејства, поради што во 1940 година бројот на жители пораснал на 632. Во 1951 година имало 574, во 1961 година 652, во 1971 година 669, во 1981 година 696, а во 1991 година 647 жители..[2]
Во пописот спроведен во 2001 година, селото било попишано со 649 жители. Во најновиот спроведен попис од 2011 година во Грција, селото било забележано со 526 жители.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 632 | 574 | 652 | 669 | 696 | 647 | 649 | 526 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Знаменитости
уреди- Црква „Св. Никола“ — старата црква во селото
- Црква „Св. Константин и Елена“ од 1980-тите
Самоуправа и политика
уредиСелото припаѓа на општинската единица Антигониди со седиште во селото Кавасила, која припаѓа на поголемата општина Гида, во округот Иматија. Воедно, селото е дел од општинскиот оддел Скилич, во кој е единствено село.
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Симовски, Тодор (1998). „Берски округ“. Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. I дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 25–26.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Νέον Σκυλίτσιον -- Καλοχώριον
- ↑ К’нчов, Васил. Македонија. Етнографија и статистика, Софија, 1900, стр. 143.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, рр. 222 - 223.